Mo'min-musulmonlar bir-biri bilan ko'rishganda bir-biriga salom berib, o'zaro tinchlik, omonlik tilaydi, Haq taolodan yurtga tinchlik, obodlik so'rab duoi xayrlar, har bir yaxshilik ustida tinchlik bo'lsin deya, yaxshi niyatlar qiladi. Bu, albatta, bejiz emas.
Negaki har bir inson hayoti davomida ezgu maqsad, orzu-istaklariga etish uchun harakat qiladi. Buning uchun unga eng katta tayanch – tinchlik muhitidir. Osoyishtalik hukm surgan oila bardavom va mustahkam, el-yurtning tinchligi esa mamlakat taraqqiyoti, aholi turmush farovonligiga sabab bo'ladi.
Alloh asrasin, oila va yurt notinch bo'lsa, hayot lazzatini tasavvur qilib bo'lmaydi. Hatto kishi biror luqmasini xotirjam yutolmaydi.
Islom dinida tinchlikni ulug'lash komil mo'minlikning muhim belgilaridan hisoblanadi. Tinchlikni qadrlash, osoyishta hayot uchun shukronalik uni saqlab qolish va mustahkamlashning zaruriy shartidir. Dinimiz ta'limotida masalaning bu jihatiga ham alohida e'tibor berilgan.
Qur'on karimda marhamat qilinadi: “Qachon (Biz) insonga (tinchlik, salomatlik, farovonlikni) in'om etsak, u (shukr qilishdan) yuz o'girib, o'z holicha ketur. Qachon unga (xastalik, kambag'allik kabi) biror yomonlik etsa, noumid bo'lur” (Isro surasi, 83-oyat).
Yurtimizda tinchlik-osoyishtalik barqarorligini ta'minlash yo'lida katta ish olib borilmoqda. Shunga ko'ra biz ham tinch, osoyishta va farovon hayotning qadriga etib, uning davomiyligiga o'z hissamizni qo'shmog'imiz lozim.
Tinchlik va xotirjamlik ulug' ne'mat ekanini hammamiz yaxshi bilamiz, ammo uning qadriga etish lozimligini ayrimlar tushunmaydi. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallam ta'kidlaganlaridek: “Ikki ne'mat borki, ko'pchilik odamlar uning qadriga etmaydi. U sihat-salomatlik va xotirjamlikdir” (Imom Buxoriy va Imom Termiziy rivoyati). Ushbu ne'matlar qaror topgan yurtda xotirjamlik hukm suradi, farzandlar emin-erkin kamolga erishadi, oqibatda, jamiyatda har tomonlama yuksalish va rivojlanish ro'y beradi.
Dinimizda tinchlikka bo'lgan e'tibor nechog'lik katta bo'lish bilan birga bag'rikenglik uning negizidir. Inson o'zidagi ne'matning qadrini uning ustida mulohaza yuritish, undan o'zgalar ham bahramand yoki bebahra ekanini o'ylab ko'rish bilan his etadi.
Barcha ezgu ishlar ro'yobga chiqishining boisi osoyishtalikdir. Shu bois insonlar nafaqat mavjud tinchlikning qadriga etishi, balki unga noshukrlik qilib futur etkazishdan saqlanishi lozim. Abu Hurayra roziyallohu anhu rivoyat qiladi. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Ey, Parvardigor! Dunyo va oxiratda tinch va omonda qilgin” deb qilingan duodan ko'ra afzalroq duo yo'qdir”, dedilar (Imom Bayhaqiy rivoyati).
Bugungi tahlikali davrda insoniyat uchun tinchlik va xotirjamlik suv va havodek zarur. Farzandlarimiz, yon-atrofdagi kishilarga ushbu ne'matlarning qadriga etib, uni asrab- avaylash zimmamizdagi burchi ekanini tushuntirishimiz lozim.
Qur'oni karimda Ibrohim alayhissalom tilidan Vatanlari haqiga bunday duo qilgan: “Eslang: Ibrohim: “Ey, Rabbim, bu (Makka)ni tinchlik shahri qilgin va uning aholisidan Allohga va oxirat kuniga ishonuvchilarga (turli) mevalardan rizq qilib bergin” (Baqara surasi, 126-oyat). Oyati karimada Haq taolo Payg'ambarimiz alayhissalomga o'tgan payg'ambarlar hayotidan xabardor qilib, ummatlarini ulug' ne'matlar tinchlik va xotirjamlikni qadrlab, asrab-avaylab hayot kechirishga undalmoqda. Ibrohim alayhissalom yashagan davrda Makka tinch shaharlardan bo'lgan. Shunday bo'lsada, tinchliki doimo so'rab duo qilish muhim ekaniga dalolatdir.
Demak, ushbu buyuk ikki ne'mat bardavom bo'lishi uchun insondan shukr va qadrlash, tinchlik hukm surib turgan joyga yana tinchlik so'rab duo qilish dinimizning eng dolzarb talabidir. Ayniqsa, dinimizni niqob qilib, o'zlarining g'arazli maqsadlariga erishishga urinayotgan firqa va oqimlarga qarshi doimo sergak va hushyor turish zarurligini doimo yodda tutmoq lozim.
Qur'oni karimda: “... Ezgulik va taqvo (yo'li)da hamkorlik qilingiz, gunoh va adovat (yo'li)da hamkorlik qilmangiz! Allohdan qo'rqingiz! Albatta, Alloh azobi qattiq zotdir”, deya marhamat qilinadi (Moida surasi, 2-oyat). Oyati karimada aytilganidek, ezgu niyat yo'lida va taqvo yo'lida hamkorlik qilish er yuzida tinchlik va xotirjamlikni barqaror bo'lishiga bosh omil bo'ladi.
Bashariyat barcha narsasi: aql-zakovat, mol-dunyo va kuch-quvvatini sarflashiga haqli bo'lgan ushbu ulug' ne'matlar bardavom bo'lishi uchun uning sabablarini ham davomli bajarilishi lozim. Buning uchun insonlar, ayniqsa, yosh avlod, Haq taoloning toatida bo'lishga targ'ib qilish, ma'siyat ishlardan qaytarish, ne'matlarni qadrlash ruhida tarbiyalash lozim. Bu borada har bir inson o'zining burchi va majburiyatlarini yaxshi bilishi va unga qat'iy amal qilishi dinimiz tavsiyasidir.
Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallam: “Kim oilasi tinch, jasadi salomat va huzurida bir kunlik taomi bor holatda tong ottirsa, unga dunyo to'lig'icha berilibdi”, deganlar (Imom Buxoriy rivoyati).
Jahonda ro'y berib turgan notinchlik, kishi dilini xufton qiladigan holatda g'aflatda qolish hech kimning haqqi yo'q. Mamlakat, oila va insonlarni halokat va falokatga uchratadigan eng yomon musibatlardan bu – beparvolik, g'aflat, loqaydlik va shunga oid yomon hislatlardir. Bu ko'zga ko'rinmaydigan illat, kasallikdir desak mubolag'a bo'lmaydi.
Ushbu yomon illatlardan barchamiz xolos bo'lishimiz lozim va lobuddir. Zero, dinimiz beparvolik, g'aflat, loqaydliklardan qat'iy qaytarib, uni ulamolar orqali muaolaja qilishga targ'ib etadi.
Hulosa qiladigan bo'lsak, tinchlik va xotirjamlik amaliy shukr talab qiladigan ne'matlardandir. Uni ado etish barchaning zimmasiga farz. Yoshi ulug' insonlar ushbu ikki ulug' ne'matning mustahkamligini so'rab ko'proq duo qilishi, yoshlar o'zining halol mehnati, Vatanga har jabhada sharaf bilan xizmat qilishga astoydil bel bog'lash bilan bu ne'matning shukrini ado etgan bo'lamiz, inshoalloh.
Alloh taolo yurtimiz tinchligini bardavom, xalqimiz hayotini faravon qilsin.
Isomiddin AHROROV,
O'zbekiston musulmonlari idorasi
Kadrlar bo'limi mudiri
“Mazhab” so‘zi arabcha so‘z bo‘lib, “yo‘l”, “yo‘nalish” ma’nolarini bildiradi. Shar’iy istilohda esa, “biror diniy masala, muammo bo‘yicha muayyan mujtahid olimning fatvo chiqarish yo‘lidir”. Sahoba va tobe’inlar davrida mazhablar ko‘p bo‘lgan. Ammo vaqt o‘tishi bilan ular orasida to‘rt yirik: hanafiy, molikiy, shofeiy, hanbaliy mazhablari rivoj topgan. Mazkur to‘rt mazhab vujudga kelishining asosiy omili – bular qolgan mazhablarning ta’limotini ham tadqiq qilib, qamrab olganidir.
Bu haqda alloma Ibn Rajab o‘zining “To‘rt mazhabdan boshqaga ergashganga raddiya” asarida quyidagi so‘zni aytganlar: “Ko‘plab mazhablar orasidan aynan to‘rt mazhab saqlanib qolishi xuddi Qur’oni karimning yetti qiroatidan faqat bittasi qolganiga o‘xshaydi. Payg‘ambar sallallohu alayhi vasallamga Qur’oni karim yetti xil lahjada nozil bo‘lgan. Keyinchalik islom dini atrofga keng yoyilib, musulmonlarning soni ortib bordi va qiroat borasida ular o‘rtasida ba’zi ixtiloflar kelib chiqqach, Usmon ibn Affon raziyallohu anhu mus'hafni yetti qiroatdan faqat bittasining lahjasida yozdirishga qaror qildi. Oqibatda bugun yer yuzi musulmonlari Qur’onni faqat bitta mus'hafdan ya’ni, Usmon mus'hafida yozilgan xatidan o‘qiydigan bo‘ldi. Demak, ko‘plab mazhablar orasidan faqat to‘rttasining saqlanib qolgani asrlar davomida insonlarni turli ziddiyatlar va ixtiloflardan himoya etishda asos bo‘lgan”.
Mazkur to‘rt mazhabning to‘g‘riligi va haq ekanligi haqida barcha musulmon ummati ijmo, ittifoq qilganlar.
Alloma Ibn Rajab rahmatullohi alayh yana shunday deydi: “Alloh taolo shariatni saqlash va dinni muhofaza qilish uchun o‘z hikmati bilan odamlar ichidan to‘rt zabardast imomlarni chiqarib berdi. Ularning ilmu ma’rifatda bir martabaga erishganlarini va chiqargan fatvo va hukmlarini haqiqatga o‘ta yaqinligini barcha ulamolar bir ovozdan e’tirof qilganlar. Barcha hukmlar o‘shalar orqali chiqariladigan bo‘ldi. Bu narsa mo‘min bandalar uchun Alloh taoloning lutfu karami va marhamati bo‘ldi”.
Ulamolarimiz fiqhiy mazhablar imomlarini va ularning ishlarini quyidagi misol bilan tushuntiradilar: “Allohning roziligiga erishib, jannatiy bo‘lish xuddi tog‘ning cho‘qqisiga chiqishdek bo‘lsa, mazhab imomlari – Qur’on, hadis va shularga asoslangan manbalardan foydalanib, cho‘qqiga chiqishning eng oson va bexatar yo‘lini topib, belgi qo‘yib, osonlashtirib qo‘ygan kishilardir. Cho‘qqiga chiquvchilar mazkur buyuk to‘rt imom ko‘rsatgan yo‘ldan birini tutsalar osongina, qiynalmasdan maqsadiga erishadi”.
Imom Badruddin Zarkashiy “Bahrul muhit” kitobida shunday yozadi: “Musulmonlarning e’tirof qilingan to‘rt mazhabi haqdir va undan boshqasiga amal qilish joiz emas”.
Imom Ali ibn Abdulloh Samhudiy o‘zlarining “Iqdul farid fi ahkomit-taqlid” nomli asarlarida shunday deganlar: “Bilingki, ushbu to‘rt mazhabdan birini ushlashda katta foyda bor. Undan yuz o‘girishda esa, katta muammo va ixtiloflar bor. Bir mazhabda yurishdagi foydalardan biri – sahoba va tobe’inlarning shariat ilmini o‘rganishdagi odatlariga ergashishdir. Chunki, tobe’inlar shariat ishida bir-birlariga yoki sahobalarga ergashar edi, sahobalar esa, bir-birlariga yoki Rasulullohga ergashganlar”.
U zot yana shunday deganlar: “Bir mazhabda yurishdagi foydalardan yana biri – Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi vasallam marhamat qilgan quyidagi hadisga amal qilish bor: ya’ni: “Agar ixtilofni ko‘rsangiz, o‘zingizga ko‘pchilik tomonini lozim tuting” (Imom Ibn Moja rivoyati).
To‘g‘ri mazhablardan faqat mana shu to‘rttasi qolgan ekan, ularga ergashish katta jamoaga ergashish hisoblanadi.
Shamsuddin Xapizov,
Namangan tumani "Halil hoji" jome masjidi imom-xatibi
Manba: @Softalimotlar