Бугуннинг талабаси иншоАллоҳ эртанинг уламоси ва дин пешвосидир. Шу боис талаба етук салоҳиятга эга бӯлиши учун илмга чанқоқ ва интилувчан бӯлиши билан бирга ҳар бир илмни устоз назорати остида ӯта ишончли манбалар орқали пухта эгаллашга ҳаракат қилиши лозим. Шу билан бирга мустақил ӯқиётган адабиётларидаги нозик масалаларни тӯғри таҳлил қилаолиш кӯникмасига эга бӯлиши керак. Ӯзига шубҳали ёхуд тушунарсиз бӯлган маълумотларга дуч келганда шу соҳага алоқадор устозлардан сӯраб, тӯғрисини аниқлаб олиши унинг маънавий тойилишдан, адашиш ва адаштиришдан саломат бӯлишига ва илмда камолот ҳосил қилишига сабаб бӯлади. Зеро, ҳозирги пайтда дин душманлари томонидан жамиятда фитна тарқатиш ва мусулмонларни аҳли сунна валжамоа ақидасидан оздириш мақсадида турли воситалардан фойдаланилаётгани ҳеч кимга сир эмас. Ана шундай воситалар ичида энг хавфли ва яширин восита толиби илмларни тузоққа тушуришдир. Бунинг учун талабалар қизиқиб ӯқийдиган, осонлаштирилган диний адабиётлар ва араб тилига оид рисола ва китоблар ичига нотӯғри қарашларнинг "уруғ"ларини ӯта ёпиқ тарзда экиб кетадилар. Юзаки ӯқиган пайтда бу фикрлар талабага тӯғри бӯлиб туюлиши мумкин. Бироқ, масалага чуқурроқ ёндашилса, битта жумла, ҳаттоки биргина сӯзнинг ортига жуда катта фитна беркитилганини англайсиз. Бунга битта мисол келтириб, уни таҳлил қилиш билан сӯзимни якунлайман. Араб тили балоғатига оид енгиллаштирилган бир рисолада "атф" қоидасини баён қилгач қуйидагилар зикр қилинади:
ونحو قوله تعالى وجاء ربك والملك صفا صفا . فلله جل وعلا مجيء وللملائكة مجيء لكن مجيء الله ليس كمثله مجيء فهو مجيء حقيقي يليق بجلاله وكماله سبحانه وتعالى . وأما القول بأنه جاء أمره فتحريف وضلال مبين .
"Ва яна Аллоҳ таолонинг:
وَجاءَ ربُّكَ والْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا
(Юзаки таржимаси: "Ва Роббинг ва фаришталар саф-саф бӯлиб келди". "Фажр" сураси, 22) ояти каби.
Бас, Аллоҳ толо учун ҳам مجيء (яъни, юзаки маъносига кӯра "келиш") бор, фаришталар учун ҳам مجيء (келиш) бор. Лекин бирор مجيء Аллоҳ таолонинг مجيء си каби эмас. Бас, у (яъни Аллоҳ таолонинг مجيء си) Ӯзининг улуғлиги ва камолига муносиб бӯлган ҳақиқий مجيء (келиш)дир. Аммо, (Аллоҳ таолонинг مجيء сини) "Унинг амри келди" деб айтишга келсак, бас, бу таҳриф (яъни Қуръонни ӯзгартириш) ва очиқ залолатдир" (Иқтибос тугади).
Юқоридаги фикрларни ӯқиган талаба агар аҳли сунна валжамоанинг муташобиҳ оятларни талқин қилишдаги услубини яхши ӯзлаштирмаган бӯлса, сохта "салафийлик" фитнасига тушиши ва алданиши эҳтимоли катта. Чунки فهو مجيء حقيقي "Бас, у (яъни Аллоҳ таолонинг مجيء си) ҳақиқий مجيء (келиш)дир",
деган гапнинг тагида жуда катта муаммо бор. Бу жумҳур салафи солиҳларнинг "тафвиз" йӯлига тӯғри келмайди. Қолаверса бу ерда халаф уламоларимизнинг таъвил йӯлини "таҳриф (Қуръонни ӯзгартириш) ва очиқ залолат" деб ҳукм қилинган.
Масаланинг тафсилоти қуйидагича:
Салафи солиҳлар Аллоҳ таолога нисбат бериладиган مجيء сифатидан бу сӯзнинг луғатдаги юзаки-ҳақиқий маъноси бӯлмиш "бир жойдан бошқа жойга кӯчиш" маъносини инкор қилишади. Чунки Аллоҳ таоло жисм эмас, У макон тутишдан пок ва беҳожатдир. مجيء дан ирода қилинган маънони Аллоҳга ҳавола қиламиз, дейишади. Бунга кӯра Аллоҳдан кайфият тушунчаси инкор қилинган бӯлади. Чунки кайфият жисмларнинг хусусиятларидан ҳисобланади. Натижада Аллоҳ таолонинг مجيء сифати билан банданинг مجيء си ӯртасидаги ӯхшашлик ҳақиқат жиҳатидан ҳам инкор қилинган бӯлади.
Сохта "салафийлар"нинг
فهو مجيء حقيقي
"Бас, у (яъни Аллоҳ таолонинг مجيء си) ҳақиқий مجيء (келиш)дир",
деган гапининг маъноси шуки, مجيء ӯзининг ҳақиқий маъноси бӯлмиш "бир жойдан бошқа жойга кӯчиш" маъносидадир, лекин кайфияти банданикига ӯхшаш эмас, ана шу кайфиятни қандайлигини Аллоҳга ҳавола қиламиз, деганидир. Бунга кӯра Аллоҳ таолонинг مجيء сида қандайдир кайфият бор, бу кайфият бандадаги مجيء нинг кайфиятидан фарқ қилади, бироқ مجيء нинг ҳақиқатида (яъни "кӯчиш" маъносида) банданики билан бир хил, деган хулоса чиқиб қолади. Бу эса مماثلة (ӯзаро ӯхшашлик) ҳисобланади ва ташбеҳни келтириб чиқаради.
Шу билан бирга бу фикр остида Аллоҳ таолони макон тутишга муҳтож, деган бузуқ эътиқод ётади. Аллоҳ таоло бутун оламлардан беҳожат ва барча айбу нуқсонлардан покдир.
Сохта "салафийлар" таҳриф ва очиқ залолат деб ҳукм қилган халаф уламоларимизнинг "Унинг амри келди" дея таъвил қилиш йӯлларига келсак, айнан шу маънода таъвил қилишни имом Аҳмад ибн Ҳанбалдек айрим мутақаддим уламолар ҳам қувватлаганлар. Энди улар кимни залолатда айблаётганликларига бир боқсинлар.
Тавфиқ Аллоҳдан.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Салама ибн Акваъ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам асламлик бир кишига одамлар ичида «Ким бирон нарса еган бўлса, куннинг қолганида рўза тутсин, ким емаган бўлса, у ҳам рўза тутсин, чунки бугун Ашуро куни», деб жар солишга буюрдилар».
Икки Шайх ва Насаийлар ривоят қилишган.
Рубаййиъ бинт Муъаввиз ибн Афро розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ашуро куни эрталаб Мадина атрофидаги ансорларнинг қишлоқларига одам юбориб, «Ким рўза тутган ҳолда тонг оттирган бўлса, рўзасини тугал қилсин. Ким оғзи очиқ ҳолда тонг оттирган бўлса, кунининг қолганини (рўза билан) тугал қилсин», дедилар.
Шундан кейин биз унинг рўзасини тутадиган ва ёш болаларимизга ҳам Аллоҳ хоҳлаганича туттирадиган бўлдик. Масжидга бориб, уларга юнгдан ўйинчоқ қилиб берар эдик. Бирортаси овқат деб йиғласа, ифторгача унга ўшани берар эдик».
Муслим ривоят қилган.
Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Мен Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ушбу кун – Ашуро кунининг ҳамда ушбу ой, яъни Рамазон ойининг рўзасидан ташқари бирор кунни бошқасидан афзал кўриб, рўза тутишга қасд қилганларини кўрмадим».
Икки Шайх ривоят қилган.
Изоҳ: Яъни, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон Ашуро куни келар экан, рўзасини тутсам, деб, интиқ бўлиб турар эканлар. Бошқа бирор куннинг рўзасини тутиш учун бунчалик интизор бўлиб кутмас эканлар.
Шунингдек, Рамазон ойини ҳам қачон келар экан, рўзасини тутсам, деб, интиқ бўлиб кутар эканлар. Бошқа бирор ойнинг рўзасини тутишни бунчалик интизор бўлиб кутмас эканлар. У кишининг умматлари, яъни бизлар ҳам шундай бўлишимиз лозим.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Рамазондан кейинги энг афзал рўза Аллоҳнинг ойи муҳаррамдадир. Фарз намоздан кейинги энг афзал намоз тунги намоздир», дедилар».
Муслим ривоят қилган.
Абу Қатода розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ашуро кунининг рўзаси ўзидан олдинги йилнинг гуноҳларига каффорат бўлади», дедилар».
Муслим ривоят қилган.