Яъқуб алайҳиссаломнинг фарзанди дедилар: “Эй отамиз! Бизлар укамизни еган бўрини сизга олиб келамиз”. Яъқуб алайҳиссалом: “Майли”, дедилар. Ваҳоланки, улар бўри гапиради деб ўйламас эдилар, буни билганларида бундай демаган бўлардилар. Шу каби банда ҳам қиёмат куни гуноҳларини инкор қилади, Аллоҳ таоло айтади: “Менда сенинг зарарингга ишончли гувоҳлар бор: икки фаришта, замон ва макон ҳамда аркон (қилинган ишлар)”.
Кўзлар қарадим дейди, қўллар ушладим дейди, терилар суйкалдим дейди, Жаббор (бўлмиш Аллоҳ таоло) кўрдим, дейди.
Улар оталарининг ҳузуридан чиқдилар ва қариган, озиб-тўзиб кетган бир бўрини ушладилар, унинг тишларини синдириб, занжирга боғлаб, оталарининг ҳузурига олиб келдилар. Яъқуб алайҳиссалом: “Эй бўри! Ўн тўрт кечалик ойдек порлаб турган юзни еганингда нақадар ёмон иш қилдинг! Ёш болага раҳм этмадинг, унинг кекса отасига шафқат қилмадинг!” дедилар.
Шунда Аллоҳ таоло бўрига саломдан бошланган нутқ ато қилди. Бўри деди: “Эй Аллоҳнинг пайғамбари! Огоҳ бўлингки, пайғамбарларнинг гўштлари биз (жонзотлар)га ҳаром қилинган. Сиз гумон қилган нарсадан мен йироқман. Аллоҳга қасамки, мен билан фарзандларингиз орасида мен ҳақимда айтилган гаплар туҳмат ва бўҳтондир!”
Сўнг Яъқуб алайҳиссалом дедилар: “Эй бўри! Юсуф алайҳиссаломдан бирор хабаринг борми?” Бўри: “Ҳа”, деди. “Бўлмаса менга хабар бер”, дедилар. “Йўқ”, деди бўри. “Нима учун?” дедилар. Бўри деди: “Ор-номусдан қўрқаман, йўқса, бўрилар мени чақимчи деб номлайдилар, чақимчилик бизда ор саналади”.
* * *
Жаноб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: “Аллоҳнинг ҳузурида одамларнинг энг ёмони – одамлар орасида гап ташувчилар, айбловчилик қилиб юрувчилар ҳамда чақимчилардир”.
Яна жаноб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: “Менинг шафоатим ота-онасига оқ (осий) бўлган, маст қилувчи ичимликларни ичувчи ва сотувчига ҳамда чақимчига ҳаромдир”.
Яна дедилар: “Кимки султоннинг ҳузурида чақимчилик қилса, уч тоифа кишининг айбловига йўлиқади: биринчи – султоннинг айблови, иккинчи – чақимчилик қилган кишисининг айблови, учинчи – ўз-ўзининг айблови”.
Жаноб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам дедилар: “Бир-бирингизга душманлик қилманглар, ҳасад қилманглар, (ёмон) лақаб қўйманглар, шунда шафоатга муҳтож бўлмай жаннатга кирасизлар”.
Хабарда келадики, “Жаннатда инсон жинсидан ва жинлар жинсидан бошқа етти нарса бўлади: Яъқуб алайҳиссаломнинг бўрилари, Асҳоби Каҳфнинг итлари, Солиҳ алайҳиссаломнинг туялари, Узайр алайҳиссаломнинг эшаклари, Асҳоби филнинг филлари, Али розийаллоҳу анҳунинг дулдул (от)лари ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг хачирлари”.
Аҳмад ҒАЗЗОЛИЙнинг “Баҳрул маҳабба” асаридан
Қўқон шаҳар бош имом-хатиби
Абдулмажид ИСҲОҚОВ таржимаси
“Ислом нури” газетасининг 14-сонидан
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Сабаблари кўп...
Нега эркаклар ўз жонига қасд қилишмоқда? Оила бошлиғининг ҳаётдан тўйишига сабаб нима? Баъзилар уни оилавий можаролар билан боғлайди. Афсуски сабаб фақат шу эмас, унинг омиллари жуда кўп.
Бутун дунёдаги ҳолат шу...
Дунёдаги барча ўз жонига қасд қилишларнинг тўртдан уч қисми эркаклар ўртасида содир бўлмоқда. Афсуски, юртимизда ҳам ўз жонига қасд қилиш ҳолатлари кўпроқ эркаклар билан юз бермоқда, яъни аёлларга нисбатан эркаклар кўпроқ суицидга қўл урмоқда.
Муаммонинг илдизи қаерда?
Асосий сабаб – оиладаги нотўғри тарбияга бориб тақалади. Фарзанд тарбиясига бефарқ, ҳар куни уруш-жанжал, ичкиликбозлик бўладиган оилаларда улғайганлар орасида ўз жонига қасд қилиш ҳолатлари кўпроқ кузатилади.
Бола тарбияси учун фақат Она масъул(ми)...
Афсуски аксар оилаларда фарзанд тарбияси билан фақат оналар шуғулланади ва шунга масъул саналадилар. Барча машаққатлар ожизалар зиммасига юкланади. Отанинг вазифаси эса пул топиш, рўзғорни бус-бутун қилиш, хуллас оилани фақат моддий тарафдан таъминлаши керак деган нотўғри тушунча кенг тарқалган.
Агар фарзанд ота меҳри ва эътиборисиз улғайса....
Ўғил боланинг эркаклик фазилатларининг шаклланишида отанинг ўрни беқиёс. Чунки ҳар бир ўғил бола ўз отасини қаҳрамон деб билади. Фарзанд учун ҳаётидаги энг мукаммал инсон бу унинг отасидир.
Ҳаётидаги қаҳрамонидан намуна олмаган фарзанд жамиятда ўз ўрнини топишга, мақсад сари интилишга, машаққатларни енгиб ўтишга, синовларда сабрли ва иродали бўлишга қийналади. Бундай вазиятлардан қандай қутилишни, мусибатлани енгишни, кимдан маслаҳат олишни ёки кимга эргашишни билмай қолади.
Оғир кунларда яқинларининг, хусусан, отасининг қўллаб-қувватлашини, далда бўлишини, тасалли беришини, ишончини кутади. Афсуски бу бўшлиқ айрим оталар томонидан тўлдирилмайди.
“Кучли портлаш”га олиб келади
Аксинча жуда кўп оталар фарзандига берадиган ягона тасаллиси: “сен ўғил боласан”, “ўғил бола йиғламайди”, бўлади. Наҳотки, ўғил бола йиғламаса ёки унга йиғлаш мумкинмас бўлса?
Йўқ, асло. Аслида ўғил бола ҳам ўз муаммолари ёки ҳиссиётлари сабабли йиғлаши мумкин. Аксинча кечинмаларни ичга ютиш бир кун келиб “кучли портлаш”ларга сабаб бўлади. Шу тариқа муаммолар бартараф этилишининг ўрнига, фарзанд ўз ёғига янада баттар қовурилади.
“Жонимга тегди”
Эркак киши бир кунда ўз жонига қасд қилиш қарорига келмайди. У ёшликдан муаммолар гирдобидан чиқа олмаган, ўзини ҳатто ота-онасига ҳам керакли деб ҳис қилмаган бўлади. Ҳаётда ўз ўрнини топишга, муаммоларини ечишга ҳаракат қилади. Аммо ҳеч кимдан далда топа олмаганидан кейин шу қарорга келади. Унгача анча босқичларни босиб ўтган, лекин ҳеч ким унга эътибор бермаган бўлади. “Ҳаммаси жонимга тегди”, “Яшагим келмаяпти”, “Эплолмаяпман” деган гапларини эса афсуски яқинлари “эшитмаган” бўлишади.
Тушкунлик – ташвиш келтиради
Шу тариқа эркак киши муаммолар, мусибатлар ёки қийинчиликларининг ечимини топа олмай ичини кемиради. Биров уни эшитмайди ёки тасалли бермайди. Натижада яна бир ташвиш – касалликка чалинади.
Ўлим – сўнгги чора эмас
Оғир вазиятларда муаммолар ечимсиз туюлади. Бундай ҳолатда баъзилар муаммонинг ечимини топишга ҳаракат қилмайди, балки муаммони оғирлаштирни ўйлайди. Масалан, қарзга ботган ёки иши юришмай турган бўлиши мумкин. Айримлар ушбу муаммоларнинг “ечими”ни – ўлим деб билишади.
Мусибатлар ҳеч кимни четлаб ўтмайди, аяб ўтирмайди ҳам...
Ҳамма гап унга муносабатда, уни қандай қабул қилишда. Сиз учун дунё зимзиё, қоронғими? Сабрли бўлинг, тонг отишига оз қолди, қуёш ҳам ҳадемай чарақлаб чиқади!
Қарзга ёки ғамга ботган бўлсангиз
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобаларидан бирига: “Аллоҳ ғамларингни кетказадиган ва қарзларингни узадиган калималарни ўргатиб қўяйми?” дедилар. “Ҳа, ё Аллоҳнинг Расули!” деди у. Набий алайҳиссалом: “Тонг отганда ва кеч кирганда: Аллоҳим! Сендан ғам босишидан, маҳзунликдан, ожизликдан, дангасаликдан, қўрқоқликдан, бахилликдан, қарзга ботишдан ва одамларнинг ғолиб келишидан паноҳ сўрайман, дегин”, дедилар.
Барча муаммолар ечими, барака калити
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким истиғфор айтишни ўзига лозим тутса, Аллоҳ унинг мушкулини кушойиш қилади, оғирини енгил қилади ва ўзи ўйламаган томондан ризқ беради”, деганлар.
Ҳали ҳаммаси яхши бўлади...
Агар солиҳларнинг амал қилишида беллаша олмасангиз, гуноҳкорларнинг истиғфор айтишида мусобақалашинг! Шунда ҳаммаси яхши бўлади, инша Аллоҳ.
Даврон НУРМУҲАММАД