Vatanimiz mustaqillikka erishgach ona tilimiz o'zining xaqiqiy o'rni va mavqeiga ega bo'ldi.O'zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasida davlat tilining maqomi xuquqiy jixatdan mustaxkamlab qo'yildi.O'zbekiston Respublikasining "Davlat tili to'g'risida"gi qonunining qabul qilinishi ona tilimizning taraqqiyoti, rivojlanishi hamda o'ziga xos va boy bisotini namoyish etishga keng imkoniyat yaratdi.Shu tariqa o'zbek tili mustaqil davlatimizning Bayrog'i,Gerbi,Madhiyasi,Konstitutsiyasi qatorida turadigan, qonun yo'li bilan ximoya qilinadigan muqaddas timsollaridan biriga aylandi. Istiqlol sharofati bilan tilimizga, uning sayqal topishiga e'tibor yanada ortdi. Til - inson qiyofasi va ichki go'zalligini namoyon etadigan eng go'zal tuyg'udir. O'z tiliga mehr-muhubbatli inson xalqini, Vatanini, milliy qadriyatlarini, madaniy merosini ham e'zozlaydi. Bejizga bundan besh asr ilgari Alisher Navoiy bobomiz "Tilga e'tiborsiz - elga e'tiborsiz" deya yozmagan.
O'zbek tili dunyodagi qadimiy, go'zal va boy tillardan biri hisoblanadi. Tilning beqiyos imkoniyatlari qadimgi toshbitiklarda, xalqimizning zamonlar sinovidan o'tib kelayotgan maqol va hikmatli so'zlari, betakror iboralari, dostonlarida, shoir va yozuvchilarimiz asarlarida yaqqol ko'rish mumkin. Mahmud Qoshg'ariyning "Devoni lug'atit turk" kitobi, Ahmad Yassaviyning hikmatlari, Alisher Navoiyning "Hamsa"si, Zahiriddin Muhammad Boburning "Boburnoma"si, Abdulla Qodiriyning betakror romanlari, Cho'lpon, Abdulla Oripov, Muhammad Yusuflarning o'tli she'riyati ona tilimizda yozilgan bebaho durdonalardir.Tilimizdagi hayo, ibo, andisha, oriyat, mehr-oqibat so'zlarini boshqa tilga aynan tarjima qilib bo'lmaydi. Ularni faqat o'zbek tilida ifodalash mumkin. Chunki bu tushunchalar xalqimizga xos va ularni aytishga faqat shu til qodirdir.Bizning ona tilimiz dunyodagi uch mingga yaqin til orasida turkiy tillar oilasiga mansub bo'lib, jonli til sifatida qipchoq, qarluq, o'g'iz lahjalarida namoyon bo'ladi. O'zbek adabiy tili esa ana shu lahjalardagi so'zlarning ma'lum bir me'yoriga keltirilgan shaklidir. U muttasil o'sib, rivojlanib bormoqda. Uning rivojida so'z mulkining sultoni Alisher Navoiyning xizmatlari beqiyosdir. Hazrat Navoiy til xaqida shunday yozadilar: "Ko'ngil xazinasining qulfi tildir. Ul xazinaning kalitidin so'z bil".
O'z ona tilimizga bo'lgan muhabbatni xalqimizning, odamlarning samimiy suhbatlarida, yuksak axloqiy fazilatlarida ko'rib, beixtiyor shunday el farzandi ekanligimizdan faxrlanamiz.
Til madaniyat ko'zgusi va ruhimizning qanoti. Biz ona tilimiz orqali xalqlar, millat va elatlar orasida hamisha aziz-u mukarram ekanligimizniaslounutmasligimizkerak. O'zbekonalutf, muomala, milliyqadriyatlar, odob-axloqesa ona tilimizmadaniyatiningkalitidir.
Tongdek orombaxsh, quyoshdek nurli, ona og'ushidek issiq, bahordek tarovatli, yozdek haroratli, kuzdek saxovatli, qish qorlaridek beg'ubor tuyg'ularimizning tarjimoni bo'lgan, millatimiz ruhini ifoda etuvchi ona tilimiz, bizni yuksak ma'naviyatga, ma'rifatga, madaniyatga, istiqlolu istiqbolga etaklovchi bebaho ne'matdir. Shu bois ham har birimiz ona tilimizni asrabavaylashimiz, e'zozlashimiz lozim. Zotan, tilimizga e'tiborli bo'lsak, millatimiz qalbi ona tilimiz hech qachon zavol topmaydi.
Donishmand ota-bobolarimiz azaldan nutq madaniyatiga katta e'tibor berishgan. Ular qoldirgan asarlarni o'qir ekanmiz, har bir so'z o'z o'rnida qo'llanganiga guvoh bo'lamiz. So'z hissini doimo bilib yashashimiz, ona tilimizni asrab-avaylab, uni e'zozlashimiz har birimizning zimmamizga katta mas'uliyat yuklaydi.Millatning va milliy adabiyotning mavjudlik sharti bo'lgan ona tilimiz taqdiri uchun kuyinish, uning ravnaqi uchun barcha imkoniyatlarni safarbar etish har birimizning burchimizdir.
Odiljon Narzullayev
Yangiyul tumani "IMOM SULTON’’ jome masjidi
imom-xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Bir kuni Imom Shofe’iy Imom Ahmad ibn Hanbalni ziyorat qilgani uyiga bordi. Ikkisi kechki ovqatni birga yegach, Imom Shofe’iy uning hujrasida ertalabgacha yotib qoldi.
Ahmad ibn Hanbalning qizi otasiga: “Otajon, bu kishi siz bizga ta’riflab bergan Imom Shofe’iymi?” deb so‘radi.
Otasi: “Ha, qizim, shunday”, dedi.
Qizi: “U kishiga uchta e’tirozim bor. Sizga aytsam, yetkazib qo‘yasizmi, otajon?” dedi.
Otasi rozi bo‘lgach, qizi bunday dedi: “U kishining oldiga ovqat olib kelganimizda ko‘p taom yedi. Natijada yotganidan so‘ng tahajjud namoziga uyg‘onmadi. Bomdod namozini esa tahoratsiz ado qildi...”.
Imom Ahmad Imom Shofe’iyga qizining gaplarini aytdi. Imom Shofe’iy darhol javob berdi: “Ey Ahmad, chindanam men ko‘p ovqat yedim. Chunki saxiy insonlar beradigan taomda shifo borligini bilardim. Baxilning taomi esa darddir. Kechki namozga turmaganimning sababiga kelsak, uxlash uchun boshimni yostiqqa qo‘yganimda ko‘z oldimga Qur’on va hadis keldi. Alloh taoloning izni bilan o‘ylab yotib, yetmish ikkita fiqhiy masalaning yechimini topish nasib qildi. Shu ishim musulmonlarga ko‘proq manfaatli bo‘ladi, deb tahajjud namoziga turmadim. Sizlar bilan bomdod namozini tahoratsiz o‘qiganimga kelsak, Allohga qasamki, ko‘zlarimni yumib yotganim bilan ikki ko‘zimga uyqu kelgani yo‘q, tahoratim ham sinmadi. Xufton namoziga olgan tahoratim bilan bomdod namozini ham ado qildim”, deb javob berdi.
“Solihlar davrasida” kitobidan olindi