Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
18 Июн, 2025   |   22 Зулҳижжа, 1446

Тошкент шаҳри
Бомдод
03:04
Қуёш
04:49
Пешин
12:29
Аср
17:40
Шом
20:02
Хуфтон
21:41
Bismillah
18 Июн, 2025, 22 Зулҳижжа, 1446

Фарзанд тарбияси – миллат тарбияси

16.08.2019   8526   2 min.
Фарзанд тарбияси – миллат тарбияси

Бола туғилгач, кун ўтган сайин ўзини ўраб турган муҳит билан муомала қилишга уни тайёрлайдиган билим ва тажрибаларни ўзлаштириб боради. Ота-она фарзандини тарбиялаб бориш, унга тўғрини нотўғридан ажратишни ўргатиш  ҳаракатида бўладилар. Бу улар яшаб турган жамиятдаги урф-одат ва анъаналарга кўра, турлича бўлиши мумкин.

Ислом динимизда ҳам фарзанд тарбиясига алоҳида эътибор берилиб, у миллат юксалиши учун асосий омил деб қаралади. Динимизда фарзанд тарбиясининг бир қанча асослари бор. Жумладан:

Соғлом эътиқод. Ота-она фарзандининг соғлом эътиқод билан ўсиб-улғайишига эътибор қаратишлари лозим. Бу эътиқод унинг тўғри йўлда юриб, бузуқ, янглиш эътиқодлардан узоқ бўлишига сабаб бўлади.

Ибодатлар. Исломда фарзанд тарбиясининг энг муҳим асосларидан бири унга динини ўргатишдир. Бу унга гўдаклигидан босқичма-босқич ўргатилади. Болалар табиатан ота-оналарига тақлид қиладилар. Улар ота-оналарига ўхшаб намоз ўқишга, рўза тутишга ҳаракат қиладилар. Ота-она эса, ўз навбатида фарзандларга динни ўргатишда қизиқтириш, рағбатлантириш услубини тутишлари яхши самара беради. Уларни қўрқитиб, ибодатлардан бездириб қўймаслик даркор.

Чиройли хулқ. Мусулмон кишининг ўзига хос хусусиятларидан бири чиройли хулқ бўлиши керак. Инсонда бу сифатлар тарбия асосида шаклланади. Болага тўғри сўзлаш, омонатдор бўлиш, одамлардан ўзини устун қўймаслик, йўлдан азият берадиган нарсаларни олиб ташлаш, овозини ўта баландлатмаслик каби хулқлар ўргатилиши лозим. Бу тўғрида Қуръони каримда Луқмони Ҳаким қиссасида оятлар келган: “Эсланг, Луқмон ўғлига насиҳат қилиб, деган эди: «Эй ўғилчам! Аллоҳга ширк келтирмагин! Чунки ширк улкан зулмдир», (Луқмон яна деди): «Эй ўғилчам! Шубҳа йўқки, агар хантал (ўсимлигининг) уруғидек (яхши ёки ёмон амал қилинадиган) бўлса, бас, у (амал) бирор харсанг тош ичида ё осмонларда ёки ер остида бўлса, ўшани ҳам Аллоҳ келтирур. Зеро, Аллоҳ лутфли ва огоҳ зотдир. Эй ўғилчам! Намозни баркамол адо эт, яхшиликка буюр ва ёмонликдан қайтар ҳамда ўзингга етган (балолар)га сабр қил! Албатта, мана шу пухта ишлардандир. Одамларга (кибрланиб) юзингни буриштирмагин ва ерда керилиб юрмагин! Чунки Аллоҳ барча кибрли, мақтанчоқ кимсаларни суймас. (Юрганингда) ўртаҳол юргин ва овозингни паст қилгин! Чунки овозларнинг энг ёқимсизи эшаклар овозидир»” (Луқмон сураси, 13, 16-19-оятлар).

 Бу оятларда Луқмон ўғлига чиройли хулқлардан баъзиларини буюрган. Бу Ислом динида ахлоқнинг нақадар муҳим ўринга эгалигини, тарбиянинг бола гўзал хулқли бўлишидаги таъсирини кўрсатади.

Тошкент шаҳар Чилонзор тумани

“Муҳсинхон Тўра Эшон” жоме масжиди

                                                                                   имом-хатиби Абдурасул ҚАЮМОВ

 

Мақолалар
Бошқа мақолалар

Фотиҳа сурасининг шифо эканини қаердан билдинг?

13.06.2025   7717   2 min.
Фотиҳа сурасининг шифо эканини қаердан билдинг?

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

Абу Саид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобаларидан бир нечтаси сафарга чиқишди. Улар араб маҳаллаларидан бирига тушиб, меҳмон қилишини сўрашди. Маҳалладагилар эса уларни меҳмон қилишдан бош тортишди. Ногаҳон, ана шу маҳалла оқсоқолини бир нарса чақиб олди. Унга ҳамма нарсани қилиб кўришди, аммо фойда бермади. Баъзилар: «Ана у меҳмонларга боринглар-чи, шояд, уларда бирор нарса бўлса?» дейишди. Улар бориб: «Эй меҳмонлар жамоаси, бизнинг бошлиғимизни бир нарса чақиб олди. Ҳамма ҳаракатни қилиб кўрдик, аммо фойда бермади. Сизларда бирор нарса борми?» деб сўрашди.

Меҳмонлардан биттаси: «Аллоҳга қасамки, мен дам солинадиган бир дуони биламан. Лекин сизлардан бизни меҳмон қилишингизни сўраганимизда, рад этдинглар. Бизга бу дуонинг эвазига бирор нарса бермасанглар, уни айтмайман», деди. Улар бир тўда қўй беришга келишиб олишди. Шунда у саҳоба «Алҳамду лиллаҳи Роббил ъаламийн»ни (яъни, Фотиҳа сурасини) ўқиб суфлади. Оқсоқол гўё арқон ечилганидек ҳаракатга келди. Унда бирор оғриқ қолмай юриб кетди. Кейин улар келишилган нарсани беришди. Саҳобалар: «Уни тақсимланглар», дейишган эди, дам солган киши: «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан бу тўғрида сўраб, бизга бирор нарсани буюрмагунларича тақсимламанглар», деди. Саҳобалар Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига бориб, бу воқеани айтиб беришди. Шунда у зот: «Сен унинг (Фотиҳа сурасининг) шифо эканини қаердан билдинг? - дедилар, сўнгра тўғри қилибсизлар, уларни тақсимланглар. Менга ҳам улуш ажратинглар», деб Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам кулиб қўйдилар».

Имом Бухорий ва Имом Муслим ривоятлари.

Мана шу имом Бухорийнинг ривоятлари мукаммалроқдир.

Бошқа ривоятда эса: «Фотиҳани ўқиб, туфугини тўплаб суфлаб қўйди. Сўнг ҳалиги киши тузалиб кетди», дейилади.

Имом Нававийнинг «Ал-Азкор» китобидан