Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
اللَّهُمَّ إِنَّ لَكَ نَسَمَاتَ لُطْفٍ إِذَا هَبَّتْ شَفَتْ مَرِيْضَ غَفْلَةٍ، وَإِنَّ لَكَ نَفَحَاتٍ
إِذَا تَوَجَّهَتْ إِلَى أَسِيْرِ هَوًى أَطْلَقَتْهُ، وَإِنَّ لَكَ عِنَايَاتٍ إِذَا لَاحَظْتَ غَرِيْقًا فِي بَحْرِ الضَّلَالَةِ أَنْقَذْتَهُ، وَإِنَّ لَكَ لَطَائِفَ كَرَمٍ إِذَا ضَاقَتِ الحَيْلَةُ بِمُذْنِبٍ وَسِعَتْهُ، وَإِنَّ لَكَ
فَضَائِلَ وَنِعَمًا إِذَا تَحَوَّلَتْ إِلَى فَاسِدٍ أَصْلَحْتَهُ، وَإِنَّ لَكَ نَظَرَاتَ رَحْمَةٍ إِذَا نَظَرْتَ بِهَا إِلَى غَافِلٍ أَيْقَظْتَهُ.
Аллоҳим, Сенинг лутфингни енгил шамоли бор. Агар у эсадиган бўлса, ғафлат касалидаги одамга шифо беради.
Албатта, Сенинг тортиқ қиладиган нарсаларинг бор, агар уни ҳавойи нафсига асир бўлганга таважжуҳ қилсанг, уни бу асирликдан озод қиласан.
Албатта, Сенинг иноятларинг бор, агар у билан залолат денгизига ғарқ бўлганга қарасанг, уни қутқарасан.
Албатта, Сенинг карамингни лутфлари бор, агар бир гуноҳкор банда торчиликка тушса, уни кенгчиликка олиб чиқади.
Албатта, Сенинг фазилат ва неъматларинг бор, агар улар фосидга айланса, уни тўғрилайсан.
Албатта, Сенинг раҳмат назарларинг бор, агар у билан бир ғофилга назар солсанг, уни ғафлатидан уйғотасан.
حدثنا عباس الدوري نا محمد بن بشر العبدي نا مجمع بن يحيى عن عثمان بن موهب عن موسى بن طلحة عن طلحة قال: قلت: يا رسول الله كيف الصلاة عليك ؟ قال: قل :اللهم صل على محمد كما صليت على إبراهيم إنك حميد مجيد وبارك على محمد وعلى آل محمد كما باركت على إبراهيم إنك حميد مجيد.
Мусо ибн Талҳа розияллоҳу анҳу Талҳа розияллоҳу анҳудан ривоят қилади: “Ё Аллоҳнинг Расули, сизга салавот қандай айтилади?” деб сўрадим.
У зот алайҳиссалом: “Аллоҳумма солли ъалаа Муҳаммадин камаа соллайта ъалаа Иброҳийма иннака ҳамийдун мажийд. Ва баарик ъалаа Муҳаммадин ва ъалаа аали Муҳаммадин, камаа бааракта ъалаа Иброҳийма иннака ҳамийдун мажийд”, деб айт”, дедилар.
Салавотнинг маъноси: “Аллоҳим! Иброҳимга салавот йўллаганингдек, Муҳаммадга ҳам салавот йўллагин. Албатта, Сен мақтовга лойиқ ва улуғвор Зотсан. Иброҳимга баракот берганингдек, Муҳаммад ва Муҳаммаднинг оиласига ҳам баракот бергин. Албатта, Сен мақтовга лойиқ ва улуғвор Зотсан”.
Абу Саид Ҳайсам ибн Кулайб Шошийнинг
“Муснади Шоший” асаридан
Даврон НУРМУҲАММАД