Shu munosabat bilan ushbu oliy ta'lim muassasasida tashkil etilgan tadbirda universitet kengashi qaroriga muvofiq janob elchiga ta'lim va ilm-fan rivojiga qo'shgan salmoqli hissasi uchun faxriy professor unvoni topshirildi.
Mehmet Sureyya Er ilmiy faoliyati davomida AQShning qator universitetlarida o'rta asrlar Usmonli turk qo'lyozmalarini tadqiq qilish borasida katta yutuqlarga erishgan. Matnshunoslik bo'yicha yuqori ilmiy qiymatga ega bo'lgan doktorlik dissertatsiyasini himoya qilgan.
U Turkiya hamkorlik va koordinatsiya agentligi (TIKA) Markaziy Osiyo va Kavkaz davlatlari boshqarmasi boshlig'i sifatida Markaziy Osiyo, xususan, O'zbekiston madaniyati, tarixi tadqiqi borasida katta tajribaga ega bo'lgan. Turkiya Respublikasining O'zbekistondagi Favqulodda va muxtor elchisi etib tayinlanganidan so'ng o'zbek tilini qisqa muddatda mukammal o'zlashtirgani esa o'zbek xalqiga bo'lgan cheksiz ehtiromi namunasidir.
Mehmet Sureyya Erning tashabbuskorligi natijasida universitetning Turkiya oliy ta'lim muassasalari bilan aloqalari rivoji yangi bosqichga ko'tarildi, Alisher Navoiy nomidagi Toshkent davlat o'zbek tili va adabiyoti universiteti Turkiyaning Anqara Hoji Bayram Vali universiteti, Istanbul Madaniyat universiteti, Marmara universiteti kabi nufuzli ta'lim muassasalari bilan o'zaro hamkorlik memorandumlarini imzoladi. Bugun ana shu hamkorlik natijasida ikki davlat oliy ta'lim muassasalari o'rtasida ilk bor xalqaro qo'shma magistrlik dasturi yo'lga qo'yildi. Bu O'zbekiston va Turkiya oliy ta'lim tizimidagi hamkorlikning yangi sahifasi sifatida tarixga kirdi.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday dedilar: «(Umrida) aslo yaxshilik qilmagan bir kishi o‘z ahliga: «O‘lsam, (jasadimni) kuydirib, yarmini quruqlikka, yarmini dengizga sochib yuboringlar. Allohga qasamki, agar Alloh meni topib olsa, hech kimga bermagan azobi bilan azoblaydi», dedi.
O‘sha odam o‘lgach, buyurganidek qilishdi. Alloh quruqlikka buyurdi, u (kulning) o‘zidagi qismini to‘pladi, so‘ng dengizga buyurdi, u ham uning o‘zidagi qismini to‘pladi. Keyin U Zot: «Nega bunday qilding?» dedi. U: «Sendan qo‘rqqanimdan, yo Robbim! Axir O‘zing bilguvchisan!» dedi. Shunda Alloh uni mag‘firat qildi» (Imom Muslim rivoyati).