Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Абу Ҳурайра ва Абу Саид Худрий розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
“Мўминга бирор касалликми, кулфатми, ғамми, ташвишми, хафаликми етса, ҳатто тикан кириб оғритса ҳам, албатта, Аллоҳ хатоларига каффорот қилади”, дедилар (Имом Аҳмад ривояти).
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Роббимдан шафоат сўрашда давом этаман. У мени шафоат қилади ва мен: “Роббим, Лаа илаҳа иллаллоҳ деган ҳар кимни шафоат қилгин”, дейман.
У Зот: “Эй Муҳаммад, бу фақат сен учун, сендан бошқа учун эмас. Иззатим ва Жалолимга қасамки, Лаа илаҳа иллаллоҳ деган бирон кимсани дўзахда қолдирмайман”, дейди”, дедилар.
Имом Муслим, Ибн Аби Осим "Сунна"сида ва Ибн Ҳузайма "Тавҳид"ида ривоят қилганлар.