Бугун, 15 июнь куни Ўзбекистон мусулмонлари идорасида “Ватанни севмоқ имондандир” иншолар танлови республика босқичи иштирокчилари билан учрашув бўлиб ўтди.
Тадбир анъанага кўра Қуръони карим тиловати ва хайрли дуолар билан бошланди.
Дастлаб Ўзбекистон Республикаси Президенти маслаҳатчиси, Халқаро ислом академияси ректори Музаффар Комилов талаба-ёшларни нуфузли танловдаги иштироклари билан қутлаб, юртимизда диний маърифий соҳада амалга оширилаётган ислоҳотлар, мамлакатимизда миллатлараро тотувлик ва динлараро бағрикенгликнинг асосий тамойиллари, ёшларнинг маънавияти, илмини ошириш бўйича қилинаётган ишлар, соҳадаги сўнгги янгиликлар бўйича маълумот берди.
Музаффар Комилов ўз сўзида давом этиб, буюк алломаларимиз Ватанга бўлган кучли муҳаббатлари туфайли кўплаб асарларини юрт номи билан боғлаганлари, буюк аждодларимиз Нажмиддин Кубро, Жалолиддин Мангуберди ва Нодирабегимлар сиймосида ватанга муҳаббат, унинг ҳимоячиси қандай бўлишига ёрқин мисол эканликлари, ёшларимиз ҳам азиз ватанимизга ана шу аждодларга муносиб бўлиб, Ватанимиз тараққиётига ҳисса қўшишларини таъкидлади.
Шундан сўнг Ўзбекистон мусулмонлари идораси раиси, муфтий Нуриддин домла ҳазратлари сўзга чиқиб, талаба-ёшларни нуфузли танловда иштироки ва Ўзбекистон мусулмонлари идорасига ташрифи билан қутлаб, юртимизда жуда катта ислоҳотлар бўлаётгани, айниқса, диний соҳада кечаётган ўзгаришларни ҳар қанча гапириш мумкинлигини таъкидлади.
Муфтий ҳазратлари нутқлари давомида “Исломда Ватанга бўлган муҳаббат” мавзусида сўзлаб, аслида Ватан она каби муқаддас, деб бежиз айтилмагани, ҳар бир мўмин ва муслима қайси соҳада бўлмасин ўзи туғилиб ўсган юрти равнақига ҳисса қўшишга бел боғласа, инша Аллоҳ унинг икки дунёси обод бўлиши, Ватанга муҳаббати йўқ инсондан эса яхшилик кутиб бўлмаслигини алоҳида қайд этдилар. Шунингдек, Муфтий ҳазратлари Ислом манбаларида Ватанга муҳаббат тўғрисида келган воқеа-ҳодисаларни сўзлаб бердилар.
Учрашув давомида Дин ишлари бўйича қўмита раисининг биринчи ўринбосари Даврон Махсудов ҳам сўзга чиқиб, Янги Ўзбекистонда диний-маърифий соҳада амалга оширилаётган ислоҳотлар, хусусан, диний таълим муассасалари ҳақида гапирди. Шунингдек, талабалик даврини ғанимат билиш, кўпроқ ўқиб-ўрганиб, устозлардан илм олиш пайида бўлиш ҳақида ўз тавсиялари билан ўртоқлашди.
Диний соҳа раҳбарлари билан учрашув давомида талаба-ёшлар ҳам сўз олиб, ўз фикр-мулоҳазаларини баён этди, ана шундай учрашувлар ташкил этилгани учун миннатдорчилик билдирдилар ҳамда ўзларини қизиқтирган саволларга батафсил жавоб олдилар.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси Матбуот хизмати
Собит ибн Иброҳим таҳорат ола туриб ариқда оқиб келаётган бир олмага кўзи тушади ва олмани олиб ейди. Олманинг ярмини еб бўлганида, унинг ҳаққи ҳақида ўйлаб қолади. Шу хаёлда Собит ибн Иброҳим ариқ четидан юриб олма оқиб чиққан боғга киради ва боғ эгасига:
– Еб қўйган яримта олмам учун ҳаққингизни ҳалол этинг. Қолган ярми мана, олинг, – дейди.
– Майли, ҳаққимни ҳалол этаман, фақат бир шартим бор, – дейди боғ эгаси йигитнинг ҳалол, тақволи эканини англаб.
– Шартингизни айтинг, – дейди Собит ибн Иброҳим.
Шунда боғ эгаси:
– Бир қизим бор, уни никоҳингга оласан. Лекин рози бўлишингдан аввал унинг ҳолатидан сени огоҳ этишим лозим. Қизимнинг кўзи ожиз, ҳеч нарсани кўрмайди, соқов – гапирмайди ва яна қулоғи эшитмайди – кар, қимирламайди – шол, – дейди.
Боғ эгасининг гапларини эшитган Собит ибн Иброҳим лол бўлиб қолади. Еб қўйган яримта олманинг ҳаққидан қўрқиб, қизга уйланишга рози бўлади ва:
– Майли, таклифингизни қабул қилдим, зора шу билан Аллоҳнинг розилигига эришсам, – дейди.
Ота қизига оқ фотиҳа беради. Тўй-томошалар ўтгач, Собит ибн Иброҳим салом берганича қизнинг ёнига киради. Қиз саломга алик қайтарганча қўли кўксида қуллуқ қилади.
Йигит бўлаётган ишлардан ҳайратланади: “Бу жуда ғалати-ку, соқов эмас экан-да, саломимга жавоб берди. Тик турибди, демак шол ҳам эмас. Қўли кўксида, бундан чиқди кўзлари ҳам кўради”.
Йигит шошганча ташқарига чиқади ва қизнинг отасига: “Бу менга ваъда қилинган қиз эмас-ку, кўр, соқов, кар ва шол деганингизнинг боиси не?!” – дейди.
“Нега энди?” – изоҳ беради қизнинг отаси: “Бу ўша қиз. Кўзи ожиз деганим – унинг кўзлари Аллоҳ ҳаром қилган нарсага боқмаган, қулоғининг карлиги – Аллоҳ ҳаром қилган нарсаларга қулоқ тутмаган, соқовлиги ҳам рост, чунки тили Аллоҳнинг зикригагина айланган, шоллиги – ёмон ишга юрмаган”.
Собит ибн Иброҳим бировнинг ҳаққидан қўрққанлиги эвазига олий мукофотга эришади. Вақт ўтиши билан унинг аёли ер юзини илм ва фиқҳга тўлдиражак бир зотга, буюк Имом Абу Ҳанифага ҳомиладор бўлади.