Илм-фан ер ҳақидаги ҳадисни тасдиқлайди
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам ҳадисларининг бирида: “Бутун ер юзи мен учун ибодат маскани ва покланиш воситаси бўлиб яратилган ва менинг жамоатимдан ҳар қандай одам намоз топган жойда ибодат қилиши мумкин" (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).
Яқинда ўтказилган бир тадқиқотда олимлар тупроқда энг қийин бактериялар турларини тозалайдиган ва йўқ қиладиган антибиотиклар мавжудлигини аниқлади. Бу эса ўз навбатида ерни дезинфекцияловчи эканлигини исботламоқда.
Ушбу тадқиқот доирасида олимлар ердан фойдаланиб, осон бўлмаган бактериялар турларини йўқ қиладиган восита яратишга ҳаракат қилишди. Лабораториядаги синовлардан сўнг улар 24 соат ичида ер бутун бир бактериялар оиласини йўқ қилишга қодир эканлиги ва Ердан фойдаланмаган синовларда бактериялар оиласининг 45 баробарга кўпайганини аниқлашди.
Натижада олимлар Ерда антибиотиклар мавжудлигини аниқлади, уларсиз сайёрамиздаги ҳаёт инсон танасига кириб, ўлимга олиб келиши мумкин бўлган вирус ва бактериялар туфайли мавжуд бўлмайди. Бироқ Яратган Парвардигормизнинг инояти билан ҳаётимиз давом этишини таъминлаш учун табиатда покланиш хусусиятини ўрнатди. Бу яхшилик учун фақат Қодир Аллоҳга чексиз ҳамд билдиришимиз даркор.
ЎМИ Халқаро алоқалар бўлими
Бир марта "Субҳаналлоҳ" дейиш учун фурсат берилса...
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ўлим бир эшик. Барча инсонлар ундан ўтади. Эҳ кошки, бу эшикка киргандан кейин менинг уйим қанақалиги маълум бўлса?!
Биродар! Қаранг, қабрдагилар бир-бирларига жуда яқин ётишибди. Лекин улар сиртдан яқин қўшни. Аслида эса, бир-бирларининг ёнига ҳам бора олмайдилар.
Усмон розияллоҳу анҳу қачон қабр ёнидан ўтсалар, шу даражада йиғлар эдиларки, соқоллари кўз ёшларидан ҳўл бўлиб кетарди.
У кишидан: "Сиз нега жаннат ва дўзахни эсга олганингизда йиғламайсиз. Лекин қабрни кўриб йиғлайсиз?" деб сўрашди. У киши шундай дедилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Қабр охиратнинг илк манзилидир", деганлар. Шунга кўра, агар маййит қабрдаги азобдан нажот топса, ундан кейинги ҳаёт осон бўлади. Агар қабрдаги азобдан нажот топа олмаса, у ҳолда ундан кейинги ҳаёт қийин бўлади.
Яна Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Мен қабрдан кўра дахшатлироқ бирор манзарани кўрмадим", деганлар.
Биз учун бу қабрларда ибрат йўқми? Қаранг, бой ҳам, фақир ҳам, зўравон ҳам, кучсиз ҳам, оқ танли ҳам, қора танли ҳам, подшоҳ ҳам, фуқаро ҳам барча баробар ётибди. Улар дунёга қайтишни хоҳлайдилар. Бойлик жамлаш ёки қаср қуриш учун эмас, балки, кошки мен бир намоз ўқиш учун муҳлат топсам, кошки бизга бир мартагина "Субҳаналлоҳ" дейиш учун фурсат берилса, деб, шу амалларни қилиш учун дунёга қайтишни хоҳлайдилар. Лекин энди иложи йўқ. Номаи аъмол ёпилиб бўлди. Руҳ жисмдан чиққан. Ҳаёт муҳлати тугаб бўлган. Энди ҳар бир маййит ўз амалининг гарови ўлароқ қабрида ётибди...
«Насиҳатлар гулдастаси» китобидан
- «
- »