Абу Дардо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
"У киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг: "Ким илм талаб қилиш йўлига юрса, Аллоҳ унга жаннат йўлини осон қилиб қўяди. Албатта, фаришталар толиби илмни рози қилиш учун қанотларини қўядилар. Албатта, олимга осмондаги зотлар, ердаги зотлар, ҳатто сувдаги балиқлар ҳам истиғфор айтадилар. Олимнинг обиддан фазли худди ойнинг бошқа юлдузлардан фазлига ўхшайди. Албатта, олимлар анбиёларнинг меросхўрларидир. Албатта, анбиёлар динорни ҳам, дирҳамни ҳам мерос қолдирмаганлар. Албатта, улар илмни мерос қолдирганлар. Ким ўшани олса, улуғ насибани олибди", деганларини эшитдим, деган эканлар".
Абу Довуд ва Термизий ривояти
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Роббимдан шафоат сўрашда давом этаман. У мени шафоат қилади ва мен: “Роббим, Лаа илаҳа иллаллоҳ деган ҳар кимни шафоат қилгин”, дейман.
У Зот: “Эй Муҳаммад, бу фақат сен учун, сендан бошқа учун эмас. Иззатим ва Жалолимга қасамки, Лаа илаҳа иллаллоҳ деган бирон кимсани дўзахда қолдирмайман”, дейди”, дедилар.
Имом Муслим, Ибн Аби Осим "Сунна"сида ва Ибн Ҳузайма "Тавҳид"ида ривоят қилганлар.