Sayt test holatida ishlamoqda!
04 Iyul, 2025   |   9 Muharram, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:11
Quyosh
04:55
Peshin
12:33
Asr
17:42
Shom
20:04
Xufton
21:40
Bismillah
04 Iyul, 2025, 9 Muharram, 1447

05.02.2021 y. Islom dinining folbinlik, sehr va “duoxonlik” kabi amallarga munosabati

01.02.2021   6803   18 min.
05.02.2021 y. Islom dinining folbinlik, sehr va “duoxonlik” kabi amallarga munosabati

بسم الله الرحمن الرحيم

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَم، وَالصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ عَلَى رَسُولِهِ الأَكْرَم وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِيْنَ اَمَّا بَعْدُ

ISLOM DININING FOLBINLIK, SYeHR VA “DUOHONLIK” KABI AMALLARGA MUNOSABATI

Muhtaram jamoat!Sehr deganda bir narsani haqiqatidan boshqa tarafga burishni tushuniladi. Bundan sehrgarlarni botil narsani haqiqat qilib ko'rsatishlari kelib chiqadi. Sehrni ayrim ulamolar mana bunday tushuntirishgan: sehr bu – sehrgar bilan jin o'rtasidagi kelishuvdan iborat bo'lib, unga ko'ra jin sehrgarga itoat qilib, yordam beradi va so'ragan narsasini bajaradi. Buning uchun sehr qilmoqchi bo'lgan kishi jinga atab ba'zi harom va shirk amallarni bajarishi kerak. Bundan esa sehr-jodu qiluvchilar ma'siyat, shirk va kufrdan iborat ishlarni qilishlari va shunga buyurishlari ma'lum bo'lyapti. Islomdan oldin bu ish juda ham keng avj olgan edi. Jinlarning ayrimlari osmondagi farishtalarning o'zaro gaplarini o'g'rincha eshitib olib, erdagi folbinlarga etkazib turishgan. Qur'on nozil bo'la boshlagandan keyin jinlar va folbinlar o'rtasidagi ushbu munosabatlar nihoyasiga etgan. Bu haqida Qur'on karimda jinlarning tilidan shunday deyiladi:

 وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ ۖفَمَنيَسْتَمِعِالْآنَيَجِدْلَهُشِهَابًارَّصَدًا

وَأَنَّا لا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الأرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا 

(سورة الجن 9-10)

ya'ni: Endi hozir (Muhammad payg'ambar bo'lgach), kimki (qaysi jin) tinglamoqchi bo'lsa, o'zini kuzatib turgan bir uchar yulduzni topar. Biz erdagi kishilarga yomonlik iroda qilinganmi yoki Parvardigorlari ularga to'g'ri yo'lni iroda qilganmi, bilmasmiz (Jin surasi 9-10-oyatlar).

Azizlar! Agar e'tibor bersak, sehr-jodu bilan birga doim folbinlik zikr qilinadi. Folbinlik bu – kelajakdan, g'aybdan xabar berishdir. G'ayb ilmi Allohga xos bo'lganligi uchun uni da'vo qilish – islomdagi gunohi kabiralardan biridir. Sehr va folbinlikning har biri gunoh jihatidan bir-biridan kam bo'lmaganligi uchun har ikkisi haqida bir hadisi sharifda umumlashtirib keltirilgan. Rasululloh sallallohu alayhi vasallam dedilar:

مَنْ أَتَى كَاهِناً أَوْ عَرَّافاً فَصَدَّقَهُ بِمَا يَقُولُ فَقَدْ كَفَرَ بِمَا أُنْزِلَ عَلَى مُحَمَّدٍ

(رواه الإمام أحمد عن أبي هريرة رضي الله عنه)

ya'ni, “Kimda-kim sehr-jodu qiluvchi yoki fol ochuvchiga borib, uning aytayotgan gaplariga ishonsa, Muhammadga nozil qilingan (islom dini)ga kufr keltiribdi” (Imom Ahmad rivoyatlari).

Folbinlar ko'proq kelajakda ro'y beradigan ishlarni bilishlarini da'vo qiladilar. Bu esa, shariat hukmi bo'yicha, kufr hisoblanadi. Chunki g'aybni faqat Alloh taoloning O'zigina biladi. Kim uni bilishni da'vo qilsa, kofir bo'ladi. Alloh taolo Qur'oni karimda:

 وَعِندَهُۥمَفَاتِحُٱلْغَيْبِلَايَعْلَمُهَآإِلَّاهُوَ...

 (سورة الأنعام 59)

ya'ni, “G'ayb (yashirin ish va narsalar) kalitlari Uning huzuridadir. Ularni Undan o'zga bilmas...” deb marhamat qilgan (An'om surasi 59-oyat).

Yana boshqa bir oyatda esa:

عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا

ya'ni, “(U) g'aybni biluvchidir. Bas, O'z g'aybidan biror kimsani xabardor qilmas. Faqat O'zi rozi bo'lgan (tanlagan) payg'ambarnigina (ikki dunyoning ba'zi sirlaridan ogoh etar). Bas, albatta, U (Alloh) (har bir payg'ambarning) oldidan ham, ortidan ham kuzatuvchi (farishta) yo'llar, – deb marhamat qilgan (Jin surasi 27-oyat).

Folbinlar hattoki Alloh taolo payg'ambarlariga ham bildirmaydigan g'ayb ishlarni bilishni da'vo qilayotgan yolg'onchi ekanliklari shu erdan ma'lum bo'lyapti.

Ali ibn Abu Tolib raziyallohu anhu: “Folbin – sehrgardir, sehrgarlik esa kofirlik alomatlaridandir,” – deganlar.

Yuqoridagi oyat va hadisi shariflardan ma'lum bo'lishicha, sehr-jodu, bashoratchilik va boshqa issiq-sovuq qilish kabi ishlar shariatimizda qattiq qoralangan. Hattoki ayrim hadisi shariflarda keltirilishicha, ushbu ishlar halokatga olib boruvchi amallardan ekan. Shuning uchun bu ishlarni hech qanday sabab bilan umuman oqlab bo'lmaydi.

Azizlar! Ming afsuslar bo'lsinki, bugungi kunimizda ham folbinlarning ham jamiyat, ham oilalar tinchligiga rahna solayotgani hech kimga sir emas. Turli “duoxon”, azayimxon va ular kabi boshqa shaxslar huzuriga borib, ham vaqtini ham naqdini sarflash bilan birga Yaratganga osiy bo'layotgan yurtdoshlarimiz hali-hanuz uchrab turibdi. Ularning orasida farzandlarimizning tarbiyasida o'rinlari katta bo'lgan ayollarning ko'pligi tashvishimizni yana ham orttiradi. Jamiyatda yuz beradigan ajralishlarning katta qismiga aynan shular sababchi bo'ladi, desak, xato qilmaymiz. Bu haqda Qur'oni karimda bunday deyilgan:

واتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّيَاطِينُ عَلَىٰ مُلْكِ سُلَيْمَانَ ۖوَمَاكَفَرَسُلَيْمَانُوَلَٰكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ ۚوَمَايُعَلِّمَانِمِنْأَحَدٍحَتَّىٰيَقُولَاإِنَّمَانَحْنُفِتْنَةٌفَلَاتَكْفُرْۖفَيَتَعَلَّمُونَمِنْهُمَامَايُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ ۚوَمَاهُمبِضَارِّينَبِهِمِنْأَحَدٍإِلَّابِإِذْنِاللَّهِۚوَيَتَعَلَّمُونَمَايَضُرُّهُمْوَلَايَنفَعُهُمْۚوَلَقَدْعَلِمُوالَمَنِاشْتَرَاهُمَالَهُفِيالْآخِرَةِمِنْخَلَاقٍۚوَلَبِئْسَمَاشَرَوْابِهِ أَنفُسَهُمْ ۚلَوْكَانُوايَعْلَمُونَ

ya'ni, “Va Sulaymon podshohligidagi shaytonlar (jinlar) aytgan narsalarga ergashadilar. Sulaymon kofir emas edi, balki odamlarga sehr o'rgatadigan shaytonlar kofir edilar. Bobildagi Horut va Morut (nomli) farishtalarga tushirilgan narsalarga (ergashadilar). Holbuki, u farishtalar: "Biz faqatgina fitnamiz (ya'ni, odamlarni aldab imtihon qilish uchun yuborilganmiz) bas, (biz aytgan narsalarni qilib) kofir bo'lib qolma", demasdan turib, hech kimga hech narsa o'rgatmas edilar. Va o'shalardan (Horut va Morutdan) er xotinning o'rtasini buzadigan narsalarni o'rganadilar. (Lekin) ular (yahudiylar) Allohning iznisiz hech kimga zarar etkaza olmaydilar. Hech foydasiz, bilaks, zararli narsalarni o'rganadilar” (Baqara surasi 102-oyat).

Demak, ular qadimdan kishini juftidan ajratishga harakat qilib kelishgan ekan. Aynan folbinlar sabab er-xotinlar o'rtasi buzilib ketayotgani kabi, qarindosh-urug'lar va qo'ni-qo'shnilar orasi ham tobora buzilib ketyapti. Inson boshiga tushgan kulfat, musibat yoki o'ziga etgan xastalik sabab ular huzuriga boradi. Ular esa bu ishlarni ovsiningiz, qo'shningiz yoki falonchilar sizga qarshi o'qitgani, isitma-sovutma qilgani sabab bo'ldi deb, o'zlarini topqir qilib ko'rsatadi. Natijada qarindosh va mahalladoshlar orasiga sovuqchilik tushadi. Biz agar bu borada dinimiz ko'rsatmalariga amal qilsak, imonimiz mukammal va Allohning oldida yuzimiz yorug' bo'ladi. Chunki Parvardigori olam siz-u bizlarni bu dunyoda aka-uka va ahil-do'st bo'lib yashashga buyurgandir.

Hozirgi paytda fol ochishning turlari son-sanoqsiz bo'lib ketdi. Karta bilan, qushlarga xat torttirish bilan, qo'lning kaftiga qarab turib, suratga qarab va hokazolar... Yuqorida aytilgandek, bularning hammasi – kufr ishlardir. Payg'ambarimiz sallollohu alayhi vasallam:

مَنْ أَتَى عَرَّافًا، فَسَأَلَهُ عَنْ شَيْءٍ فَصَدَّقَهُ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاةٌ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً

(رواه الإمام مسلم)

ya'ni, “Kimda-kim folbinga borib, undan biror narsa so'rasayu va uning aytganiga ishonsa, uning 40 kunlik namozi qabul bo'lmaydi”, – deganlar. Bu hadisi sharifda folbinga borish oqibatida qilingan ibodatlarni ham qabul bo'lmasligi aytilmoqda.

Muhtaram jamoat! Ko'pincha shumlanish yoki biror narsani bexosiyat deb hisoblash odamlarda uchrab turadi. Dinimizda buning muolajasi berilgan. Buning uchun Alloh taologa tavakkul qilish va uning qazoi-qadariga imon keltirish kerak. Agar shunda ham insoniy tabiati g'olib kelib, shumlanish davom etsa, bu narsaga engilib yuravermasdan tavakkul qiladi. Bu borada ushbu hadis rivoyat qilingan:

 ثَلَاثَةٌ لَا يَسْلَمُ مِنْهُنَّ أَحَدٌ الظَّنُّ وَالطِّيَرَةُ وَالْحَسَدُ فَإِذَا ظَنَنْتَ فَلَا تَحَقَّقْ إِذَا تَطَيَّرْتَ فَلَا تَرْجِعْ

وَإِذَا حَسَدْتَ فَلَا تَبْغِ 

(رواه الإمام عبد الرزاق في مصنفه)

ya'ni, “Uch narsadan hech kim salomat bo'lmaydi: gumon, shumlanish va hasad. Agar gumon qilsangiz, ro'yobga chiqarmang, shumlansangiz qaytmang va hasad qilsangiz, o'zingizni tiying (hasadni ro'yobga chiqarmang)” (Imom Abdurrazzoq “Musannaf”da rivoyat qilganlar).

Shuning uchun yoqmagan narsani ko'rganda, inson “Ey Alloh, yaxshilikni keltiruvchi ham, yomonlikni daf' qiluvchi ham O'zingsan! Sendan o'zga kuch ham, qudrat ham yo'q!” – deb aytishlikka buyurilganmiz.  Bu haqda Umar raziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam:

مَنْ عَرَضَ لَهُ مِنْ هَذِهِ الطِّيَرَةِ شَيْءٌ فَلْيَقُلِ "اللَّهُمَّ لَا طَيْرَ إِلَّا طَيْرُكَ وَلَا خَيْرَ إِلَّا خَيْرُكَ وَلَا إِلَهَ غَيْرُكَ

ya'ni, “Kimda ushbu shumlanishlardan biri paydo bo'lsa, (Ey Alloh, yomonlik ham yaxshilik ham faqat sendan. Sendan o'zga iloh yo'q), deb aytsin”  deganlar.

Demak, musulmon shaxs sehr-jodu qiluvchilar, folbinlar, azayimxon va “duoxon”larga bormasligi va ishonmasligi kerakligidan tashqari, ularni huzuriga etaklashi mumkin bo'lgan shumlanishdan ham saqlanishlari lozim bo'lar ekan.

 Alloh taolo barchalarimizni sehr-jodu, irim-sirim va boshqa gunohlardan salomat qilib, jamiyatimiz va undagi oilalarni ahil-inoq bo'lib yashashga tavfiq ato etsin!  

Aqidaviy masala sharhi

Allohning kalom sifati

Muhtaram azizlar! Ma'ruzamiz davomida hozirgi kundagi dolzarb aqidaviy masalalardan biri bo'lmish Alloh taoloning kalom (gapirish, so'zlash) sifati haqida suhbatlashamiz.

  Hozirgi kunda ba'zi soxta salafiylar Alloh taolo ham biz bandalarga o'xshab harf va ovoz yordamida gapiradi, demoqda. Vaholanki, Ahli sunna val jamoa – Moturidiy va Ash'ariy e'tiqodida Alloh taoloning biror-bir sifati haqiqati (mohiyati)da ham, kayfiyati (ko'rinishi)da ham bandalarning sifatlariga o'xshamaydi. Bu haqda mo''tabar “Fiqhul akbar” kitobida quyidagi jumlalar keltirilgan:

وصفاتُهُ كلُها بخلافِ صفاتِ المخلوقينَ، يعلمُ لا كعلمِنا، يَقْدِرُ لا كقدرَتِنا، يَرَى لا كرؤيَتِنا، يتكلمُ لا ككلامِنا، ويسمعُ لا كسمعِنا. نحنُ نتكلمُ بالآلاتِ والحروفِ، واللهُ تعالى يتكلمُ بلا حروفٍ ولا آلةٍ. والحروفُ مخلوقةٌ، وكلامُ اللهِ تعالى غيرُ مخلوقٍ

ya'ni: Alloh taoloning barcha sifatlari yaratilganlarning sifatlaridan o'zgachadir. Uning bilishi bizning bilishimiz kabi emas, qudrati bizning qodirligimiz kabi emas, ko'rishi bizning ko'rishimiz kabi emas, eshitishi bizning eshitishimiz kabi emas. Biz vositalar va harflar bilan gapiramiz. Alloh taolo vositalar va harflarsiz gapiradi (ya'ni, ularga muhtoj emas). Harflar yaratilgandir, Alloh taoloning kalomi yaratilgan emasdir.

Demak, yurtimizda an'anaviy hisoblangan moturidiylik ta'limotiga ko'ra, Alloh taoloning eshitish, ko'rish, gapirish va shu kabi sifatlarini yaratilganlarning sifati kabi deb tushunmaslik kerak. Zero, yaratuvchi bilan yaralmishning sifatlari aslo bir xil bo'lmaydi. Alloh taoloning sifatlari uning ilohligiga xos va mos bo'ladi. Alloh taolo sifatlarining mohiyatini Allohning O'ziga topshiramiz. Mana shunday qilish sahobai kiromlar va salafi solihinlarimizning yo'llaridir. Alloh taoloning sifatlari borasida chuqur ketib ular borasida bahs qilish esa bid'atchi kimsalarni yo'lidir. Bu haqda ulug' ajdodimiz Abul Mu'in an-Nasafiyning "At-Tamhid li qovaid at-tavhid” kitoblarida ham atroflicha ma'lumotlar keltirilib, adashgan toifalarga raddiyalar berilgan.

Shuningdek, Imom Molik rahmatullohi alayh: “Ahli bid'atlar – Alloh taoloning ism-sifatlari, kalomi, ilmi va qudrati haqida gapiradilar, sahobai kiromlar va ularga ergashganlar tilini tiygan narsalardan tiyilmaydilar” deganlar.

Hulosa shuki, bu masalada ulamolarimiz bayon qilib bergan ma'lumotlar bilan kifoyalanish va bu borada chuqur ketmaslik maqsadga muvofiqdir.

Alloh taolo barchalarimizni sog'lom aqidada, haq yo'lda sobitqadam aylasin!

  

Kelasi juma ma'ruzasi “Mazhablar Qur'on va hadis mahsuli” haqida bo'ladi, inshaalloh.

Juma mav'izalari
Boshqa maqolalar

Ahli ayolga qilingan nafaqa sadaqadir

30.06.2025   7502   7 min.
Ahli ayolga qilingan nafaqa sadaqadir

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

 

عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مُغَفَّلٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «نَفَقَةُ الرَّجُلِ عَلَى عِيَالِهِ صَدَقَةٌ».

Abdulloh ibn Mug‘affaldan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Kishining ahli ayoliga qilgan nafaqasi sadaqadir», dedilar.

Sharh: Darhaqiqat, ahli ayolga nafaqa qilish sadaqadir. Chunki bunda kishi vojib ibodatni ado etadi. Zotan, shariat hukmi bo‘yicha ahli ayolning nafaqasi vojibdir. Bu Alloh taoloning amridir. Shariatda ko‘rsatilgan amalni Allohning amrini bajarish niyati bilan qilish Alloh taoloning yo‘lida qilingan ish bo‘ladi. Shuning uchun o‘z ahli ayolimga bersam, sadaqaning savobidan mahrum bo‘laman, degan tushuncha noto‘g‘ridir. Aksincha, yaxshi niyat bilan, shariatning buyrug‘ini, Alloh taoloning hukmini ado etyapman, ahli ayolimning nafaqasi menga vojibdir, shuni haloldan ado etaman, deb harakat qilgan kishi ahlining nafaqasi tufayli ulug‘ ajrlarga erishadi.
 

عَنِ الْحَسَنِ يَرْفَعُ الْحَدِيثَ قَالَ: «إِذَا أَنْفَقَ الرَّجُلُ عَلَى أَهْلِهِ مِنْ غَيْرِ إِسْرَافٍ وَلَا إِقْتَارٍ كَانَتْ نَفَقَتُهُ بِمَنْزِلَةِ النَّفَقَةِ فِي سَبِيلِ اللهِ».

Hasandan rivoyat qilinadi: «Kishi ahli ayoliga isrof ham qilmay, juda siqib ham qo‘ymay nafaqa qilsa, Allohning yo‘lidagi nafaqa o‘rnida bo‘ladi».

Sharh: Ahli ayolga, ya’ni qaramog‘idagilarga qilingan nafaqada isrof qilish ham, xasislik qilish ham durust emas. Balki o‘rtacha, bir me’yorda nafaqa qilib borish Allohning yo‘lidagi nafaqa bo‘ladi.

Ahli ayolning nafaqasida isrofga yo‘l qo‘yish barcha holatlardagi isrof kabi noshar’iy ish hisoblanadi. Shu bilan birga, bu ish ahli ayolning haddidan oshishiga, odobsizliklarga qo‘l urishiga sabab bo‘lib qolishi ham mumkin.

Ahli ayolning nafaqasini siqib qo‘yish baxillikning yorqin namunasidir. Bu nafaqadagi kishilarning haqqini poymol qilishdir.

Barcha ish va holatlardagi kabi, bu ishda ham o‘rtacha bo‘lish ma’qul. Zotan, dinimiz vasatiylik – o‘rtacha yo‘l tutish dinidir.


Alloh taolo Furqon surasida aytadi: «Infoq qilganlarida isrof ham, xasislik ham qilmaslar, bu ikkisi o‘rtasida mo‘tadil bo‘lurlar» (67-oyat).

Arab tilida «infoq» – «nafaqa» iboralari mol-pul sarflash ma’nosini anglatadi. Bizda «birovga sadaqa qilish», «ehson qilish» ma’nosida ishlatish odat tusiga kirib qolganligi oyatni noto‘g‘ri tushunishga, xayr-ehson, sadaqa qilganda mo‘tadil bo‘lishi kerag-u, boshqa vaqtlarda nima qilsa, o‘zi biladi, degan xayolga olib kelmasligi lozim.

Musulmon kishi mol-pul sarflashda doimo mo‘tadil bo‘lishi kerak. Mol-dunyoni hech qachon isrof ham qilmasligi va haddan tashqari xasis bo‘lib, zarur joyga va kerakli miqdorda sarflashdan bosh tortmasligi ham kerak.

Islomda shaxsiy mulkchilikka keng yo‘l ochib qo‘yilgan. Shu bilan birga, kishilarga shaxsiy mulklarini havoyi nafslariga binoan tasarruf qilishlariga ham yo‘l qo‘yilmaydi. Avvalo, bu mulkni gunoh ishlarga, harom-harishga ishlatish man qilingan.

Shuningdek, mol-mulkni behuda sarflashga «isrof» degan nomni berib, musulmonlar isrofdan qaytarilgan. Mol-mulkini behuda, noo‘rin sarflaydigan odam «safiyh» – esi past deyiladi. Kim safiyh bo‘lsa, mahkamaning hukmi ila uning mol-mulki muzlatib qo‘yiladi. Kerak bo‘lganida, ma’lum miqdori beriladi, qolgani saqlab turiladi.

Shu bilan birga, o‘ta xasis odamga qarshi chora ham ko‘riladi. Bola-chaqasidan, nafaqasidagilardan qisib, ularga haqlari darajasida sarf qilmasa, mahkama ularning haqlarini olib beradi.


Isrofgarchilik va xasislikni tanqid etib, qoralovchi ko‘plab hadislar kelgan.

عَنْ أَبِي الْمُخَارِقِ قَالَ: خَرَجَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي غَزَوةِ تَبُوكَ فَطَلَعَتْ نَاقَتُهُ، فَقَامَ عَلَيْهَا سَرِيعًا، فَمَرَّ بِهِ رَجُلٌ، فَقَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ: مَا رَأَيْنَا كَالْيَوْمِ رَجُلًا أَجْلَدَ وَلَا أَقْوَى لَوْ كَانَ فِي سَبِيلِ اللهِ. فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِنْ كَانَ يَسْعَى عَلَى صِبْيَةٍ صِغَارٍ فَهُوَ فِي سَبِيلِ اللهِ، وَإِنْ كَانَ يَسْعَى عَلَى وَالِدَيْهِ فَهُوَ فِي سَبِيلِ اللهِ، وَإِنْ كَانَ يَسْعَى عَلَى نَفْسِهِ لِيُغْنِيَهَا فَهُوَ فِي سَبِيلِ اللهِ، وَإِنْ كَانَ يَسْعَى رِيَاءً وَسُمْعَةً فَهُوَ لِلشَّيْطَانِ».

Abul Muxoriqdan rivoyat qilinadi:

«Nabiy sollallohu alayhi vasallam Tabuk g‘azotiga chiqdilar. Tuyalari kelib qoldi. Unga tezda mindilar. Shunda oldilaridan bir kishi o‘tib qoldi. Hamma o‘sha kishiga qaradi. Shunda sahobalardan biri u zotga: «Bugungiga o‘xshash baquvvat, chapdast odamni hech ko‘rmagan edik. Qani endi u Allohning yo‘lida bo‘lsa», dedi.

Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Agar u o‘zining kichik bolalari uchun urinayotgan bo‘lsa, Allohning yo‘lidadir. Agar u ota-onasiga yaxshilik qilish uchun urinayotgan bo‘lsa, Allohning yo‘lidadir. Agar u o‘zining behojatligi uchun urinayotgan bo‘lsa, Allohning yo‘lidadir. Agar riyo va xo‘jako‘rsin uchun urinayotgan bo‘lsa, shaytonning yo‘lidadir», dedilar».

Sharh: Demak, mo‘min-musulmonlar riyokorlikdan, xo‘jako‘rsinchilikdan, falonchi gapiradi, pistonchi kuladi, falonchini qoyil qilib qo‘yay, kabi bandaning rioyasini qilishdan mutlaqo uzoq bo‘lishlari, hazir bo‘lishlari kerak. Balki har bir ishni sof niyat bilan, shariatda ko‘rsatilganidek, Alloh taolodan savob umidida ado etish lozim ekan. Shunda ham hojati ravo bo‘ladi, ham murod-maqsadiga yetib, boshqalarni xursand qiladi, eng muhimi, Allohning yo‘lida amal qilgan inson darajasiga ko‘tariladi.

Ushbu hadisi sharifdan olinadigan foydalar:

1. O‘zining kichik bolalari uchun urinayotgan odam Allohning yo‘lida urinayotgan shaxs ekani.
2. Ota-onasiga yaxshilik qilish uchun urinayotgan odam Allohning yo‘lida urinayotgan shaxs ekani.
3. O‘zining behojatligi uchun urinayotgan odam Allohning yo‘lida urinayotgan shaxs ekani.
4. Riyo va xo‘jako‘rsin uchun urinayotgan odam shaytonning yo‘lida urinayotgan shaxs ekani.

قَالَ شُعْبَةُ: فَقُلْتُ لِعَدِيٍّ: عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ؟ فَقَالَ: عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِذَا أَنْفَقَ الرَّجُلُ عَلَى أَهْلِهِ نَفَقَةً يَحْتَسِبُهَا كَانَتْ لَهُ صَدَقَةً».

Shu’badan rivoyat qilinadi:

«Adiyga: «Nabiy sollallohu alayhi vasallamdanmi?» dedim.

«Ha, Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan. U zot: «Qachon kishi ahliga savob umidida nafaqa qilgan bo‘lsa, uning uchun sadaqadir», dedilar», dedi».

Sharh: Ahliga, qaramog‘idagilarga savob umidida, bu Allohning hukmi, shariatning buyrug‘i, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning ko‘rsatmalari, bu menga vojib, degan niyatda va albatta, halol-pok yo‘l bilan topilgan moldan qilingan nafaqa sadaqa o‘rniga o‘tib, ulkan ajr-savoblarga sabab bo‘lishi shubhasiz haqiqatdir.

«Yaxshilik va silai rahm» kitobi 1-juz