أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِي حَآجَّ إِبۡرَٰهِۧمَ فِي رَبِّهِۦٓ أَنۡ ءَاتَىٰهُ ٱللَّهُ ٱلۡمُلۡكَ إِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِۧمُ رَبِّيَ ٱلَّذِي يُحۡيِۦ وَيُمِيتُ قَالَ أَنَا۠ أُحۡيِۦ وَأُمِيتُۖ قَالَ إِبۡرَٰهِۧمُ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَأۡتِي بِٱلشَّمۡسِ مِنَ ٱلۡمَشۡرِقِ فَأۡتِ بِهَا مِنَ ٱلۡمَغۡرِبِ فَبُهِتَ ٱلَّذِي كَفَرَۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ٢٥٨
Ibrohim alayhissalom zamonlarida podshohlik qilgan Namrud ibn Kan'on o'z saltanatiga mag'rurlanib, kelganlarni o'ziga sajda qildirar edi. Ibrohim alayhissalom kelganlarida sajda qilmadilar. Namrud: "Nega menga sajda qilmading?" deb so'raganida: "Men Parvardigorimdan boshqaga sajda qilmayman", deb javob berdilar. U: "Men ham parvardigorman", dedi. Hazrati Ibrohim: "Bir tomchi suvdan paydo bo'lgan insonni parvardigor sanamayman, mening Parvardigorim o'ldiradi va jon ato qiladi", dedilar. Shunda Namrud zindonda yotgan ikki mahbusni oldirib kelib, hammaning oldida begunohini o'ldirdi, gunohkorini ozod qilib yuborgach: "Ko'rdingmi, men kimni xohlasam o'ldiraman, kimni xohlasam omon qoldiraman", dedi. Keyin hazrati Ibrohim podshoh agar shunchalik qudratli bo'lsa, unda Parvardigor sharqdan chiqarayotgan quyoshni g'arbdan chiqarishni buyurdilar. Kofir podshoh bunga qodir bo'lmagani uchun dovdirab, sarosimaga tushib sharmandasi chiqdi.
Qiyomat kuni ba’zilar o‘ylaganidek dahshatli emas, balki u Kun ahdiga sodiq bo‘lgan va o‘sha Kun uchun amal qilganlar uchun ajoyib va go‘zal kun bo‘ladi: “Ularni buyuk dahshat mahzun qilmas” (Anbiyo surasi, 103-oyat).
Ular qayta tirilganlarida va farishtalar ularni kutib turganini ko‘rganlarida, u Kun ajoyib kun bo‘ladi: “Farishtalar ularni: «Bu sizlarga va’da qilingan kuningizdir», – deya kutib olurlar” (Anbiyo surasi, 103-oyat).
Ular shodlikdan butun olamga jar solganda u Kun ajoyib kun bo‘ladi: “Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar!” (Haaqqo surasi, 19-oyat).