30 Июн, 2025, 5 Муҳаррам, 1447
30 Июн, 2025, 5 Муҳаррам, 1447
Бўрилар овга чиқишганида итга дуч келиб қолишди. Уни емоқчи бўлишди. Шунда ит: “Мени еманглар! Сизларни қўйларга бошлаб бораман”, деди. Шундай қилиб бўрилар итнинг сотқинлиги туфайли икки йилча подага қирон келтиришди. Охири чўпонлар қўйларни бошқа жойга кўчириб, сотқин итни боғлаб ташлаб кетишди.
Овга келган бўрилар ҳеч нарса тополмай, боғлиқ турган итни ейишди. Қоринлари тўйгач: “Ҳарҳолда бу бизга ишлаган эди, суякларини кўмайлик”, дея итнинг суякларини кўмишди. Қабрга бир белги қолдирмоқчи бўлишди. Лекин на дўстлик, на душманликни ифодаловчи бир белги қолдира олишмади. Бири:
– У дўстларимиздан эди, – деди. Бошқаси:
– У соҳибига сотқинлик қилган, бизга дўст бўлолмасди. Ахир шунинг учун ҳам уни еб қўйдик-ку, – деди.
– Унда душманимиз, дейлик.
– У бизга лойиқ душман ҳам эмасди. Чунки ўта қўрқоқ эди. Ҳатто итлик мавқеини ҳам сақлай олмаганди.
Бўрилар шундай дея итнинг қабридан ҳам нафратланишди ва устига ҳожат чиқариб кетишди.
Хулоса шуки, хоиндан ҳатто ҳайвонлар ҳам нафратланади. Энди инсоннинг хоинлиги қандай баҳоланишини тасаввур қилаверинг. Хоинлик – инсон ҳаётида энг оғир гуноҳлардан биридир. Хоинлик фақатгина молу дунёда эмас, балки сўзда, ваъдада, ишончда ҳам бўлади. Хиёнат инсоннинг қалбидаги тозаликни йўқотади, жамиятдаги ишончни издан чиқаради.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: «Қиёмат куни Аллоҳ таоло ҳузурида энг ёмон инсон – ишонч қилиб бирор иш топширилган, аммо у хиёнат қилган кишидир» (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).
Ҳар бир мусулмон киши билиши керакки, хоинлик нафақат дунёда, балки охиратда ҳам оғир оқибатларга олиб келади. Шу боис, инсон оиласи, жамияти ва эътиқоди олдида доим ҳалол, садоқатли, ишончли бўлиши лозим.
Акбаршоҳ Расулов
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Абу Саид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким: «Розийту биллаҳи Роббан ва бил Ислами дийнан ва би Муҳаммадин соллаллоҳу алайҳи васаллама Росула», деса, унга жаннат вожиб бўлади», дедилар (Абу Довуд ривояти).
Маъноси: Аллоҳни Роббим деб, Исломни диним деб, Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламни расул деб рози бўлдим.
* * *
Абу Дардо розияллоҳу анҳу айтадилар: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Роббингиз ҳузурида амалларнинг яхшиси, даражангизни баланд қилувчиси, пул ва олтинларни инфоқ қилишдан афзалроқ бўлган ва душманингизга йўлиқиб, унинг бўйнига қилич уришдан ҳам яхши нарсани айтайми?» дедилар. Саҳобалар: «Айтинг», дейишди. Шунда Расулуллоҳ: «Аллоҳни зикр қилиш», дедилар (Термизий ва Ибн Можа ривояти).
* * *
Ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: «Исро кечаси Иброҳим алайҳиссаломга йўлиқдим. У зот: «Эй Муҳаммад, умматингизга мендан салом айтинг ва жаннатнинг тупроғи пок, суви ширин ва ўзи текис, ўсимлиги «Субҳаналлоҳи валҳамду лиллаҳи ва лаа илаҳа иллаллоҳу валлоҳу акбар» эканини уларга хабар беринг», дедилар» (Термизий ривояти).
* * *
Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Кимки: «Субҳаналлоҳи ва биҳамдиҳи», деса, у учун жаннатда бир хурмо экилади», дедилар (Термизий ривояти).
* * *
Абу Зарр розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан: «Каломларнинг қайси бири Аллоҳ таолога маҳбуброқ?» деб сўрадилар. У зот: «Аллоҳ фаришталарига ихтиёр қилган «Субҳана Робби ва биҳамдиҳи, субҳана Робби ва биҳамдиҳи» жумласини айтиш», дедилар» (Термизий ривояти).
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа