Ҳаж ибодати уч турлидир:
Истилоҳда эса: Мийқотдан ҳаж ва умрани бирга адо этиш учун ният қилиб, эҳромга киришдир.
Мийқотда ҳаж ва умра учун баравар эҳром боғлаш бўлиб, ҳожи умра ва ҳаж амалларини бажариб бўлганидан кейин, қурбонлик кунлари шайтонга тош отиб, қурбонлик қилиб, соч олдиргандан кейин эҳромдан фориғ бўлади. Сўнг яна умра қилмоқчи бўлса, умра учун қайта эҳром боғлайди, яъни бу умра қиронга боғлиқ эмас.
Истилоҳда эса: ҳаж қилмоқчи бўлган киши аввал умрани адо этиб, эҳромдан чиқиб, ҳаж вақтига қадар эҳром ман қилган нарсалардан фойдаланиш ва ҳаж вақти (Зулҳижжанинг саккизинчи куни) бўлганда ҳажни ният қилиб, эҳромга кириш тушунилади. Кўпчилик учун осон ва қулайлигини инобатга олиб, Ўзбекистон мусулмонлари идораси Уламолар Кенгаши томонидан юртимиз ҳожилари таматтуъ ҳажини адо этишлари тавсия қилинган.
Истилоҳда эса: фақат ҳажнинг ўзи учун ният қилиб, эҳромга кириш тушунилади.
Шайх Али Тантовий раҳимаҳуллоҳ айтадилар:
"Бир-бирингизни севинг. Жудолик огоҳлантиришсиз келади. Бир-бирингиздан ҳол-аҳвол сўраб туринг. Чунки ҳеч ким охирги сўзлашув сўнгги бор дийдор қачон эканини билмайди. Ўзаро кўнгилларингизни кўтаринглар. Кейин афсус, деган билан кетганни ортга қайтариб бўлмайди. Ёдингизда тутинг, ҳаётлик чоғида ширин сўз айтмоқ, маййит пешонасини ўпмоқдан кўра яхшироқдир".