Бир ўрмонга ўт кетиб ёнғин бўлибди. Жониворларнинг бир қисми кучлари етган нарса билан сув ташиб, ўтни ўчирмоқчи бўлишибди. Иккинчи қисми эса бундан ҳеч нарса чиқмайди деб, четроққа чиқиб томоша қилиб турибди. Бир чумоли ўтни ўчириш учун ҳовучида сув олиб кетаётган экан. Буни кўрган қарға унинг устидан кулиб дебди: “Мана шу сувинг билан оловни ўчираман, деб ўйлаяпсанми?” Чумоли унга жавоб берибди: “Биламан, бу сув билан ўтни ўчириб бўлмайди. Лекин мен бу ҳаракатим билан ким томонда турганимни биламан”.
Эй фарзанд, билгинки, тўқилган матода ҳар бир ипнинг ўз ўрни бор. Матонинг қайси еридан ип чириган бўлса, мато шу ердан бошлаб йиртилади. Ҳаёт занжирида ҳам худди шундай: ҳар бир одамнинг ўз ўрни ва вазифаси бор. Муҳими – занжирнинг узилишига сен сабабчи бўлиб қолмаслигингдир.
Акбаршоҳ РАСУЛОВ тайёрлади.
Диндан узоқлашар эканмиз, асл мақсаддан, рисолатдан ва инсоний қадриятлардан йироқлашган бўламиз. Натижада жамиятда ёмонлик, зулм ҳукм суради, ёвузликка, маст қилувчи ичкиликларга қизиқиш ортади, оилага, соғлом турмуш тарзига рағбат йўқолади, ота-она билан фарзанд ўртасидаги муносабатларга ҳам футур етади, иқтисодий ҳаёт эса рибо ва қимор билан тўлиб-тошади. Оқибатда гуноҳлар кескин кўпайиб кетади.
Шу боис инсон доимо динга эҳтиёж сезади ва ундан ҳеч қачон беҳожат бўлмайди!
«Ҳанафий мазҳабига теран нигоҳ» китобидан