Ҳажи акбар – энг улуғ ҳаж, катта ҳаж маъносини англатади. Мўътабар китобларимизда бу ҳажнинг ажри ва фазилати катта эканлиги айтилади. Ҳажжи акбар ҳақида уламолар, хусусан, ҳанафий олимлари алоҳида рисолалар битганлар.
عَنْ طَلْحَةَ بْنِ عُبَيْدِ اللهِ قَالَ صَلَّى اللَّهُ تَعَالَى عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: »أَفْضَلُ الْأَيَّامِ يَوْمُ عَرَفَةَ وَإِذَا وَافَقَ يَوْمَ جُمُعَةٍ فَهُوَ أَفْضَلُ مِنْ سَبْعِينَ حِجَّةٍ فِي غَيْرِ يَوْمِ جُمُعَةٍ« أَخْرَجَهُ رَزِينٌ.
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кунларнинг энг афзали арафа кунидир. Агар у жума кунига тўғри келса, жумадан бошқа кунга тўғри келмаган етмишта ҳаждан афзалдир!», дедилар” (Имом Разийн ривояти).
Тўғри, ушбу ҳадиснинг санади борасида бироз мулоҳазалар бўлсада фазилатли амаллар борасида унга амал қилса бўлади.
Бир амалнинг ажри-савоби уни муборак замон ва муборак маконда қилинишига қараб ҳам зиёда бўлади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг “Ҳаж – Арафотдир” деганлари ва жума кунининг жуда кўп фазилати борлиги ҳамда Ҳажжатул вадоълари ҳам айни жума кунига тўғри келгани шу ва шунга ўхшаган қатор сабаблар юқоридаги ҳадиси шарифни қувватлайди.
Шунингдек, ҳажи акбар тўғрисида Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳу-нинг 9 ҳижрий санада қилган ҳажлари, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васал-ламнинг ҳажлари, Қурбон ҳайити жумага кунига тўғри келса, Арафот майдонида туриш жума кунига тўғри келса, Минода туриш кунлари жума кунига тўғри келса, Қирон ҳажи ҳажжи акбар ифрод ҳажи ҳажжи асғар дейилади, ҳаж ҳажи акбар, умра ҳажи асғар, дейилади каби қарашлар ҳам мавжуд. Ушбу турли қарашларнинг ҳар бирининг далиллари мавжуд. Бу хилма-хиллик Қадр кечаси ҳақидаги хилма-хилликка ўхшайди. Нима бўлганда ҳам, барча фазилатлар муборак ҳаж зиёратига тегишлидир.
Хулоса қилиб айтганда ушбу масала ҳалол-ҳаром ҳақида бӯлмагани сабабли одамларни имон-ихлоси, муҳаббатига қараб, савобли ишларга рағбатини ошириш мақсадида бу каби фазилатни қилиш, унга тарғиб этиш мумкин.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси ҳузуридаги Фатво маркази
Бомдод намози киргач то қуёш чиққунча Қуръон тиловати, зикрлар, илм ёки бошқа хайри ишлар билан шуғулланиш ўрнига дунёвий гап-сўзлар билан вақт ўтказиш макруҳи танзиҳийдир. Чунки бу вақтда қилинган зикрлар учун жуда катта савоблар ваъда қилинган, мўмин бандага бундай имкониятни бой бериш тўғри келмайди.
Илм билан шуғулланиш, солиҳларнинг ҳикоясини ўқиш ёки тинглаш, меҳмон билан ёки ҳожати бор одам билан гаплашиш хайрли иш ҳисобланади, шунинг учун булар макруҳ эмас, аксинча мустаҳаб бўлади.
Албатта, ҳожат ёки зарурат бўлгани учун дунёвий гаплар сўзлашнинг ҳеч қандай зиёни йўқ.
Проф. Др. Салоҳ Абул Ҳожнинг «Тил сайқали» китобидан