Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг муборак равзаларини зиёрат қилаётган кишининг димоғига жуда ёқимли ҳид урилди. У зиёратдан чиқиб дўконга борди ва атторга: «Менга муборак равзада димоғимга урилган атирдан беринг», деди. Сотувчи ҳайрон бўлиб, харидорга қаради ва: «Сиз Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламни яхши танимас экансиз. Димоғингизга урилган ҳид бирор дўконда сотиладиган атир ҳиди эмас. У ҳид Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қабрларидан чиқади. Аллоҳ таоло ўша ҳидни оламларга раҳмат қилиб юборган Пайғамбарининг муборак баданидан тараладиган қилиб қўйган. Ҳаётлик чоғларида қайси кўчадан ўтсалар, ўша кўчада ҳидлари қолар, кимнинг бошини силасалар, ўша кишининг бошидан анча вақтгача ўша ифор таралиб турарди. Мана, вафотларига неча асрлар бўлганига қарамай, ўша ҳид қабрларидан таралиб турибди» деб жавоб берди.
Аллоҳумма солли ва саллим ва баарик ала Муҳаммад ва ала олиҳи ва асҳабиҳи ажмаъийн.
Нозимжон Иминжонов тайёрлади.
ЎМИ матбуот хизмати
Қиёмат куни баъзилар ўйлаганидек даҳшатли эмас, балки у Кун аҳдига содиқ бўлган ва ўша Кун учун амал қилганлар учун ажойиб ва гўзал кун бўлади: “Уларни буюк даҳшат маҳзун қилмас” (Анбиё сураси, 103-оят).
Улар қайта тирилганларида ва фаришталар уларни кутиб турганини кўрганларида, у Кун ажойиб кун бўлади: “Фаришталар уларни: «Бу сизларга ваъда қилинган кунингиздир», – дея кутиб олурлар” (Анбиё сураси, 103-оят).
Улар шодликдан бутун оламга жар солганда у Кун ажойиб кун бўлади: “Мана, менинг китобимни ўқиб кўринглар!” (Ҳааққо сураси, 19-оят).