۞أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَهُمۡ أُلُوفٌ حَذَرَ ٱلۡمَوۡتِ فَقَالَ لَهُمُ ٱللَّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحۡيَٰهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَذُو فَضۡلٍ عَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَشۡكُرُونَ٢٤٣
243. (Ey Muhammad), o'limdan qo'rqib, diyorlaridan qochib chiqqan minglab odamlarni ko'rmadingizmi? Alloh ularga "O'linglar!" dedi, so'ng ularni tiriltirdi. Alloh albatta odamlarga fazlu karam qiluvchidir, lekin ularning ko'pchiligi shukr qilmaydi.
Qur'oni karimning mazkur oyatida o'tmishda yashab o'tgan bir qavm qissasini bayon etish orqali hayot va o'lim, o'lgandan keyin tirilish masalalari o'ziga xos bir yo'sinda zikr etiladi. Qadimda bir qavm o'tgan ekan (uning qaysi qavmligi haqida tarixchilar bir qarorga kelishmagan). O'sha qavmga qaysidir bir ko'rinishda yalpi o'lim keladi. Ehtimol, u vabo yoki tuzalmas bir kasallik bo'lgandir yoxud dushman bostirib kirgandir yo boshlariga biror tabiiy ofat kelgandir. Hullasi, o'sha qavm o'limdan qutilib qolish uchun yashab turgan joylarini tashlab, bir xavfsiz joy qidirib ketayotganida Alloh taoloning "O'linglar!" degan amri kelib, barchalari bir soniya ichida halok bo'lishdi. Keyin esa Alloh ularni tiriltirishni istadi va barchalari qayta hayotga qaytishdi. Oyatdan ko'rinib turibdiki, Alloh qazoi qadaridan qochishning aslo iloji yo'q, U bir bandaga o'limni iroda qilsa, eng bexatar joyda ham halok bo'lishi mumkin. Shu o'rinda ibratli bir rivoyatni keltirib o'tsak: "Bir qo'rqoq kishi bor edi, urush paytida doim lashkarning orqa tarafida berkinib yurar, qilich-o'qdan qochishga harakat qilar edi. Bir kuni qarashsa, o'sha kishi qo'shinning eng oldingi safida jang qilayotgan emish. Shunda buning sababini so'rashibdi. Boyagi kishi bunday javob qilibdi: "O'tgan kuni jang payti bir kamon o'qi kelib oldimga tushdi. Nazarimda o'q qimirlayotganday tuyuldi. E'tibor berib qarasam, o'q tuproq ostida yashirinib yotgan ilonga kelib sanchilgan ekan. Shundan xulosa qildimki, qayoqqa qochsam ham ajal etsa, qutilish yo'q, o'sha joyda tutib olarkan. Shuning uchun qo'rquvni bir chetga uloqtirib, jangda oldingi safga o'tdim...".
وَقَٰتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ٢٤٤
244. Alloh yo'lida jang qilinglar va anglanglarki, Alloh eshituvchi va biluvchidir.
Alloh yo'lida jang qilish degani, Uning dini ravnaq topishi va yoyilishi, zulm va zolimlar yo'liga to'siq qo'yilishi, insoniy munosabatlarda Islom adolati o'rnatilishi yo'lida olib borilgan jiddu jahd, ya'ni intilish va harakatlardir. Islom aqidasiga ko'ra, "jiddu jahd" biror ishga qat'iy azmu qaror qilish ma'nosini anglatadi. Payg'ambarimiz Muhammad alayhissalom mo'minlarga: "Eng ulug' jihod insonning o'z nafsiga qarshi olib borgan jihodidir", deya ta'lim berganlar. Oyati karima ogohlantiryaptiki, ey insonlar, hayotga muhabbat yoki o'limdan qo'rqish tuyg'ulari sizlarni jiddu jahd qilishdan to'sib qo'ymasin. "Islom terrorni la'natlaydi" kitobida bunday yozilgan: "Adolat, tinchlik va o'zaro tenglik o'rnatish uchun, odamlarga nisbatan adolatsizlik qilayotgan, ularni xo'rlayotgan, zulm va shafqatsizlik ko'rsatayotgan, insonning qonuniy haq-huquqlarini poymol qilayotgan kimsalarga qarshi g'oyaviy kurash olib borish ham jihod hisoblanadi. Huddi shu yo'sinda dinga qarshi bo'lgan, dahriyona va xudosizlikka asoslangan ta'limotlar bilan har qanday ko'rinishda g'oyaviy kurash olib borish ham tom ma'noda jihoddir" (Toshkent, "Movarounnahr", 2003 yil, 31-bet).
مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥٓ أَضۡعَافٗا كَثِيرَةٗۚ وَٱللَّهُ يَقۡبِضُ وَيَبۡصُۜطُ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ٢٤٥
245. Allohga qarzi hasana beruvchi bo'lsa, Alloh unga bir necha barobar qilib qaytaradi. Allohgina rizqlarni kam va mo'l qiladi. Sizlar Uning huzuriga qaytasizlar.
"Allohga qarzi hasana beruvchi" haqida Abu Ya'lo ulug' sahobiy Abdulloh ibn Mas'uddan roziyallohu anhudan shunday rivoyat qiladi: "Ushbu oyati karima nozil bo'lgach, Abu Dahdoh: "Ey Allohning Rasuli, Alloh ham bizdan qarz so'raydimi?" deb so'radi. "Ha, ey Abu Dahdoh", dedilar Nabiy alayhissalom. "Qo'lingizni uzating, ey Allohning Rasuli", degan edi, Rasululloh unga qo'llarini uzatdilar. "Olti yuzta xurmosi bo'lgan mana shu bog'imni Parvardigorimga qarzga berdim", dedi Abu Dahdoh. Keyin u bog'ini o'rab turgan devor oldiga kelib ahli ayolini chaqirdi: "Ey Ummu Dahdoh!". Ayoli "labbay" deya javob qilganida "Chiq bog'dan, men uni Parvardigorimga qarzga berdim", dedi.
Bu voqeadan ibrat shuki, Alloh taolo yo'lida jang qilish yo mol sarflashdan hech kim hargiz chetlanmasin. Chunki jon ham, mol ham yolg'iz Alloh taoloning mulkidir. Istasa, o'likka jon ato qiladi, xohlasa, g'arib-miskin kishini podshoh etib ko'taradi. Olgisi kelsa, sog'ning ham jonini oladi, podshohni gadoga aylantiradi. Hech kim kambag'allashib qolaman, deya Alloh taolo yo'lida qarzi hasana (chiroyli qarz) berishdan xavfsiramasin. Rizqni kamaytirib, tor qiluvchi ham, uni kengaytirib mo'l qiluvchi ham Alloh taoloning O'zidir.
Muhammad Said ibn Ramazon ibn Umar ibn Murod al-Butiy 1929 yilda Usmoniylar imperiyasi tarkibida bo‘lgan, bugungi kunda Turkiya Respublikasi hududiga kiruvchi Jizre (arabcha: Jazirat ibn ‘Umar, kurdcha: Cizîrê Botan) viloyatiga qarashli Jalka qishlog‘ida tavallud topgan. Ushbu hudud tarixan boy ilmiy va madaniy merosga ega bo‘lib, ko‘plab yetuk shaxslar, ayniqsa islom olimlari bilan mashhur bo‘lgan. Jizre hududi o‘zining uzoq yillik ilm-fan va ma’rifat an’analari bilan ajralib turadi. Tarixiy manbalarda bu yerda yashab o‘tgan ko‘plab olimlarning ismlari tilga olinadi. Jumladan, buyuk musulmon tarixchisi va "al-Kamil fī’t-Tarix" asari muallifi Ibnul-Asir (1160–1233), mashhur qiroat olimi Abul-Xoyr Muhammad ibn Muhammad al-Jazariy, mexanika va texnika sohasida kashshof sifatida tanilgan, "al-Jami' baynaal-'ilm val-'amal an-nafi' fī ṣina'at al-ḥiyal" asari muallifi Abul-‘Izz ibn Isma‘il ar-Rozzaz al-Jazariy (vafoti 1206-yil) shular jumlasidandir.
Muhammad Said Ramazon al-Butiy ana shunday yuksak martabali olimlardan biridir. U Islom olamida asosan fiqh, da’vatchilik faoliyati, asarlari va siyosat bilan aloqasi sababli mashhur bo‘lgan. Uning ilmiy merosi, asarlari va ilgari surgan g‘oyalari ko‘pincha G‘azoliy bilan qiyoslanadi [1].
Muhammad Said Ramazon al-Butiy 1934-yilda oilasi bilan Suriyaning Damashq shahriga hijrat qilgan. Ular asosan kurdlar istiqomat qiladigan Ruknuddin mahallasiga joylashadilar. Butiy bolaligidan Qur’on ta’limini boshlaydi va atigi olti oy ichida Qur’onni to‘liq xatm qiladi. Keyinchalik otasi bosh-qoshligida turli madrasalarda diniy ilmlar bilan shug‘ullanadi. 1953-yilgacha Shayx Hasan Habanka al-Maydoniy boshchiligidagi "At-tavjih al-islomiy" kollejida nahv, mantiq, balog‘at, usul va boshqa diniy fanlarni o‘rganadi.
1953-yilda Misrning Azhar universiteti Shariat fakultetiga o‘qishga kirib, 1956-yilda tamomlaydi. 1957-yilda Humus shahrida diniy madaniyat o‘qituvchisi sifatida faoliyat boshlaydi. 1960-yilda Damashq universitetining Shariat fakultetida yordamchi lavozimiga tayinlanadi. 1965-yilda Azhar universitetida "Islom huquqida "Maslaha" mavzusida doktorlik dissertatsiyasini "Mumtaz" (juda a‘lo) bahosi bilan himoya qiladi. Shundan so‘ng u Damashq universitetida professor unvoniga erishib, islom huquqi, fiqh, aqida va siyrat fanlaridan saboq beradi.
1970-yilda dotsent, 1975-yilda professor, 1977-yilda esa Shariat fakulteti dekani lavozimiga tayinlanib, 1993-yilgacha bu lavozimda ishlaydi. U arab, kurd, turk va ingliz tillarini yaxshi bilgan. Akademik faoliyati davomida u kitoblari, televideniya, radio va internet orqali keng ommaga diniy ta’lim yetkazgan. Uning Damashqdagi yirik masjidlardagi va’zlari ko‘p sonli kishilarni jamlagan.
Yevropalik tadqiqotchi Andreas Christmann ta’kidlaganidek, diniy amallarga rioya qilmaydigan hatto musulmon bo‘lmagan kishilar ham uning ma’ruzalariga qiziqish bildirgan [2]. 2005-yilda Dubay Qur’on Xizmat Kengashi uni "Namunali Islom Olimi" deb e’tirof etgan. 2012-yilda esa Iordaniya Qirollik Akademiyasi tomonidan tuzilgan eng nufuzli 500 musulmon ro‘yxatida 22-o‘rinni egallagan.
Butiy aqidada Ash’ariy kalom maktabiga ergashgan bo‘lib, salafiylik oqimiga tanqidiy yondashuvi bilan mashhur edi. Fiqhiy yo‘nalishda esa Shofi’iy mazhabiga mansub bo‘lgan.
Butiyning ilmiy faoliyatida birinchi yirik yutug‘i sifatida "ad-Davabitu’l-Maslaha fi’sh-Shari‘ati’l-Islamiyya" nomli doktorlik dissertatsiyasi bo‘lib, bu asar Islom huquqidagi "Maslaha" masalasini chuqur tahlil qilgani sababli tadqiqotchilar tomonidan muhim manba sifatida qadrlanadi.
Uning asl shuhrati esa "Fiqhus-siyra" asari orqali keng tarqalgan. Ushbu kitobda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning hayotlari asosida shar’iy va fiqhiy xulosalar chiqarilib, yangicha ilmiy uslubda taqdim etilgan.
Tahrirchi Bot, [16.05.2025 12:30]
Butiy 70 ga yaqin kitob va ko‘plab maqolalar muallifi bo‘lib, Islom ummati muammolariga bag‘ishlangan "Abhas fi’l-Kimme" nomli o‘nta risoladan iborat to‘plami ham e’tibor qozongan. Bu risolalarda u muammolarga yechimlarning o‘zini emas, balki ularning asl sabablari, xususan, G‘arb qarshisida musulmonlarning ijtimoiy va iqtisodiy jihatdan orqada qolish omillarini ochib berishga intilgan.
U butun umri davomida islomiy fikr, axloq va ma’rifatni targ‘ib etishda fidokorona xizmat qilgan. Afsuski, bu yuksak ilm va taqvo sohibi 2013 yil 21 mart kuni Damashqdagi Imom masjidida dars berayotgan paytida shahid bo‘ldi. Uning vafoti nafaqat Suriyada, balki butun Islom olamida chuqur iztirob bilan qabul qilindi. Shu tariqa Ramazon Butiy o‘zining boy ilmiy merosi va mardonavor xizmatlari bilan musulmon ummatining qalbida chuqur iz qoldirdi.
Muhammaddiyor MO‘MINOV,
Toshkent Islom instituti 402-guruh talabasi.
[1] Mahsum Aslan. Muhammed Said Ramazan el-Bûtî’nin hayatı, eserleri, ilmî kişiliği ve fıkıhçılığı "Muhammad Said Ramazon al-Butiyning Hayoti, Asarlari, Ilmiy Shaxsiyati va Fiqhchilig‘i" nomli magistrlik dissertatsiyasidan. Dijla Universiteti, Sotsial fanlar instituti, Diyarbakir, qisqartirma, 2014.– J.1. — B.1.
[2] Andreas Christmann. Islamic scholar and religious leader: A portrait of Shaykh Muhammad Sa’id Ramadan al-Būti “Musulmon Olim va Diniy Yetakchi: Shayx Muhammad Said Ramazon al-Butiy”, tarj. Muammer İskenderoğlu, Usul islomiy tadqiqotlar jurnali, Son: 2, Iyul-Dekabr, 2004. – 129-154, - B.130.