Sayt test holatida ishlamoqda!
07 Iyul, 2025   |   12 Muharram, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:14
Quyosh
04:57
Peshin
12:33
Asr
17:41
Shom
20:03
Xufton
21:38
Bismillah
07 Iyul, 2025, 12 Muharram, 1447

E'tiqod durdonalari: HAVAS QILINADIGAN INSON (Ali roziyallohu anhu)

31.05.2021   6841   11 min.
E'tiqod durdonalari: HAVAS QILINADIGAN INSON  (Ali roziyallohu anhu)

HAVAS QILINADIGAN INSON

38- وَلِلْكَرَّارِ فَضْلٌ بَعْدَ هَذَا    عَلَى الأَغْيَارِ طُرًّا لاَ تُبَالِ

 

Ma'nolar tarjimasi:

Shundan so'ng Qaytmas botir (roziyallohu anhu)ning qolgan jamiki barchalardan afzalligi bor (shu so'zni mahkam ushlagin va bundan boshqa so'zlarga) e'tibor bermagin.

 

Nazmiy bayoni:

Shundan so'ng Botirga afzal ko'rilish,

Qolgan barchalardan tortma hech tashvish.

 

Lug'atlar izohi:

لِ – “shibhi mulk” (mulk ko'rinishidagi) ma'nosida kelgan jor harfi.

كَرَّارِ – jor va majrur mubtadosidan oldin keltirilgan xabar.

فَضْلٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. Lug'atda “ziyodalik” ma'nosiga to'g'ri keladi.

بَعْدَ – zarflikka ko'ra nasb bo'lib turibdi. 

هَذَا – ismi ishora ذَا ning oldidan tanbeh  هَ kelgan. Oqil va g'oyri oqil mufrad muzakkarga nisbatan ishlatiladi.    

عَلَى – “isti'lo” (ustun bo'lish) ma'nosidagi jor harfi.

الأَغْيَارِ – jor majrur فَضْلٌ ga mutaalliq.  

طُرًّا – tamyiz. Lug'atda “jamiki” ma'nosini anglatadi.

لاَ – nahiy harfi.

تُبَالِ – “ahamiyat berish” ma'nosidagi مُبَالاَةً masdaridan olingan fe'l. بَالٌ lug'atda “qalb” ma'nosini anglatadi. Shunga ko'ra لَا تُبَالِ so'zidan “qalbingni mashg'ul qilma” ma'nosi tushuniladi. 

 

Matn sharhi:

O'shiy rahmatullohi alayhning “shundan so'ng” degan so'zlariga ikki xil ma'no bersa bo'ladi:

  1. Abu Bakr, Umar va Usmon roziyallohu anhumlardan keyin eng afzal ko'riladigan inson Ali roziyallohu anhudir;
  2. Usmon roziyallohu anhudan keyin eng afzal ko'riladigan inson Ali roziyallohu anhudir.

Ushbu baytda Ali roziyallohu anhuni yuqoridagi uchchalalaridan ham ortiq hisoblaydigan toifalarga ham, faqat Usmon roziyallohu anhudan ortiq hisoblaydiganlarga ham, ikkalalarini bir-birlaridan ortiq ko'rmaydiganlarga ham raddiya bordir. Ya'ni shijoati bilan ajralib turgan Ali roziyallohu anhu yuqoridagilaridan keyin barcha valiylarning ulug'idir.    

Ali roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning amakilari Abu Tolibning o'g'li bo'lib, milodiy 600 yoki 603 yilda Makka shahrida tug'ilgan.

Ali roziyallohu anhuning nasabi quyidagicha bo'lgan: Ali ibn Abu Tolib ibn Abdulmuttalib ibn Hoshim.

 

Ali roziyallohu anhuning oilalari

  1. “Fotima binti Rasululloh sollallohu alayhi vasallam. Fotima roziyallohu anhodan: Hasan, Husayn, Zaynab (kattasi), Ummu Kulsum (kattasi) ismli farzandlari tug'ilgan. Fotima roziyallohu anho hayotlik paytida boshqa birorta ham ayolga uylanmagan.
  2. Hovla binti Ja'far ibn Qoys. Bu ayolidan Muhammad (kattasi) ismli o'g'li tug'ilgan.
  3. Laylo binti Mas'ud ibn Holid. Bu ayolidan Ubaydulloh va Abu Bakr ismli o'g'illari tug'ilgan.
  4. Ummul Baniyn binti Hizom ibn Holid. Bu ayolidan Abbos, Usmon, Ja'far va Abdulloh ismli o'g'illari tug'ilgan.
  5. Ummu valad cho'rilari. Bu cho'rilaridan Muhammad (kichkinasi) ismli o'g'li tug'ilgan.
  6. Asmo binti Umays. Bu ayolidan Yahyo va Avn ismli o'g'illari tug'ilgan.
  7. Sahbo Ummu Habib binti Robi'a. Bu ayolidan Umar va Ruqoyya ismli farzandlari tug'ilgan.
  8. Umoma binti Abul Os ibn Robi'. Umoma Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning qizlari Zaynab roziyallohu anhoning qizi bo'lgan. Bu ayollaridan Muhammad (o'rtanchasi) ismli o'g'illari tug'ilgan.
  9. Ummu Sa'iyd binti Urva. Bu ayollaridan Ummul Hasan va Ramla ismli qizlari tug'ilgan.
  10. Muhayyo binti Imruul Qoys. Bu ayolidan Ummu Honiy, Maymuna, Zaynab (kichkinasi), Ramla (kichkinasi), Ummu Kulsum (kichkinasi), Fotima, Umoma, Hadiyja, Ummul Kirom, Ummu Salama, Ummu Ja'far, Jumona, Nafisa va yana bitta qizlari bo'lgan”[1]. Ehtimol, ushbu qizlari hali nom qo'yilmasdan vafot etgan.

Albatta, yuqorida bayon qilinganidek ushbu ayollarning to'rttadan ko'pi bitta nikohda jamlanmagan.

Ali roziyallohu anhu Badr, Uhud, Handaq, Bay'atur Rizvon kabi barcha voqealarda ishtirok etgan. Faqatgina Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o'rinbosar qilib ketganlari sababli Tabuk g'azotida ishtirok eta olmagan.

 

Ali roziyallohu anhuning fazllari

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Ali roziyallohu anhu haqlarida har bir musulmonning havasi keladigan juda ko'plab maqtovlarni aytganlar: 

–  “Sen dunyoda ham, oxiratda ham mening birodarimsan”;

–  “Kim Aliga aziyat bersa, menga aziyat beribdi”;

– “Kim Alini yaxshi ko'rsa, meni yaxshi ko'ribdi, kim meni yaxshi ko'rsa, Allohni yaxshi ko'ribdi, kim Alini yomon ko'rsa, meni yomon ko'ribdi, kim meni yomon ko'rsa, Allohni yomon ko'ribdi”;

– “Ali Qur'on bilan, Qur'on Ali bilandir, ikkalalari to Havzga kelgunlaricha bir-birlaridan ajramaydilar”;

– “Alining musulmonlar zimmasidagi haqqi otaning bolasidagi haqqi kabidir”.   

Usmon roziyallohu anhuning vafotidan so'ng milodiy 656 yilda 53 yoshida ko'pchilik musulmonlarning ittifoqi bilan xalifa etib saylangan. Halifaligining beshinchi yilida milodiy 661 yilning 19 yanvar kuni fitnachi Abdurahmon ibn Muljim suiqasdi tufayli masjidda qattiq jarohatlangan va ikki kun o'tgach, shamsiy hisob bilan 59 yoshida vafot etgan.

Sahobai kiromlar o'rtasida ba'zi ko'ngilsizliklar bo'lib o'tgan bo'lsa ham, ularning bu ishlari o'z nafslari uchun emas, balki Alloh roziligi yo'lidagi ijtihodlari bo'lgan. Imom Ahmad ibn Hanbaldan “Jamal” voqeasi ishtirokchilari haqida so'rashganlarida u zot javob sifatida quyidagi oyatni o'qib bergan:

﴿تِلۡكَ أُمَّةٞ قَدۡ خَلَتۡۖ لَهَا مَا كَسَبَتۡ وَلَكُم مَّا كَسَبۡتُمۡۖ وَلَا تُسۡ‍َٔلُونَ عَمَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ١٤١

“Ular bir ummat edilar, o'tib ketdilar. Ularga o'zlari kasb qilganlari bo'lur. Sizlarga o'zingiz kasb qilganingiz bo'ladir. Ularning qilgan amallaridan sizlar so'ralmassiz”[2].

Imom Shofi'iy rahmatullohi alayh: “O'sha qonlardan Alloh bizning qo'llarimizni pok qildi, endi ular bilan tillarimizni bulg'amaymiz”, –  deb javob bergan.

Muhammad sollallohu alayhi vasallamga sahoba bo'lishdek baxtga musharraf bo'lgan insonlarning barchasiga Alloh taoloning roziligi bo'lsin, ularni yaxshi ko'rishni burchimiz deb bilamiz[3]

 

KYeYINGI MAVZU:

SIDDIQA VA ZAHRO roziyallohu anhumo FAZILATLARI

 

[1] Ibn Sa'd “Tobaqot”da “Ali ibn Abi Tolibning o'n to'rtta o'g'il va o'n to'qqizta qiz farzandlari bo'lgan” deya keltirgan. Qarang: Muhammad Rizo. Mavsu'atu xulafai roshidin. Bayrut: “Maktabatul Asriya”, 2006. – B. 12.

[2] Baqara surasi, 141-oyat.

[3] Ibrohim Laqqoniy rahmatullohi alayh: “Salafi solih so'zi mutlaq ishlatilsa sahobalar tushuniladi”, – degan. 

Shuningdek salafi solihlar so'zidan to'rtala mujtahid imomlar, Avzo'iy, Mujohid, Sufyon Savriy, Sufyon ibn Uyayna kabi ulamolar ham tushunilishi mumkin. 

Halaf ulamolar deganda hijriy 3-asrdan keyin yashab o'tgan ulamolar tushuniladi. 

Imom Zahabiy: “Mutaqaddim va mutaaxxir ulamolar orasini ajratuvchi chegara uchinchi asrning boshidir”, – degan.

Kutubxona
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Xudkushlik qahramonlik emas

01.07.2025   12262   2 min.
Xudkushlik qahramonlik emas

Inson zimmasida bir nechta omonatlar borki, bularni qadrlash zarur hisoblanadi. O‘z joniga o‘zi qasd qilish esa ana shu omonatga xiyonat qilishdir. Binobarin, Quroni karim Niso surasi 29-oyatida Haq taolo  xitob qilgan: "Bir-birlaringizni o‘ldirmangiz".

Jundab ibn Abdulloh roziyallohu anhu rivoyat qiladilar: "Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Sizlardan ilgari o‘tganlardan bir kishi jarohatlandi. Besabrlik qilib pichoq oldi-da, qo‘lni kesib tashladi va ko‘p o‘tmay, qon yo‘qotib vafot etdi. Alloh: "Bandam joniga qasd etdi, unga jannatni harom qildim", dedi" (Muttafaqun alayh).

Yana bir hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Kimki tog‘dan o‘zini tashlab, joniga qasd qilsa, u jahannam olovida abadulabad o‘zini pastga tashlaydi. Kimki zahar ichib joniga qasd qilsa, u qo‘lida zaharini tutib, jahannam olovida abadulabad o‘zini zaharlaydi. Kimki o‘zini temir bilan o‘ldirsa, u qo‘lida temirini tutib, jahannam olovida abadulabad u bilan o‘zini uradi" (Imom Buxoriy, Muslim va boshqalar rivoyati).

Mo‘tabar fatvo kitoblarimizdan “Fatavoi Sirojiya”da: “Qachon kema yona boshlasa, undagilarning agar o‘zlarini dengizga tashlashsa, suzish bilan xalos bo‘lib ketishga gumonlari g‘olib bo‘lsa, shunday qilishlari vojib bo‘ladi. Agar o‘zlarini dengizga tashlasalar ham g‘arq bo‘lishlari yoki tashlashmasa, kuyib ketishlari ehtimoli bo‘lsa, u holda kemada qolish va dengizga o‘zlarini otish orasida ixtiyorlidirlar. Kimki o‘zini o‘ldirsa, uning gunohi boshqa birovni qatl qilgandan ko‘ra qattiqroqdir!”

Yuqorida keltirilgan manbalardan ko‘rinib turibdiki dinimiz inson o‘z joniga qasd qilishga emas, balki bu omonatni asrashga qadrlashga chaqiradi. Lekin, jamiyatda ba’zi insonlar borki, o‘z joniga qasd qilishga, xudkushlikka rag‘bat qiladilar. Aslini olganda o‘zini-o‘zi o‘ldirish Alloh bergan ne’matni mutlaqo mensimaslikdir. Shu bilan birga bunday holat o‘sha jamiyatga ham musibat hisoblanadi.

O‘zini-o‘zi o‘ldirishning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq va kattaroq hisoblanadi. Endi, salgina hayot tashvishi deb, ozgina g‘am va alam deb o‘zini o‘ldirayotganlarning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq ekanligini bildik. Biroq, bundan ham eng achinarlisi, birovlarning yolg‘on-yashiq gaplariga uchib, “fatvo”lariga aldanib, begunoh mo‘min-musulmonlarni o‘ldirishga qasd qilib o‘zini o‘ldirishning gunohi bundan necha barobar og‘irroq hisoblanadi. Bu shahidlik emas, bu qahramonlik ham emas, balki xudkushlikdir.

Uychi tumani "Devona bobo" jome masjidi imom-xatibi

Abdufattoh Musaxanov

Manba: @Softalimotlar

MAQOLA