Қолган кун рўзасини тутиши лозим бўлган киши
Рўзадорга нима макруҳ ва нима макруҳ эмас
Макруҳ амаллар:
Макруҳ бўлмаган амаллар:
Рўзадорга мустаҳаб бўлган амаллар
Рўза тутмаслик учун сабаб бўладиган узрлар
Узр (ёки ариза) кишини рўза тутишдан тўхтатадиган омилдир. Рўза тутмасликка узр ва рўза очилса гуноҳ бўлмайдиган омиллар саккизтадир: касаллик, мусофирлик, рўза тутмасликка мажбурланиш, ҳомиладорлик, эмизувчи аёл, очлик, сувсизлик, ўта қарилик.
Мусофирлик узри
Тонг отмасдан йўлга чиққан йўловчи (мусофир) рўза тутмаслиги жоиз, бироқ ҳамроҳларининг кўпчилиги рўзадор бўлса ва озуқаларини баҳам кўришса, рўза тутиши фазилатлироқ. Ҳамроҳлари рўза тутмаса ва унинг рўзадорлиги бошқаларга малол келса, рўза тутмагани яхши.
Васият ва қазо (ўлим)
Беморлик, мусофирлик ва шунга ўхшаш сабаблар боис рўза тутолмаган ҳамда узри тугамасдан ўлган кишига тутолмаган рўзалари учун каффорат беришни васият қилиш вожиб эмас.
Узрли бўлганлари учун рўза тутолмаган, узрлари тугагач, яъни бемор тузалгач ва мусофир муқим бўлгач, тутолмаган кунларининг қазосини (бир кунига бир кун) тутадилар.
Қазо рўзаларни танаффуссиз тутиш шарт эмас.
Қазо рўзасини тутиб бўлмай, кейинги Рамазон ойига келса, қазони тўхтатиб, фарз рўзани тутади ва қазони тутмагани учун фидя бермайди (қазони кейин тутиб беради).
Қарилик каффорати
Рўза тутолмайдиган даражада қари, қувватсиз бўлган чол ва кампирларнинг рўза тутмаслиги жоиз. Бироқ улар бир кунга ярим соъ буғдой миқдорида фидя берадилар. Даволаш имконсиз бўлган касалликка чалинганлар ҳам ўта қари кишилар ҳукмидадир, улар ҳам фарз рўза учун фидя беришлари мумкин.
Умр бўйи рўза тутишни назр қилиш
Умр бўйи рўза тутишни назр, аҳд қилган киши рўзғор ташвишлари боис бу назрни бажаролмаса, рўза тутмайди, балки ўрнига фидя беради. Фақир бўлгани туфайли фидяга қодир бўлмаса, истиғфор қилади.
Каффоратни тўлашдан ожиз бўлса
Қари одам қасам ичиб, қасамини бузса ёки одам ўлдирса ва бунинг каффоратини тўлаш учун озод қилишга қул топа олмаса ёки каффорат рўзасини тутмай, умрининг қарилик кунларига қолдирган бўлса, фидя жоиз эмасдир. Чунки фидя Рамазон рўзаси учундир.
Нафл рўза
Нафл рўза тутган киши ҳеч бир узрсиз, қазосини тутиш шарти билан рўзасини бузиши мумкин. Зиёфат – уни берганга, таклиф қилинганга рўзани бузиш учун узрдир. Зеро, бу ҳолатда рўза очиш кўп савобли бўлиши айтилган.
Изоҳ: Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимки зиёфатга чақирган диндош биродарининг кўнглини синдирмасдан, тутган рўзасини бузса, амал дарфтарига минг йиллик рўза савоби ёзилади. Агар дўсти учун бузган нафл рўзасининг қазосини тутса икки минг йиллик рўза савоби ёзилади», деб марҳамат қилганлар.
Нафл рўзанинг қазоси
Нафл рўзани, қандай сабаб бўлишидан қатъий назар, бузган киши, албатта қазосини тутиши керак. Бироқ икки ҳайит ва ташриқ кунлари жами беш кун тутилган нафл рўза бузилса, қазо тутиш лозим бўлмайди (чунки бу кунларда рўза тутиш ҳаромдир).
Бажарилиши шарт бўлган назр қилинган намоз ва рўза
Қуйидага уч шарт бўлса, назрга вафо қилиш лозимдир.
Бинобарин, беморни зиёрат қилишни, тиловат саждаси қилишни, таҳорат қилишни назр қилиш билан уларнинг адоси лозим бўлмайди.
Қул озод қилишни, эътикофга киришни, нафл намоз ўқишни, нафл рўза тутишни назр қилиши дуруст.
Бир шартга боғлиқ бўлмаган ёки шартга боғлиқ бўлган (яъни, «ўғлим ҳарбий хизматдан қайтса, қўй сўяман» каби) назр шарт содир бўлганида бажарилиши лозимдир.
Икки ҳайит кунларида рўза тутишни назр қилиш дурустдир. Фақат тутса, у кунларда тутмай, бошқа кунда тутиш керак. У кунларда тутса назр бажарилади, аммо рўза тутган гуноҳкор бўлади.
Назр айнан белгиланган вақтда, маконда, пулда, айтилган камбағалдан бошқа вақтда, маконда, пулда ва бошқа камбағалга берилса ҳам назр адо этилган бўлади. Яъни:
Назр қилиш шартга боғлиқ бўлганида, шарт содир бўлмасдан олдин адо этилса, ўринга ўтмайди.
Эътикоф
Эркаклар, жамоат билан беш вақт намоз ўқиладиган амалдаги жомеъ масжидида, эътикоф (ибодати) нияти билан эътикофга ўтирадилар. Беш вақт жамоат бўлиб намоз ўқилмайдиган масжидда эътикоф ниятида ўтириш саҳиҳ эмас. Аёлнинг эътикоф ўрни уйнинг намоз ўқиладиган жойи ёки бурчагидир.
Эътикоф турлари
Эътикофнинг ҳукмига кўра, уч тури бор:
Рўза фақат назр қилинган эътикофнинг шартидир. Нафл эътикофнинг вақти ва муддати тайин эмас, қисқа бир муддат эътикоф нияти билан масжидда юриш ҳам эътикофдир.
Эътикофга кирган киши фақат:
Эътикофдага одам қиладиган ишлар
Кеча ва кундузлари эътикоф
Эътикофнинг машруълиги (жоизлиги)
Эътикоф Китоб ва суннат билан машруъ бўлган. Ихлос билан адо этилган эътикоф амалларнинг энг шарафлиларидандир. Эътикофга кирувчи ўз қалбини дунё ишлари, ўйлари, ташвишларидан тўхтатиб, нафсини мавлосига таслим қилади. Ислом олимларидан Атоуллоҳ (Аллоҳ раҳмат қилсин) дейдилар: «Эътикофга кирувчи катта дарвоза олдида бир илтижо ёки тилак сўраб, ёлвориб кутган, Раббим мени авф этмагунча, бу эшикдан кетмасман, демоқчи бўлган киши кабидир».
Такрорлаш учун саволлар
7.Рўзадор учун мақруҳ, макруҳ бўлмаган ва мустаҳаб амалларни санаб ўтинг.
8.Рўзадор қачон рўзасини очиши мубоҳ бўлди? Йўловчи қачон рўзасини очса, фазилатлироқ бўлади? Ўлгунча рўза тутишга ният қилиб, рўзғор ташвишлари билан уни адо этолмаган кишининг ҳукми нима?
9.Нафл рўзанинг қазоси қачон адо қилинади, қачон адо қилинмайди? Киши назрини қачон бажариши керак? Ташриқ кунлари рўза тушшни назр қилган одамнинг ҳукми иима? Киши агар назрини бир шартнинг воқеъ бўлишига боғласа, фақат бу ҳолат қазога келмасдан назр қилса, бунинг ҳукми қандай бўлади?
10.Эътикофни таърифланг, унинг турлари, шартлари, эътикофдаги кишига масжиддан чиқиш қачон жоиз бўлишини, эътикофда қандай ҳаракатлар мубоҳ бўлишини айтиб беринг? Эътикофнинг бузилишини, назр қилган киши нима қилиши кераклигини айтинг.
11.Фақат кечалари ёки фақат кундузлари эътикоф қилиш нима билан собитдир? Эътикофнинг Исломдаги ўрни, фойдаларини айтинг?
КЕЙИНГИ МАВЗУЛАР:
ЗАКОТ КИТОБИ:
Ҳукми, фарз бўлиши ва ҳикмати;
Закотнинг (фарз бўлиш) сабаби;
Закотнинг рукни;
Фарз бўлишининг шартлари;
Адо қилиш фарз бўлишининг шартлари;
Адо қилинишнинг шартлари;
Закоти фарз бўлган мулкларнинг турлари;
Ўтловчи ҳайвонлар закоти;
Туянинг закоти;
Отларнинг закоти;
Сигирларнинг закоти;
Қўйларнинг закоти;
Олтин ва кумушнинг закоти;
Кумушнинг нисоби;
Олтиннинг нисоби;
1. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким таомини еб бўлгач:
الحمدُ للهِ الذي أطعَمَني هذا الطَّعامَ ورَزَقَنيه من غيرِ حولٍ مِنِّي ولا قوةٍ
“Алҳамду лиллаҳиллазий атъаманий ҳазат тоъама ва розақонийҳи мин ғойри ҳавлин минний ва лаа қувватин” деб айтса, унинг аввалги гуноҳлари мағфират қилинади», дедилар (Имом Термизий, Имом Абу Довуд, Имом Ибн Можа ривояти).
Маъноси: “Бу таомни менинг куч-қувватимсиз менга таомлантириб, у ила мени ризқлантирган Аллоҳга ҳамд бўлсин.
2. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар: “Ким янги кийим кийганда
الحمدُ للهِ الَّذي كساني هذا ورزقنيه من غيرِ حوْلٍ منِّي ولا قوَّةٍ
“Алҳамду лиллаҳиллазий касаний ҳазас савба ва розақонийҳи мин ғойри ҳавлин минний ва лаа қувватин” деса Аллоҳ унинг олдинги гуноҳларини кечиради” (Имом Термизий, Имом Абу Довуд, Имом Ибн Можа ривояти).
Маъноси: Ўзгартирмасдан, қувватимни кетказмасдан менга ризқ берган ва мени кийинтирган Аллоҳга ҳамд бўлсин.
3. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Кимки азонни эшитганида:
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ رَضِيتُ بِاللهِ رَبًّا وَ بِالْإِسْلَامِ دِينًا وَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ رَسُولًا
“Ашҳаду аллаа илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарика лаҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан абдуҳу ва Расулуҳу. Розийту биллаҳи Роббан ва бил Ислами дийнан ва би Муҳаммадин соллаллоҳу алайҳи васаллама Расулан” деса гуноҳлари кечирилади”, дедилар (Имом Термизий ривояти).
Маъноси: Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқлигига гувоҳлик бераман. У якка-ю ягонадир, унинг шериги йўқдир. Муҳаммад алайҳиссалом Унинг бандаси ва расули эканига ҳам гувоҳлик бераман. Аллоҳни Роббим, Исломни эса диним, Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламни расул деб рози бўлдим.
4. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким ҳар намоздан кейин ўттиз уч марта Аллоҳга тасбеҳ айтса, ўттиз уч марта Аллоҳга ҳамд айтса, ўттиз уч марта “Аллоҳу акбар”, деса ҳаммаси тўқсон тўққиз бўлади, юзтанинг тамом бўлишига:
لا إلهَ إلاَّ اللَّه وحْدهُ لاَ شَرِيكَ لهُ لَهُ المُلْكُ ولَهُ الحمْدُ وَهُو عَلَى كُلِّ شَيءٍ قَدِيرٌ
“Лаа илааҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ъалаа кулли шайин қодийр”ни айтса, унинг гуноҳлари денгиз кўпиклари каби бўлса ҳам, мағфират қилинади», дедилар (Имом Муслим ривояти).
5. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Кимки ўрнига ётаётганида:
لا إله إلا اللهُ وحده لا شريك له له الملكُ وله الحمدُ وهو على كلِّ شيءٍ قديرٌ لاحولَ ولا قوةَ إلا بالله العليِّ العظيمِ سبحان اللهِ والحمدُ لله ولا إله إلا اللهُ واللهُ أكبرُ
“Лаа илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ъалаа кулли шайин қодийр. Лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳил ъалиййил ъазийм. Субҳаналлоҳи валҳамдулиллаҳи ва лаа илаҳа иллаллоҳу валлоҳу акбар” деса гуноҳлари денгиз кўпиклари каби бўлса ҳам кечирилади”, дедилар (Ибн Ҳиббон ривояти).
6. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ер юзида кимда-ким:
لا إلهَ إلَّا اللهُ واللهُ أكبرُ ولا حولَ ولا قوَّةَ إلَّا باللهِ
“Лаа илаҳа иллаллоҳу валлоҳу акбар ва лаа ҳавла ва лаа қуввата илла биллаҳ” дер экан, унинг барча гуноҳларига каффорат бўлади, гарчи гуноҳлари денгиз кўпигидек кўп бўлса ҳам», дедилар (Имом Термизий ривояти).
7. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким бир кунда юз марта “Субҳаналлоҳи ва биҳамдиҳи” деса унинг хатолари ҳатто денгиз кўпикларича бўлса ҳам ўчирилади», дедилар (Имом Бухорий, Имом Муслим, Имом Термизий ривояти).
8. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Кимки:
أسْتَغْفِرُ اللهَ العَظِيمَ الَّذِي لاَ إلَهَ إلاَّ هُوَ الحَيُّ القَيُّومُ وَأتُوبُ إلَيهِ
“Астағфируллоҳал ъазиймиллазий лаа илаҳа илла ҳувал ҳаййул қоййуму ва атуби илайҳ” деса урушдан қочган бўлса ҳам гуноҳлари кечирилади», дедилар (Имом Термизий ривояти).
Даврон НУРМУҲАММАД