Sayt test holatida ishlamoqda!
09 May, 2025   |   11 Zulqa`da, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:38
Quyosh
05:11
Peshin
12:24
Asr
17:21
Shom
19:32
Xufton
20:58
Bismillah
09 May, 2025, 11 Zulqa`da, 1446

Qur'on ilmlari: QUR_''ONI KARIM MA_''NOLARINING TARJIMASI

09.04.2021   11927   16 min.
Qur'on ilmlari: QUR_''ONI KARIM MA_''NOLARINING TARJIMASI

«Qur'on» so'zining tarjimasi va ta'rifi bilan avval tanishib o'tganimiz uchun gaini bevosita «tarjima» so'zining ma'nosi haqida so'z yuritishdan boshlaymiz.

Bu haqda mashhur «Sihoh» nomli lug'at kitobida shunday deyilgan:

«Gapini boshqa tilda bayon qilgan odam gapini tarjima qilgan bo'ladi», ya'ni tarjima – bu bir gapning boshqa tilda bayon qilinishidir».

«Al-Misbahul-Munir» nomli lug'at kitobida quyidagilar kelgan: «Falonchi kalomini tarjima qildi» degani «uni bayon qildi va ravshanlashtirdi» deganidir. «Boshqaning kalomini tarjima qildi» degani «So'zlovchining tilidan boshqa tilga o'girdi» deganidir.

Tarjima ikki xil bo'ladi:

  1. Harfiy tarjima.

Bunda matn bir tildan boshqa tilga uning barcha uslubiy xususiyatlari va lug'aviy omillari ila o'giriladi. Uning ichida nazmning alomatlari ham bo'ladi.

  1. Tafsiriy tarjima.

Bunda matnning umumiy ma'nosi bir tildan boshqa tilga o'giriladi.

Ulamolar Qur'oni Karimning tarjimasi haqida juda ko'p tortishganlar. Ular bu masalada turli fikrlarni olg'a surganlar. «Qur'oni Karimni tarjima qilish mutlaqo mumkin emas», deyishdan «Qur'oni Karimni tarjima qilish vojibdir», deyishgacha etganlar.

Ammo hammalari bu borada bir ovozdan aytgan gap – Qur'oni Karimni harfiy tarjima qilish mumkin emasligidir. Uni tarjima qilsa bo'ladimi yoki yo'qmi, degan ma'nodagi tortishuvlar esa tafsiriy tarjima, ya'ni Qur'oni Karimning ma'nolari tarjimasi haqidadir. Bu tortishuvning kelib chiqishining o'z tarixi bor.

Avvallari Islom etgan joylarning aholisi arab tilini o'rganib, o'sha til orqali Alloh taoloning Kitobi bilan tanishgan bo'lsa, keyinchalik musulmonlar zaiflashib, yangi musulmonlarga arab tilini o'rgatish u yoqda tursin, o'zlari ham u tilni kerakli darajada o'rgana olmay qoldilar.

Vaqt o'tishi bilan «Arab tilini bilmaydigan musulmonlar Qur'oni Karim ma'nolarini qanday o'rganadilar?» degan savol paydo bo'ldi. Gap tarjimaga borib taqaldi. Lekin ulamolar bir ovozdan «Qur'oni Karimni tarjima qilib bo'lmaydi», deb turib oldilar. Ularning fikrlaricha, Qur'oni Karim ilohiy, mo''jiza kalom bo'lib, unga o'xshash arabcha kalom keltirish imkoni bo'lmaganidan keyin uning maqsadini boshqa tilda, ayni shaklda bayon qilish imkoni ham yo'q edi. Qur'oni Karim saviyasida bo'lmagan narsani Qur'on deb atash esa mutlaqo mumkin emas. Eng muhimi, Qur'oni Karim tarjimasi, degan da'vo bilan kishilarni haqiqiy Qur'ondan uzoqlashtirish xavfi tug'ilishi mumkin edi.

Ushbu va shunga o'xshash mulohazalar asosida «Qur'oni Karim tarjimasi mumkin emas» degan qat'iy qaror chiqdi. Shuning uchun ham qadimda boshqa tillarda Qur'oni Karimga yozilgan tafsirlar yoki tushuntirishlarni uchratamiz-u, ammo Qur'oni Karim oyatlarining bevosita tarjimalarini deyarli uchratmaymiz.

Ushbu holatning yorqin namunalaridan biri o'tgan milodiy asrning birinchi choragida bo'lib o'tgan. Islom va Qur'onga xayrixoh bo'lmagan taraflardan biri o'z tilida Qur'oni Karimga bitta tafsir va bitta tarjima yozilishiga buyuradi.

O'sha paytning etuk kishilaridan birlari tafsir va yana birlari tarjima yozishga ixtiyor qilinadilar. Tarjimon ishni bir oz yurishtirganidan so'ng Misrga boradi. Misrlik ulamo lar u kishiga qilinayotgan tarjima Qur'oni Karimning muhofazasi uchun xizmat qilmasligini, aksincha, o'ta xatarli ish bo'lib, shu tarjima vositasida katta bir musulmon xalqni haqiqiy Qur'oni Karimdan uzoqlashtirish niyati ham yo'q emasligini anglatadilar. U kishi yurtiga qaytib borib, qilgan tarjimasini kuydirib tashlab, «Men Qur'oni Karimni tarjima qila olmas ekanman», deb aytadi.

Demak, milodiy yigirmanchi asrning boshlarigacha Qur'oni Karimning tarjimasiga rasmiy ruxsat berilmagan. Ya'ni islomiy siyosatda bu ish marg'ub ish hisoblanmagan. Ulamolarimiz bu ipshi joiz, deb fatvo bermaganlar.

Zamon o'zgarib, turli xalqlar orasidagi aloqalar rivojlanishi asnosida G'arb xalqlari ham musulmonlar bilan bordi-keldi qilishga o'tdilar. Mazkur bordi-keldilar mustamlakachilik asosida bo'lgayushgi hammaga ma'lum. Bu omil barcha aloqalarga o'z soyasini solib turishi ham sir emas.

Huddi o'sha omil yuzasidan G'arb xalqlari Qur'oni Karimni o'z tillariga tarjima qilishni boshladilar. Musulmon xalqlari ichida mustamlakachilik siyosatini olib boruvchilar uchun Qur'oni Karimning ma'nolarini bilish juda ham zarur edi.

Shuning uchun ham Qur'oni Karim ma'nolari asosan G'arb mustamlakachiligining sodiq askarlari – sharqshunoslar tomonidan tarjima qilinganini ko'ramiz. Ular mazkur tarjimalarni o'zlaricha, havoi nafslari xohlaganicha qildilar va ularni Qur'on deb nomladilar. Ular ko'proq asl arabcha matndan emas, boshqa tillarga qilingan tarjimalardan o'z tillariga o'girganlari ham sir emas.

Ana shu tarjimalarni nafaqat mustamlakachilar, balki ularning tilini biladigan ba'zi musulmonlar ham o'qiy boshladilar. Chunki har bir musulmonda Qur'oni Karim ma'nolarini bilish orzusi bo'lishi turgan gap. Shuningdek, har bir musulmon ham arab tilini bilmasligi ham aniq gap.

Ushbu omillar va Qur'oni Karim ta'limotlarini, Islom dinini butun dunyoga tarqatish mas'uliyati ulamolarimizni Qur'oni Karim ma'nolarini tarjima qilish masalasini qayta ko'rib chiqishga majbur qildi.

Avvallari aynan Qur'oni Karim muhofazasi yo'lida, asl Qur'on qolib, uning ma'nolari tarjimasiga suyanib qolinmasin, tarjimalardagi ixtiloflar Qur'on haqidagi ixtiloflarga olib bormasin, odamlar tarjimaga suyanib, arab tilini o'rganmay qo'ymasin kabi mulohazalar ila Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasiga rasmiy ruxsat berilmagan edi.

Endi esa sharoit tamoman o'zgargan edi. Alloh taolo tomonidan nozil etilgan arab tilidagi asl Qur'on muhofazasi sobit bo'lgan edi. Odamlarning ma'nolar tarjimasiga suyanib, asl matnni unutishlari xavfi ham ko'tarilgan edi. Arab tilini biladigan musulmonlardan ko'ra u tilni bilmaydigan musulmonlar ko'payib ketgan edi. Ularning barchasiga Qur'oni Karimni tushunadigan darajada arab tilini o'rgatish qiyinligi ham ayon bo'lgan edi.

Buning ustiga, dunyoning musulmon bo'lmagan xalqlarini ham Islomga da'vat qilish kerak edi. Eng muhimi, Qur'oni Karim ma'nolarini boshqalar noto'g'ri tarjima qilib, tarqatmoqda edilar. Bu o'ziga yarasha katta xatar edi. Ana shu omillarni e'tiborga olgan ulamolarimiz Qur'oni Karim ma'nolarining islomiy tarjimasi zarurligi haqida fatvo chiqardilar va bunday tarjima uchun kerakli shartlarni ham bayon qildilar.

Mazkur shartlar «Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi uning tafsiridek narsadir», degan tushuncha asosida qo'yilgani uchun biz yuqorida zikr qilib o'tgan, tafsir va tafsirchi uchun qo'yilgan shartlarning ayni o'zi edi.

Shu bilan birga, ma'nolar tarjimasiga qo'shimcha shartlar ham qo'yildi. Ulardan ba'zilari quyidagilar:

  1. Tarjimon arab tilini o'ta yaxshi bilishi bilan birga, tarjima qilinayotgan tilni ham juda yaxshi bilishi shartligi.
  2. Tarjimani «Qur'on tarjimasi» emas, balki «Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi» deb atash va tushunish lozimligi.

Chunki Qur'oni Karimni aynan o'zidek tarjima qilish umuman iloji yo'q narsadir. Nafaqat tarjima, balki arab tilida ham Qur'oni Karimning komil matni u yoqda tursin, biror oyatiga o'xshash matnni keltirish ham amrimahol ekani sobit haqiqatdir.

  1. Mazkur ma'nolar tarjimasidan faqat Qur'oni Karim ma'nolarini tushunishda yordamchi sifatida foydalanish mumkinligi. U ma'nolar tarjimasini ibodatda qiroat qilish, ulardan hukm chiqarishga harakat qilish, tarjimalar atrofida ixtiloflar qilish mutlaqo mumkin emasligi.
  2. Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasini yozganda, albatta, arabcha oyatlar bilan birga yozish shart. Birinchidan, bunda asl matnning qudusiyati balqib turadi. Qolaversa, tarjimaning aniqligini har doim tekshirish imkoni bo'ladi.

Qur'oni Karim ma'nolarini tarjima qilishga ruxsat berishga o'ziga yarasha hujjat va dalillar ham bor.

Birinchi dalil:

Hudaybiya sulhidan keyin Payg'ambarimiz alayhissalom uch qit'a vakillari bo'lmish davlat boshliqlariga maktublar yuborib, Islomga da'vat qildilar.

  1. Yevropadan Vizantiya podshohi Hiraqlga;
  2. Osiyodan Fors davlati podshohi Kisroga;
  3. Afrikadan Misr podshohi Muqavqis va Habashiston podshohi Najoshiyga Payg'ambarimiz alayhissalom maktublar yubordilar.

Mazkur maktublarda Qur'oni Karim oyatlari ham bor edi. Mazkur podshohlar va ularning odamlariga o'sha maktublar hamda ularning ichidagi oyatlarning ma'nolari, albatta, tarjima qilib berilgan.

Demak, musulmon bo'lmagan kishilarni Islomga da'vat qilishda Qur'oni Karim ma'nolari tarjima qilinishi kerak ekan.

Imom Shamsul-aimma Saraxsiyning «Al-Mabsut» nomli ko'p jildli asarlarining «Namoz kitobi» bo'limida (1-juz, 37-bet) quyidagilar yozilgan:

«Rivoyat qilinadiki, forslar Salmon Forsiy roziyallohu anhuga maktub yozib, o'zlariga Fotiha surasini fors tilida yozib berishni so'radilar...»

Imom Tojush-shari'aning «Hidoya»ga hoshiya qilib yozgan «Nihoya» kitobida (1-juz, 86-bet) bu haqda batafsilroq yozilgan:

«Salmon Forsiy roziyallohu anhuga «Fotiha»ni fors tilida yozib berishni so'rab, maktub yozdilar. Bas, u kishi «Bismillahir Rohmanir Rohiym» - «Ba nomi...» deb yozdi va Nabiy alayhissalomga ko'rsatganlaridan keyin ularga yubordi».

Demak, arab tilini bilmaydigan musulmonlar uchun ham ular u tilni o'rganib olgunlaricha Qur'oni Karim ma'nolari zarurat yuzasidan tarjima qilib berilsa bo'lar ekan.

Uchinchi dalil:

Qadimda Qur'oni Karim ma'nolarini tarjima qilishga ommaviy ravishda ruxsat berilmagan bo'lsa ham, kezi kelib, zarurat tug'ilganda bu ish amalga oshirilgan ekan.

Mazkur tarjimalarning ko'plari bizning davrimizgacha etib kelmagan. Bizgacha etib kelgan Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi haqida ustoz Muhammad Hamidulloh quyidagilarni yozadilar:

«To'rtinchi hijriy asrda podshoh Mansur ibn Nuh Somoniy hijriy 345 sanada turkistonlik katta ulamolardan bir jamoasini Qur'oni Karimning hammasini fors, sharqiy va g'arbiy turk tillariga tarjima qilishga amr etdi.

Usha tarjimaga Tabariy tafsirining xulosasini ziyoda qilishga ham farmon berdi. Allohga hamd bo'lsin, bu tarjimalar bizga etib keldi va ular Tehron hamda Istanbulda chop etildi».

Ko'rinib turibdiki, musulmonlar o'z mustaqilliklariga, taraqqiyotlariga sohib bo'lgan vaqtlarida o'z Muqaddas Kitoblariga ham yaxshi xizmat qilganlar. Ammo har jihatdan zaiflashib, tushkunlikka yuz burganlarida hamma narsani, jumladan, Qur'oni Karim ma'nosi tarjimalarini ham boshqalarga topshirib qo'yganlar.

Allohga hamdu sanolar bo'lsin, hozirda bu ishga alohida e'tibor berilib, ushbu hassos sohada ham bir qancha yaxshi ishlar amalga oshirilmoqda. Bu ishda asosan arab bo'lmagan musulmonlar xizmat qilmoqdalar, desak mubolag'a qilmagan bo'lamiz. Chunki aynan o'sha kishilar o'z xalqlariga Qur'oni Karim ma'nolarini o'z tillariga tarjima qilib bermoqdalar.

Albatta, bu erda ham o'ziga xos nozik muammolar bor. Arab bo'lmagan musulmon xalqlar ichida arab tilini, islomiy ilmlarni yaxshi o'zlashtirganlar tarjima va o'z tillarida yuqori saviyada asar bitish sohasiga vaqtlari qolmagan bo'ladi. Aksincha, adib va tarjimonlikni yaxshi egallagan shaxslarda esa arab tili va islomiy ilmlarni kerakligicha o'zlashtirishga vaqt qolmaydi.

Ammo, shunday bo'lsa ham, Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi bo'yicha sezilarli siljish yuzaga chiqmoqda. Hozirda Qur'oni Karim ma'nolari deyarli barcha tillarga tarjima qilingan. Ba'zi tillarda esa bir necha tarjimalar mavjud.

Ustoz Muhammad Hamidullohning ta'kidlashlaricha, urdu tilida Qur'oni Karim ma'nolarining uch yuzdan ortiq tarjimasi, fors va turk tillarida esa yuzdan ortiq tarjimasi bor.

Lekin gap tarjimalarning sonida emas, sifatida ekanini unutmasligimiz lozim. Bu sohada ham ko'pgina ishlar qilinmoqda. Bir necha tashkilotlar, mutaxassislar hamkorlikda ish olib bormoqdalar. Alloh taolo bu ishlar ning barchasining O'z Kitobi yo'lidagi xolis va foydali xizmatlar bo'lishini nasib qilsin.

Bu sohada asosiy e'timod tafsirga bo'lishi kerak, ammo ma'lum maqsadlarda Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi ham kerak bo'lib qoladi. Ana o'sha maqsadlardan ba'zilarini zikr qilib o'tamiz:

  1. Musulmon kishi doimo Qur'oni Karimni tilovat qilib turishi kerak. Tilovatning muhim shartlaridan biri oyatlarning ma'nosini tadabbur qilmoqdir. Arablarda ham ushbu ma'noda kishilarga yordam bo'lishi uchun Qur'oni Karimning matni chetiga ma'nolari osonlashtirilgan qisqa tafsirlar chop qilish odat bo'lgan.

Tilovat qilib ketayotgan kishi hojati tushganda darhol hoshiya chetiga qarab, ma'noni anglab olaveradi. Huddi shu ma'noda arab bo'lmagan musulmonlar qiyinchilikka uchraydilar. Hatto ba'zi qorilar ham o'zlari o'qiyotgan oyatlarining ma'nosini tushunmaydilar.

Qur'oni Karimni tilovat qilgan odam qaysi oyatning ma'nosini bilmoqchi bo'lsa, darhol raqamiga qarab, ko'rib olaveradi.

  1. Ba'zi vaqtlarda oyati karimalarni dalil sifatida iqtibos keltirishga to'g'ri keladi. Ana shu paytda, albatta, katta hajmdagi tafsirdan ko'ra raqamlangan va arabcha asl matnning yoniga qo'yilgan ma'nolar tarjimasi qo'l kelishi aniq.
  2. Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi asl matnning mingdan bir halovatini ham bera olmasligini yana bir bor ta'kidlash bilan birga, oyati karimalar ma'nolarining bevosita, o'rtaga turli gap-so'zlar qo'shmay qilingan tarjimasining ham o'ziga yarasha halovati bor ekanini anglashimiz mumkin.

Va oxirgi duoimiz «Olamlarning Robbi – Alloh taologa hamd bo'lsin», deyishdir.

 

KITOB BITDI (barchamizni boamallardan qilsin...)

Kutubxona
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Fatvoning o‘zgarishiga sabab bo‘luvchi omillar

07.05.2025   4681   9 min.
Fatvoning o‘zgarishiga sabab bo‘luvchi omillar

         Islom shariatida ijtihod (ya’ni shariat hukmlarini aniqlashda ilm va dalil asosida izlanish olib borish) juda muhim o‘ringa ega. Shariat o‘z samarasini berishi uchun shaxs, oila, jamiyat va ummat hayotida maqsadlariga erisha olishi uchun, u har tomonlama va har darajada ijtihodning amalga oshirilishiga muhtojdir. Bu — yangi masalalarda ijtihod bo‘ladimi, mavjud fikrlardan tanlab olinadigan ijtihodmi, umumiy yoki qisman, yakka tartibda yoki jamoaviy bo‘ladimi — barchasi shariat faoliyatida zarur sanaladi. 
 

         Ijtihodning turli ko‘rinishlari mavjud. Ulardan biri — qozilikdagi ijtihod bo‘lib, bu qozilar tomonidan amalga oshiriladi. Ayniqsa, islomda ijtihod faol davrlarda va hukmlar qonun sifatida rasman qayd etilmagan, qozilar majburiy ravishda ularga amal qilishga buyurilmagan davrlarda bu juda keng tarqalgan edi.


         Ijtihodning yana bir shakli — qonunlashtirishdir. Ya’ni, fiqh hukmlarini huquqiy moddalar shaklida ifoda etish. Masalan, oila qonunchiligi, fuqarolik qonunchiligi, jinoyat qonunchiligi, ma’muriy va moliyaviy qonunchilik kabi sohalarda. Masalan, Usmonlilar imperiyasining oxirgi davrlarida hanafiy mazhabi asosida tayyorlangan mashhur "Majallatul ahkom" ana shunday qonunlar to‘plamining namunasi bo‘lgan. Bugungi kunda ham shariat hukmlarini yangi ijtihod asosida tartiblash mumkin, bu ijtihod umumiy ham bo‘lishi mumkin, yoki qisman, yangi yoki mavjud fikrlardan tanlangan holda bo‘lishi mumkin.


         Bu amaliyot oila qonunchiligida (yoki "shaxsiy holatlar" deb ataluvchi sohada) amalga oshirilgan. Avvalida bu hanafiy mazhabi asosida bo‘lsa-da, keyinchalik to‘rt mazhab doirasiga kengaydi va yanada ilgarilab, islom fiqhining barcha imkoniyatlaridan bahra olishga o‘tildi. Bu yo‘lni Misrda al-Azhar shayxi — shayx Muhammad Mustafo al-Marog‘iy boshlagan, uni ba’zi mazhab mutaassiblari va taqlid tarafdorlari tanqid qilganlar, lekin u shariat dalillari bilan ularga munosib javob qaytargan.


         Ijtihodning yana bir ko‘rinishi — fiqhiy tadqiqotdir. Bu islom ulamolari o‘z halqalarida shogirdlari bilan birga bajargan ishlar bo‘lib, masalalarni bayon qilish, savollarga javob berish va buni shariat matnlari, qoidalari va maqsadlari asosida olib borishni o‘z ichiga oladi. Bugungi kunda buni universitetlardagi professorlar yoki ilmiy daraja (magistrlik, doktorlik) ishini yozayotgan talabalar amalga oshirmoqdalar. Ana shunday izlanishlar asosida kitoblar yoziladi.


         Ijtihodning yana bir shakli — fetvo berishdir. Fuqaholarga odamlar turli hayotiy masalalarda murojaat qilishadi va muftiy unga javob berishi shart, ayniqsa boshqa muftiy bo‘lmasa yoki u davlat tomonidan tayinlangan bo‘lsa. Muftiyning fatvosi tahqiq va ijtihod asosida bo‘lishi kerak, ya’ni real holatga mos ravishda qaror chiqariladi.


         Har bir mazhabda voqealarga mos tushgan fatvolar kitoblari mavjud bo‘lib, ularda barcha fiqh bo‘limlari qamrab olingan. Bu kitoblar mazhab qoidalari asosida tuzilgan va "ahkamun navozil" (yangi masalalarga oid hukmlar) deb ham ataladi.


         Ulamolarning so‘zlariga ko‘ra, fatvo zamon, makon, urf-odat va insonlarning ahvoliga qarab o‘zgarishi mumkin. Biz ham bu tadqiqotimizda fatvo beruvchi zamondosh ulamolar uchun ushbu omillarni e’tiborga olishni vojib, deb bildik. Ilg‘or zamon talabiga ko‘ra, oldingi ulamolar ta’riflagan to‘rt omilga yana olti omil qo‘shdik. Ya’ni, hozirgi zamonda fatvoning o‘zgarishiga ta’sir qiluvchi o‘nta omil bor:


1. Makonning o‘zgarishi

2. Zamonning o‘zgarishi

3. Holatlarning o‘zgarishi

4. Urf-odatning o‘zgarishi

5. Ma’lumotlar o‘zgarishi

6. Insonlar ehtiyojining o‘zgarishi

7. Insonlar imkoniyat va iqtidorining o‘zgarishi

8. Ijtimoiy, iqtisodiy va siyosiy sharoitning o‘zgarishi

9. Ommaviy muammolarning yuzaga kelishi

10. Fikr va qarashlar o‘zgarishi


         Albatta, Islomda fatvo berish ulkan mas’uliyatdir. Bu vazifani ilmi va taqvosi yetarli bo‘lmagan odamlarga topshirish mumkin emas. Salafi solihlarimiz bu masalada juda qat’iy bo‘lishgan. Fiqhda va fikrda bilimsiz kishi fatvo bermasligi kerak. Imom Shotibiy shunday deydi: fatvo beruvchi kishi ummat ichida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘rnida turadi — odamlarga Allohning shariati hukmlarini bayon qiladi. Imom Ibn al-Qayyim rahimahulloh fatvo beruvchi haqida shunday deydi: u Alloh taolo nomidan hukm chiqaradigan odamdir, xuddi podshoh va amirlar nomidan qaror chiqaradigan vakillar kabi. Shu sabab, u kishi “I’lom al-mo‘aqqiyn ’an Rabb al-’Alamiyn” (Olamlar Robbisi nomidan imzo qo‘yuqchilarni ogohlantirish) deb nomlangan kitobini muftiylar uchun yozgan.


         Qur’oni Karimda Alloh taolo ba’zi masalalarda fatvoni O‘zi beradi. Masalan: “Sendan meros haqida so‘raydilar. Ayt: Alloh sizlarga kalala haqida fatvo beradi” (Niso surasi,176-oyat). “Ayollar haqida sendan so‘raydilar. Ayt: Alloh ular haqida fatvo beradi” (Niso surasi,127-oyat).


         Qur’onda “So‘raydilar” degan ibora o‘nlab oyatlarda keladi. Alloh taolo unga “Ayt” (Qul) degan javob bilan murojaat qiladi. Masalan: “Sendan may ichimlik va qimor haqida so‘raydilar. Ayt: ularda katta gunoh bor…” (Baqara surasi, 219-oyat) va shunga o‘xshash oyatlar. Bu ham fatvo va fatvo berishning ahamiyati, ulug‘ligi va mas’uliyatini ko‘rsatadi. Allohning O‘zi fatvo bergan bo‘lsa, bu qanday ulug‘ ish!


         Hech bir tadqiqotchiga sir emaski, musulmonlar — dunyodagi yagona ummatdirki, shariat hukmlari haqida savol beradi, ibodatlarida va muomalalarida halol-haromni aniqlamoqchi bo‘ladi. Boshqa bironta millatda — hatto kitobiy yoki butparast bo‘lsin — bunday intizom yo‘q. Shu sababli musulmon davlatlarda fatvo muassasalari tashkil etilgan. Shuningdek, ko‘pgina mamlakatlarda “Muftiy” lavozimi joriy etilgan. U ayrim mamlakatlarda diniy va ilmiy eng oliy mansab sanaladi. Misrda esa “Shayx al-Azhar” eng yuqori mansab hisoblanadi.


         Shu tufayli, muftiyning shartlari, odoblari va fatvo so‘rovchining ham odoblari haqida kitoblar yozilgan, hozirgi zamonda esa fatvo masalalariga bag‘ishlangan xalqaro anjumanlar o‘tkazilmoqda. Ayniqsa, zamonaviy ommaviy axborot vositalari, televideniyelar paydo bo‘lganidan so‘ng “ijtimoiy tarmoq orqali fatvo beradigan” ba’zi shaxslar ko‘paydi, ular har qanday masalada o‘zini bilimdon qilib ko‘rsatadi. “Bilmayman”, “Bu masala tahqiq talab qiladi”, “Kengash qilishim kerak” demaydi. Holbuki salafi solihlarimizdan biri aytganidek: “Kimki ‘bilmayman’ deyishda xatoga yo‘l qo‘ysa, u halokatga yuz tutgan bo‘ladi”.


         Shu maqsadda biz avvalroq «Fatvo: intizom va beqarorlik o‘rtasida» nomli kitobimizni nashr etgan edik. Endi esa ushbu «Fatvoning o‘zgarishiga sabab bo‘luvchi omillar» nomli risolamizni taqdim etyapmiz. Bu orqali fatvo egalarini to‘g‘ri yo‘l — nurli sirotul mustaqim — bilan yurishga yordam berishni, imkoni boricha haq va to‘g‘rilikni izlab topishga undashni, haqiqatni aniqlash uchun harakat qilishni va eng oxirida muftiyning Allohdan tavfiq so‘rab, U zotdan ko‘mak so‘rashini istaymiz. Chunki salafi solihlardan biri shunday degan: “Agar bir masala sen uchun  qiyin kelsa, ayt: ‘Ey Ibrohimga ilm o‘rgatgan Zot, menga ham ilm o‘rgat!’”. Alloh taolo shunday deydi: «Kimki Allohga iymon keltirsa, Alloh uning qalbini hidoyat qiladi» (Tag‘obun surasi, 11-oyat), «Kimki Allohga suyansa, bas u to‘g‘ri yo‘lga hidoyat etildi» (Oli Imron surasi, 101-oyat).


         Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham bizga bunday duoni o‘rgatganlar: “Ey Jabroil, Mikoil va Isrofilning Parvardigori! Osmonlar va yerning yaratuvchisi! Yashirin va oshkora narsalarning bilguvchisi! Sen bandalaring o‘rtasida kelisha olmayotgan masalalarda hukm chiqarasan. Sening izning bilan menga haq yo‘lni ko‘rsat, chunki Sen istagan kimsani to‘g‘ri yo‘lga hidoyat etasan”.


         Yevropa Fatvo va Tadqiqotlar Kengashining Bosh kotibiyati mendan uning madaniy risolalar silsilasiga muqaddima sifatida bir risola yozishimni so‘radi. Men esa mana shu risolani tanladim. Umid qilamanki, bu risola ko‘zlangan maqsadga xizmat qiladi, musulmonlarni umuman, ayniqsa, ozchilikda yashayotgan musulmonlarni fahm va hidoyatga yetaklaydi. Niyatimiz Alloh uchun. Uning O‘zi bizga yetarli va qanday yaxshi vakildir U.

 

Allohga muhtoj bandasi —

Yusuf al-Qarazoviy

Do‘ha shahri,

Rabi’ us-soniy, 1428 hijriy

May, 2007 milodiy

 

Homidjon domla Ishmatbekov

tarjimasi

MAQOLA