Табиатимиз қизиқ: олдинлари ёшлар кўп гапирса ёқтирмас эдик, энди эса уларнинг гапирмаслигидан ранжиймиз. Бугун эрталаб ишга келаётиб айрим ёшларимизга, тўғриси ачиндим ҳам.
Автоуловда келаётиб бир йигитчанинг телефон ўйнаётганига кўзим тушиб қолди. ўйини ҳам қанақа ўйин денг: аллақандай ноаниқ шакллар орасида илонга ўхшаган нарса судралиб юрибди. Унда на бир манзара бор, на ақлни чархлайдиган машғулот – фақат вақтни ўлдиришга мўлжалланган қуп-қуруқ ўйин.
Унга нима учун раҳмим келди, биласизми?
Қуйлиқдан Чорсуга қараб келаётиб, аввало, чароғон қуёш шаҳримизни ёритиб, унга қанчалик чирой бахш этганини ҳис қилмади.
Шимолий вокзал ёнидаги кўприкнинг бир вақтлар кесиб ташланган қисми қайта уланиши ниҳоясига етай деб қолибди. Чорраҳага светофорлар ўрнатилибди. Шуни ҳам кўрмай ўтиб кетди.
Ҳа, дарвоқе, ўша чорраҳада бир “москвич”, бир “матиз”нинг орқасидан туртиб олган экан, шунга бошини бир кўтариб бепарвогина қараб қўйди.
Йўлда давом этдик, атрофдаги ям-яшил дарахтлар, турфа ранг гулларни томоша қилиш жуда ҳам мароқли, кўнгилга ёқади, кўзни ҳам равшан қилади. У бундан ҳам бенасиб қолди.
Йўлнинг ўнг тарафида, “Локомотив” боғи атрофида қандайдир қурилиши бўладими, ўшанга жой тахланаётганга ўхшайди. Одамлар жавлон уриб ишлаб ётган майдонга ақалли бир бора назар ташлаб ҳам қўймади.
У биринчи қаторда ўтириб келаётган эди. Ёнидаги йўловчи “корзинка”кага тушмоқчи бўлганди у телефондан кўз узмасдан машинадан тушиб турди ва ундан кўз узмаган ҳолда жойига қайтиб чиқиб ўтирди. “Корзинка”нинг олдидаги машиналар турадиган жойни ўраш учун қизил ғиштлар келтириб қўйилибди. ўша ғишт уюмларнинг бирининг ёнига тушиб чиқди. Лекин ғиштларни кўргани йўқ.
Яна у ёнидаги одамлар билан гаплашгани ҳам йўқ. Бошқалар ҳам ундан беҳроқ: кимдир унга ўхшаб телефон ўйнаш билан овора, кимдир қулоғига наушник (эшитиш воситасими, қулоқчинми, билмадим, бу сўз ўзбекчага қандай таржима бўлади) тиқиб олиб қўшиқ эшитиб келяпти, кимдир бошқа биров билан телефонида гаплашяпти ёки ҳиринглашяпти...
Илгари одамлар машинада, автобусда бир-бири билан гаплашарди, танишиб оларди, дўстлашарди, янгиликлардан хабар топарди. Яна автоулов ойнасидан атрофни томоша қилиб хаёл суриб кетиш қандай ёқимли иш. Шундай вақтда одамнинг миясига ажойиб ғоялар келади ҳамда теварак-атрофда нималар бўлаётгани, ҳамшаҳарларимиз қандай янгиликларга қўл ураётганини ўз кўзлари билан кўради.
Шу палакат телефон одамларни ана шундай неъматлардан мосуво қилаётир.Қўл телефонлари қанчалик такомиллашса, одамларни шунчалик бегоналаштириб бораверади. Бу ҳам етмагандек, уларни беҳафсала, лоқайд кимсаларга ҳам айлантирмоқда.
Модомики, лоқайдлик иллати ёшлар орасида илдиз отса, буни миллатнинг фожиаси деб бемалол айтаверинг.
Демак, ёшларни телефонга қарам бўлиб қолишдан сақлашимиз лозим экан.
Хўп, телефондаги турли-туман ўйинларга, виртуал оламга қарамликнинг салбий оқибатини уларга қандай тушунтирамиз?
Бунинг энг ибтидоий усули уларга “телефондаги қуйруқдан олдидаги ўпка” яхши эканини исботлаб беришдир.
Қачонки, шу ишни уддалай олсак, ҳаммаси яхши бўлади, Сиз нима дейсиз, муҳтарам ватандош!
Дамин ЖУМАҚУЛ
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар, Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин!
Қалбим сурури, кўзим қувончи бўлган азиз фарзандим! Сиз дунёга келганингизда менданда бахтли инсон йўқ эди. Илк бор мустақил қадам босганингиз, “дадажон” деб, эркаланганингиз, телефон қилиб “дада уйга қачон келасиз?” деганингиз кечагидек ёдимда.
Кўз очиб юмгунча бир зумда улғайдингиз... Мактабда тенгқурларингиз орасида тарбиянгиз билан ажралиб турардингиз.
Ёшлигингиздан орзу қилган Тошкент Ислом институтининг талабаси бўлиш бахтига эришсин дея кечалари онангизнинг йиғлаб қилган дуолари, “Аллоҳим фарзандимга манфаатли илм бергин” деб қилган илтижоларим ижобат бўлганини эшитганимда кўз ёшларимни тиёлмагандим. Юзлаб қоракўзлар ичидан талаба бўлиш бахти сизга насиб бўлгани учун Роббимга ҳамдлар айтдим.
Мана орадан 4 йил ўтди. Бугун бу файзли ва муборак даргоҳни тарк этмоқдасиз.
Эй Фарзандим! Бугун фурсатдан фойдаланиб, Сизга кичик бир насиҳатни қилмоқчиман. Унга умрингизнинг охирги лаҳзаларигача амал қилишингизга Аллоҳ тавфиқ беришини сўраб қоламан.
Азиз дилбандим! Сиз эндигина 4 баҳорни кўрган болакай эдингиз. Жажжи қўлларингиздан тутиб сизни боғчага олиб кетардим. Шунда дўкондаги машина ўйинчоғини кўриб қолиб, олиб беринг деб роса хархаша қилгандингиз. Олиб беришни жуда истардимку, аммо афсуски олдимда шу кичкинагина ўвинчоқни олиб беришга ҳам пулим йўқ эди....Жонимни сўрашса сизга беришга тайёрман болам... ўзимдан афзал инсон бўлишингиз учун бор имкониятимни ишга солиб ҳаракат қиламан. Баъзан дуода ўзимни унутсамда, сизни асло унутмайман.
Орадан йиллар ўтиб, Расулимиз алайҳиссаломнинг суннатларига мувофиқ никоҳ тўйингизни ўтказдик. Шу куни сизни муборак этгани сўзга чиққанимда сизга мендан аразлаб, ҳатто гаплашмай қўйишингизга сабабчи ўша кичкина машинани топширганимда жуда уялиб, юзларингиз қизариб кетганди...
Жоним болам, ниятим сизни уялтириш эмас... Сизга фақат яхшиликларни тилайман. Сизга бутун умрингиз ва охиратингиз учун керак бўладиган муҳим бир сабоқни амалий тарзда етказгим келди, холос...
Унутмангки, кунлар ўтиб Аллоҳнинг ҳузурига қайтариласиз. Бир кун аниқ Роббимизнинг олдида турамиз. Аллоҳ таоло ҳар биримизнинг қилган амалимизни бирма-бир ҳисоб-китоб қилади. Шундай кунда уммати Муҳаммад бўлган сиз дилбандим амалларингизнинг жуда оз ва кичкиналиги билан бутун халойиқнинг олдида уялиб қолманг! Бунинг учун ҳар бир амалингизни холис Аллоҳ таоло учун қилинг! Ҳеч кимни ғийбат қилманг, бошқаларга ҳасад қилманг!
Унутмангки, сиз Аллоҳ таолонинг динини етказишдаги омонатдорсиз. Улуғ зотларга илм бешиги бўлган маъҳаднинг вакилисиз. Сиз уларга сўзсиз муносиб бўлишингиз керак. Зеро, халқимиз муборак Ислом динимизни – имом тимсолида кўради.
Бизни залолатдан ҳидоятга, зулматдан ёруғликка, жаҳолатдан маърифатга, бахтсизликдан саодатга олиб чиққан, бу йўлда молларини ҳам, жонларини ҳам аямаган, ҳамиша фақат биз бевафо умматнинг ғамида бўлган севикли Пайғамбаримиз Муҳаммад Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам нимага буюрган бўлсалар шуни маҳкам тутинг, нимадан қайтарган бўлсалар ундан тийилинг. Ҳадисларини ёдлашга ҳарис бўлинг, ҳаётлари, сифатлари, хулқлари ва йўлларини кўпроқ ўрганинг ва уларга амал қилинг.
Асло эришган ютуғингиз билан чекланиб қолманг. Кимдир ёки нимадир учун илм олманг. Энг муҳими – илм ибодат эканини унутманг!
Қуръонни қўлингиздан қўйманг. Қуръонга муҳаббатли бўлинг!
Жигарпорам, мусофирчилик, ота-онадан узоқда юриш, уларга бўлган меҳрни ҳам узоқлаштирмасин. Унутмангки, биз сизни яхши кўрамиз, сиз бизнинг ҳамиша қалбимизда, дуоларимиздасиз.
Сизни кўришимиз болалигингизни, бахтли онларингизни, қувонч билан югуриб қучоғимизга ўзингизни отишингизни ёдимизга солади.
Сиз келмай қўйсангиз бизнинг юраклар сиқилиб, соғинчдан ва хавотирдан жам бўлмайди.
Сиздан ягона илтимосимиз шуки, дуоларингизда доимо эслаб, Аллоҳ таолодан бизга раҳм-шафқат сўранг. Қанийди, Жаннатда барча ота-оналар қаторида турганимизда исмларимиз билан чақирилиб, “фарзандингиз Қуръон ёдлаб, қилган солиҳ амаллари учун сизга мукофот – иззат тожи кийдирилади” деганини эшитсак эди... Бу бизнинг энг буюк орзуимиз.
Аллоҳ таоло барчамизни жаннатда бирга қилсин! Иззат тожини киядиган зотлардан қилсин! Омийн.
Даврон НУРМУҲАММАД