Туғилиш, яшаш ва вафот этиш ҳақидаги тушунчалар борасида Ислом дини таълимотларида батафсил баён қилинган. Жумладан, ўлим ҳақида Қуръони каримда шундай дейилган:
كُلّ نَفْسٍ ذآئِقَةُ المَوْتِ
“Ҳар бир жон ўлимни тотгувчидир” (“Оли Имрон” сураси, 185-оят).
Ушбу оятнинг мазмунидан ўлим шубҳасиз ҳақ эканлиги ва ҳар бир инсон дунёга келганидан кейин вафот этиши очиқ-ойдин билиниб турибди. Ҳаттоки, Аллоҳнинг пайғамбарлари ҳам бундан мустасно эмаслар. Бандалар орасида Аллоҳ таолога энг суюклиси бўлмиш Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг вафотлари дунёдаги энг улкан мусибат бўлди.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам видолашув ҳажини адо этиб, Арафотда турганларида Аллоҳ таоло у зотга қуйидаги оятни нозил қилди:
“Ана, энди бугун, динингизни камолига етказдим, неъматимни тамомила бердим ва сизлар учун Исломни дин бўлишига рози бўлдим” (Моида сураси, 3- оят).
Ушбу оятнинг нозил бўлиши, Пайғамбаримиз алайҳиссаломга умрлари ниҳоялаб қолганига ишора эди. Шунинг учун ҳам видолашув ҳажида саҳобаларга “Мен сизлар билан кейинги йил учрашмасам керак”, деган эдилар.
Пайғамбаримиз алайҳиссалом Зулҳижжа ойининг тугашига 5 кун қолганида ҳаждан қайтдилар. Янги 11-ҳижрий йилнинг Муҳаррам ойи ҳам ўтди. Сафар ойининг охирига келиб, хасталиклари бошланди. Расулуллоҳ алайҳиссалом вафотларидан 8 кун олдин Оиша онамиз розияллоҳу анҳонинг уйларига борган эдилар. У зотнинг охирги имом бўлиб ўқиб берган намозлари Рабиул аввал ойининг пайшанба кунидаги шом намози эди. Ҳижрий 11-йил, Рабиул аввал ойининг 12-санаси, душанба куни зуҳо (чошгоҳ) вақтида вафот этдилар. Мазкур сана милодий 632-йилнинг 6-июнига тўғри келади. Набий алайҳиссалом Мадинаи мунавварадаги Масжидун набавийнинг шарқий деворига туташ ҳужраи саодатларига дафн қилиндилар. У зот соллаллоҳу алайҳи васалламнинг дафн этилган кунлари ҳижрий 11-йил, Рабиул аввал ойининг 13 дан 14 га (яъни, сешанбадан чоршанбага) ўтар кечаси бўлиб, у милодий 632-йил 7-8- июнга тўғри келади. Набий алайҳиссаломнинг муборак жасадларини Али розияллоҳу анҳу ювдилар.
Бутун оламларни яратган Аллоҳга ҳамду-саноларимиз бўлсин. Умри давомида инсонлар учун қайғуриб, сўнги нафасигача “Умматим!” деб бу дунёдан у дунёга риҳлат қилган зот Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга дуруду-саломларимиз бўлсин.
“Кўкалдош” ўрта махсус ислом билим юрти талабаси
Ойбек МАЪРУПОВ.
Тартил билан Қуръони каримни қироат қилиш муҳим амаллардан бири бўлиб, ҳарфларни махражларидан чиқариб, Аллоҳнинг каломини тушуниб, тажвид қоидалари билан тўғри ўқишни англатади. “Тартил”нинг луғавий маъноси “бирор нарсани дона-дона қилиб териш”ни англатади.
Қуръони карим Аллоҳ таолонинг каломи бўлиб, уни тартил билан ўқиш У зотнинг буйруғидир. Муззаммил сураси 4-оятда шундай дейилади: “Ва Қуръонни тартил билан тиловат қил”.
Али розияллоҳу анҳудан оятнинг маъносини сўрашганда, “тартил – ҳарфларни яхшилаш, вақф ўринларни билиш”, деб жавоб қилганлар. Жаброил алайҳиссаломга Муҳаммад алайҳиссалом Қуръонни тартил билан ўқиб берганлар.
Тартил билан Қуръон қироат қилиш учун бир қанча қоидаларга риоя қилиш лозим. Улар қуйидагиларни ўз ичига олади:
Тартил билан Қуръон ўқишнинг фойдалари жуда кўп. Улардан баъзилари:
Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Қуръон соҳибига: қироат қилиб кўтарилавер. Дунёда қандоқ тартил қилган бўлсанг, худди шундоқ тартил қил. Албатта, сенинг манзилинг охири қироат қилган оятинг маконидан бўладир, дейилади”, дедилар”, (Имом Термизий ривояти).
Зафар қори Маҳмудов,
Тошкент Ислом институти “Қуръон илмлари” кафедраси ўқитувчиси.