Ixtiloflar haqida (to'liq kitob)
Bismillahir Rohmanir Rohiym. Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo'lsin. Payg'ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo'lsin.
MUQADDIMA
O'zining qiyomatgacha boqiy kitobi Qur'oni Karimda mo'min bandalariga xitob qilib: «O'zaro nizo qilmang, aks holda tushkunlikka uchraysiz va kuch-quvvatingiz ketadi», degan Alloh taologa hamdu sanolar bo'lsin!
O'z ummatlariga qarata: «Ixtilof qilmanglar, yana qalblaringiz ixtilofli bo'lib qolmasin», deb tayinlagan sevikli Payg'ambarimiz Muhammad Mustafo sollallohu alayhi vasallamga salavotu durudlar bo'lsin!
O'z Robbilari va o'z Payg'ambarlariga labbay, deb javob berib, turli ixtiloflardan saqlanib o'tgan sahobai kiromlardan Alloh taoloning O'zi rozi bo'lsin! O'z dini, e'tiqodiga sodiq qolib, musulmonlarni turli ixtiloflardan qaytarib, birdamlikka chaqirib o'tgan ulamoi salaflarni Alloh taoloning O'zi rahmat qilsin! Aziz va mo''tabar dindoshlar! Siz muhtaramlar bilan anchadan buyon barchamizning tinchimizni olib, dilimizni o'rtab, qalbimizni tirnab kelayotgan bir masala yuzasidan gaplashib olsak. Bu niyatni anchadan buyon turli sabablarga ko'ra amalga oshirish imkoni bo'lmayotgan edi. Endi vaqti-soati etdi shekilli, Alloh taolo O'zi ko'ngilga solib, uni qog'ozga tushirish istagi tug'ilib qoldi. Alloh taoloning yolg'iz O'zidan tavfiq va madad so'ragan holda, oxirini xayrli qilishini tilab, bu ishga qo'l urdik. Aziz iymondoshlar. Niyatimiz xolis ekanligini anglab etgan bo'lsangiz bas. Ha, siz muhtaramlar bilan musulmonlar orasidagi ixtiloflar haqida gaplashmoqchimiz. Chunki, ming afsuslar bo'lsinkim, ushbu masala o'rtaga chiqdi, avj oldi va musulmonlarga ko'pgina musibatlar etkazdi.
Kechagina, xudosizlar boshimizga urib turganda, bo'ynimizni qisib, jimgina yurgan edik. Endi esa, Alloh taoloning inoyati ila ibodatlarimizni to'liq va erkin ado etish imkoni tug'ilganda, aynan ibodat xususida oramizda ixtiloflar chiqib, tinchimayotirmiz. Ba'zan masjidlarda urush chiqarib, g'ayridinlar va dinsizlar oldida sharmanda bo'lmoqdamiz. Ba'zi joylarda ish jiddiylashib, yomon oqibatlarga olib borgani ham sir emas. Eng yomoni, ba'zi o'zini bilmaganlar qilgan nojo'ya ishlar, xatti-harakatlar tufayli, omma orasida dinimiz haqida noo'rin fikrlar tarqab qoldi. Afsuski, hozirgi zamonda, dindorlarga qarab dinlarga baho beriladigan bo'lib qolgan. Shu sababli, boshqalar, bular musulmonlik da'vosini qilishar edi, musulmonlik shu ekan-da, deyishlari turgan gap. Lekin musulmonlik da'vosini qilayotganlar bilan Islom orasida osmon bilan ercha farq borligini qanday tushuntira olasiz? Buning uchun anchagina harakat lozim ko'rinadi.
G'ayridinlarga yoki dinsizlarga tushuntirish uncha qiyin emas. Bir-ikki misol keltirib, Islom boshqa yoqda, manavi Islomni da'vo qila turib, noislomiy ish qilayotganlar boshqa yoqdalar, deyilsa, anglab etishlari mumkin. Agar anglamasalar ham zarari yo'q. Ammo musulmonlikni da'vo qila turib, noislomiy ish tutayotgan, orada nizo va ixtilof chiqarayotganlarga bir narsani anglatish mushkul. Chunki oraga eng yomon narsa – tarafkashlik kirib qoldi. Shuning orqasida o'rtaga xafachilik tushib, turli mashmashalar, ko'ngil qoldilar bo'ldi. Har kim o'z aytganining to'g'riligini isbotlashga harakat qildi va hokazolar. Ammo noumid shayton. Mo'minlar hech qachon, hech vaqt va hech bir holatda noumid bo'lmaganlar. Alloh taolo Qur'oni Karimda mo'minlarni O'z rahmatidan noumid bo'lmaslikka chaqirgan. Qolaversa, mo'min-musulmonlar odatda haqiqatni tushunib etganlarida darhol o'zlarini o'nglab olishlari ma'lum va mashhur. Huddi shu mulohazalar bizni umid bilan qo'lga qalam olishga undadi.
Biz bo'lib o'tgan hodisalarda birovni ayblab hukm chiqarish da'vosidan yiroqmiz. Bundoq qilishga haqqimiz yo'q deb o'ylaymiz. Qolaversa, yuzaga kelgan noqulay holat, bo'lib o'tgan ko'ngilsizliklar va boshimizga tushgan musibatlarga asosan diniy savodsizligimiz sababchidir. Islomdan uzoqligimiz, dinimiz ta'limotlarini tuzukroq bilmasligimiz orqasida o'rtaga bunday ixtiloflar tushdi, deb o'ylaymiz.
O'TMIShGA BIR NAZAR
Turli omillarga ko'ra dinimizdan uzoqlashgan xalqimiz, o'tmishda turli balo-ofatlarga giriftor bo'ldi, dinimizdan uzoqlashgani sari qoloqlikka uchradi, zaif-likka yuz tutdi va nihoyat, mustamlaka asoratida qoldi. Huddi shu boisdan xudosizlar balosiga yo'liqdi. Va oxir oqibat xalqimizning bir qismi xudosizlikka yuz tutdi. Dahriy tuzum xuddi shular yordamida yurtimizda dinimizdan asar ham qoldirmaslikka jon-jahdlari bilan tirishdilar. O'sha xudosizlar tomonidan masjidlar vayron qilindi. O'sha xudosizlar tomonidan Qur'onlar yoqildi. O'sha xudosizlar tomonidan ulamolar o'ldirildi. O'sha xudosizlar tomonidan insoniyat tarixida misli ko'rilmagan vahshiyliklar qilindi. Ularning birdan-bir maqsadi Islomni yo'q qilish edi.
Ana shundoq paytda ham xalq ichidan dinini qo'lida cho'g' tutgandek tutib qolganlar chiqdi. Ha, sevikli Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning hadislarida kelganidek, cho'g'ni tutsalar, qo'llari kuyardi. Qo'lni asrasalar cho'g'siz qolar edilar. Halqimiz ichidan dinini cho'g'ni qo'lda tutib asrab qolgandek asrashga yaroqli insonlar chiqishi esa, hammamiz uchun sharafdir. Ha, o'sha azizlar xudosizlar zulmidan, tahdididan qo'rqmay, o'limga tik boqib dinimizni asrab qoldilar. Albatta, bu sharoitda diniy ilmlarni to'la egallash haqida gap bo'lishi ham mumkin emas edi. Har kim ilojini topsa, sanoqli suralarni bir amallab yod olib, namozni eplab o'qib turishi katta gap edi. Bu holatda dinimizni o'rganmoqchi bo'lgan har bir kishi yashirincha, to'g'ri kelgan ustozdan to'g'ri kelgan kitobni o'qir va dinimiz deganda o'sha o'zi o'rgangan narsanigina tushunar edi. Boshqa narsaning imkoni yo'q edi. Halqimiz ichida dinimiz haqida gapirishning o'zi katta jinoyat hisoblangan vaqtlar esimizdan chiqqani yo'q. Boshqa musulmon yurtlar bilan aloqa uzilgan, biz u tomonga bormas edik, ular biz tomonga kelmas edilar.
Halq ichida dinimizni ushlab, namozini o'qib, ro'zasini tutib yurganlar nihoyatda oz bo'lganligi achchiq haqiqat. Ana o'sha oz sonlilar ham ko'p qiyinchiliklar bilan namoz o'qishni va ro'za tutishni o'rganishgani ham achchiq haqiqat. Ular xalqi orasida dinimizni o'rganishning eng ko'p tarqalgan uslubidan foydalanib bir amallab namoz o'qish va ro'za tutishni o'rganishgan edilar. Hal-qimiz esa ibodatlarni faqat Hanafiy mazhabi asosida o'rganishar edilar. Ular musulmonlikni taniganidan beri, unga iymon keltirib, amal qila boshlaganidan beri ibodatlaru, shar'iy ahkomlarni ana o'sha Hanafiy mazhabi asosida o'rganib, amal qilib kelganlar. Asrlar osha turli sharoitlarga qaramay, mujtahid ulamolarimiz tomonidan Qur'oni Karim va Sunnati Nabaviyyadan olib xalq ommasi uchun qulaylashtirib qo'yilgan fiqhiy masalalar xuddi Islomning negiziga o'xshab qolgan edi. Ayniqsa, qiyinchilik paytlarda, xudosizlar hamlasiga uchrab dinimizni o'rganish qiyinlashib qolgan kezlarda, muxtasar fiqhiy kitoblar va ular asosida uyushtiriladigan ixcham darslar katta foyda berar edi. Ushbu va shunga o'xshash boshqa omillar sababli xalqimiz boshqa mazhablardagi hukmlar qandoq ekanidan xabarsiz qoldi. Ular ko'pchilik musulmon xalqlari qatori islom shariatini Hanafiy mazhabi orqali o'rganib, Hanafiy mazhabi bo'yicha hayotiga tatbiq qilib keldilar.
Aqida masalasida bo'lsa, jumhur musulmonlari, jumladan, to'rt mo''taraf fiqhiy mazhablarga ergashuvchi musulmonlar qatori «Ahli sunnat val jamoat» mazhabi aqidasida mustahkam edilar. Mujtahid imomlarimiz ittifoq ila Qur'oni Karim va Sunnati Nabaviyyadan chiqargan aqidaviy masalalarga og'ishmay e'tiqod qilar edilar. Bundan boshqa narsa birovning xayoliga ham kelgan emas.
Ruhiy tarbiya bobida esa, tasavvufning «Naqshbandiya» va «Qodiriya» kabi tariqatlari tarqalgan edi. Kishilarimiz mazkur tariqatlar shayxlaridan ruhiy tarbiya olar edilar. Bu masalada ham ixtilof, kelishmovchilik degan narsalar bo'lgan emasdi.
KYeYINGI MAVZULAR:
Hozirgi ixtiloflar qachon va qandoq kurtakladi?
Ixtiloflarning avj ola boshlashi;
Dunyo – insonning dushmani. Dunyo va uning matohlariga muhabbat barcha ilohiy din va shariatlarda la’natlangandir. Chunki u – barcha gunohlarning o‘chog‘i va fitnalarning manbaidir. Shuning uchun banda foniy dunyo jozibalariga berilmasligi, jamiyatning yuqori martabayu e’tiborlari sari talpinishni ko‘ngliga yo‘latmasligi zarur! Zero, obro‘yu e’tiborga bo‘lgan tashnalik bu dunyo boyliklarining muhabbatidan ko‘ra ham og‘irroqdir. Mana shu xatarli ikki sifatning insonda jam bo‘lishligi esa o‘zining ashaddiy dushmani bo‘lgan dunyoni sevishligiga dalolat qiladi.
Bu foniy dunyoning qanchalik manfur va noxush ekanligini tushunish uchun quyidagi misolning o‘zi kifoya qiladi. Alloh otamiz Odam alayhissalom va onamiz Havoni jannatdan yerga tushirganida jannatning rohatbaxsh hididan mahrum bo‘lgan ikki banda bu dunyoning badbo‘y hididan hushlarin yo‘qotib qo‘yadilar. Aytilishicha, ular qirq kun shu ahvolda yotgan ekanlar.
Xabarlarda keladi-ki, Alloh dunyoni yaratib, unga xitob etdi:
“Ey dunyo! Menga xizmat qilganlarning xizmatkori bo‘l! Senga xizmat qiluvchilarni o‘zingning yugurdak qullaringga aylantir!”.
Biz dunyoning matohu manfaatlari haqida gapirganimizda undagi mol, taom, kalom, uyqu va shunga o‘xshash narsalarni nazarda tutgan bo‘lamiz. Ey tariqat yo‘lining yo‘lchisi, sen o‘zingni bulardan saqlaginki, o‘tkinchi dunyo matohlarining jozibasi, lazzati ko‘nglingizni zinhor egallab qo‘ymasin! Va shuni bilingki, dunyo muhabbati yurakning ichidan unib chiqadigan tuklarga o‘xshaydi, agar inson yuragida bir dona tuk o‘sib chiqadigan bo‘lsa ham u o‘sha ondayoq halok bo‘ladi. Aynan shuning uchun Allohning irodasi bilan tuklar teri yuzasida o‘sadi, aksincha emas. Bundagi hikmat shundaki, jannatga mo‘minlar soch-soqolsiz, tanlari tuksiz, surma surilgan ko‘zday, hammalari teppa-teng, bir xil ko‘ngil bilan, bir-birlariga hasad va nafrat tuymasdan kiradilar.
Agar badanlarida tuklar o‘sgan bo‘lganida edi, bu ularni halokatga olib borgan bo‘lardi, chunki u dunyoda odamlar jisman va ruhan xuddi o‘sha yurak kabi bo‘ladilar va ularni Allohdan to‘suvchi parda va to‘siqlar bo‘lmaydi.
Shuni bilingki, murid dunyo lazzatlarini har qancha ko‘proq yoqtirsa, Allohning nazdida shunchalik darajada yoqimsiz bo‘ladi. Seni Allohdan chalg‘ituvchi har qanday narsa dunyoga tegishli bo‘lgani kabi seni Alloh va uning yodiga undovchi va eltuvchi har qanday narsa oxirat hayotiga tegishlidir.
Hazrat Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hadisida aytilgan:
“Haqiqatda, Alloh dunyo kabi boshqa biror bir yoqimsiz narsa yaratmagan. Shu bois yaratganidan beri unga biror marta ham nazar solib qo‘ymadi[1]” (Imom Bayhaqiy rivoyati).
Shuningdek, Allohning Rasuli sollallohu alayhi vasallam yana marhamat qildilar:
“Dunyo ham, undagi bor narsalar ham la’natlandi, magaram Allohning zikri va unga eltuvchi narsalardan o‘zga!” (Imom Termiziy rivoyati)
“Axloqus solihiyn” (Yaxshilar axloqi) kitobidan
Yo‘ldosh Eshbek, Davron Nurmuhammad
tarjimasi.
[1] Ya’ni Alloh dunyoga o‘zi uchun biror bir qadri bor narsa sifatida qaramadi. Muharrir.