13 Июл, 2025, 18 Муҳаррам, 1447
13 Июл, 2025, 18 Муҳаррам, 1447
Ҳинд бинт Суҳайл ибн Муғира ёки Ҳинд бинти Абу Умома (р.а.). Куняси Умму Салама. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг аёлларидан бири, “Мўминларнинг онаси” деган рутбанинг соҳибаси.
Отаси Суҳайл ибн Муғира ибн Абдуллоҳ ибн Умар ибн Махзум ибн Яқаза ибн Мурра.
Онаси Отика бинт Омир ибн Робиъа ибн Молик ибн Хузайма ибн Алқама ибн Фирос ибн Ғанм ибн Кинона.
Умму Салама (р.а.) бой-бадавлат шароитда, ақл-заковатли, эс-ҳушли ва фаросату назокатда тенги йўқ қизлардан бўлиб ўсдилар. Ўта зеҳнли, оқила ва илмга ҳарис бўлганлари сабабли Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи васаллам)га турмушга чиққанларидан сўнг, улардан турли масалаларни сўрашдан зерикмас эдилар. Улар саволларни асосан аёллар нуқтаи назаридан берар эдилар, бу эса ўз навбатида шариатга бир қанча енгиллик ҳукмлари кириб қолишига ҳам сабаб бўлган. Ҳинд бинт Абу Умома (Умму Салама) фасоҳат, шеър ва адабиётда ҳам моҳир бўлганлар.
Умму Салама (р.а.)нинг биринчи турмуш ўртоқлари Абу Салама лақабли Абдуллоҳ ибн Абдул-Асад бўлган. У киши ҳижрий учинчи йилда вафот этган. Шундан сўнг Умму Саламага Абу Бакр, Умар каби машҳур саҳобалардан совчи келган. Аммо, охири Умму Салама (р.а.)га Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи васаллам) ўзлари уйланганлар.
Умму Салама (р.а.)нинг тўрт фарзандлари бўлиб, барчаси Абу Саламадан бўлган. Улар: Зайнаб, Салама, Умар ва Дурра.
Ҳинд бинт Суҳайл (р.а.)нинг эри Абдуллоҳ ибн Абдул-Асаднинг онаси Барра бинт Абдулмутталиб ўша вақтдаги кўзга кўринган оиладан эди. Барранинг жияни Муҳаммад ибн Абдуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг пайғамбар бўлгани ҳақидаги хабарни эшитиб, Ҳинднинг эри Абдуллоҳ ибн Абдул-Асаднинг тинчи бузилиб, тоғасининг ўғли тарғиб қилаётган янги динга жуда ҳам қизиқиб қолади. Бунинг устига улар эмикдош ака-ука ҳам эдилар. У ҳаракат қилиб, ўн кишидан кейин ўн биринчи мусулмон бўлди. Шундан сўнг Умму Салама (р.а.) ҳам исломни қабул қилган.
Ҳабашистон ҳижрати эълон қилингач Умму Салама (р.а.) Абдуллоҳ ибн Абдул-Асад билан бирга йўлга чиқишади. У ерда улар бир қиз ва бир ўғил фарзанд кўрдилар. Қизларига Зайнаб, ўғилларига Салама деб исм қўйдилар. Ўғил фарзандли бўлганларидан сўнг уларни Умму Салама, эрларини эса Абу Салама деб номлайдиган бўлдилар, натижада кунялари исмларидан кўра машҳур бўлиб кетди.
Ҳинд бинт Абу Умома (р.а.) Абдуллоҳ ибн Абдул-Асад билан бирга Мадинага ҳам ҳижрат қилганлар. Улар Мадинага ҳижрат қилган биринчи аёл ҳисобланадилар.
Бадр ва Уҳуд урушларида Ҳинд бинт Абу Умоманинг эри Абдуллоҳ ибн Абдул-Асад ҳам иштирок этган. Уҳуд жангида Абу Салама билагидан яраланади ва мазкур жароҳат сабабли вафот этади.
Абдуллоҳ ибн Абдул-Асад (р.а.)нинг вафотидан сўнг Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам) бу фидокор саҳобияни ўзига яраша тақдирлашга қарор қилдилар. Идда муддати тугагач, Умму Салама Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам) турмушга чиқдилар ва у зотнинг завжаларидан бири бўлиб, мўминларнинг онаси деган унвонга эга бўлдилар.
Умму Салама (р.а.) Пайғамбар (алайҳис-салом) вафотларидан кейин доимо ибодат билан машғул бўлдилар. Фақат ҳазрати Али (р.а.)нинг даврларидагина у кишини ёқлаб, бир марта олдиларига ўғиллари Умарни олиб келдилар ва: “Эй мўминларнинг амири, агар Аллоҳга осий бўлишдан қўрқмаганимда ва сизнинг қабул қилмаслигингизни билмаганимда, албатта, сиз билан бирга чиққан бўлар эдим. Аллоҳга қасамки, ўғлим мен учун ўзимдан ҳам азиз. У сиз билан чиқиб, урушларингизда қатнашади”, дедилар.
У киши ҳадис ривоят қилишда аёллар орасида Оиша (р.а.)дан кейинги ўринда турадилар. Хонадонларида ваҳий нозил бўлишига шоҳид бўлганлар. Улардан жами 378 ҳадис ривоят қилинган. Имом Бухорий ва Имом Муслимлар биргаликда Умму Салам (р.а.)дан 29 ҳадис келтирганлар, шундан 13 таси ҳар икки имомда ҳам келган, 3 таси фақат Имом Бухорийда, 13 таси фақат Имом Муслимда келган.
Буюк саҳобия ҳижрий 59 ёки 62 йили, 84 ёшларида вафот этдилар. Улар мўминларнинг оналаридан энг охири вафот этгани ҳисобланадилар. Васиятларига мувофиқ жанозаларини Абу Ҳурайра (р.а.) ўқиб, ўғиллари Салама ва Умар (р.а.) ҳамда яна баъзи маҳрамлар қабрга қўйган.
“101 саҳобий” китоби асосида Н.Саидакбарова тайёрлади
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
عَنْ أَبِي مُوسَى t قَالَ: صَلَّيْنَا الْمَغْرِبَ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، ثُمَّ قُلْنَا نَجْلِسُ حَتَّى نُصَلِّيَ الْعِشَاءَ، فَخَرَجَ عَلَيْنَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: مَا زِلْتُمْ هَاهُنَا، قُلْنَا: نَعَمْ يَا رَسُولَ اللهِ، قُلْنَا نَجْلِسُ حَتَّى نُصَلِّيَ الْعِشَاءَ، قَالَ: أَحْسَنْتُمْ أَوْ أَصَبْتُمْ، ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ وَكَانَ كَثِيرًا مَا يَفْعَلُهُ فَقَالَ: النُّجُومُ أَمَنَةٌ لِلسَّمَاءِ فَإِذَا ذَهَبَتِ النُّجُومُ أُتِيَ السَّمَاءَ مَا تُوعَدُ، وَأَنَا أَمَنَةٌ لِأَصْحَابِي فَإِذَا ذَهَبْتُ أُتِيَ أَصْحَابِي مَا يُوعَدُونَ، وَأَصْحَابِي أَمَنَةٌ لِأُمَّتِي فَإِذَا ذَهَبَتْ أَصْحَابِي أُتِيَ أُمَّتِي مَا يُوعَدُونَ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
Абу Мусо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан Шом намозини ўқидик. Сўнгра «Хуфтонни ўқигунимизча ўтириб турайлик», дедик. Бас, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам олдимизга чиқдилар ва:
«Ҳали ҳам шу ердамисизлар?» дедилар.
«Ҳа, ё Аллоҳнинг Расули. Хуфтонни ўқигунимизча ўтириб турайлик, дедик», деб жавоб бердик.
«Яхши қилибсизлар» ёки «Тўғри қилибсизлар», дедилар у зот. Сўнгра бошларини осмонга кўтардилар. Кўпинча шундай қилар эдилар. Кейин у зот:
«Юлдузлар осмон учун омонликдир. Қачон юлдузлар кетса, осмонга унга таҳдид қилинган нарса келади. Мен саҳобаларим учун омонликдирман. Қачон мен кетсам, саҳобаларимга уларга таҳдид қилинган нарса келади. Саҳобаларим умматим учун омонликдирлар. Қачон саҳобаларим кетсалар, умматимга уларга таҳдид қилинган нарса келадир», дедилар».
Муслим ривоят қилган.
Ушбу ҳадиси шарифда Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг масжидларида бўладиган суҳбатлардан бирининг мазмуни ҳақида сўз кетмоқда. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг масжидлари ўша пайтдаги Ислом жамиятининг қалби – юраги эканлиги ҳаммага маълум. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шахслари мусулмонларга ўрнак бўлганидек, у зотнинг масжидлари ҳам ўзга масжидларга ўрнакдир. Ислом жамиятида ҳар бир масжид ўз қавмидан ташкил топган кичик жамиятнинг тинимсиз уриб турган юраги бўлиши керак.
Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам мазкур суҳбатда саҳобаи киромларга ажойиб ўхшатиш ила ўзларининг фазлларини баён қилиб бермоқдалар:
«Юлдузлар осмон учун омонликдир».
Юлдузлар осмонда турсалар, осмон омон бўлади. Улар осмоннинг омонлик ишончларидир.
«Қачон юлдузлар кетса, осмонга унга таҳдид қилинган нарса келади».
Осмонга таҳдид қилинган нарса унинг низомининг бузилиши ва қиёмат қоим бўлишидир.
«Мен саҳобаларим учун омонликдирман».
Осмон юлдузлар билан омон турганидек, саҳобаи киромлар ҳам Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам билан тинч-омон яшар эканлар.
«Қачон мен кетсам, саҳобаларимга уларга таҳдид қилинган нарса келади».
Саҳобаи киромларга таҳдид қилинган нарса уларнинг ораларида хилоф ва келишмовчиликлар келиб чиқишидир.
«Саҳобаларим умматим учун омонликдирлар».
Осмон юдузлар билан, саҳобаи киромлар Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам билан тинч-омон яшаганларидек, Ислом уммати ҳам саҳобаи киромлар билан тинч яшар эканлар.
«Қачон саҳобаларим кетсалар, умматимга уларга таҳдид қилинган нарса келадир».
Ислом умматига таҳдид қилинган нарса ҳавои нафсга эргашиш ва молу дунёга ўч бўлиш каби нуқсонларга мубтало бўлишдир.
Ушбу ҳадиси шарифдан саҳобаи киромларнинг фазллари қанчалик улуғ эканлигини билиб олишимиз керак. Ана шундай улуғ фазл эгалари бўлган зотларни ҳурматлаш ва улардан ўрнак олиш мусулмон умматининг бурчидир.
«Ҳадис ва ҳаёт» китобининг 21-жузидан олинди
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа