Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
25 Июл, 2025   |   30 Муҳаррам, 1447

Тошкент шаҳри
Бомдод
03:35
Қуёш
05:12
Пешин
12:35
Аср
17:36
Шом
19:51
Хуфтон
21:20
Bismillah
25 Июл, 2025, 30 Муҳаррам, 1447

Минораси энг баланд масжид

26.01.2018   4114   1 min.
Минораси энг баланд масжид

Марокашдаги “Ҳасан” жоме масжиди дунё бўйича катталиги жиҳатидан еттинчи ўринда туради. Атлантика океани сатҳидан икки юз метр баландликда барпо этилган ушбу масжидга бир пайтнинг ўзида юз мингдан ортиқ намозхон сиғади. Ушбу масжид қурилиши мамлакатнинг ўша пайтдаги қироли Ҳасан II нинг буйруғи билан 1986 йилда бошланиб, 1989 йили битказилган. Бироқ масжид 1993 йилниг 30 август кунидан расман фаолият юрита бошлади. Масжид лойиҳасини франциялик муҳандис Мишел Пинсо ишлаган.

Ҳашар йўли билан қурилган “Ҳасан” жоме масжидида 6000 дан ортиқ уста ҳамда 10000 дан зиёд безак ишлари мутахассиси меҳнат қилган. Қурилишда Марокашда ишлаб чиқилган хомашёлар ишлатилган. Фақатгина оқ гранит устунлар ва 50 тонналик шиша қандиллар Италиядан келтирилган.

Масжиднинг минораси 210 метр бўлиб, дунёда энг баланд ҳисобланади. Масжид ёнида мадраса, кутубхона ҳамда музей мавжуд.

Даврон НУРМУҲАММАД

ЎМИ Матбуот хизмати

Дунё янгиликлари
Бошқа мақолалар

Яримта олма ҳаққи

21.07.2025   5327   2 min.
Яримта олма ҳаққи

Собит ибн Иброҳим таҳорат ола туриб ариқда оқиб келаётган бир олмага кўзи тушади ва олмани олиб ейди. Олманинг ярмини еб бўлганида, унинг ҳаққи ҳақида ўйлаб қолади. Шу хаёлда Собит ибн Иброҳим ариқ четидан юриб олма оқиб чиққан боғга киради ва боғ эгасига:

– Еб қўйган яримта олмам учун ҳаққингизни ҳалол этинг. Қолган ярми мана, олинг, – дейди.

– Майли, ҳаққимни ҳалол этаман, фақат бир шартим бор, – дейди боғ эгаси йигитнинг ҳалол, тақволи эканини англаб.

– Шартингизни айтинг, – дейди Собит ибн Иброҳим.

Шунда боғ эгаси:

– Бир қизим бор, уни никоҳингга оласан. Лекин рози бўлишингдан аввал унинг ҳолатидан сени огоҳ этишим лозим. Қизимнинг кўзи ожиз, ҳеч нарсани кўрмайди, соқов – гапирмайди ва яна қулоғи эшитмайди – кар, қимирламайди – шол, – дейди.

Боғ эгасининг гапларини эшитган Собит ибн Иброҳим лол бўлиб қолади. Еб қўйган яримта олманинг ҳаққидан қўрқиб, қизга уйланишга рози бўлади ва:

– Майли, таклифингизни қабул қилдим, зора шу билан Аллоҳнинг розилигига эришсам, – дейди.

Ота қизига оқ фотиҳа беради. Тўй-томошалар ўтгач, Собит ибн Иброҳим салом берганича қизнинг ёнига киради. Қиз саломга алик қайтарганча қўли кўксида қуллуқ қилади.

Йигит бўлаётган ишлардан ҳайратланади: Бу жуда ғалати-ку, соқов эмас экан-да, саломимга жавоб берди. Тик турибди, демак шол ҳам эмас. Қўли кўксида, бундан чиқди кўзлари ҳам кўради”.

Йигит шошганча ташқарига чиқади ва қизнинг отасига: “Бу менга ваъда қилинган қиз эмас-ку, кўр, соқов, кар ва шол деганингизнинг боиси не?!” – дейди.

“Нега энди?” – изоҳ беради қизнинг отаси: “Бу ўша қиз. Кўзи ожиз деганим – унинг кўзлари Аллоҳ ҳаром қилган нарсага боқмаган, қулоғининг карлиги – Аллоҳ ҳаром қилган нарсаларга қулоқ тутмаган, соқовлиги ҳам рост, чунки тили Аллоҳнинг зикригагина айланган, шоллиги – ёмон ишга юрмаган”.

Собит ибн Иброҳим бировнинг ҳаққидан қўрққанлиги эвазига олий мукофотга эришади. Вақт ўтиши билан унинг аёли ер юзини илм ва фиқҳга тўлдиражак бир зотга, буюк Имом Абу Ҳанифага ҳомиладор бўлади.