Тинчлик – барча эзгусевар халқларнинг, шунингдек ўзбек халқининг ҳам азалий орзуси бўлиб келган. Тинчлик инсонпарвар ва бағрикенг халқимизнинг тили ва дилидан мустаҳкам жой олиб, энг олий қадрият деб қаралган. Обод турмушни акс эттирувчи муқаддас динимиз,қадриятларимиз, миллий урф-одат ва расм-русумларимизбевосита хотиржамлик силсиласига узвий боғлиқдир.
Халқимиз тинчлик ва осойишталикни истаб кундалик ҳаётида қатор диний ва миллий фазилатларни амалга оширади. Жумладан:
Улар кўришганида салом беради. Бу бир-бирларига тинчлик, омонлик тилаш рамзидир.
Дуо қилса, Яратгандан хонадонларимизни тинч, юртимизни обод қилгин деб юзига фотиҳа тортади.
Ҳар бир яхшилик, эзгулик устида тинчлик бўлсин дея, келажак учун яхши ниятлар қилади.
Тўй-тантаналарда тўйлар бўлаверсин дейди, чунки тўй тинч ва фаровон кунлар боис ўтадиган маросимларнинг сараси саналади.
Оилада янги меҳмон туғилса, гўдакка узоқ умр, баланд мартаба, унинг бахт-саодати, икки дунё обрўсини сўраб илтижо қиладилар. Шу илтижолар замирида фақат тинчлик сўралади.
Инсониятга ислом неъматини етказишга восита бўлган ваҳий – Қуръони каримнинг ахлоқий қисми оқибат, раҳм-шафқат, меҳрибонлик, камтарлик, ҳавойи нафсдан воз кечиш, ҳурмат ва тинчликка асосланган. Ана шу илоҳий кўрсатмаларга амал қилувчи мусулмонлар ҳамиша раҳм-шафқатли, адолатпарвар, инсонпарвар, ахлоқ-одоби мукаммал ва софдил бўлиб келган.
Тинчлик-осойишталик қарор топган жойда инсоннинг оиласи тинч, турмуши обод, келажаги порлоқ бўлиши, ҳаёт тизими бир маромга тушиб, тараққий топиши аниқ ва мақсадли экани барчага маълум. Бундай неъмат ортида фақат шукроналик ва итоат ётади. Албатта бу каби ахлоққа эга бўлган соф мақсадли инсон, айта оламизки, барча аъзоси билан миннатдорлик ва манфаатдорлик хазинасига ҳаёти давомида эга бўлади.
Инсонга кундалик ҳаёти учун зарурий воситалардан бўлмиш мол-мулк, ҳовли-жой, уй-рўзғор буюмлариданда муҳим бўлган тана таянчларини доимий тинчлик-осойишталик, барқарорлик билангина мунтазамлигини таъминланади. Акс ҳолда йўқлик, парокандаликка учрайди. Шу боис бўлса керак барча мулкдор шахслар тинч мамлакатларни ўзига ихтиёр қилади. Демак, мол-мулк, ҳовли-жой, уй-рўзғор буюмлари бус-бутун бўлишлиги учун шукрона айтиш билан бирга уни тинч-омон сақлашлик ҳам инсон фарзанди имконият топади.
Айтиб ўтган барча фикрларимизни Аллоҳ таоло бандаларини ўзаро иттифоқликда, аҳилликда, тинчлик-омонликда яшашга даъват этиб: “Агар мўминлардан икки тоифа ўзаро урушиб қолсалар, дарҳол улар ўртасини ислоҳ этингиз!” (Ҳужурот, 9) деган инсонпарварлик амр-фармонини баён этади.
Абдулҳай ТУРСУНОВ,
Ўзбекистон мусулмонлари идорасининг
Наманган вилоят вакили
Пайғамбаримиз солаллоҳу алайҳи васалламнинг вафотларидан кейин шариатга боғлиқ барча масалалар саҳобалардан сўралди. Ёш саҳобалар ўзларидан катталардан, янги мусулмонлар аввал мусулмон бўлган саҳобалардан ўзлари тушунмаган турли масалалар ечимини сўрардилар.
Имом ибн Aҳмад Шаъроний ўзларининг “Aл-Мийзан аш-Шаърония” асарида мазҳаблар ҳақида қуйидаги фикрларни зикр қилган. “Aслида саҳоба ва тобеъинлар даврида мазҳабларнинг сони ўн саккизта бўлган. Уларнинг барчаси ўз вақтида амалда бўлган. Лекин вақт ўтиши билан улар орасида тўрт йирик: ҳанафий, моликий, шофеъий ва ҳанбалий мазҳаблари ажралиб чиқди. Мазкур тўрт мазҳабнинг сақланиб қолишининг асосий омили бу мазҳабларнинг таълимотлари бошқа мазҳаблардан кучлироқ бўлгани учун эмас, балки тўрт мазҳаб бошқа ўн тўрт мазҳаб таълимотини ҳам қамраб олганидир”.
Демак, кўплаб мазҳаблар орасидан фақат тўрттасининг сақланиб қолгани асрлар давомида инсонларни турли зиддиятлар ва ихтилофлардан ҳимоя этишда асос бўлган.
Саматов Жалолиддин,
Давлатабод тумани "Юсуфхон ўғли Қосимхон"
жоме масжиди имом ноиби