*** Ғуслни вожиб қиладаган нарсалар ***
Қуйидаги барча ҳолларда ғусл қилиш фарз:
Сахиҳ ҳукмга кўра, юқорида санаб ўтилган сабаблар кишининг Исломни қабул қилишидан аввал содир бўлса ҳам, мусулмон бўлганидан сўнг ғусл қилиши лозим. Яъни бир киши Исломни қабул қилмасидан аввал бу сабаблардан бирини бажарди, сўнг мусулмон бўлди. Унинг ғусл қилиши фарздир.
Майитни ювмоқ фарзи кифоядир.
*** Ғуслнинг ҳикматлари ***
Ер юзида ҳеч қандай дин, ҳеч қандай тузум тозаликка Ислом дини каби катта аҳамият бермаган. Қуръони каримда инсонлар пок бўлишга чақирилган кўплаб оятлар мавжуд. Тозаликнинг аҳамиятини, покланишнинг турли шаклларини, тозаликка қаттиқ риоя этган мусулмонларнинг Аллоҳ наздидаги эътибор ва даражалари ғоят кучли ва таъсирли жумлалар билан ифода қилинган ҳадислар шу қадар кўпки, мўътабар ҳадис тўпламларида уларга алоҳида бўлимлар ажратилган. Машҳур мазҳаб имомлари ҳам ушбу покланиш шакллари масаласида энг кўп баҳс юритишган. Ҳар бир мусулмоннинг қилиши ёки қилмаслиги зарур бўлган ҳаракатларини аниқлаб бериш учун буюк олимлар томонидан таълиф қилинган фиқҳ китобларида тозалик доимо дастлабки, энг катта мавзу ҳисобланади.
Исломиятда деярли ҳеч қандай ибодат ёки амал йўқки, унга тегишли бир тозалик одоби зикр қилинган бўлмасин. Таом ейсизми, аввало қўлларингизни ювишингиз керак, дастурхондан тургач, яна қўлларингизни ювасиз. Қуръони каримни қўлга олиб, ўкимоқчимисиз? Буни таҳоратсиз ё жунуб ҳолда қилсангиз, гуноҳкор бўласиз.
Ҳар куни беш вақт намозни фақат таҳоратли ҳолда ўқишингиз мумкин. Яхши мўмин бўлсангиз, хар ҳафта жума намозига бормасдан аввал, жунуб бўлмасангиз ҳам яхшилаб ювиниб оласиз.
Сафарга чиқмоқчимисиз, дарҳол таҳорат қилиб олишингиз керак. Ухламоқчи бўлсангиз, таҳоратли ҳолда ётоққа киришингиз гўзалдир. Ҳатто қўлингиздан келса, ҳеч қачон таҳоратсиз юрмаслигингиз лозим. Жунуб бўлган ҳолда масжидга кириш жоиз эмас. Жунуб ҳолда катта узр бўлсагина, шунда ҳам, таҳорат олиб, қўлларни ювиб, оғизни чайгач, овқат ейишга рухсат берилган.
Ҳажга бормоқчимисиз? Эҳромга кирмасдан аввал ғусл қилишингиз, агар иложи бўлмаса, таҳорат олишингиз зарур. Каъбани бетаҳорат тавоф қила олмайсиз, Пайғамбаримизнинг, соллаллоҳу алайҳи ва саллам, муборак қабрларини таҳоратли ҳолда зиёрат қилишингиз мумкин. Либосларингиз, таомингизни, намоз ўқийдиган жойингиз, ётоғингиз кўзга кўринган ва кўринмайдиган барча ҳаром, нажаслардан пок бўлиши Аллоҳ таолонинг турли оятлар ва такрор-такрор бандаларига эслатиб ўтган буйруқларидир. Оятда айтилганидек, "Аллоҳ таоло покдир ва пок бўлганларни севгувчидир".
Сув танқис ва ноёб бўлган саҳролар юрти Арабистон ярим оролида вужудга келган Ислом динининг салкам бир ярим минг йил аввал ҳам тозаликка бу қадар катта аҳамият бергани ҳаммани ҳайратга солувчи мўъжизадир. Ҳолбуки, Ислом келганидан юз йиллар кейин ҳам дарёлар, кўллар, денгизларга бой бўлган Оврупада ифлосликлар туфайли вабо, ичтерлама каби ўта юқумли касалликлардан одамлар қирилиб кетар эди.
Инсоният дунёга келганидан то бугунгача, Исломнинг тозаликка беназир эътибори туфайли у кириб борган мамлакатларнинг ҳеч бирида ифлослик сабабли оммавий ўлим ҳодисалари кузатилган эмас.
Ислом динида барча ибодатлар моддий ва маънавий покликка етакловчи воситалардир.
Закот мол-дунёга берилишдан, хасисликдан қалбни тозалаш билан бирга, уни Аллоҳ йўлида мол-мулкидан холис фидокорлик қилишга ўргатади.
Рўза тўйиш нималигини билмайдиган нафснинг ирода билан, қисқа муддат бўлса ҳам, жиловланиб, ифлос ва жирканч жойлардан қутулиш сари ташланган қадамдир.
Беш вақт намоз инсонни Аллоҳдан узоқлаштирувчи, қалб ва фикрни булғовчи нарсалар зангини кетказишнинг умрбоқий режасини босқичма-босқич амалга оширишга ўхшайди.
Ҳаж эса тор фикр ва ғариб туйғулар, дунёвий ҳислар иллатидан покланиш учун исломиятнинг биллурдек соф, шонли ўтмишини ёдга олиш, муборак диёрларга бориб, Байтуллоҳни тавоф этиш, Пайғамбаримизнинг, соллаллоҳу алайҳи ва саллам, равзаларини, қаҳрамон саҳобаларни зиёрат қилишдир. Ҳаж қалбни Аллоҳдан бошқа нарсаларга боғланиш доғидан тозловчи энг олий ибодатдир. Хулоса қилиб айтсак, Ислом тозаликни севадиганлар, зоҳири ва ботини пок бўлганларнинг динидир.
Исломда ҳеч бир ибодат кўз-кўз қилиш ёки ўзини яхши кўрсатиш, риё учун бўлмаганидек, поклик ҳам кишини бошқаларнинг пок, чиройли, деб мақташлари учун эмас.
Мўмин киши бошқаларга чиройли кўриниш учун эмас, балки нафсини таҳлил қилиш ва динимиз буюрган амрларга итоат қилиш учун покланади. У фақат зоҳиран пок кўриниб, бошқаларни алданши катта гуноҳ деб билади. Таҳоратли ва жунуб бўлмаган мўмин билан бетаҳорат, жунуб, динсиз кишини ёнма-ён қўйсинлар. Уларнинг ташқи кўринишида катта бир фарқ сезмайсиз. Лекин мўмин жунуб ҳолида жуда ҳам безовта ва беҳузур бўлади, ҳатто ётоғида ҳам ухлай олмайди, фақат ғусл қилганидан кейингина кўнгли тинчланади.
*** Жунуб бўлгач, нима учун ғусл қиламиз? ***
Жанобатнинг сабаби бўлган маний вужуднинг ҳар томонидан сизилиб келароқ ташқарига чиқади, бутун танамиз «маҳсулоти» бўлган бу нажосатдан покланиш учун вужудни батамом ювишдек ақлга моне бошқа қандай амал бўлиши мумкин? Тиббиётда аниқ исбот қилинганки, жанобатга сабаб бўладиган ҳаракатлар, ички ва ташқи аъзоларнинг жуда ҳам тезкор фаолияти, худди инсон ўз шуурини йўқотиб қўядигандек бир жунбушга келиши натижасида юз беради. Тана жуда катта куч сарфлайди, қон айланиши ва нафас олиш тезлашади. Шунинг учун ҳам маний ажралиб чиққач, инсон чарчоқ, дармонсизлик ҳис қилади. Шу боис аъзоларни аввалги мўътадил ҳолатига қайтариш, тоза ҳаво билан таъминлаш учун динимиз бошдан-оёқ ювинишни буюради. Бугун ҳам саломатлик мавзуидаги китобларда, жанобатдан сўнг ювиниш жуда фойдали экани кўп таъкидланади.
Жинсий алоқа фарзанд дунёга келишининнг бир сабабидир. Фарзанд дин ва жамият учун фойдали, ёки аксинча зарарли инсон бўлиши ҳам мумкин. Шу боис фарзандни дунёга келтириш улуғ, айни пайтда, жуда катта масъулиятдир. Фарзанд солиҳ одам бўлса, ўтиб кетган ота-онасининг амал дафтарига давомли савоб ёзилиб туриши Пайғамбаримиз, соллаллоҳу алайҳи ва саллам, ҳадисларида зикр қилинган. Бундай авлодни вояга етказиш ҳам дунёда, ҳам охиратда жуда катта бахтдир. Аммо фарзанд динга, жамиятга зарар келтирадиган бўлса, аввало, ота-онанинг кўп юраги сиқилади.
Шунинг учун ҳам жанобатдан сўнг ғусл қилган мусулмон эр-хотин Аллоҳ таолога шундай ёлвораётгандек бўладилар: "Ё Раббий, ҳозиргина кетган ҳирсий ҳолатимиздан қутулиб, сенга юзланамиз. Сенга фақат пок ҳолдагина юзлана оламиз. Агар бу қўшилиш фарзанд туғилишига сабаб бўлса, динимизга, инсониятга ва бизларга хайрли авлод бўлишини сўраймиз. Сен ҳамма нарсага Қодир Зотсан!"
Аллоҳ барчамизни зоҳиран ва ботинан пок мусулмонлардан қилсин! Омин...
*** Ғуслни вожиб вдпмайдиган нарсалар ***
Куйидага ҳолларда ғусл қилиш вожиб эмасдир:
Аёллар билан алоқа қилинганида маний келмаса ҳам, ғусл вожиб бўлади.
*** Ғуслнинг фарзлари ***
Ғуслнинг учта фарзи бор.
Қуйидагилар ғуслнинг вожибларидир:
Изоҳ: Ғуслда аёллар ўрилган сочларини ечишлари шарт эмаслигига қуйидаги ҳадиси шариф далилдир: «Пайғамбаримизнинг, соллаллоҳу алайҳи ва саллам, завжаларидан Умму Салама, розийаллоҳу анҳо, ривоят қиладилар: «Мен Расулуллоҳдан, соллаллоҳу алайҳи ва саллам, ювинаётганимда ўрилган сочларимни ечишим лозимми, деб сўрадим. Ул зот, соллаллоҳу алайҳи ва саллам, "Бошингга уч марта сув қуйишинг, сўнгра вужудингнинг қолган жойларига сув етказиб покланишинг кифоядир", деб жавоб бердилар».
*** Ғуслнинг суннатлари ***
Ғуслнинг ўн иккита суннати бор.
*** Ғусл одоби ва макруҳлари ***
Ғусл қилиш одоби таҳорат олиш одоби каби бўлиб, фақат ғуслда қибла томонга юзланмайди. Чунки ғуслда аврат жойлар очиқ бўлиши мумкин.
Изоҳ: Нопок жой бўлгани учун, яланғоч ҳолда, дуо ўқиш учун бўлса ҳам ҳаммомда гапирмаслик мустаҳабдир. Аврат жойларига қараши ҳаром бўлган кишилар кўрмайдиган пана жойда ювиниш ҳам мустаҳабдир. Пайғамбаримиз, соллаллоҳу алайҳи ва саллам: "Аллоҳ таоло ҳаё соҳибидир, яширинган Зотдир. Шу боис ҳаёли ва аврат жойларини яширган кишини севади. Сизлардан бир киши ювинаётганда одамлар кўрмайдиган, пана жойни танласин", мазмунидаги ҳадислари билан мазкур масалада мусулмонлар қандай ҳаракат қилишларини кўрсатиб берганлар. Аёллар ҳам бошқа аёллар орасида ювинишга мажбур бўлсалар, бошқалар кўрмайдиган пана жой топишлари зарур. Эркаклар орасида эса аёллар ювинишни бошқа қулайроқ вақтга қолдирадилар. Холи жойда ғусл учун ечинган одамнинг авратини бошқа одам кўриб қолганида, ювинаётган киши эмас, унга қараган одам гуноҳкор бўлади.
Таҳоратдаги мақруҳ ҳолатлар ғуслда ҳам мақруҳдир.
*** Суннат бўлган ғусл турлари ***
Тўрт амал учун ғусл қилиш суннатдир:
*** Қуйидага ўн олти ҳолатда ғусл қилиш мустаҳабдир:
Такрорлаш учун саволлар
КЕЙИНГИ МАВЗУЛАР:
ТАЯММУМ:
Таямммумнинг сабаблари, вожиб бўлиш шартлари;
Таяммумнинг рукнлари;
Таяммумнинг суннатлари;
Сувни ахтариш;
Таяммум қилиб намоз ўқиш;
Яраси бор кишилар нима қилади?
Таяммумни бузадиган нарсалар;
Қўллари ва оёқлари кесилган кишилар.
МАСҲ БЎЛИМИ:
Маҳсига масҳ тортиш;
Маҳсига масҳ тортишнинг жоиз бўлиш шартлари;
Масҳнинг муддати;
Масҳнинг фарзи;
Масҳнинг суннатлари;
Масҳни бузувчи сабаблар;
Боғлагич (бинт), гипсга ўхшаш нарсалар ҳақида;
Такрорлаш учун саволлар;
Мусулмонлар Ҳунайн ғазотида ғалаба қозонишди. Ҳунайн ғазоти Шаввол ойида, ҳижратнинг саккизинчи йили, Макка фатҳидан сўнг Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам билан Ҳавозин ва Сақийф қабилалари ўртасида бўлиб ўтган эди. Жангда ғалаба қозонган мусулмонлар катта ғаниматга (ўлжага) эга бўлдилар.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бу ғаниматларни қалби Исломга мойил бўлган янги мусулмонларга тақсимлаб бердилар. Қавмнинг катталари Абу Суфён, Уяйна, Ақраъ, Суҳайл ибн Амр ва бошқаларга ҳам бердилар.
Ваҳоланки, улар Қурайш мушрикларининг энг катталари бўлиб, узоқ йиллар Пайғамбаримизга қарши урушган кишилар эди. Ушбу ғаниматлар тақсимланишидан бир неча кун олдингина исломни қабул қилишган эди. Лекин Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ансорларга (Мадиналик саҳобаларга) ушбу ғаниматлардан ҳеч нарса бермадилар.
Ҳолбуки, улар Исломни ёйиш ва Пайғамбар алайҳиссаломни ҳимоя қилиш учун қонларини тўккан, жонларини фидо қилган кишилар эди. Бу ҳолат уларнинг қалбларига оғир ботди ва хасратланиб шундай дейишди: «Қиличларимизнинг тиғидаги душманнинг қони ҳали қотгани йўқ, аммо ғаниматлардан бошқалар баҳраманд бўлди. Бизга эса, ҳеч нарса берилмади».
Бу борада Саъд ибн Убода розияллоҳу анҳу келиб Пайғамбаримизга бўлаётган гаплар хақида, одамларнинг қалбидаги хафаликни айтди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Эй Саъд, сен бу ҳақда нима дейсан?” дедилар. Саъд: “Мен ҳам қавмим тарафидаман”, деб жавоб берди. Шунда Пайғамбаримиз алайҳиссалом: “Қавмингни менинг ҳузуримга йиғ”, дедилар. Улар тўпланганларидан кейин, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламжуда буюк, ниҳоятда таъсирли, қалбларни жумбушга келтирувчи, кўзларни ёшга тўлдирувчи хутба қилдилар.
У зот уларга мулойимлик ва муҳаббат билан қуйидагича мурожаат қилдилар: “Эй ансорлар! Мен сизларни гумроҳ ҳолда топмаганмидим? Аллоҳ таоло мен туфайли сизларни ҳидоят қилмадими? Сизлар тарқоқ ва пароканда эмасмидинглар, Аллоҳ таоло мен сабабли сизларни бирлаштирмадими? Сизлар фақир ва муҳтож эмасмидинглар, Аллоҳ таоло мен орқали сизларни бой қилмадими?”.
Ҳар сафар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам савол билан мурожаат қилганларида, улар: “Аллоҳ ва Унинг Расулидан миннатдормиз”, деб жавоб қайтаришарди.
Сўнг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Нима учун менга жавоб қайтармаяпсизлар?” дедилар. Улар яна: “Аллоҳ ва Расулидан миннатдормиз!”, дейишди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Агар истасангиз, сизларнинг ҳам шундай дейишга ҳаққингиз бор: “Сиз бизнинг ҳузуримизга қавмингиз томонидан инкор қилинган ҳолда келдингиз, биз эса, сизни тасдиқладик. Сиз қавмингиз томонидан ёлғончига чиқарилган эдингиз, биз сизга ишондик, имон келтирдик ва сизга ёрдам бердик. Сиз ўз юртингиздан қувилдингиз, биз эса, сизга паноҳ бердик. Сиз муҳтож ҳолда келдингиз, биз эса, Сизни ўз мол-мулкимизга шерик қилдик”.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ушбу сўзларни айтганларида улар: Аллоҳ ва Унинг расулигина бизларга миннат қилишга ҳақли, дейишди. Аслида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу сўзларни уларга тавозелик ва инсоф юзасидан айтган эдилар. Лекин, ҳақиқатан олганда, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам миннат қилишга ҳақли эдилар, улар ҳар қанча миннатдор бўлсалар арзийди. Чунки агар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Мадинага ҳижратлари бўлмаганида, уларнинг орасида яшамаганларида, уларнинг бошқалардан фарқлари бўлмас эди. Ансорларнинг шаъни юксалмас эди, қадрлари кўтарилмас эди.
Шунинг учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларга қараб: “Эй ансорлар! Нима деб ўйлайсизлар, бошқалар қўй ва туялар билан уйларига қайтсалар, сизлар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан уйларингизга қайтишни истамайсизларми? Бундан розимасмисизлар?”-дедилар.
Бу гапнинг нақадар улуғлиги, ансорларнинг қалбига етиб боришлигини билганлари учун ҳам Расулуллоҳ уларга ғаниматдан бермаган эдилар.
Сўнгра Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай дедилар: “Агар ҳижрат қилмаганимда, албатта мен ансорлардан бўлар эдим, агар одамлар бир водийда юрсалар, мен ансорлар юрган йўллардан юрар эдим, ансорлар мен учун ички кийимимдек, бошқалар эса ташқи кийимимдек”, дедилар ва: “Аллоҳим ансорларга раҳматингни ёғдир, уларнинг фарзандларига ва фарзандларининг фарзандларига ҳам”, деб уларнинг ҳаққига дуо қилдилар.
Бу сўзларни тинглаган ансорларнинг кўзларидан ёшлар тўкилди, соқоллари хўл бўлди. Улар йиғлаган ҳолатда: Биз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни биз билан бўлишларига розимиз, бизнинг ғаниматимиз, бизнинг улушимиз бўлганларидан розимиз!” — дейишди.
Шундан кейин Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларни келажакда бўладиган фитналардан огоҳлантириб шундай дедилар:
“Мендан кейин сизлар ўзингизга нисбатан адолатсизликни кўрасизлар, аммо сабр қилинглар. Менинг ҳавзимда мен билан юзлашгунингизча, сабр қилинглар!”.
Ҳомиджон қори ИШМАТБЕКОВ