Яъқуб алайҳиссаломнинг фарзанди дедилар: “Эй отамиз! Бизлар укамизни еган бўрини сизга олиб келамиз”. Яъқуб алайҳиссалом: “Майли”, дедилар. Ваҳоланки, улар бўри гапиради деб ўйламас эдилар, буни билганларида бундай демаган бўлардилар. Шу каби банда ҳам қиёмат куни гуноҳларини инкор қилади, Аллоҳ таоло айтади: “Менда сенинг зарарингга ишончли гувоҳлар бор: икки фаришта, замон ва макон ҳамда аркон (қилинган ишлар)”.
Кўзлар қарадим дейди, қўллар ушладим дейди, терилар суйкалдим дейди, Жаббор (бўлмиш Аллоҳ таоло) кўрдим, дейди.
Улар оталарининг ҳузуридан чиқдилар ва қариган, озиб-тўзиб кетган бир бўрини ушладилар, унинг тишларини синдириб, занжирга боғлаб, оталарининг ҳузурига олиб келдилар. Яъқуб алайҳиссалом: “Эй бўри! Ўн тўрт кечалик ойдек порлаб турган юзни еганингда нақадар ёмон иш қилдинг! Ёш болага раҳм этмадинг, унинг кекса отасига шафқат қилмадинг!” дедилар.
Шунда Аллоҳ таоло бўрига саломдан бошланган нутқ ато қилди. Бўри деди: “Эй Аллоҳнинг пайғамбари! Огоҳ бўлингки, пайғамбарларнинг гўштлари биз (жонзотлар)га ҳаром қилинган. Сиз гумон қилган нарсадан мен йироқман. Аллоҳга қасамки, мен билан фарзандларингиз орасида мен ҳақимда айтилган гаплар туҳмат ва бўҳтондир!”
Сўнг Яъқуб алайҳиссалом дедилар: “Эй бўри! Юсуф алайҳиссаломдан бирор хабаринг борми?” Бўри: “Ҳа”, деди. “Бўлмаса менга хабар бер”, дедилар. “Йўқ”, деди бўри. “Нима учун?” дедилар. Бўри деди: “Ор-номусдан қўрқаман, йўқса, бўрилар мени чақимчи деб номлайдилар, чақимчилик бизда ор саналади”.
* * *
Жаноб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: “Аллоҳнинг ҳузурида одамларнинг энг ёмони – одамлар орасида гап ташувчилар, айбловчилик қилиб юрувчилар ҳамда чақимчилардир”.
Яна жаноб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: “Менинг шафоатим ота-онасига оқ (осий) бўлган, маст қилувчи ичимликларни ичувчи ва сотувчига ҳамда чақимчига ҳаромдир”.
Яна дедилар: “Кимки султоннинг ҳузурида чақимчилик қилса, уч тоифа кишининг айбловига йўлиқади: биринчи – султоннинг айблови, иккинчи – чақимчилик қилган кишисининг айблови, учинчи – ўз-ўзининг айблови”.
Жаноб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: “Бир-бирингизга душманлик қилманглар, ҳасад қилманглар, (ёмон) лақаб қўйманглар, шунда шафоатга муҳтож бўлмай жаннатга кирасизлар”.
Хабарда келадики, “Жаннатда инсон жинсидан ва жинлар жинсидан бошқа етти нарса бўлади: Яъқуб алайҳиссаломнинг бўрилари, Асҳоби Каҳфнинг итлари, Солиҳ алайҳиссаломнинг туялари, Узайр алайҳиссаломнинг эшаклари, Асҳоби филнинг филлари, Али розийаллоҳу анҳунинг дулдул (от)лари ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг хачирлари”.
Аҳмад ҒАЗЗОЛИЙнинг “Баҳрул маҳабба” асаридан
Қўқон шаҳар бош имом-хатиби
Абдулмажид ИСҲОҚОВ таржимаси
“Ислом нури” газетасининг 14-сонидан
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Мен падари бузрукворим раҳматуллоҳи алайҳдан эшитганман: «Шайх Абдулқодир Жийлоний раҳматуллоҳи алайҳнинг бир ўғиллари бор эди. Уни ҳазрат қаергадир илм таҳсил қилиш учун юбордилар. У олим бўлиб қайтди. Шайх Абдулқодир Жийлоний раҳматуллоҳи алайҳнинг бир мажлислари бўлар эди. Мажлисга ҳазратга яқин кишилар келарди. Ҳазрат уларга насиҳат қилиб турардилар. Ўғиллари келганида, ҳазрат унга: «Биродар, сен буткул янги илм ҳосил қилиб келгансан, бугун уларга сен ваъз қил», дедилар. У жудаям тетик эди.
Ҳазратнинг таклифини бажонудил қабул қилди. Мажлис ҳали жам эди. У ваъз айтди. Одамлар тинглайвердилар, тинглайвердилар. Лекин таъсирланмадилар. Оддий бир олимнинг гапини эшитдилар. Шундан кейин ҳазрат ташриф буюрдилар ва ўтириб, бор-йўғи шундай бир жумла айтдилар: «Биродар, биз бугун рўза тутишни ирода қилган эдик. Кечаси саҳарликда ичамиз деб сут сақлаб қўйган эдик. Лекин тақдирни қарангки, мушук сутни ичиб кетди ва биз рўза тута олмадик».
Бор-йўғи шу гапни айтдилар. Гаплари қаттиқ таъсир қилди. Кейин ҳазрат ўғилларига бундай дедилар: «Қара, сен соатлаб ваъз қилдинг. Уларга ҳеч нарса қилмади. Мен бор-йўғи бир оғиз гапирдим, одамларнинг қалбларига таъсир этди. Сен илм ўрганиб келдинг. Лекин энди қалб дардини пайдо қил, қалбингни Аллоҳга қайтаришга, яъни боғлашга ҳаракат қил. Кейин сенинг бир сўзинг, у фасоҳатли-балоғатли бўлса-бўлмасин фарқи йўқ, одамларнинг қалбларига, руҳиятларига таъсир қилади».
«Насиҳатлар гулдастаси» китобидан