Жамиятимизда инсон қадри юқори, ҳар битта инсон давлатимиз эътиборида. Шу жумладан, муқаддас динимизда ҳам инсон қадри, унинг шаъни ва ҳаёти эъзозланиб келади.
Ижтимоий ёрдамга муҳтож одамларга, яъни кекселер, ногиронлар, ёлғизлар, аҳволи ночарлар ва аҳолининг бошқа тоифаларига ёрдам бериш жамиятнинг юқори манавияти ва маданиятидан далолат беради. Яқинларига ёрдам бериш, ҳамдард бўлиш садақа бериш азал-азалдан миллийлигимизга ҳос фазилат.
Пайғамбаримиз алайҳиссалам: «Ризқингизга садақа билан кўмак беринг”, дейди. Аслида, садақа сўзи “сидқ” сўзидан олинган бўлиб, “яхшилик” деган маънони англатади.
Нукус Имом эшон Муҳаммад жоме масжиди мажлислар залида республикамиздаги эшитиш ва гапириш қобилиятида нуқсони бор фуқаролар билан марифий учрашув бўлиб ўтди. Учрашувда Қорақалпоғистон Республикаси Вазирлар Кенгаши Раиси ўринбосари Р. Сапарбаев, Қорақалпоғистон мусулмонлари қозияты қозиси Ш. Бауатдинов, Ўзбекистон мусулмонлари идораси мутахассиси М. Абубакирова ва бошқалар иштирок этди.
Тадбир иштирокчиларига мутахассислар томонидан ислом дини кўп асрлардан бизга мерос бўлиб келаётган яхшилик, бағрикенглик дини эканлиги, унинг мазмун-моҳияти, шунингдек, бугунги кунда динимиз ривожига ўзининг салбий таъсрин теккизаётган миссионерлик ва прозелетизм ҳаракатларидан огоҳ бўлиш, уларнинг ҳийлаларига учмаслик ва бошқада аҳамиятли масалалар ҳақида сурдо таржимо орқали етказилди.
Иштрокчилар орасида билиб-билмай, айрим сабаблар билан миссионерлер таъсирига тушиб қолган фуқаролар ҳидоят топди ва бундай тадбирнинг тез-тез ўтказилиб туриши ҳақида ўзларининг таклифларини билдирди.
Тадбир давомида Нукус Муҳаммад ибн Ахмад ал Беруний мадрасаси ошхонасида Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти ва «Вақф» хайрия жамоат фонди Қорақалпоғистон бўлими томонидан ош берилди ва уларга диний-марифий адабиётлар, озиқ-овқат маҳсулотлари берилди.
Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ўлим бир эшик. Барча инсонлар ундан ўтади. Эҳ кошки, бу эшикка киргандан кейин менинг уйим қанақалиги маълум бўлса?!
Биродар! Қаранг, қабрдагилар бир-бирларига жуда яқин ётишибди. Лекин улар сиртдан яқин қўшни. Аслида эса, бир-бирларининг ёнига ҳам бора олмайдилар.
Усмон розияллоҳу анҳу қачон қабр ёнидан ўтсалар, шу даражада йиғлар эдиларки, соқоллари кўз ёшларидан ҳўл бўлиб кетарди.
У кишидан: "Сиз нега жаннат ва дўзахни эсга олганингизда йиғламайсиз. Лекин қабрни кўриб йиғлайсиз?" деб сўрашди. У киши шундай дедилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Қабр охиратнинг илк манзилидир", деганлар. Шунга кўра, агар маййит қабрдаги азобдан нажот топса, ундан кейинги ҳаёт осон бўлади. Агар қабрдаги азобдан нажот топа олмаса, у ҳолда ундан кейинги ҳаёт қийин бўлади.
Яна Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Мен қабрдан кўра дахшатлироқ бирор манзарани кўрмадим", деганлар.
Биз учун бу қабрларда ибрат йўқми? Қаранг, бой ҳам, фақир ҳам, зўравон ҳам, кучсиз ҳам, оқ танли ҳам, қора танли ҳам, подшоҳ ҳам, фуқаро ҳам барча баробар ётибди. Улар дунёга қайтишни хоҳлайдилар. Бойлик жамлаш ёки қаср қуриш учун эмас, балки, кошки мен бир намоз ўқиш учун муҳлат топсам, кошки бизга бир мартагина "Субҳаналлоҳ" дейиш учун фурсат берилса, деб, шу амалларни қилиш учун дунёга қайтишни хоҳлайдилар. Лекин энди иложи йўқ. Номаи аъмол ёпилиб бўлди. Руҳ жисмдан чиққан. Ҳаёт муҳлати тугаб бўлган. Энди ҳар бир маййит ўз амалининг гарови ўлароқ қабрида ётибди...
«Насиҳатлар гулдастаси» китобидан