Imom Ibn Annahviy rahimahulloh aytadilar: Bir kuni Ibn Atoulloh Iskandariyning ilm majlislariga keldim. O'sha vaqtda u zot o'z zamonasining tasavvuf ahli orasida ENG katta ulamolardan edilar. U kishiga qarab turib ilmlariga havasim keldi va ichimda: bu zot qaysi maqomda ekanlar-a? – deb o'z-o'zimga aytdim. Shu vaqt shayx gapdan to'xtab menga qaradilarda: Ey, Ibn Annahviy! Osiy va gunohkorlarning maqomidaman, dedilar. Bu gapni eshitib xayratda qoldim va salom berib sekin ketdim. O'sha kechasi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni tushimda ko'rdim. U zot bir tepalikning ustida turibdilar, sahobalar u kishining atroflarida, odamlar to'plangan. Shu payt Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: Qani Tojuddin ibn Atoulloh? - dedilar. Ibn Atoulloh: Men shu erdaman, deb javob berdilar . Rasululloh sollallohu alayhi vasallam unga: Tur o'rningdan va gapir. Alloh taolo sening gapingni yaxshi ko'radi, dedilar . Ibn Atoulloh Allohning muhabbati haqida gapira boshladilar.
Alahsib o'rnimdan turdim va shu zahoti Ibn Atoullohning huzurlariga yugurdim. Qarasam u kishi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida gapirayotgan gaplarini aytib turgan ekanlar. O'zimga o'zim: Mana bu yuksak maqom ekan, dedim. Shunda Ibn Atoulloh menga tabassum bilan boqib: Ey, Ibn Annahviy! Senga maxfiy bo'lganlari bundan ham buyuk, dedilar.
Homidjon domla Ishmatbekov,
O'zbekiston musulmonlari idorasi
raisining birinchi o'rinbosari.
Ayoli vafot etganidan keyin eri juda mayus bo‘lib qoldi. Bir kuni uning yaqin do‘sti uni koyidi:
– Haliyam uylanmadingmi?
– Yo‘q, – dedi u.
– Nega, nahotki boshqa ayollar ichida senga yoqadigani bo‘lmasa?
– Rahmatli ayolimga o‘xshagani topilmasa kerak...
– Qo‘ysang-chi, ayollarning bari bir-biriga o‘xshaydi-ku!..
– Men zohirini aytmayapman. Ichki olamini, botinini aytyapman.
Yigit hayron bo‘lib qarab turgan do‘stiga hayotida bo‘lgan birgina voqeani gapirib berdi:
“Bir kuni ayolim jahlimni chiqardi. Qattiq urishdim va uni ota uyiga haydadim. Jimgina ketdi. Oradan bir necha kun o‘tgach, qilgan ishimdan pushaymon bo‘ldim. Aslida ayb o‘zimdan o‘tganini angladim. Ming andisha bilan qaynotamnikiga bordim. Eshik oldida biroz turib qoldim. So‘ng eshikni taqillatdim. Ayolim ochdi va meni hayratda qoldirib, xuddi oramizda hech gap o‘tmaganday, baland ovozda:
– Assalomu alaykum dadajonisi, safaringiz yaxshi o‘tdimi? – deya tabassum bilan ko‘zini qisib qo‘ydi. Unga bir nimalar demoqchi bo‘lgan edim, u meni qattiq bag‘riga bosib, bunday dedi:
– Gapirmang, ota-onamga sizni “safarga ketdilar”, dedim...
Ana shunday fahmli, oqila edi ayolim. Shuning uchun ham unga hech birini o‘xshatolmay, uylanolmay yuribman, do‘stim”.
Ha, azizlar! Alloh taolo erkakni ayol uchun, ayolni erkak uchun ne’mat qilib bergan. To‘g‘ri, ba’zilar bir-birlarining kamchiliklaridan shikoyat qilib qolishadi. Ammo hech kim benuqson emas. Mukammal ayolni ham, erkakni ham axtarmang bu dunyoda. Hikoyada kelganidek, ba’zida er uchun bir jufti halol butun dunyodagi ayollardan afzal bo‘lishi mumkin. Shunday ekan, ahli ayolimizni qadrlaylik. Zero, u ham kimningdir farzandi, bolalarimizning onasi. Eng muhimi, Allohning bizga bergan omonatidir.
Akbarshoh RASULOV