Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasulullloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Qaysi biringiz yotog'iga yotsa, izorining ichki tarafi bilan to'shagini qoqib yuborsin. Zero, u o'zidan keyin to'shagiga nima kirganini bilmaydi. So'ngra bunday deydi: “Robbim! Noming ila yotdim va Sen ila turaman. Agar jonimni olsang rahm qil. Agar jonimni yuborsang (ya'ni, uyg'onganda ruhi qaytarilishi) uni solih bandalaringni saqlaganingdek asra” (Imom Buxoriy rivoyati).
Inson uxlash uchun yotar ekan, uning tanasidagi turli hasharotlar va zararli hujayralar tanadan ko'rpaga o'tadi. Ushbu zararli hujayralar turli kasalliklarning rivojlanishiga sabab bo'ladi. G'arb olimlari ushbu hujayralar vaqtida tozalanmasa, ko'payib, kasalliklar keltirib chiqarishini aniqladilar.
Ushbu muammoni bartaraf etish yo'llarini bir necha yillar davomida izladilar. Eng kuchli tozalash vositalarini ishlatib, ko'rpani yuvdilar. Lekin undagi zararkunanda hasharotlar qimir etgani ham yo'q. Oxir oqibat ko'rpani qo'l bilan uch marta qoqib ko'rishdi. Natijada, o'lik hujayra va boshqa parazitlardan asar ham qolmadi.
Alloh taolo barchamizga har bir ishda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sunnatlariga amal qilishimizga tavfiq ato etsin, omiyn!
Davron NURMUHAMMAD
Ayoli vafot etganidan keyin eri juda mayus bo‘lib qoldi. Bir kuni uning yaqin do‘sti uni koyidi:
– Haliyam uylanmadingmi?
– Yo‘q, – dedi u.
– Nega, nahotki boshqa ayollar ichida senga yoqadigani bo‘lmasa?
– Rahmatli ayolimga o‘xshagani topilmasa kerak...
– Qo‘ysang-chi, ayollarning bari bir-biriga o‘xshaydi-ku!..
– Men zohirini aytmayapman. Ichki olamini, botinini aytyapman.
Yigit hayron bo‘lib qarab turgan do‘stiga hayotida bo‘lgan birgina voqeani gapirib berdi:
“Bir kuni ayolim jahlimni chiqardi. Qattiq urishdim va uni ota uyiga haydadim. Jimgina ketdi. Oradan bir necha kun o‘tgach, qilgan ishimdan pushaymon bo‘ldim. Aslida ayb o‘zimdan o‘tganini angladim. Ming andisha bilan qaynotamnikiga bordim. Eshik oldida biroz turib qoldim. So‘ng eshikni taqillatdim. Ayolim ochdi va meni hayratda qoldirib, xuddi oramizda hech gap o‘tmaganday, baland ovozda:
– Assalomu alaykum dadajonisi, safaringiz yaxshi o‘tdimi? – deya tabassum bilan ko‘zini qisib qo‘ydi. Unga bir nimalar demoqchi bo‘lgan edim, u meni qattiq bag‘riga bosib, bunday dedi:
– Gapirmang, ota-onamga sizni “safarga ketdilar”, dedim...
Ana shunday fahmli, oqila edi ayolim. Shuning uchun ham unga hech birini o‘xshatolmay, uylanolmay yuribman, do‘stim”.
Ha, azizlar! Alloh taolo erkakni ayol uchun, ayolni erkak uchun ne’mat qilib bergan. To‘g‘ri, ba’zilar bir-birlarining kamchiliklaridan shikoyat qilib qolishadi. Ammo hech kim benuqson emas. Mukammal ayolni ham, erkakni ham axtarmang bu dunyoda. Hikoyada kelganidek, ba’zida er uchun bir jufti halol butun dunyodagi ayollardan afzal bo‘lishi mumkin. Shunday ekan, ahli ayolimizni qadrlaylik. Zero, u ham kimningdir farzandi, bolalarimizning onasi. Eng muhimi, Allohning bizga bergan omonatidir.
Akbarshoh RASULOV