Бугун айрим кимсалар моддий манфаат илинжида ўғрилик, тамагирлик, босқинчилик, одам савдоси, фирибгарлик каби жиноятларни содир этмоқда. Булар орасида ақл ҳушини таниганлари ҳам, ғўр ёшлар ҳам бор. Охирги йилларда жиноятчилик ҳолатлари тўрт баробар ошган. Бунда ёшларнинг салмоғи 61 фоизни ташкил қилмоқда. Бу рақамлар ҳар қандай кишини ҳўшёрликка чорлайди.
Афсуски, кейинги пайтларда энг кўп кузатилаётган жиноятлардан бири пластик картадан пул ўғирлашдир. Бу жиноятни содир этаётганлар жабрланувчининг кимлигига ҳам, аҳволига ҳам қарамай уни қақшатмоқда. Ҳатто муҳтож, оғир беморлар учун йиғилган хайрия пулларинида ўмармоқда. Наҳот, инсон шу даражада тубанликка борса, дея хайрон қоласан киши. Бундай ўғирликни ўзгалар қилса, бирор нима дейишинг қийин. Аммо бу ишни банк ходими ёки бирор яқининг қилса, додингни кимга айтишни ҳам билмай қоларкансан.
Яқинда Бўстонлиқ туманида исқтиқомат қилувчи шахс ҳуқуқни муҳофаза қилувчи ташкилотларга банк картасидан пул ўғирлангани бўйича шикоят қилган. Суруштирувларга кўра бу жиноятни ўсмир жияни қилгани маълум бўлди. Бундай қинғирликни банк ходими қилганига нима дейсиз? Шу кунларда бир банк ходими фуқароларнинг пластик карталаридаги SMS хабар ва пул ўтказиш хизматини ўзининг телефон рақамига улаб, кўп миқдордаги маблағни ўзлаштириб юборади. Унинг қилмиши фош бўлиб, у касбидан ҳам, халол ризқидан ҳам маҳрум бўлди.
Пул илинжида ўзгаларни заҳарлашдан тоймайдиганлар ҳам борлиги аламлидир. Бу ишни бир неча фарзанднинг ота-онаси қилганига нима дейиш мумкин. Яқинда ички ишлар ходимлари эр-хотин тил бириктириб гиёҳванд моддалар савдоси билан шуғулланганини аниқладилар. Энди улар бу қилмиши учун панжара ортида жавоб бермоқдалар. Ахир кўплаб ёшларнинг умрига хазон бўлаётган бу оғуфурушлар ўз фарзанди ҳам айнан шу йўл билан нобуд бўлишидан қўрқмасалар.
Мўмай даромад илинжида ўзгаларни алдаб, қўрқитиб манфаат олмоқчи бўлаётганлар ҳам орамизда топилади. Яқинда пойтахтимизда истиқомат қилувчи кимсалар бир тадбиркорга дўқ-пўписа қилиб, ундан 340 000 АҚШ доллари миқдорида пул талаб қилади. Агар бу пулни бермаса, оила аъзоларини ўлдиришини айтади. Уларнинг бу нияти амалга ошмай қўлга тушди.
Жиноятчиларни бундай ишларга нима етакламоқда, деган савол кишини мулоҳазага чорлайди.
Албатта, бунинг бош сабаби биринчи ўринда моддий манфаат, осон бойишдир. Аммо пул топишнинг ҳалол йўлларидан бориш, унга сабр-матонат билан етишишни тушуниш учун эса кишида тўғри тарбия олмоғи керак. Дину динёнатдан, одоб-ахлоқдан хабардор бўлмоғи лозим.
Динимиз ҳар қандай зўравонликдан, ҳаром луқмадан йироқ бўлишга чақириб, ҳалол касб қилишга буюради. Зеро, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Мусулмон – мусулмондан унинг қўли ва тилидан саломатда бўлган одамдир”, деганлар (Имом Бухорий ривояти).
Яна бир ҳадисда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай деганлар: «Парвардигор азза ва жалла айтади: “Эй бандаларим, Мен Ўзимга зулмни ҳаром қилдим ва уни сизларнинг орангизда ҳам ҳаром қилдим. Бас, бир-бирингизга зулм қилманглар”» (Имом Муслим ривояти).
Мўмин киши ўзгаларнинг танига, молига ва аҳлига зулм қилмайди. Доим хушмуомолада, яхшилик пайида бўлади. Энг асосийси, ҳаром луқма билан оиласини боқмайди. Қачондир ҳаром луқма еган фарзандлар албатта унинг бадалини тўлайдилар. Шунинг учун ҳам халқимизда “Бировнинг ҳақи буюрмайди” деган гап юради.
Қуръони каримда: “Эй иймон келтирганлар! Мол-мулкларингизни ўртада ноҳақ (йўллар) билан емангиз!... дея марҳамат қилинади (Нисо сураси, 29-оят). Демак, ҳар қандай мўмин киши ўзгалар ҳақидан қўрқиши, доим ҳалол ризқ талабида бўлиши зарур. Илло, бунинг акси бўлса, икки дунёда ҳам қаттиқ сўроқ борлигини унутмасак бўлгани.
Шоҳрух УБАЙДУЛЛОҲ
тайёрлади
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Илм пайғамбарлар мероси, бойлик эса подшоҳлар ва бойларнинг меросидир.
Илм ўз эгасини сақлайди, мол-дунёни эса эгаси қўриқлайди.
Илм қанча сарфланса шунча кўпаяди, пул эса сарфлангани сари камаяди (инфоқ, эҳсон, садақадан ташқари).
Мол-дунё солиҳда ҳам, фожирда ҳам бўлиши мумкин, аммо (фойдали) илмга фақат мўмин эга бўлади.
Илм ўз эгасига қабрда ҳам ҳамроҳ бўлади, бойлик эса инсон вафот этганидан кейин уни тарк этади (қилган садақаларидан ташқари).
Илм ҳокимдир, у бойликни бошқаради. Мол-дунё эса бошқарилади.
Бойлик эгаси бир кечада қашшоқ ё камбағал бўлиб қолиши мумкин, аммо илм соҳибида бундай қўрқув йўқ.
Олимга подшоҳлар муҳтож бўладилар, мол-дунё эгаси эса фақир ва мискинларга керак.
Бойлик инсонни дунё муҳаббатига етаклайди, илм эса Аллоҳ таолога ибодат қилишга бошлайди.
Бойлик ҳалокатга сабаб бўлиши мумкин. Ўғрилар қанча бойларнинг мол-дунёсини хонавайрон қилишди. Илм эса инсон вафот этганидан кейин соҳибига ҳаёт бериб туради.
Илмнинг саодати доимий, бойликники вақтинчадир.
Олимнинг қадр-қиммати илми ила, аммо бойнинг қадри мол-дунёси билан ўлчанади.
Бой одам бойлиги билан инсонларни дунёга, олим эса ўз илми билан охиратга чорлайди.
Даврон НУРМУҲАММАД