Киши яшаши учун жуда кам миқдорда озиқ-овқат истеъмол қилиши етарли. “Ошқозоннинг учдан бир қисмини овқат билан, иккинчисини сув билан, қолган қисмини ҳаво билан тўлдиринг”, – дейилган ҳадиси шарифда.
Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ушбу сўзларини барча мусулмонлар ўз соғлиғини сақлаш ва умрини узайтириш учун эслаб қолиши зарур, чунки уларнинг аксарияти, айтмоқчи, бутунлай қобилиятсиз одамлар томонидан фақат шахсий бойлик учун тайёрланади.
Олимлар кўплаб тадқиқотлар асосида одамнинг ошқозони тўқ бўлмаса, унда чуқур ва тўлиқ нафас олиш анча осон кечишини аниқлашди. Саёз нафас (тез-тез нафас олиш) эса киши ҳаётини қисқартиришга сабаб бўлади.
Бутун тананинг қони карбонат ангидриддан тозалаш учун ўпкага боради. Аммо агар одамнинг нафас олиши чуқур бўлмаса (мос равишда керак бўлган кислород етарли миқдорда келмаса), унда жараён сустлашади, натижада қон ҳаётий кислород билан бойитилмайди ва бир хилдаги органларга қайтади. Бу эса инсон саломатлиги учун зарарли саналади.
Инсон бир дақиқада 16 марта нафас оламиз. Ҳар бир нафасда танага ярим литр ҳаво киради. Демак, инсон бир кунда 23 240 марта нафас олади, натижада организмга кислород билан бирга 11 620 литр ҳаво киради.
Аммо тўлиқ нафас олиш жараёни кишининг фақат чуқур ва тўлиқ нафас олиш натижасида юзага келади. Агар ошқозон тўлдирилган бўлса, чуқур нафас олиш мумкин бўлмайди, бунда танага кислород нормал метаболизм ва қонни тўлиқ тозалаш учун етарли бўлмаган миқдорда киради. Натижада танада турли касалликлар пайдо бўлади.
Шундай қилиб, биз ўз пулимиз ҳисобига касалликни келтириб чиқарамиз. Бу борада Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам нақадар гўзал сўзларни айтганлар: “Одам фарзанди ўз қорнидан ёмонроқ нарсани тўйдирмайди".
Бу ҳадиси шарифда қуйидаги воқеани эслашингиз мумкин. Бир пайтлар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга қимматбаҳо совға ва моҳир табиб жўнатди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: "Биз оч қолмагунимизча овқат емаймиз ва умуман тўймаймиз, шунинг учун бизга шифокор керак эмас", деб табибни қайтариб юбордилар.
Буларнинг барчаси Пайғамбар Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг пайғамборлик рисоласининг тўғрилигини яна бир бор тасдиқлайди.
Интернет материаллари асосида Халқаро алоқалар
бўлими ходими Илёсхон Аҳмедов тайёрлади.
Савол: Намоздан кейин имом «Оятал курсий»ни бошидан ўқиганда жамоат қолганини ичида давом эттирадими ёки бошидан бошлайдими? Зикрларни айтишдачи?
Жавоб: Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм. Намоздан кейин оятал курсий ва тасбеҳларни айтиш мустаҳаб амал саналиб, уларни имом ҳам, жамоат ҳам ўқишлари мандуб, яъни гўзал ва савобли иш ҳисобланади. Шунинг учун имом бошлаб берганидан кейин жамоатдагилар ҳам оятал курсийни бошидан ўқийдилар.
Шунингдек, тасбеҳларни 33 тадан айтадилар. Имом уларни овоз чиқариб бошлаб беришининг сабаби жамоатга айтиладиган зикрни эслатиш учундир.
Пайғамбаримиз алайҳиссалом фарз намозлардан кейин «Оятал курсий»ни ўқишнинг фазилати ҳақида бундай дейдилар: “Ким ҳар бир фарз намозидан кейин Оятал курсийни ўқиса, кейинги намозгача Аллоҳ таолонинг зиммасида бўлади” (Имом Табароний ривоятлари).
Бошқа бир ҳадиси шарифда бундай дейилади:
“Ким ҳар бир фарз намознинг ортидан Оятал курсийни ўқиса, уни жаннатга киришдан фақатгина ўлим тўсиб туради” (Имом Насоий ривояти).
Намоздан кейин тасбеҳларни айтиш борасида Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким ҳар намоздан кейин ўттиз уч марта Аллоҳга тасбеҳ айтса, ўттиз уч марта Аллоҳга ҳамд айтса, ўттиз уч марта Аллоҳу акбар”, деса ҳаммаси тўқсон тўққиз бўлади. Юзинчисида “Лаа илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ала кулли шайьин қодийр”ни айтса, унинг гуноҳлари денгиз кўпикларича бўлса ҳам мағфират қилинади”, дейилган (Имом Муслим ривояти).
Шунга кўра имом домла “Субҳаналлоҳ”, “Алҳамдулиллаҳ”, “Аллоҳу акбар” дейиши ўзи учун ҳисобга ўтади. Жамоатдаги намозхонлар 33 тадан ўзлари айтишлари керак бўлади. Валлоҳу аълам.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Фатво маркази.