Oyna – mening eng yaxshi do'stim. Chunki yig'lagan paytim u hech qachon kulmaydi.
Ch.Chaplin
***
Kimki, yolg'on so'zni birovga to'nkar,
O'z qora yuzini yog'ga bulaydi.
Ozgina yolg'on ham ulug' gunohdir,
Ozgina zahar ham halok qiladi.
Hazrati Alisher Navoiy
***
Allohga oltin to'la sandig'ing emas, iymon to'la qalbing muhim.
Sayyid Abror Umar
***
Har narsaning me'yori yaxshi. Odobning esa ortig'i.
Shams Tabriziy
***
Havoyi nafsiga ergashgan insonning yo'li azobli halokat bilan yakunlanadi.
Ko'rdimki, dunyoni yaxshi ko'rgan odamlarga shayton sulton bo'lar ekan.
Shayx Najmiddin Kubro
***
Muallim savol qildi:
– Bolalar, agar Alloh hammamizning jannatga kirishimizni istasa, nega bu dunyoga yubordi?
– Bir o'quvchi o'rnidan turib javob berdi:
– Muallim siz ham hammamizning a'lo baholar bilan sinfdan sinfga ko'chishimizni istaysiz, ammo nega imtihon qilasiz. Barchamizga birday besh baho qo'yib chiqmaysiz?!
***
Soxta mulozamat hiyonatdan darak beradi.
Tarix muhrlagan so'zlar
***
Fasod bir ilondir, boshin darhol ez,
Fasodchining ishi oxiri barbod.
Alloh fasodchini yomon ko'radi:
“Vallohu la yuhibbul fasad…”
“Hikmat yog'dulari” kitobidan
***
“Bas, albatta, har bir qiyinchilik bilan birga engillik bordir. Albatta, har bir qiyinchilik bilan birga engillik bordir”.
Sharh surasi, 5-6 oyat
***
Manbalar asosida Saidabror Umarov tayyorladi
Sobit ibn Ibrohim tahorat ola turib ariqda oqib kelayotgan bir olmaga ko‘zi tushadi va olmani olib yeydi. Olmaning yarmini yeb bo‘lganida, uning haqqi haqida o‘ylab qoladi. Shu xayolda Sobit ibn Ibrohim ariq chetidan yurib olma oqib chiqqan bog‘ga kiradi va bog‘ egasiga:
– Yeb qo‘ygan yarimta olmam uchun haqqingizni halol eting. Qolgan yarmi mana, oling, – deydi.
– Mayli, haqqimni halol etaman, faqat bir shartim bor, – deydi bog‘ egasi yigitning halol, taqvoli ekanini anglab.
– Shartingizni ayting, – deydi Sobit ibn Ibrohim.
Shunda bog‘ egasi:
– Bir qizim bor, uni nikohingga olasan. Lekin rozi bo‘lishingdan avval uning holatidan seni ogoh etishim lozim. Qizimning ko‘zi ojiz, hech narsani ko‘rmaydi, soqov – gapirmaydi va yana qulog‘i eshitmaydi – kar, qimirlamaydi – shol, – deydi.
Bog‘ egasining gaplarini eshitgan Sobit ibn Ibrohim lol bo‘lib qoladi. Yeb qo‘ygan yarimta olmaning haqqidan qo‘rqib, qizga uylanishga rozi bo‘ladi va:
– Mayli, taklifingizni qabul qildim, zora shu bilan Allohning roziligiga erishsam, – deydi.
Ota qiziga oq fotiha beradi. To‘y-tomoshalar o‘tgach, Sobit ibn Ibrohim salom berganicha qizning yoniga kiradi. Qiz salomga alik qaytargancha qo‘li ko‘ksida qulluq qiladi.
Yigit bo‘layotgan ishlardan hayratlanadi: “Bu juda g‘alati-ku, soqov emas ekan-da, salomimga javob berdi. Tik turibdi, demak shol ham emas. Qo‘li ko‘ksida, bundan chiqdi ko‘zlari ham ko‘radi”.
Yigit shoshgancha tashqariga chiqadi va qizning otasiga: “Bu menga va’da qilingan qiz emas-ku, ko‘r, soqov, kar va shol deganingizning boisi ne?!” – deydi.
“Nega endi?” – izoh beradi qizning otasi: “Bu o‘sha qiz. Ko‘zi ojiz deganim – uning ko‘zlari Alloh harom qilgan narsaga boqmagan, qulog‘ining karligi – Alloh harom qilgan narsalarga quloq tutmagan, soqovligi ham rost, chunki tili Allohning zikrigagina aylangan, sholligi – yomon ishga yurmagan”.
Sobit ibn Ibrohim birovning haqqidan qo‘rqqanligi evaziga oliy mukofotga erishadi. Vaqt o‘tishi bilan uning ayoli yer yuzini ilm va fiqhga to‘ldirajak bir zotga, buyuk Imom Abu Hanifaga homilador bo‘ladi.