Нафсни Рамазон рўзасига тайёрлаш усулларидан бири қуйидаги ҳадисда ўз аксини топган:
“Оиша розияллоҳу анҳо айтади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам рўза тутар эдилар. Ҳатто биз, ифтор қилмасалар керак, дер эдик. У зот ифтор қилар эдилар, ҳатто биз, рўза тутмасалар керак, дер эдик. Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Рамазондан бошқа ҳеч бир ойда тўлиқ рўза тутганларини кўрмаганман. У зотнинг шаъбондан бошқа ҳеч қайси ойда кўп рўза тутганларини кўрмаганман”.
Бошқа ривоятда бундай дейилган:
“Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни ҳеч бир ойда шаъбондагидек кўп рўза тутганларини кўрмадим. У зот шаъбон ойининг ҳаммасида рўза тутар эдилар. У зот шаъбон ойида фақат саноқли кунлардагина рўза тутмас эдилар".
Бу ҳадисларга мувофиқ, шаъбон ойида рўза тутиш суннат бўлади. Аҳли илм бу ҳақда бундай деган:
"Шаъон ойида рўза тутиш фарз намозларидан олдин ўқиладиган суннат намозларига ўхшайди. Гўёки, у Рамазон ойи рўзаси учун муқаддима вазифасини бажаради. Яъни, шаъбон ойи рўзаси Рамазон ойидаги фарз рўзанинг суннати саналади. Шунинг учун ҳам шаъбон ойида рўза тутиш жорий қилинган. Шаввол ойида олти кун рўза тутиш эса, фарз намозларидан сўнг ўқиладиган суннат намозлари кабидир”.
Ҳозирги ҳолатимиз ва турмуш тарзимизга назар солсак, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бу таълимоти жуда кам ҳолларда амалга татбиқ этилаётганига гувоҳ бўламиз.
Олийлик йўлларини забт этиш учун енг шимарган ва бу улуғ мавсумда улкан фойдалар билан чиқишни ният қилган ҳимматлилар қаерда қолди?!
"Расулуллоҳ Рамазонда" китобидан.
T.me/mehrob_uz
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Илм пайғамбарлар мероси, бойлик эса подшоҳлар ва бойларнинг меросидир.
Илм ўз эгасини сақлайди, мол-дунёни эса эгаси қўриқлайди.
Илм қанча сарфланса шунча кўпаяди, пул эса сарфлангани сари камаяди (инфоқ, эҳсон, садақадан ташқари).
Мол-дунё солиҳда ҳам, фожирда ҳам бўлиши мумкин, аммо (фойдали) илмга фақат мўмин эга бўлади.
Илм ўз эгасига қабрда ҳам ҳамроҳ бўлади, бойлик эса инсон вафот этганидан кейин уни тарк этади (қилган садақаларидан ташқари).
Илм ҳокимдир, у бойликни бошқаради. Мол-дунё эса бошқарилади.
Бойлик эгаси бир кечада қашшоқ ё камбағал бўлиб қолиши мумкин, аммо илм соҳибида бундай қўрқув йўқ.
Олимга подшоҳлар муҳтож бўладилар, мол-дунё эгаси эса фақир ва мискинларга керак.
Бойлик инсонни дунё муҳаббатига етаклайди, илм эса Аллоҳ таолога ибодат қилишга бошлайди.
Бойлик ҳалокатга сабаб бўлиши мумкин. Ўғрилар қанча бойларнинг мол-дунёсини хонавайрон қилишди. Илм эса инсон вафот этганидан кейин соҳибига ҳаёт бериб туради.
Илмнинг саодати доимий, бойликники вақтинчадир.
Олимнинг қадр-қиммати илми ила, аммо бойнинг қадри мол-дунёси билан ўлчанади.
Бой одам бойлиги билан инсонларни дунёга, олим эса ўз илми билан охиратга чорлайди.
Даврон НУРМУҲАММАД