«Qur'on» so'zining tarjimasi va ta'rifi bilan avval tanishib o'tganimiz uchun gaini bevosita «tarjima» so'zining ma'nosi haqida so'z yuritishdan boshlaymiz.
Bu haqda mashhur «Sihoh» nomli lug'at kitobida shunday deyilgan:
«Gapini boshqa tilda bayon qilgan odam gapini tarjima qilgan bo'ladi», ya'ni tarjima – bu bir gapning boshqa tilda bayon qilinishidir».
«Al-Misbahul-Munir» nomli lug'at kitobida quyidagilar kelgan: «Falonchi kalomini tarjima qildi» degani «uni bayon qildi va ravshanlashtirdi» deganidir. «Boshqaning kalomini tarjima qildi» degani «So'zlovchining tilidan boshqa tilga o'girdi» deganidir.
Tarjima ikki xil bo'ladi:
Bunda matn bir tildan boshqa tilga uning barcha uslubiy xususiyatlari va lug'aviy omillari ila o'giriladi. Uning ichida nazmning alomatlari ham bo'ladi.
Bunda matnning umumiy ma'nosi bir tildan boshqa tilga o'giriladi.
Ulamolar Qur'oni Karimning tarjimasi haqida juda ko'p tortishganlar. Ular bu masalada turli fikrlarni olg'a surganlar. «Qur'oni Karimni tarjima qilish mutlaqo mumkin emas», deyishdan «Qur'oni Karimni tarjima qilish vojibdir», deyishgacha etganlar.
Ammo hammalari bu borada bir ovozdan aytgan gap – Qur'oni Karimni harfiy tarjima qilish mumkin emasligidir. Uni tarjima qilsa bo'ladimi yoki yo'qmi, degan ma'nodagi tortishuvlar esa tafsiriy tarjima, ya'ni Qur'oni Karimning ma'nolari tarjimasi haqidadir. Bu tortishuvning kelib chiqishining o'z tarixi bor.
Avvallari Islom etgan joylarning aholisi arab tilini o'rganib, o'sha til orqali Alloh taoloning Kitobi bilan tanishgan bo'lsa, keyinchalik musulmonlar zaiflashib, yangi musulmonlarga arab tilini o'rgatish u yoqda tursin, o'zlari ham u tilni kerakli darajada o'rgana olmay qoldilar.
Vaqt o'tishi bilan «Arab tilini bilmaydigan musulmonlar Qur'oni Karim ma'nolarini qanday o'rganadilar?» degan savol paydo bo'ldi. Gap tarjimaga borib taqaldi. Lekin ulamolar bir ovozdan «Qur'oni Karimni tarjima qilib bo'lmaydi», deb turib oldilar. Ularning fikrlaricha, Qur'oni Karim ilohiy, mo''jiza kalom bo'lib, unga o'xshash arabcha kalom keltirish imkoni bo'lmaganidan keyin uning maqsadini boshqa tilda, ayni shaklda bayon qilish imkoni ham yo'q edi. Qur'oni Karim saviyasida bo'lmagan narsani Qur'on deb atash esa mutlaqo mumkin emas. Eng muhimi, Qur'oni Karim tarjimasi, degan da'vo bilan kishilarni haqiqiy Qur'ondan uzoqlashtirish xavfi tug'ilishi mumkin edi.
Ushbu va shunga o'xshash mulohazalar asosida «Qur'oni Karim tarjimasi mumkin emas» degan qat'iy qaror chiqdi. Shuning uchun ham qadimda boshqa tillarda Qur'oni Karimga yozilgan tafsirlar yoki tushuntirishlarni uchratamiz-u, ammo Qur'oni Karim oyatlarining bevosita tarjimalarini deyarli uchratmaymiz.
Ushbu holatning yorqin namunalaridan biri o'tgan milodiy asrning birinchi choragida bo'lib o'tgan. Islom va Qur'onga xayrixoh bo'lmagan taraflardan biri o'z tilida Qur'oni Karimga bitta tafsir va bitta tarjima yozilishiga buyuradi.
O'sha paytning etuk kishilaridan birlari tafsir va yana birlari tarjima yozishga ixtiyor qilinadilar. Tarjimon ishni bir oz yurishtirganidan so'ng Misrga boradi. Misrlik ulamo lar u kishiga qilinayotgan tarjima Qur'oni Karimning muhofazasi uchun xizmat qilmasligini, aksincha, o'ta xatarli ish bo'lib, shu tarjima vositasida katta bir musulmon xalqni haqiqiy Qur'oni Karimdan uzoqlashtirish niyati ham yo'q emasligini anglatadilar. U kishi yurtiga qaytib borib, qilgan tarjimasini kuydirib tashlab, «Men Qur'oni Karimni tarjima qila olmas ekanman», deb aytadi.
Demak, milodiy yigirmanchi asrning boshlarigacha Qur'oni Karimning tarjimasiga rasmiy ruxsat berilmagan. Ya'ni islomiy siyosatda bu ish marg'ub ish hisoblanmagan. Ulamolarimiz bu ipshi joiz, deb fatvo bermaganlar.
Zamon o'zgarib, turli xalqlar orasidagi aloqalar rivojlanishi asnosida G'arb xalqlari ham musulmonlar bilan bordi-keldi qilishga o'tdilar. Mazkur bordi-keldilar mustamlakachilik asosida bo'lgayushgi hammaga ma'lum. Bu omil barcha aloqalarga o'z soyasini solib turishi ham sir emas.
Huddi o'sha omil yuzasidan G'arb xalqlari Qur'oni Karimni o'z tillariga tarjima qilishni boshladilar. Musulmon xalqlari ichida mustamlakachilik siyosatini olib boruvchilar uchun Qur'oni Karimning ma'nolarini bilish juda ham zarur edi.
Shuning uchun ham Qur'oni Karim ma'nolari asosan G'arb mustamlakachiligining sodiq askarlari – sharqshunoslar tomonidan tarjima qilinganini ko'ramiz. Ular mazkur tarjimalarni o'zlaricha, havoi nafslari xohlaganicha qildilar va ularni Qur'on deb nomladilar. Ular ko'proq asl arabcha matndan emas, boshqa tillarga qilingan tarjimalardan o'z tillariga o'girganlari ham sir emas.
Ana shu tarjimalarni nafaqat mustamlakachilar, balki ularning tilini biladigan ba'zi musulmonlar ham o'qiy boshladilar. Chunki har bir musulmonda Qur'oni Karim ma'nolarini bilish orzusi bo'lishi turgan gap. Shuningdek, har bir musulmon ham arab tilini bilmasligi ham aniq gap.
Ushbu omillar va Qur'oni Karim ta'limotlarini, Islom dinini butun dunyoga tarqatish mas'uliyati ulamolarimizni Qur'oni Karim ma'nolarini tarjima qilish masalasini qayta ko'rib chiqishga majbur qildi.
Avvallari aynan Qur'oni Karim muhofazasi yo'lida, asl Qur'on qolib, uning ma'nolari tarjimasiga suyanib qolinmasin, tarjimalardagi ixtiloflar Qur'on haqidagi ixtiloflarga olib bormasin, odamlar tarjimaga suyanib, arab tilini o'rganmay qo'ymasin kabi mulohazalar ila Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasiga rasmiy ruxsat berilmagan edi.
Endi esa sharoit tamoman o'zgargan edi. Alloh taolo tomonidan nozil etilgan arab tilidagi asl Qur'on muhofazasi sobit bo'lgan edi. Odamlarning ma'nolar tarjimasiga suyanib, asl matnni unutishlari xavfi ham ko'tarilgan edi. Arab tilini biladigan musulmonlardan ko'ra u tilni bilmaydigan musulmonlar ko'payib ketgan edi. Ularning barchasiga Qur'oni Karimni tushunadigan darajada arab tilini o'rgatish qiyinligi ham ayon bo'lgan edi.
Buning ustiga, dunyoning musulmon bo'lmagan xalqlarini ham Islomga da'vat qilish kerak edi. Eng muhimi, Qur'oni Karim ma'nolarini boshqalar noto'g'ri tarjima qilib, tarqatmoqda edilar. Bu o'ziga yarasha katta xatar edi. Ana shu omillarni e'tiborga olgan ulamolarimiz Qur'oni Karim ma'nolarining islomiy tarjimasi zarurligi haqida fatvo chiqardilar va bunday tarjima uchun kerakli shartlarni ham bayon qildilar.
Mazkur shartlar «Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi uning tafsiridek narsadir», degan tushuncha asosida qo'yilgani uchun biz yuqorida zikr qilib o'tgan, tafsir va tafsirchi uchun qo'yilgan shartlarning ayni o'zi edi.
Shu bilan birga, ma'nolar tarjimasiga qo'shimcha shartlar ham qo'yildi. Ulardan ba'zilari quyidagilar:
Chunki Qur'oni Karimni aynan o'zidek tarjima qilish umuman iloji yo'q narsadir. Nafaqat tarjima, balki arab tilida ham Qur'oni Karimning komil matni u yoqda tursin, biror oyatiga o'xshash matnni keltirish ham amrimahol ekani sobit haqiqatdir.
Qur'oni Karim ma'nolarini tarjima qilishga ruxsat berishga o'ziga yarasha hujjat va dalillar ham bor.
Birinchi dalil:
Hudaybiya sulhidan keyin Payg'ambarimiz alayhissalom uch qit'a vakillari bo'lmish davlat boshliqlariga maktublar yuborib, Islomga da'vat qildilar.
Mazkur maktublarda Qur'oni Karim oyatlari ham bor edi. Mazkur podshohlar va ularning odamlariga o'sha maktublar hamda ularning ichidagi oyatlarning ma'nolari, albatta, tarjima qilib berilgan.
Demak, musulmon bo'lmagan kishilarni Islomga da'vat qilishda Qur'oni Karim ma'nolari tarjima qilinishi kerak ekan.
Imom Shamsul-aimma Saraxsiyning «Al-Mabsut» nomli ko'p jildli asarlarining «Namoz kitobi» bo'limida (1-juz, 37-bet) quyidagilar yozilgan:
«Rivoyat qilinadiki, forslar Salmon Forsiy roziyallohu anhuga maktub yozib, o'zlariga Fotiha surasini fors tilida yozib berishni so'radilar...»
Imom Tojush-shari'aning «Hidoya»ga hoshiya qilib yozgan «Nihoya» kitobida (1-juz, 86-bet) bu haqda batafsilroq yozilgan:
«Salmon Forsiy roziyallohu anhuga «Fotiha»ni fors tilida yozib berishni so'rab, maktub yozdilar. Bas, u kishi «Bismillahir Rohmanir Rohiym» - «Ba nomi...» deb yozdi va Nabiy alayhissalomga ko'rsatganlaridan keyin ularga yubordi».
Demak, arab tilini bilmaydigan musulmonlar uchun ham ular u tilni o'rganib olgunlaricha Qur'oni Karim ma'nolari zarurat yuzasidan tarjima qilib berilsa bo'lar ekan.
Uchinchi dalil:
Qadimda Qur'oni Karim ma'nolarini tarjima qilishga ommaviy ravishda ruxsat berilmagan bo'lsa ham, kezi kelib, zarurat tug'ilganda bu ish amalga oshirilgan ekan.
Mazkur tarjimalarning ko'plari bizning davrimizgacha etib kelmagan. Bizgacha etib kelgan Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi haqida ustoz Muhammad Hamidulloh quyidagilarni yozadilar:
«To'rtinchi hijriy asrda podshoh Mansur ibn Nuh Somoniy hijriy 345 sanada turkistonlik katta ulamolardan bir jamoasini Qur'oni Karimning hammasini fors, sharqiy va g'arbiy turk tillariga tarjima qilishga amr etdi.
Usha tarjimaga Tabariy tafsirining xulosasini ziyoda qilishga ham farmon berdi. Allohga hamd bo'lsin, bu tarjimalar bizga etib keldi va ular Tehron hamda Istanbulda chop etildi».
Ko'rinib turibdiki, musulmonlar o'z mustaqilliklariga, taraqqiyotlariga sohib bo'lgan vaqtlarida o'z Muqaddas Kitoblariga ham yaxshi xizmat qilganlar. Ammo har jihatdan zaiflashib, tushkunlikka yuz burganlarida hamma narsani, jumladan, Qur'oni Karim ma'nosi tarjimalarini ham boshqalarga topshirib qo'yganlar.
Allohga hamdu sanolar bo'lsin, hozirda bu ishga alohida e'tibor berilib, ushbu hassos sohada ham bir qancha yaxshi ishlar amalga oshirilmoqda. Bu ishda asosan arab bo'lmagan musulmonlar xizmat qilmoqdalar, desak mubolag'a qilmagan bo'lamiz. Chunki aynan o'sha kishilar o'z xalqlariga Qur'oni Karim ma'nolarini o'z tillariga tarjima qilib bermoqdalar.
Albatta, bu erda ham o'ziga xos nozik muammolar bor. Arab bo'lmagan musulmon xalqlar ichida arab tilini, islomiy ilmlarni yaxshi o'zlashtirganlar tarjima va o'z tillarida yuqori saviyada asar bitish sohasiga vaqtlari qolmagan bo'ladi. Aksincha, adib va tarjimonlikni yaxshi egallagan shaxslarda esa arab tili va islomiy ilmlarni kerakligicha o'zlashtirishga vaqt qolmaydi.
Ammo, shunday bo'lsa ham, Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi bo'yicha sezilarli siljish yuzaga chiqmoqda. Hozirda Qur'oni Karim ma'nolari deyarli barcha tillarga tarjima qilingan. Ba'zi tillarda esa bir necha tarjimalar mavjud.
Ustoz Muhammad Hamidullohning ta'kidlashlaricha, urdu tilida Qur'oni Karim ma'nolarining uch yuzdan ortiq tarjimasi, fors va turk tillarida esa yuzdan ortiq tarjimasi bor.
Lekin gap tarjimalarning sonida emas, sifatida ekanini unutmasligimiz lozim. Bu sohada ham ko'pgina ishlar qilinmoqda. Bir necha tashkilotlar, mutaxassislar hamkorlikda ish olib bormoqdalar. Alloh taolo bu ishlar ning barchasining O'z Kitobi yo'lidagi xolis va foydali xizmatlar bo'lishini nasib qilsin.
Bu sohada asosiy e'timod tafsirga bo'lishi kerak, ammo ma'lum maqsadlarda Qur'oni Karim ma'nolari tarjimasi ham kerak bo'lib qoladi. Ana o'sha maqsadlardan ba'zilarini zikr qilib o'tamiz:
Tilovat qilib ketayotgan kishi hojati tushganda darhol hoshiya chetiga qarab, ma'noni anglab olaveradi. Huddi shu ma'noda arab bo'lmagan musulmonlar qiyinchilikka uchraydilar. Hatto ba'zi qorilar ham o'zlari o'qiyotgan oyatlarining ma'nosini tushunmaydilar.
Qur'oni Karimni tilovat qilgan odam qaysi oyatning ma'nosini bilmoqchi bo'lsa, darhol raqamiga qarab, ko'rib olaveradi.
Va oxirgi duoimiz «Olamlarning Robbi – Alloh taologa hamd bo'lsin», deyishdir.
KITOB BITDI (barchamizni boamallardan qilsin...)
Jonajon vatanimiz O‘zbekistonda amalga oshirilayotgan taraqqiyot tobora yangidan yangi bosqichlarga qadam qo‘yishda davom etmoqda. Bu, shubhasiz, jamiyat hayotining har bir jabhasida “Inson manfaatlari hamma narsadan ustun” tamoyiliga asoslangan o‘ziga xos bir qator islohotlarni amalga oshirishda ham o‘z ifodasini topmoqda. Mamlakatimizda turli dinlarga e’tiqod qiluvchi millat vakillari o‘rtasida o‘zaro diniy bag‘rikenglikni targ‘ib etish, millatlararo totuvlik va ijtimoiy barqarorlikni ta’minlashga qaratilgan islohotlar ham shular jumlasidandir. O‘zbekiston Respublikasi Prezidentining 2025 yil 21 aprel kuni e’lon qilingan “Fuqarolarning vijdon erkinligi huquqi kafolatlarini yanada mustahkamlash hamda diniy-ma’rifiy sohadagi islohotlarni yangi bosqichga olib chiqish chora-tadbirlari to‘g‘risida”gi PF 68-sonli Farmonida ham ayni shu masalalar nazarda tutilgan. Mazkur farmonda ta’kidlanishicha, jahon tamaddunida alohida o‘rin tutgan, umumbashariy taraqqiyot omili bo‘lgan ilm-fan va madaniyat rivojiga katta hissa qo‘shgan buyuk alloma va mutafakkirlarimiz qoldirgan ulkan ilmiy-ma’naviy merosini chuqur o‘rganish, yosh avlod qalbida Vatanga sadoqat, milliy-diniy qadriyatlarga hurmat tuyg‘ularini tarbiyalashda ulardan unumli foydalanish bu islohotlarning asosiy negizini tashkil etadi.
Farmonga asosida Din ishlari bo‘yicha qo‘mita va O‘zbekiston musulmonlari idorasi hamda Buxoro viloyati hokimligining Bahouddin Naqshband yodgorlik majmuasi markazi muassisligida Bahouddin Naqshband ilmiy-tadqiqot markazini tashkil etish takliflari ma’qullangan va uning asosiy vazifalari belgilab berilgan. Jumladan, unda “...buyuk ajdodimiz Bahouddin Naqshband va naqshbandiylik tariqati allomalarining yuksak insonparvarlik g‘oyalarini ilmiy asosda o‘rganish, yosh avlodni bag‘rikenglik hamda o‘zaro hurmat ruhida tarbiyalash maqsadida targ‘ibot ishlarini olib borish” ham qayd etib o‘tilgan. Albatta, bu vazifani bajarish nafaqat olimlar, balki bugun diniy sohada xalqqa xizmat qilayotgan barcha xodimlar zimmasiga ham ulkan mas’uliyat yuklaydi. Zero, sohaning har bir xodimi tasavvuf ta’limoti tarixi va uning bugungi kundagi ahamiyatini teran anglashi, yurtimizda yashab, ijod qilgan ulug‘ allomalarning boy ilmiy-ma’naviy merosini xalqqa yetkazishi, keng targ‘ib qilishi zamon talabidir.
Bahouddin Naqshband va naqshbandiylik tariqati haqida so‘z ketganda, eng avvalo, turli manbalarda bu ulug‘ alloma haqida aytilgan fikr-mulohazalarga to‘xtalib o‘tish o‘rinlidir. Ana shunday manbalardan biri, so‘zsiz, ulug‘ mutafakkir Alisher Navoiy bobomizning qator asarlaridir. Shoir ijodida naqshbandiylik tariqati asosiy o‘rin tutadi. Har bir asarining g‘oyaviy mazmuni, ularda ilgari surilgan tasavvufiy qarashlar bevosita uning Bahouddin Naqshband va naqshbandiylik tariqatiga katta e’tibor berganligidan darak beradi. “Lison ut-tayr” dostoni ham bundan mustasno emas.
Asarning “Xoja Bahouddin Naqshband so‘zi fanoyi komil maqomida” bobida shoir ulug‘ allomaga shunday ta’rif beradi:
Xojai oliy sifoti arjmand,
Shah Baho ul Haq vad-din Naqshband.
Chun bu iqlim uza bo‘ldi taxtgir,
Tuzdi yo‘qluk kishvari uzra sarir.
Navoiy ta’kidlashicha, Shoh Bahouddin Naqshband oliy axloqiy sifatlarga ega zotdir. Chunonchi, u zot bu iqlim taxtiga o‘tirgach, ya’ni dunyoga kelgan kunidan boshlab, o‘zini yo‘qlik taxtida ko‘rdi. Demak, Shoh Bahouddin Naqshband hazratlarining eng ulug‘ insoniy fazilatlaridan o‘zligini anglab, xudbinlikdan kechishdir. Shoir fikrini davom ettirar ekan yozadi:
O‘z vujudin pok sayri haqshunos,
Har ne birlakim qilur erdi qiyos.
Ondin o‘zni kam topar erdi base,
Sarvu guldin o‘ylakim xoru xase.
Haqshunos – Allohni tanigan alloma o‘zini nimaga qiyos qilsa, undan past ko‘rar, ya’ni oddiy xas sarv bilan gulning nazdida qanchalik ko‘rimsiz bo‘lsa, u zot ham o‘z vujudini hech qachon biror narsadan ortiq ko‘rmas va butun hayoti davomida shunday kamtarlikka amal qilib yashagan. Agar insonlar o‘z hayotlarini insonparvarlik va bag‘rikenglik asosida qursalar, dunyoda ro‘y berayotgan o‘zaro nizolar, qirg‘inbarot urushlar, o‘tkinchi mol-dunyo uchun qilinayotgan pastkashliklarga barham berilgan, insonlar bir-biri bilan tinch-totuv hayot kechirgan, ona zamin bag‘rida begunoh go‘daklarning qonlari daryo bo‘lib oqmagan bo‘lar edi. Ammo afsuski, bugun dunyoning turli mamlakatlarida bunday mislsiz fojialarning guvohi bo‘lib turibmiz.
Tasavvuf ahli orasida Bahouddin Naqshbandiy hazratlarining: “Musibatlar juda ko‘pdir. Faqat eng buyuk musibat esa vaqtning foydasiz, bekorga ketishidir”, – degan pandu nasihati mashhurdir. Shunga ko‘ra hikoyatda naqshbandiylikning yana bir tamoyili bozgashtga ham to‘xtalib o‘tiladi. Unga ko‘ra o‘zining har bir nafasini nazorat qilgan orif uning biror lahzasi, hattoki, nafas olish va chiqarishning orasidagi onlardan biri ham, g‘aflat bilan behuda o‘tgan bo‘lsa bozgasht qilishi, ya’ni g‘aflatda kechgan har bir ishini qaytadan bajarishi lozimligini ta’kidlaydi.
Zero, ahli Haq – Allohning oshiqlari shu tariqa o‘z vujudini inkor etib, shu sabab bilan budini – borligini nabud – yo‘qlikka almashtiradiki, shoir bu o‘rinda kitobxonlarni naqshbandiylikning yana bir rashhasi “vuqufi qalbiy” – “qalbdan ogoh bo‘lish”ga qaratadi. Bu rahshaga ko‘ra solik hamisha o‘z qalbidan ogoh bo‘lishi, unda kechayotgan har bir o‘y-fikrlarni tartibga solib, hatto xayolan bo‘lsa-da, kibru havoga, manmanlikka yo‘l qo‘ymasligi kerak.
Alisher Navoiy Bahouddin Naqshband hazratlari umrlarining oxirigacha o‘zlarida mujassam bo‘lgan fazilatlarni tark etmaganligi va shu tariqa fano bo‘lganliklarini aytib, shunday yakunlaydi:
Bo‘yla oshom ettilar jomi fano,
Qolmog‘ondin so‘ng asar o‘zdin yano.
Haq vujudidin baqoye topmayin,
Jomi vahdatda liqoye topmayin,
Chun fano xayliga doxil bo‘ldilar,
Boqiyi mutlaqqa vosil bo‘ldilar.
Shoir ta’kidlashicha, Bahouddin Naqshband hazratlari o‘zligidan, ya’ni “men”likning kibru havolaridan kechgan holatda vafot etdilar. U kishining nazarida Haq vujudidan boshqa boqiy bo‘lmadi, o‘zining Haq nazdida hechligini anglab yetdi va fano xayli – ahliga qo‘shilib, boqiyi mutlaq – Alloh visoliga erishdi.
Alisher Navoiyning “Lison ut-tayr” dostonidan olingan hikoyatlar garchi hajman kichik bo‘lsa ham, Bahouddin Naqshband hazratlari ta’limotining eng asosiy tamoyillarini o‘zida aks ettirganligi bilan qadrlidir. O‘ylaymizki, mushtariylar bu asar tahlilini Prezidentimiz farmonlarida aytilgan “tasavvuf ta’limoti tarixi va uning bugungi kundagi ahamiyatini ilmiy tadqiq etish, “Yetti pir” allomalari va aziz avliyolarning boy ilmiy-ma’naviy merosini xalqaro maydonda keng targ‘ib qilish” yo‘lidagi arzimas urinishlarimizdan biri sifatida qabul qiladilar va yo‘l qo‘ygan nuqson-xatolarimizni kechiradilar. Albatta, umid qilamizki, bu borada yanada teranroq qarashlar bilan boyitilgan maqolalar bilan bizni xursand etadilar.
Alisher domla Naimov,
Farg‘ona viloyati bosh imom-xatibi o‘rinbosari