Shavkat Mirziyoev bugun Toshkent shahar saylovchilari bilan uchrashuv davomida Islom tsivilizatsiyasi markazining ahamiyati haqida gapirdi.
“Azaldan Toshkent shahri milliy davlatchiligimizning yuksak taraqqiy etgan markazlaridan biri bo'lgan, desak ayni haqiqat bo'ladi. Qariyb uch ming yillik Shoshtepa, 2200 yillik tarixga ega Mingo'rik yodgorliklaridan topilgan noyob eksponatlar ham shundan dalolat beradi.
Abu Rayhon Beruniy, Mahmud Koshg'ariy singari ulug' mutafakkirlar asarlarida Shosh, ya'ni Toshkent eli mard, jasur, o'z yurti himoyasiga hamisha tayyor, qo'li ochiq va saxiy insonlar sifatida ta'riflangan.
Bu zaminda tavallud topgan, Shoshiy, Toshkandiy taxalluslari bilan faoliyat ko'rsatib, bebaho asarlar yaratgan yuzlab ulug' zotlar dunyoviy va diniy ilmlar bo'yicha o'z zamonasining tengsiz olimlari hisoblangan.
Suzuk ota maqbarasi kabi muhtasham majmualar bunyod etayotganimiz, O'zbekistondagi Islom tsivilizatsiyasi markazini qurayotganimizdan barchangiz yaxshi xabardorsiz. Men bejiz bu joydan pulni ayamayapman. Islom tsivilizatsiyasi markaziga kirib chiqqan odam o'zgarib chiqishi kerak. Masalan, Beruniy tarixini o'rganmoqchi bo'lgan inson buyuk olim tilidan so'zlangan ovozni eshitadi.
G'alaba bog'ini ham bejizga barpo qilmadik. Bu ham bizning tariximiz, qancha qancha yurtdoshlarimiz jang maydonlaridan qolib ketishdi, front ortida mehnat qilishdi. Buni unutib bo'lmaydi”, – dedi davlatimiz rahbari.
azon.uz
Ayoli vafot etganidan keyin eri juda mayus bo‘lib qoldi. Bir kuni uning yaqin do‘sti uni koyidi:
– Haliyam uylanmadingmi?
– Yo‘q, – dedi u.
– Nega, nahotki boshqa ayollar ichida senga yoqadigani bo‘lmasa?
– Rahmatli ayolimga o‘xshagani topilmasa kerak...
– Qo‘ysang-chi, ayollarning bari bir-biriga o‘xshaydi-ku!..
– Men zohirini aytmayapman. Ichki olamini, botinini aytyapman.
Yigit hayron bo‘lib qarab turgan do‘stiga hayotida bo‘lgan birgina voqeani gapirib berdi:
“Bir kuni ayolim jahlimni chiqardi. Qattiq urishdim va uni ota uyiga haydadim. Jimgina ketdi. Oradan bir necha kun o‘tgach, qilgan ishimdan pushaymon bo‘ldim. Aslida ayb o‘zimdan o‘tganini angladim. Ming andisha bilan qaynotamnikiga bordim. Eshik oldida biroz turib qoldim. So‘ng eshikni taqillatdim. Ayolim ochdi va meni hayratda qoldirib, xuddi oramizda hech gap o‘tmaganday, baland ovozda:
– Assalomu alaykum dadajonisi, safaringiz yaxshi o‘tdimi? – deya tabassum bilan ko‘zini qisib qo‘ydi. Unga bir nimalar demoqchi bo‘lgan edim, u meni qattiq bag‘riga bosib, bunday dedi:
– Gapirmang, ota-onamga sizni “safarga ketdilar”, dedim...
Ana shunday fahmli, oqila edi ayolim. Shuning uchun ham unga hech birini o‘xshatolmay, uylanolmay yuribman, do‘stim”.
Ha, azizlar! Alloh taolo erkakni ayol uchun, ayolni erkak uchun ne’mat qilib bergan. To‘g‘ri, ba’zilar bir-birlarining kamchiliklaridan shikoyat qilib qolishadi. Ammo hech kim benuqson emas. Mukammal ayolni ham, erkakni ham axtarmang bu dunyoda. Hikoyada kelganidek, ba’zida er uchun bir jufti halol butun dunyodagi ayollardan afzal bo‘lishi mumkin. Shunday ekan, ahli ayolimizni qadrlaylik. Zero, u ham kimningdir farzandi, bolalarimizning onasi. Eng muhimi, Allohning bizga bergan omonatidir.
Akbarshoh RASULOV