Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
24 Май, 2025   |   26 Зулқаъда, 1446

Тошкент шаҳри
Бомдод
03:18
Қуёш
04:57
Пешин
12:25
Аср
17:29
Шом
19:46
Хуфтон
21:19
Bismillah
24 Май, 2025, 26 Зулқаъда, 1446

Тинчлик-осойишталикни Аллоҳ буюрган

06.09.2021   1620   3 min.
Тинчлик-осойишталикни Аллоҳ буюрган

Тинчлик – барча эзгусевар халқларнинг, шунингдек ўзбек халқининг ҳам азалий орзуси бўлиб келган. Тинчлик инсонпарвар ва бағрикенг халқимизнинг тили ва дилидан мустаҳкам жой олиб, энг олий қадрият деб қаралган. Обод турмушни акс эттирувчи муқаддас динимиз,қадриятларимиз, миллий урф-одат ва расм-русумларимизбевосита хотиржамлик силсиласига узвий боғлиқдир.

Халқимиз тинчлик ва осойишталикни истаб кундалик ҳаётида қатор диний ва миллий фазилатларни амалга оширади. Жумладан:

Улар кўришганида салом беради. Бу бир-бирларига тинчлик, омонлик тилаш рамзидир.

Дуо қилса, Яратгандан хонадонларимизни тинч, юртимизни обод қилгин деб юзига фотиҳа тортади.

Ҳар бир яхшилик, эзгулик устида тинчлик бўлсин дея, келажак учун яхши ниятлар қилади.

Тўй-тантаналарда тўйлар бўлаверсин дейди, чунки тўй тинч ва фаровон кунлар боис ўтадиган маросимларнинг сараси саналади.

Оилада янги меҳмон туғилса, гўдакка узоқ умр, баланд мартаба, унинг бахт-саодати, икки дунё обрўсини сўраб илтижо қиладилар. Шу илтижолар замирида фақат тинчлик сўралади.

Инсониятга ислом неъматини етказишга восита бўлган ваҳий – Қуръони каримнинг ахлоқий қисми оқибат, раҳм-шафқат, меҳрибонлик, камтарлик, ҳавойи нафсдан воз кечиш, ҳурмат ва тинчликка асосланган. Ана шу илоҳий кўрсатмаларга амал қилувчи мусулмонлар ҳамиша раҳм-шафқатли, адолатпарвар, инсонпарвар, ахлоқ-одоби мукаммал ва софдил бўлиб келган.

Тинчлик-осойишталик қарор топган жойда инсоннинг оиласи тинч, турмуши обод, келажаги порлоқ бўлиши, ҳаёт тизими бир маромга тушиб, тараққий топиши аниқ ва мақсадли экани барчага маълум. Бундай неъмат ортида фақат шукроналик ва итоат ётади. Албатта бу каби ахлоққа эга бўлган  соф мақсадли инсон, айта оламизки, барча аъзоси билан миннатдорлик ва манфаатдорлик хазинасига ҳаёти давомида эга бўлади.

Инсонга кундалик ҳаёти учун зарурий воситалардан бўлмиш мол-мулк, ҳовли-жой, уй-рўзғор буюмлариданда муҳим бўлган тана таянчларини доимий тинчлик-осойишталик, барқарорлик билангина мунтазамлигини таъминланади. Акс ҳолда йўқлик, парокандаликка учрайди. Шу боис бўлса керак барча мулкдор шахслар тинч мамлакатларни ўзига ихтиёр қилади.  Демак, мол-мулк, ҳовли-жой, уй-рўзғор буюмлари бус-бутун бўлишлиги учун шукрона айтиш билан бирга уни тинч-омон сақлашлик ҳам инсон фарзанди имконият топади.

Айтиб ўтган барча фикрларимизни Аллоҳ таоло бандаларини ўзаро иттифоқликда, аҳилликда, тинчлик-омонликда яшашга даъват этиб: “Агар мўминлардан икки тоифа ўзаро урушиб қолсалар, дарҳол  улар ўртасини ислоҳ этингиз!” (Ҳужурот, 9) деган инсонпарварлик амр-фармонини баён этади.

 

Абдулҳай ТУРСУНОВ,
Ўзбекистон мусулмонлари идорасининг
Наманган вилоят вакили

 
 
Мақолалар
Бошқа мақолалар

Менинг онам эканликларини Роббим билади... (ҳаётий воқеа)

23.05.2025   2907   3 min.
Менинг онам эканликларини Роббим билади... (ҳаётий воқеа)

Саудиялик бир шифокор аёл ҳикоя қилади: "Муҳаммад исмли ёши тахминан ўттизларда бўлган бир йигит қабулимга келди. Унинг ёнида онаси бор эди — у ундан қочмоқчи бўлар, у эсa уни бағрига босарди. 
Онаси рўмолини улоқтирарди, у эса қайтадан жойига тўғирлаб қўярди. Унинг қўлларини тишлар, тирнарди, юзига туфларди — у эса жилмаярди.

Онаси шифохонага кирди-ю, рўмолини улоқтириб, ақли йўқ мажнун одам каби кулиб, шифокорнинг столи атрофида югуриб айлана бошлади.

Шунда мен сўрадим:
— Бу ким?
— Онам, — деди у.
— Унга нима бўлган?
— Улар шу ҳолларида, ақлсиз туғилганлар, — деди у.
— Ундай бўлса, сиз қандай туғилгансиз?
— Бобом уларни отамга олиб берган эканлар, шояд фарзандли бўлар деб. Отам бир йилдан сўнг уни талоқ қилган эканлар. Онам менга ҳомиладор бўлган эканлар. Сўнг мен туғилганман.

— Қачондан бери уларга қарайсиз, парвариш қиласиз?
— Ўн ёшимдан бери. Уларга овқат тайёрлайман, қарайман. Ухламоқчи бўлсам, чиқиб кетиб қолсалар қидириб юрмайин деб оёғимни оёқларига боғлаб ухлайман...
— Нега бугун бу ерга олиб келдингиз?
— Уларнинг қон босимлари юқори, қандли диабет касаллари бор.

Онаси кулиб:
— Картошка бер, — деди.
У берди. Онаси юзига туфлади. У кулиб, юзини тозалади.
Шунда мен сўрадим:
— У сизга она эканини биладиларми, сизни танийдиларми?
— Йўқ, валлоҳи, мен ўғлилари эканимни билмайдилар. Лекин Яратган Роббим биладики, у зот менинг онамдирлар.

Онаси қараб туриб:
— Эй ўғлим, сен ёлғончисан! Нега мени Маккага олиб бормаяпсан? — деди.
У эса:
— Пайшанба куни олиб бораман деб айтмадимми, онажон? Пайшанба куни борамиз — деди.
Мен сўрадим:
— Унинг зиммасидан (ақли жойида эмаслиги сабаб) соқит бўлса, Маккага олиб бориш керакми?
У жавоб берди:
— Опа, онам билан Роббимнинг ҳузурига ҳисобда турганимизда: “Муҳаммад, нега мени Маккага олиб бормаган эдинг?” — дейишини хоҳламайман.
 Мен Роббимга қарата: “Роббим, мен онамни елкамда опичлаб кўтардим, тавоф қилдирдим, замзам ичирдим, Каъбага қаратиб қўйдим”, дейишни хоҳлайман. 
   Яна: “Аллоҳим! Гарчи уларнинг ақллари бўлмаган бўлсада, менинг онам эканларини албатта Сен билгувчисан!”, дейишни истайман”, деди. 

Мен жим бўлиб қолдим, кўзим ёшга тўлди. Сўнгра унга:
— Онангга кўрсатган бу эҳтироминг учун Аллоҳ сенга ажру мукофотлар ато этсин! Бугунгидай ота-онага яхшилик қилишни кўрмаганман.
У эса жавоб берди:
— Мен бу ишимни (куни келиб) фарзандларим ҳам менга шундай муомала қилишлари умидила қилапман. Чунки биррул волидайн (албатта қайтадиган) қарздир".