09 Ноябр, 2025, 18 Жумадул аввал, 1447
09 Ноябр, 2025, 18 Жумадул аввал, 1447
Айрим тоифалар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳадисларни ёзишдан қайтарганларига ушбу ҳадисни далил қиладилар: “Мендан (ҳадис) ёзиб олманглар. Ким мендан Қуръондан бошқани ёзса, уни ўчириб ташласин!”1
Чиндан ҳам, Набий алайҳиссалом Ислом динининг дастлабки даврида ҳадисларни кўчириб ёзишдан қайтарганлар. Чунки ҳадисни ёзувчилар озчиликни ташкил қилиб, ҳадислар хурмо барглари, сопол буюмлар, дарахт пўстлоқлари ва бошқа нарсаларга битиларди.
Қолаверса, саҳобалар ҳали Қуръони каримнинг ўзига хос услубини, унинг матнини ажрата олмас эдилар. Агар ҳадислар ҳам ёзиб олинса, Қуръон билан аралашиб кетиш хавфи бор эди. Ушбу хатарнинг олдини олиш мақсадида Расули акрам соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳадис ёзишдан қайтарганлар.
Бироқ кейинчалик ҳадисларни ҳам кўчириб-ёзиб боришга ижозат берилган. Имом Нававий раҳматуллоҳи алайҳ (631–676): “Ҳадисларни Қуръон оятлари билан бирга ёзиш ман этилган. Қуръон билан ҳадис алоҳида-алоҳида ёзилмаганида, оятлар ва ҳадислар ўзаро аралашиб кетган бўларди”, деган.
Имом Нававий раҳматуллоҳи алайҳ бундай мисол келтиради:
«Ойша онамиз розийаллоҳу анҳо ўзларига кўчиртирилган Қуръони каримнинг Бақара сурасидагиوَالصَّلَاةِ الْوُسْطَى – “ал-вусто” оятидан сўнг “солатул аср” изоҳини ёздирган. Аслида, “солатул аср” сўзи Қуръонда йўқ. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам мана шундан қайтарганлар».
Исломнинг бошланиш даврларида оят билан унинг тафсири бирга ёзилса, уларни ажратиб олиш қийин бўларди. Шунинг учун Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам тафсир ва шарҳларни оятлар билан бирга ёзишдан қайтарганлар2. Қуръони каримдан ташқари ҳар қандай ёзувни ўчиришни амр қилганлар. Бу борада ўша замонларда ёзув қоғози қанчалик тақчил бўлганини ҳам унутмаслик керак. Ҳатто Қуръон оятлари ҳам тери парчалари, дарахт пўстлоқлари, ҳайвон суяклари ва баъзан тошларга ёзиларди. Уларни китоб ҳолида бир жойда тўплаш қийин эди. Агар ҳадислар ҳам айни шаклда ёзилса эди, Қуръон оятлари ва ҳадисларни бир-биридан фарқлаш янада қийин бўларди.
Бу тартибнинг барчаси пайғамбарликнинг дастлабки йилларига оид эди. Саҳобалар Қуръоннинг услубига ошно бўлганларида ва ёзув қоғозига кўчириш имконлари пайдо бўлганида вақтинчалик бу эҳтиёт чораси бекор қилинди. Чунки энди Қуръон билан ҳадиснинг аралашиб кетиш хавфи қолмаганди.
Вақти келиб, Набий алайҳиссалом саҳобаларига ҳадисларни кўчириб ёзишни шахсан ўзлари буюрдилар. У зот алайҳиссаломнинг бу мавзудаги таълимотларидан баъзилари қуйида келтирилади:
Абу Ҳурайра розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Бир ансорий Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг олдиларида ўтириб бир қанча ҳадисларни эшитди. Аммо уларни ёдлаб ололмади. Шунда Набий алайҳиссаломга: “Сиздан жуда ажойиб ҳадисларни эшитдим. Лекин ёдимда қолмади”, деди. Пайғамбаримиз: “Ўнг қўлингни ёрдамга чақир!” деб ўнг қўл билан ҳадисни ёзиб олишга ишора қилдилар»3.
Абдуллоҳ ибн Амр ибн Ос розийаллоҳу анҳу ривоят қилади: «Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламдан эшитган ҳар бир нарсани уни сақлаб қолиш мақсадида ёзиб олар эдим. Бундан мени қурайшликлар қайтардилар. “Эшитган ҳар бир нарсани ёзиб олаверасанми?! Ахир, инсон ғазабланиши, рози бўлиши мумкин”, дедилар. Мен ёзишдан тўхтаб қолдим. Сўнг бу ҳақда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга сўзлаб бердим. У зот бармоқлари билан оғизларига ишора қилдилар ва: “Ёзавер, нафсим қўлида бўлган Зот – Аллоҳга қасамки, бу оғиздан фақатгина ҳақиқат юзага чиқади”, дедилар»4.
Абдуллоҳ ибн Амр ибн Ос розийаллоҳу анҳу айтади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Илмни боғланглар!” дедилар. Мен: “Унинг боғлами нима?” дедим. У зот алайҳиссалом: “Уни кўчириб ёзиш”, дедилар»5.
Ушбу ҳадисга мувофиқ бир неча саҳобалар розийаллоҳу анҳум ҳадисларини кўчириб-ёзиб борганлар ва ўзларининг ҳадис тўпламларини тузганлар. Улар сақлаган, жамлаган ҳадис тўпламлари кейинги давр муҳаддис олимлари учун илмий кашфиётлар эшигини очди ва бу асарлар бошқа турдаги ҳадис тўпламлари негизини ташкил этди.
Даврон НУРМУҲАММАД,
Ўзбекистон халқаро ислом академияси
таянч докторанти
Савол: Аёллар уй ишларига масъулми?
Жавоб: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: “Ҳар бирингиз ўз қўл остидагига масъулдир. Эркак ўз хонадони аҳлига, аёл эса эрининг хонадонига ва болаларига масъулдир” (“Саҳиҳи Бухорий”. № 5200).
Имом Хаттобий айтади: “Эркакнинг ўз оиласи учун масъулияти бу – уларга ғамхўрлик қилиш, озиқ-овқат, кийим-кечак билан таъминлаш ва яхши муомала бўлишни англатади. Аёлнинг масъулиятига келсак, бу унинг уй ишларини башариши ва қарамоғидагилар, меҳмонларга яхшилик қилиши саналади” (“Аълам ал-ҳадис”. Ж. 1. – Б. 580).
Манбаларда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уй ичидаги ишларга қизлари Фотима розияллоҳу анҳони, уйдан ташқаридаги вазифаларга эса Али розияллоҳу анҳуни масъул этиб тайинлаганлари ривоят қилинган (“Мусаннаф” Ибн Абу Шайба).
Кунларнинг бирида Фотима розияллоҳу анҳо қўлларидаги қадоқлардан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга шикоят қилиб, хизматкор сўрадилар. Бироқ Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга ётишдан олдин тасбиҳ айтиш хизматкордан кўра яхшироқ эканини айтганлар (“Саҳиҳи Бухорий”. № 5361).
“Ал-Ҳидоя” асарининг муаллифи Имом Марғиноний раҳимаҳуллоҳ айтадилар: “Агар аёл ўзига яхшилик қилувчилардан бўлса, у овқат тайёрлаши ва нон пишириши, уй юмушлари билан банд бўлиши керак. Чунки Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам уй юмушларини Фотима розияллоҳу анҳога топширганлар” (“Муҳторот ан-Навозил”. Ж. 2. – Б. 194).
Фақиҳ Имом Сарахсий раҳматуллоҳи алайҳи бундай деганлар: “Аёл киши уй ишларини диний бурч сифатида бажариши шарт, лекин қози томонидан уй супуриш, кир ювиш, овқат тайёрлаш ва нон пишириш, болага қараш каби ишларни бажаришга мажбурлаш мумкин эмас” (“Ал-Мабсут”. Ж. 5. – Б. 209).
Айрим уламолар “болани эмизиш онага мажбурият бўлганидек, уй юмушларини бажариш ҳам она вазифасидир” деб айтганлар.
Бир ривоятга кўра, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Фотима розияллоҳу анҳога бундай деганлар: “Аллоҳдан қўрққин, эй Фотима! Роббинг олдидаги фарз амалларингни адо эт ва оиланг юмушлари билан шуғуллангин” (Абу Довуд. “Сунан”. 2988).
Оиша розияллоҳу анҳо ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам
Аҳли суффалардан бири ривоят қилади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам мени ва бир гуруҳ аҳли суффаларни уйларига таклиф қилдилар ҳамда: “Бизга овқат бер, эй Оиша”, дедилар. Онамиз овқат қилиб келдилар, бироздан кейин: “Бизга яна олиб кел, эй Оиша”, дегандилар Оиша розияллоҳу анҳо онамиз сут солинган идиш олиб келдилар...” (Абдурраззоқ “Мусаннаф”. № 20712. Ибн Абу Шайба. “Муснад”. № 607. Абу Довуд. “Сунан”. № 5040).
Манбаларда, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша онамизга “Пичоқни тош билан ўткирланг” деб айтганлари ҳам ривоят қилинган (Қаранг: “Саҳиҳ Муслим”. № 5086).
Бироқ, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг гўзал хулқларидан бири уй ишларида аҳли аёлларига ёрдам беришлари эди (“Саҳиҳи Бухорий”. № 676).
Асмо розияллоҳу анҳо ва Зубайр розияллоҳу анҳу
Абу Бакр розияллоҳу анҳунинг қизи Асмо розияллоҳу анҳо айтадилар: “Зубайрга турмушга чиққанимда уй юшумлари билан банд бўлардим. Унинг отига ҳам қарардим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Зубайрга берган ерларидан хурмоларни узиб, бошимда кўтариб келардим. У икки мил узоқликда эди”.
Имом Ғаззолий раҳимаҳуллоҳ “Иҳё” асарларида бу воқеани келтириб, аёлларни уй юмушларига чорлаганлар (“Иҳё улумид-дин”. Ж. 3. – Б. 232-3).
Қози Иёз раҳматуллоҳи алайҳи Асмо розияллоҳу анҳонинг уйдан ташқарида қилган ишлари, яъни от парваришлаши ва хурмо кўтариб юриши унинг зиммасига юклатилган вазифалар эмас, балки қўшимча бўлганини изоҳлаганлар (“Икмал ал-Муълим”. Ж. 7. – Б. 75).
Умму Сулайм розияллоҳу анҳу ва Абу Толҳа розияллоҳу анҳу
Анас розияллоҳу анҳу айтадилар: “[Ўгай отам] Абу Толҳанинг [онам] Умму Сулаймдан ўғли вафот этди. Умму Сулайм розияллоҳу анҳо: “Мен ўзим айтмагунимча, Абу Толҳага ўғлининг вафоти ҳақида айтманглар”, деди.
“Йўқ, албатта” деди Абу Толҳа.
“Ўғлингиз бу дунёни тарк этди”, деди Умму Сулайм....
Хулоса
Демак, юқоридаги маълумотлар шуни кўрсатадики, саҳобия аёллар ўз мажбуриятларини қандай қилиб яхшироқ бажариш ва турмуш ўртоқларининг оғирини енгил қилиш ҳақида қайғурганлар. Уларнинг асосий ташвиши турмуш ўртоқларига кўпроқ ёрдам бериш, оилага барака киришига ҳисса қўшиш эди.
Даврон НУРМУҲАММАД
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа