Kunim bitib dunyodan o'tsam,
Man ham jannat ahlidan bo'lsam.
Boshlariga tojlar kiydirib,
Otam bilan jannatga kirsam!
Ikki dunyo meni degan zot,
Ikki dunyo g'amim egan zot,
Ko'rsatib men unga iltifot,
Onam bilan jannatga kirsam!
Kasal bo'lsam yo'qlab kelganim,
Yarim ko'nglim to'qlab kelganim,
Onamdan so'ng "ona" bilganim,
Opam bilan jannatga kirsam!
Yo'latmagan yonimga hech g'am,
Men uchun ming kuyungan odam,
Otamdan so'ng keyingi "otam",
Akam bilan jannatga kirsam!
U bo'lmasa ko'nglim doim kam,
Tatimaydi u siz davlat ham,
Tatirmidi ayting jannat ham!
Bolam bilan jannatga kirsam!
Doim meni etgan ming e'zoz,
Qilmagan hech biror e'tiroz,
Hurlar xafa bo'lmang iltimos,
Yorim bilan jannatga kirsam!
Bolalikdan chiqqanmiz yo'lga,
Chidaganmiz yomg'irga, do'lga,
Hatto, jonin tutqazgan qo'lga,
Do'stlar bilan jannatga kirsam!
Otamdan ham ortiq suyganim,
Onamdan ko'p yaxshi ko'rganim,
Mening suyuk bir payg'ambarim,
Rasul bilan jannatga kirsam!
Kechir meni, ey parvardigor,
Jannat so'rab, nodonlik qilsam,
Shunday mening niyatlarim bor,
Ular bilan jannatga kirsam!
Ular bilan jannatda yursam!
Jannatda birga bo'lishni istaganlaringizga yuboring!
Ayoli vafot etganidan keyin eri juda mayus bo‘lib qoldi. Bir kuni uning yaqin do‘sti uni koyidi:
– Haliyam uylanmadingmi?
– Yo‘q, – dedi u.
– Nega, nahotki boshqa ayollar ichida senga yoqadigani bo‘lmasa?
– Rahmatli ayolimga o‘xshagani topilmasa kerak...
– Qo‘ysang-chi, ayollarning bari bir-biriga o‘xshaydi-ku!..
– Men zohirini aytmayapman. Ichki olamini, botinini aytyapman.
Yigit hayron bo‘lib qarab turgan do‘stiga hayotida bo‘lgan birgina voqeani gapirib berdi:
“Bir kuni ayolim jahlimni chiqardi. Qattiq urishdim va uni ota uyiga haydadim. Jimgina ketdi. Oradan bir necha kun o‘tgach, qilgan ishimdan pushaymon bo‘ldim. Aslida ayb o‘zimdan o‘tganini angladim. Ming andisha bilan qaynotamnikiga bordim. Eshik oldida biroz turib qoldim. So‘ng eshikni taqillatdim. Ayolim ochdi va meni hayratda qoldirib, xuddi oramizda hech gap o‘tmaganday, baland ovozda:
– Assalomu alaykum dadajonisi, safaringiz yaxshi o‘tdimi? – deya tabassum bilan ko‘zini qisib qo‘ydi. Unga bir nimalar demoqchi bo‘lgan edim, u meni qattiq bag‘riga bosib, bunday dedi:
– Gapirmang, ota-onamga sizni “safarga ketdilar”, dedim...
Ana shunday fahmli, oqila edi ayolim. Shuning uchun ham unga hech birini o‘xshatolmay, uylanolmay yuribman, do‘stim”.
Ha, azizlar! Alloh taolo erkakni ayol uchun, ayolni erkak uchun ne’mat qilib bergan. To‘g‘ri, ba’zilar bir-birlarining kamchiliklaridan shikoyat qilib qolishadi. Ammo hech kim benuqson emas. Mukammal ayolni ham, erkakni ham axtarmang bu dunyoda. Hikoyada kelganidek, ba’zida er uchun bir jufti halol butun dunyodagi ayollardan afzal bo‘lishi mumkin. Shunday ekan, ahli ayolimizni qadrlaylik. Zero, u ham kimningdir farzandi, bolalarimizning onasi. Eng muhimi, Allohning bizga bergan omonatidir.
Akbarshoh RASULOV