Eng so'nGgi manzillar
١8- لِأَهْلِ الْخَيْرِ جَنَّاتٌ وَنُعْمَى وَلِلْكُفَّارِ أَدْرَاكُ النَّكَالِ
Ma'nolar tarjimasi:
Solih bandalarga jannatlar va shodu xurramliklar bo'ladi, kofirlarga esa qattiq jazolarning eng tubi bo'ladi.
Nazmiy bayoni:
Solihlarga jannat, shodu xurramlik,
Kofirlarga uqubat, azob alamlik.
Lug'atlar izohi:
لِ – jor harfi اِلَى ma'nosida kelgan.
الْخَيْرِأَهْلِ – jor majrur xabari muqaddam. Matnda kelgan “ahli xayr”dan barcha ummatlarning mo'minlari nazarda tutilgan.
جَنَّاتٌ – mubtado. Lug'atda “daraxtzor bog'” ma'nosini anglatadi.
وَ – mutlaq jamlash uchun kelgan atf harfi.
نُعْمَى – kalimasi نُعْمَةٌ ning ko'plik shakli bo'lib, “ko'z quvonchlari”, “shodu xurramliklar” ma'nolarini anglatadi. جَنَّاتٌ ga atf qilingan.
كُفَّارِ – jor va majrur mubtadosidan oldin kelgan xabar. Mubtadosi اَدْرَاكُ dir. كُفَّارِ kalimasi كَافِرٌ ning ko'plik shakli bo'lib, bundan tashqari كَافِرُونَ كَفَرَةُ va كِفَارُ shakllarida ham jam bo'ladi. Faqatgina كُفَّارُ ko'proq iymonsizlarga nisbatan iste'mol qilinsa, كَفَرَةُ ko'proq ne'matga nonko'rlik qiluvchilarga nisbatan ishlatiladi.
اَدْرَاكُ – kalimasi دَرَكٌ va دَرْكٌ larning ko'plik shakli bo'lib, “eng tubi” ma'nosini anglatadi. Ko'plab sharhlarda إِدْرَاكُ tarzida birinchi harfini kasrali qilib “kofirlarga jazolarning etishi bordir”, ma'nosi berilgan. Lekin tahqiqlarga ko'ra أَدْرَاكُ mo''tabar hisoblanadi.
النَّكَالِ – muzofun ilayh. Lug'atda “qilmishga yarasha berilgan qattiq jazo” ma'nosini anglatadi.
Matn sharhi:
Dunyoda iymon keltirgan va uning taqozosi bo'lgan yaxshi amallarni qilib, xayr ahlidan bo'lgan baxtli insonlarni Alloh taolo ostilaridan anhorlar oqib turadigan jannatlarga kiritadi va xilma-xil ne'matlar bilan mukofotlaydi. Iymon keltirib, yaxshi amallarni qilgan solih bandalarni qanday mukofotlar kutib turgani haqida shunday xabar berilgan:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ يُدۡخِلُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ يُحَلَّوۡنَ فِيهَا مِنۡ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٖ وَلُؤۡلُؤٗاۖ وَلِبَاسُهُمۡ فِيهَا حَرِيرٞ٢٣﴾
“Albatta, iymon keltirgan va solih amallarni qilgan zotlarni Alloh (jannatdagi) ostidan anhorlar oqib turadigan bog'larga kiritur. Ular u joyda oltin bilakuzuklar va marvaridlar bilan bezalurlar, liboslari esa harir (ipak) bo'lur”[1].
Jannatga kirish Alloh taoloning fazlu marhamati bilan bo'ladi. Ya'ni Alloh taoloning fazlu marhamatiga sazovor bo'lgan insonlar jannatga kiradilar. Ammo jannatlarning ichidagi martabalar insonlarning qilgan amallariga ko'ra bo'ladi. Ko'proq va yaxshiroq amal qilganlar ulug' joylarni egallasalar, ulardan kamroq amal qilganlar esa amallariga yarasha pastroq joylarga ega bo'ladilar.
“Jannat lug'atda “bog'” ma'nosini bildirib, aslida, “to'silgan” so'zidan olingan. “Jin” so'zi ham “to'silgan” ma'nosidadir chunki ular ham ko'zlardan yashirin va to'silgan bo'ladilar. “Jinnilik” ham shu ma'noda bo'lib, bunday vasfga ega insonning qalbi yaxshi va yomonni ajratib olish qobiliyatidan to'silganligi uchun shunday nomlangan. Mukofotlar diyori bo'lgan joyning “Jannat” deb nomlanishi esa unga kirgan kishilarni daraxtlar to'sib turgani yoki u joyda beriladigan mukofotlar to unga kirguncha to'silgan bo'lganligi uchundir”[2].
Jannatning nomlari
Matnda جَنَّاتٌ (jannatlar) deya ko'plik shaklida keltirildi, chunki jannatlar ko'p bo'lib, ularning nomlari Qur'oni karimda quyidagicha bayon qilingan:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ كَانَتۡ لَهُمۡ جَنَّٰتُ ٱلۡفِرۡدَوۡسِ نُزُلًا١٠٧﴾
“Albatta, iymon keltirgan va ezgu ishlarni qilgan zotlar uchun Firdavs bog'lari manzil bo'lur”[3].
﴿جَنَّٰتُ عَدۡنٖ يَدۡخُلُونَهَا تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ لَهُمۡ فِيهَا مَا يَشَآءُونَۚ كَذَٰلِكَ يَجۡزِي ٱللَّهُ ٱلۡمُتَّقِينَ٣١﴾
“Ular ostidan anhorlar oqib turadigan mangu jannatlarga kirurlar. Ular uchun u erda xohlagan narsalari bordir. Taqvodorlarni Alloh mana shunday mukofotlagay”[4].
﴿إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ٣٤﴾
“Albatta, taqvodorlar uchun Parvardigorlari huzurida ne'mat bog'lari bordir”[5].
﴿قُلۡ أَذَٰلِكَ خَيۡرٌ أَمۡ جَنَّةُ ٱلۡخُلۡدِ ٱلَّتِي وُعِدَ ٱلۡمُتَّقُونَۚ كَانَتۡ لَهُمۡ جَزَآءٗ وَمَصِيرٗا١٥﴾
“(Ey Muhammad! Ularga) ayting: “Shu (do'zax) yaxshiroqmi yoki taqvodorlarga va'da qilingan mangulik jannatimi?!” Ular uchun (bu) mukofot va natija bo'lur edi”[6].
﴿أَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ جَنَّٰتُ ٱلۡمَأۡوَىٰ نُزُلَۢا بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ١٩﴾
“Iymon keltirgan va solih amallarni qilgan zotlar uchun qilgan amallari sababli jannat maskanlari manzil bo'lur”[7].
﴿۞لَهُمۡ دَارُ ٱلسَّلَٰمِ عِندَ رَبِّهِمۡۖ وَهُوَ وَلِيُّهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ١٢٧﴾
“Ular uchun Parvardigorlari huzurida tinchlik diyori (jannat) bordir. Qilgan (solih) amallari sababli, U ularning do'stidir”[8].
﴿ٱلَّذِيٓ أَحَلَّنَا دَارَ ٱلۡمُقَامَةِ مِن فَضۡلِهِۦ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٞ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٞ٣٥﴾
“U zot bizlarni O'z fazli ila bir turar joyga joylashtirdiki, u erda bizga charchoq etmas, horg'inlik ham etmas”[9].
Jannatiylarning quvonch va xursandchiligi hali jannatlarga kirmaslaridanoq boshlanadi. Jannatga kirish izni berilgandan so'ng hammalari xursandchilikdan entikishib, unga yaqinlashadilar. Jannat eshiklari ham ko'rinib, unga yaqinlashganlarida xursandchilik ustiga xursandchilik bo'lib jannat eshiklari ochiladi va uning qo'riqchilari: “Sizga salomlar bo'lsin! Hush keldingiz! Unga mangu qoluvchi bo'lgan holingizda kiring”, deya olqishlar bilan kutib oladilar:
﴿وَسِيقَ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ رَبَّهُمۡ إِلَى ٱلۡجَنَّةِ زُمَرًاۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوهَا وَفُتِحَتۡ أَبۡوَٰبُهَا وَقَالَ لَهُمۡ خَزَنَتُهَا سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡ طِبۡتُمۡ فَٱدۡخُلُوهَا خَٰلِدِينَ٧٣﴾
“Parvardigorlaridan qo'rqqan taqvoli zotlar ham guruh-guruh holda jannatga boshlab borilur. To qachonki, ular uning darvozalari ochilgan holda ekanida etib kelganlarida va uning qo'riqchilari: “Sizlarga salom! Hush keldingiz! Bas, unga mangu qoluvchi bo'lgan holingizda kiringiz!” – deganlarida (ular behad shodlanurlar)”[10].
Jannatga kirganlaridan so'ng esa ko'zlar ko'rmagan, quloqlar eshitmagan, sanab sanog'iga etib bo'lmaydigan ulug' ne'matlar ato qilinadi:
﴿يَٰعِبَادِ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمُ ٱلۡيَوۡمَ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ٦٨ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بَِٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ مُسۡلِمِينَ٦٩ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ أَنتُمۡ وَأَزۡوَٰجُكُمۡ تُحۡبَرُونَ٧٠ يُطَافُ عَلَيۡهِم بِصِحَافٖ مِّن ذَهَبٖ وَأَكۡوَابٖۖ وَفِيهَا مَا تَشۡتَهِيهِ ٱلۡأَنفُسُ وَتَلَذُّ ٱلۡأَعۡيُنُۖ وَأَنتُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ٧١ وَتِلۡكَ ٱلۡجَنَّةُ ٱلَّتِيٓ أُورِثۡتُمُوهَا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ٧٢﴾
“(U kunda taqvo ahliga aytilur:) “Ey bandalarim! Bugun sizlarga xavf yo'qdir va sizlar aslo g'am chekmaysiz. (Sizlar dunyoda) oyatlarimizga iymon keltirgan va musulmon bo'lgansiz. O'zingiz ham, xotinlaringiz ham mamnunlik hollaringizda jannatga kiringiz!” Ularga oltin laganlar(da taomlar) va qadahlar(da sharoblar) aylantirilur. U joyda ko'ngillar tilaydigan va ko'zlar lazzatlanadigan (barcha) narsa bordir. Sizlar u joyda (jannatda) mangu qolursiz. Qilib o'tgan amallaringiz uchun sizlarga meros qilib berilgan jannat mana shudir”[11].
Jannatlarga kirish Alloh taoloning fazlu marhamati bilan bo'lganidek, do'zaxlarga kirish U zotning adolati bilan bo'ladi.
Ushbu bayt: “Yaxshilarga Alloh taoloning fazlu marhamatiga erishishlariga ko'ra ne'mat darajalari bordir. Kofirlarga esa U zotning adolatiga muvofiq tobora azoblarga sho'ng'ish bordir”, ma'nosini anglatadi. Kofirlarning azoblarga sho'ng'ishlari haqida Qur'onda shunday xabar berilgan:
﴿إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ فِي ٱلدَّرۡكِ ٱلۡأَسۡفَلِ مِنَ ٱلنَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمۡ نَصِيرًا١٤٥﴾
“Albatta, munofiqlar do'zaxning eng tubida (bo'lur)lar. Ularga (o'shanda biror) yordamchi topmaysiz”[12].
“Ya'ni munofiqlar jahannam qa'ridagi tabaqadadirlar. Jahannamning etti tabaqasi bor. Ibn Abbos roziyallohu anhu: “Ular (ya'ni munofiqlar) do'zaxning eng ostida bo'ladilar. Chunki ular Islom va uning ahliga istehzo qilib kufr bilan jamlanganlar. Jannatda darajotlar (yuksalishlar) bo'lganidek, do'zaxda darokatlar (azob chuqurlariga sho'ng'ishlar) bordir”, – degan[13].
Jannatlar ko'p bo'lgani kabi do'zaxlar ham ko'p bo'lib, ularning bir-birlaridan qo'rqinchli nomlari Qur'oni karimda bayon qilingan.
Do'zaxning nomlari
Qur'oni karimda quyidagi nomdagi do'zaxlar borligi zikr etilgan:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ فَتَنُواْ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ لَمۡ يَتُوبُواْ فَلَهُمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمۡ عَذَابُ ٱلۡحَرِيقِ١٠﴾
“Albatta, mo'min va mo'minalarni fitnaga solib, so'ngra tavba qilmagan kimsalarga jahannam azobi va ular uchun o't azobi bordir”[14].
﴿كَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ١٥ نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ١٦﴾
“Yo'q! Axir, u shunday do'zaxdirki, terilarni sidirib oluvchidir”[15].
﴿كَلَّاۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ٤﴾
“Yo'q! Qasamki, albatta, u “Hutama”ga tashlanur!”[16].
﴿إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لَكُمۡ عَدُوّٞ فَٱتَّخِذُوهُ عَدُوًّاۚ إِنَّمَا يَدۡعُواْ حِزۡبَهُۥ لِيَكُونُواْ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ٦﴾
“Albatta, shayton sizlarga dushmandir, bas, uni dushman tutingiz! U o'z firqasini (o'ziga ergashganlarni) do'zax ahli bo'lishga da'vat qilur”[17].
﴿سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ٢٦﴾
“Yaqinda Men uni Saqarda (jahannamda) kuydirajakman”[18].
﴿وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٖ١٤﴾
“Fojirlar (kofirlar) esa do'zaxdadirlar”[19].
﴿فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٞ٩﴾
“Bas, uning onasi “hoviya”dir”. U (hoviya)ning qanday ekanini senga nima bildirdi? U qattiq qizigan o'tdir[20].
Yaxshiga mukofot, yomonga jazo beriladigan qiyomat kunida iymon keltirishdan takabburlik qilganlar ana shunday eng yomon joylarga giriftor bo'ladilar. Jahannamga hukm qilinganlarni azob farishtalari orqalaridan kuch bilan unga itarib boradilar:
﴿يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا١٣ هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ١٤ أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ١٥ ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡۖ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ١٦﴾
“U kunda ular jahannam olovi sari haydalurlar. (Ularga deyilur): “Sizlar yolg'on deb yurgan do'zax mana shudir. Qani, bu ham sehrmi yoki sizlar ko'rmayapsizlarmi?! Unda kuyingiz! Endi (uning azobiga) xoh sabr qiling, xoh sabr qilmang – sizlarga barobardir! Sizlar faqat o'zlaringiz qilib o'tgan qilmishlaringiz jazosini olursiz”[21].
Azob farishtalari kuch bilan do'zaxga itarib borganlaridan so'ng ularga: “Mana bu o'z ko'zlaringiz bilan ko'rib turganlaringiz sizlar yolg'onga chiqargan o't bo'ladi, sehr ekanmi bu, yo dunyoda yaxshilik va iymonni ko'rmaganlaringiz kabi buni ham ko'rmayapsizlarmi, endi chidaysizlarmi, chidamaysizlarmi – baribir qilib yurgan amallaringizning jazosini olasizlar”, – der ekanlar.
Jannat va do'zaxning abadiyligi bayoni
١9- وَلاَ تَفْنَى الْجَحِيمُ وَلاَ الْجِنَانُ وَلاَ أَهْلُوهُمَا أَهْلُ انْتِقَالِ
Ma'nolar tarjimasi:
Do'zax va jannatlar yo'q bo'lib ketmaydi va ikkalasining ahllari ham ko'chib o'tish ahli bo'lmaydilar.
Nazmiy bayoni:
Do'zaxu jannatlar hech fano bo'lmas,
Ularning ahllari ko'chmas va o'lmas.
Lug'atlar izohi:
لاَ – nafiy harfi.
تَفْنَى – (yo'q bo'lmoq) ma'nosidagi فَنَاءً masdaridan olingan muzori' fe'li. Shu ma'noda dunyodan ketishi yaqin qolgani e'tiboridan keksa kishiga ham “shayx foniy” so'zi ishlatiladi.
الْجَحِيمُ – foillikka ko'ra raf bo'lib turibdi. Lug'atda “qattiq qizdirilgan olov” ma'nosini anglatadi.
لاَ – nafiy harfi moziy fe'li bilan qo'llanganda takror kelishi vojib bo'ladi. Muzori' fe'li bilan qo'llanganda esa takror kelishi joiz bo'ladi. Shunga ko'ra bu erda لَا harfi joizlikka ko'ra takroran kelgan.
الْجِنَانُ – kalimasi جَنَّةُ ning ko'plik shakli bo'lib, الْجَحِيمُ ga atf qilingani uchun raf bo'lib turibdi.
لاَ – nafiy harfi. لَا ning ismi izofa bilan ma'rifa bo'lgani sababli لَيْسَ ning amalini qila olmaydi[22].
أَهْلُوهُمَا – zamir jannat va do'zaxga qaytadi. Oldingi jumlaga atf.
أَهْلُ – xabar. Ahl kalimasi bu o'rinda “ega” ma'nosini ifodalaydi.
انْتِقَالِ – bu masdar bir makondan ikkinchi makonga ko'chib o'tishga nisbatan ishlatiladi.
Matn sharhi:
Jannat va do'zaxga iymon keltirish oxirat kuniga iymon keltirishning bir bo'lagi hisoblanadi. O'shiy rahmatullohi alayhning “Do'zaxu jannatlar hech fano bo'lmas” degan so'zlari, jannat ham, do'zax ham yaratib qo'yilgan, ular hech qachon yo'q bo'lib ketmaydi, ularni Alloh taolo boqiy qoldiradi, degan ma'nolarni o'z ichiga oladi. Ya'ni Ahli sunna val-jamoaning e'tiqodiga ko'ra, jannat va do'zax hozirda mavjud bo'lib, ular hech qachon yo'q bo'lib ketmaydi.
Bu masalada ham mo''taziliylar kabi adashgan toifalar jannat va do'zaxning hozirda yaratib qo'yilganini inkor qilishib, ularni Alloh taolo qiyomat kunida yaratadi, agar hozirda mavjud bo'lsa, oyati karimalarda xabar berilganidek yo'q bo'lib ketishlari lozim bo'lib qoladi, degan e'tiqodda bo'lishgan. O'zlarining bu so'zlariga dalillar keltirishgan:
﴿ كُلُّ شَيۡءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجۡهَهُۥۚ ﴾
“Uning “yuzi”dan boshqa barcha narsa halok bo'luvchidir”[23].
Ya'ni Alloh taolodan boshqa har bir narsa halok bo'luvchidir. Boshqa bir oyatda ham barcha jonzotning foniy bo'lib, faqat Alloh taoloning O'zi boqiy qolishi xabar berilgan:
﴿كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ٢٦ وَيَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِكۡرَامِ٢٧﴾
“(Yer) yuzidagi barcha mavjudot foniydir. Ulug'lik va Ikrom egasi bo'lmish Robbingning “yuzi” boqiy qolur”[24].
Ushbu oyatlardagi كُلٌ kalimasi عَامٌّ va جَميِعٌ kabi umumiylikni ifodalovchi kalimalarning eng kuchlisi bo'lib, u cheklanmagan ko'plikka dalolat qiladi. Modomiki bu kalimani mazkur ma'nosidan boshqa ma'noga o'zgartiruvchi dalil bo'lmasa, u asl holida turaveradi. Shunga ko'ra jannatu do'zax hozirda yaratib qo'yilgan bo'lganida, ularning ikkalasi ham, ichidagilar ham qiyomat kunidan oldin boshqa maxluqotlar qatori yo'q bo'lib ketishi lozim bo'lib qolardi. Ularning esa abadiy ekani, hech qachon yo'q bo'lmasligi xabari berilgan. Shuning uchun ham ikkovini Alloh taolo qiyomat kunida abadiy yo'q bo'lmaydigan qilib yaratadi, – deyishgan.
Ularning bu tushunchalariga qarshi Ahli sunna val-jamoa ulamolari quyidagi dalillarni keltirganlar.
Jannat va do'zaxning yaratib qo'yilganiga dalillar
﴿۞وَسَارِعُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَجَنَّةٍ عَرۡضُهَا ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ أُعِدَّتۡ لِلۡمُتَّقِينَ١٣٣﴾
“Robbingizdan bo'lgan mag'firatga va kengligi osmonlaru ercha bo'lgan, taqvodorlar uchun tayyorlab qo'yilgan jannatga shoshiling”[25].
Ushbu oyati karimada jannatning tayyor qilib qo'yilganing xabari berilgan.
﴿وَٱتَّقُواْ ٱلنَّارَ ٱلَّتِيٓ أُعِدَّتۡ لِلۡكَٰفِرِينَ١٣١﴾
“Kofirlar uchun tayyorlab qo'yilgan do'zaxdan saqlaningiz!”[26].
Bu oyati karimada esa do'zaxning tayyorlab qo'yilgani xabar berilgan. Mazkur oyati karimalarda jannat va do'zax haqida “tayyorlab qo'yilgan” deya o'tgan zamonni ifodalovchi so'z bilan keltirilishi ularning hozirda mavjud ekaniga va tayyorlab qo'yilganiga dalolat qiladi.
﴿وَلَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ١٣ عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ١٤ عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ١٥﴾
“Qasamki, (Muhammad Jabroilni ilk bor Yerda ko'rgach, yana) ikkinchi bor ko'rdi. “Sidratul-muntaho” daraxti oldida. “Ma'vo bog'i” ham o'sha (daraxt)ning oldidadir”[27].
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sidratul muntaho”ga borganlaridan so'ng jannatga kirganlar va uning qanday ekanini tasvirlab berganlar:
ثُمَّ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَإِذَا فِيهَا جَنَابِذُ اللُّؤْلُؤِ وَإِذَا تُرَابُهَا الْمِسْكُ
“...So'ngra jannatga kirdim, u erda marvarid gumbazlar bor ekan, uning tuprog'i mushk ekan”. Buxoriy rivoyat qilgan.
عن أَبي هُرَيْرَةَ عن رَسُولِ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَمّا خَلَقَ الله الْجَنّةَ وَالنّارَ أَرْسَلَ جِبْرَيلَ إِلَى الجَنّةِ فَقَالَ انْظُرْ إِلَيْهَا وَإِلَى مَا أَعْدَدْتُ لأَهْلِهَا فِيهَا قَالَ فَجَاءَهَا وَنَظَرَ إِلَيْهَا وَإِلَى مَا أَعَدّ الله لأَهْلِهَا فِيهَا قالَ فَرَجَعَ إِلَيْهِ قالَ فَوَعِزّتِكَ لاَ يَسْمَعُ بِهَا أَحَدٌ إِلا دَخَلَهَا فَأَمَرَ بِهَا فَحُفّتْ بِالمَكَارِهِ فَقَالَ ارْجِعْ إِلَيْهَا فَانْظُرْ إِلَيْهَا وَإِلَى مَا أَعْدَدْتُ لأَهْلِهَا فِيهَا قالَ فَرَجَعَ إِلَيْهَا فَإِذَا هِيَ قَدْ حُفّتْ بِالمَكَارِهِ فَرَجَعَ إِلَيْهِ فَقَالَ وَعِزّتِكَ لَقَدْ خِفْتُ أَنْ لاَ يَدْخُلَهَا أَحَدٌ قالَ اذْهَبْ إِلَى النّارِ فَانْظُرْ إِلَيْهَا وَإِلَى مَا أَعْدَدْتُ لأِهْلِهَا فِيهَا فَإِذَا هِيَ يَرْكَبُ بَعْضُهَا بَعْضاً فَرَجَعَ إِلَيْهِ فَقَالَ وَعِزّتِكَ لاَ يَسْمَعُ بِهَا أَحَدٌ فَيَدْخُلُهَا فَأَمَرَ بِهَا فَحُفّتْ بِالشّهَوَاتِ فَقَالَ ارْجَعْ إِلَيْهَا فَرَجَعَ إِلَيْهَا فَقَالَ وَعِزّتِكَ لَقَدْ خَشِيتُ أَنّ لاَ يَنْجُوَ مِنْهَا أَحَدٌ إِلاّ دَخَلَهَا. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Alloh taolo jannatni va do'zaxni yaratgan vaqtida Jabroilni jannatga jo'natib: “Unga va u erda uning ahli uchun tayyorlab qo'ygan narsalarimga qara”, – dedi. U kelib unga va u erda Alloh taolo uning ahli uchun tayyorlab qo'ygan narsalariga qaradi-yu, birdan Allohning huzuriga qaytib: “Izzatingga qasam ichib aytamanki, u haqida eshitgan kimsa borki, albatta unga kiradi”, – dedi. Allohjannatgaamrqildi, uyoqimsiznarsalarbilano'raldi. AllohtaoloJabroilga: “Ungaqaytvauerdauningahliuchuntayyorlabqo'ygannarsalarimgaqara”,– dedi. Jabroilungaqaytibkelibqarasa, uyoqimsiznarsalarbilano'ralibdi. UAllohhuzurigaqaytdiva: “Izzatinggaqasamichibaytamanki, ungabirorkimsakirolmasakerak, debxavfsirabqoldim”, – dedi. Allohtaolounga: “Do'zaxgaborungavauerdauningahliuchuntayyorlabqo'ygannarsalarimgaqara”,– dedi. Basuningba'zisiba'zisiningustigachiqibturganedi. UAllohhuzurigaqaytdiva: “Izzatinggaqasamichibaytamanki, ungauhaqidaeshitmagankimsaginakirsakerak”, – dedi. Allohungaamrqildi, ushahvatlarbilano'raldi. Allohtaolo: “Ungaqaytibboribqara”, –dedi. Jabroilqaytibboribqaradiva: “Izzatinggaqasamichibaytamanki, undanbirorkimsanajottopaolmayungakiribketsakerak, debqo'rqibqoldim”, –dedi”, –deb aytdilar. “Termiziyrivoyatqilgan”.
Ushbu xabarlar hozirda jannat ham, do'zax ham yaratib qo'yilganiga ochiq-oydin dalillardir. Endi ularning كُلٌ kalimasini o'z ma'nosidan buruvchi dalil bo'lmasa, u asl holida turaveradi, degan so'zlariga quyidagilar bilan javob berilgan: yuqoridagi dalillardan jannat va do'zaxning hozirda mavjud ekanligi sobit bo'ldi. Mavjudligi sobit bo'lgan jannat uchun tugash yo'qligini Alloh taolo shunday xabar bergan:
﴿إِنَّ هَٰذَا لَرِزۡقُنَا مَا لَهُۥ مِن نَّفَادٍ٥٤﴾
“Albatta, bu Bizning (jannat ahliga beradigan) rizqimizdirki, unda tugash bo'lmas”[28].
Jannatdagi ne'matlarning doimiyligi haqida:
﴿۞مَّثَلُ ٱلۡجَنَّةِ ٱلَّتِي وُعِدَ ٱلۡمُتَّقُونَۖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ أُكُلُهَا دَآئِمٞ وَظِلُّهَاۚ ﴾
“Taqvodorlar uchun va'da qilingan jannatning misoli: uning ostida anhorlar (doimo) joriy, mevalari va soyalari boqiydir”[29].
Hadisi sharifda jannatdagi ne'matlarning doimiyligi haqida shunday xabar berilgan:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَأَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قال إذَا دَخَلَ أهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ إنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا فَلا تَمُوتُوا أَبَداً إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا فلا تَسْقَمُوا أبداً وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً وَإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلا تَبْأسُوا أَبَداً. رَوَاهُ مُسْلِمٌ
Abu Said va Abu Hurayra roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qachon jannat ahli jannatga kirsalar, bir nido qilguvchi: “Albatta, yashashlaringiz sizlarga, hech qachon o'lmaysizlar, albatta, sog'lom bo'lishlaringiz sizlarga, hech qachon kasal bo'lmaysizlar, albatta, yosh bo'lishlaringiz sizlarga, hech qachon qarimaysizlar, albatta, huzur-halovatda yashamoqlaringiz sizlarga, hech qachon baxtsiz bo'lmaysizlar”, – deya nido qiladi”, – dedilar”. Imom Muslim rivoyat qilgan.
Jannatdagi ne'matlar abadiy bo'lganidek, do'zaxdagi azoblar ham abadiyligi haqida shunday xabar berilgan:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ وَٱلۡمُشۡرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآۚ أُوْلَٰٓئِكَ هُمۡ شَرُّ ٱلۡبَرِيَّةِ٦﴾
“Albatta, ahlikitobvamushriklardanbo'lgankufrkeltirganlarjahannamo'tidadirlar, uerdaabadiyqolurlar. Undaylarxaloyiqningengyomonidirlar”[30].
Hulosa qilib aytganda, jannat ham, do'zax ham hozirda mavjud, ular hech qachon yo'q bo'lib ketmaydi.
Ulamolar yaratilgan narsalarni yo'q bo'lish yo bo'lmasligi jihatidan ikkiga ajratganlar:
Demak, jannat va do'zax Alloh taoloning yo'qdan bor qilishi bilan vujudga kelgan bo'lsa, xuddi shunday Alloh taoloning yo'q qilib yubormasligi bilan doimiy bor bo'lib turadi.
KYeYINGI MAVZULAR:
JANNATDA ALLOH TAOLONI KO'RISh BAYoNI.
JANNATDAGI ENG OLIY NYe_''MAT.
ALLOH ADOLATLI VA RAHMATLI ZOTDIR.
[1] Haj surasi, 23-oyat.
[2] Muhaqqiqlar guruhi. Tuhfatul aoliy. – Misr: “Axtar bosmaxonasi”, 1887. – B. 40.
[3] Kahf surasi, 107-oyat.
[4] Nahl surasi, 31-oyat.
[5] Qalam surasi, 34-oyat.
[6] Furqon surasi, 15-oyat.
[7] Sajda surasi, 19-oyat.
[8] An'om surasi, 127-oyat.
[9] Fotir surasi, 35-oyat.
[10] Zumar surasi, 73-oyat.
[11] Zuxruf surasi, 68, 72-oyatlar.
[12] Niso surasi, 145-oyat.
[13] Muhammad Ali Sobuniy. Sofvatut-tafosir 1-jild. – Bayrut-Lubnan: “Maktabatul Asriya”, 2009. – B. 264.
[14] Buruj surasi, 10-oyat.
[15] Ma'orij surasi, 15, 16-oyatlar.
[16] Humaza surasi, 4-oyat.
[17] Fotir surasi, 6-oyat.
[18] Muddassir surasi, 26-oyat.
[19] Infitor surasi, 14-oyat.
[20] Qori'a surasi, 9-oyat.
[21] Tur surasi, 13, 16-oyatlar.
[22] لَا harfi ba'zi o'rinlarda لَيْسَ ning amalini, ya'ni mubtadoni raf, xabarni nasb qiladi. Bunda quyidagi shartlar topilishi kerak:
– لا ning ismi ham xabari ham nakra bo'lishi kerak. Masalan, لَا تِلْمِيذٌمُقَصِّرًامِنْهَؤُلاَءِالتَّلَامِيذِ
– لا bilan ismi orasi boshqa biror kalima bilan ajralib qolmasligi kerak. Faqt zarf va jor majrurning orani ajratishi mustasno hisoblanadi. Masalan, لَا عَلَيْكَرَجُلٌشاهدًا
– لا ning nafiysi إِلاَّ bilan bekor qilinmasligi kerak. Agar إِلاَّbilan bekor qilinsa, لَا harfi لَيْسَning amalini qila olmaydi. Masalan, لَا تِلْمِيذٌإلاَّأَفْضَلُمِنْزُهيرٍ
– لا dan keyin إِنْ kelmasligi kerak. Agar orqasidan إِنْ kelsa, لَا harfi لَيْسَning amalini qila olmaydi. Masalan, لَا إنْ تِلْمِيذٌ مُتَقَاعِسٌ
– لَا harfi takror kelmasligi kerak. Agar takror kelsa, لَا harfi لَيْسَ ning amalini qila olmaydi. Masalan, لَا لَاتِلميذٌكَسُولٌ
[23] Qasos surasi, 88-oyat.
[24] Ar-Rohman surasi, 26, 27-oyatlar.
[25] Oli Imron surasi, 133-oyat.
[26] Oli Imron surasi, 131-oyat.
[27] Najm surasi, 13, 15-oyatlar.
[28] Sod surasi, 54-oyat.
[29] Ra'd surasi, 35-oyat.
[30] Bayyina surasi, 6-oyat.
Islom shariatida ijtihod (ya’ni shariat hukmlarini aniqlashda ilm va dalil asosida izlanish olib borish) juda muhim o‘ringa ega. Shariat o‘z samarasini berishi uchun shaxs, oila, jamiyat va ummat hayotida maqsadlariga erisha olishi uchun, u har tomonlama va har darajada ijtihodning amalga oshirilishiga muhtojdir. Bu — yangi masalalarda ijtihod bo‘ladimi, mavjud fikrlardan tanlab olinadigan ijtihodmi, umumiy yoki qisman, yakka tartibda yoki jamoaviy bo‘ladimi — barchasi shariat faoliyatida zarur sanaladi.
Ijtihodning turli ko‘rinishlari mavjud. Ulardan biri — qozilikdagi ijtihod bo‘lib, bu qozilar tomonidan amalga oshiriladi. Ayniqsa, islomda ijtihod faol davrlarda va hukmlar qonun sifatida rasman qayd etilmagan, qozilar majburiy ravishda ularga amal qilishga buyurilmagan davrlarda bu juda keng tarqalgan edi.
Ijtihodning yana bir shakli — qonunlashtirishdir. Ya’ni, fiqh hukmlarini huquqiy moddalar shaklida ifoda etish. Masalan, oila qonunchiligi, fuqarolik qonunchiligi, jinoyat qonunchiligi, ma’muriy va moliyaviy qonunchilik kabi sohalarda. Masalan, Usmonlilar imperiyasining oxirgi davrlarida hanafiy mazhabi asosida tayyorlangan mashhur "Majallatul ahkom" ana shunday qonunlar to‘plamining namunasi bo‘lgan. Bugungi kunda ham shariat hukmlarini yangi ijtihod asosida tartiblash mumkin, bu ijtihod umumiy ham bo‘lishi mumkin, yoki qisman, yangi yoki mavjud fikrlardan tanlangan holda bo‘lishi mumkin.
Bu amaliyot oila qonunchiligida (yoki "shaxsiy holatlar" deb ataluvchi sohada) amalga oshirilgan. Avvalida bu hanafiy mazhabi asosida bo‘lsa-da, keyinchalik to‘rt mazhab doirasiga kengaydi va yanada ilgarilab, islom fiqhining barcha imkoniyatlaridan bahra olishga o‘tildi. Bu yo‘lni Misrda al-Azhar shayxi — shayx Muhammad Mustafo al-Marog‘iy boshlagan, uni ba’zi mazhab mutaassiblari va taqlid tarafdorlari tanqid qilganlar, lekin u shariat dalillari bilan ularga munosib javob qaytargan.
Ijtihodning yana bir ko‘rinishi — fiqhiy tadqiqotdir. Bu islom ulamolari o‘z halqalarida shogirdlari bilan birga bajargan ishlar bo‘lib, masalalarni bayon qilish, savollarga javob berish va buni shariat matnlari, qoidalari va maqsadlari asosida olib borishni o‘z ichiga oladi. Bugungi kunda buni universitetlardagi professorlar yoki ilmiy daraja (magistrlik, doktorlik) ishini yozayotgan talabalar amalga oshirmoqdalar. Ana shunday izlanishlar asosida kitoblar yoziladi.
Ijtihodning yana bir shakli — fetvo berishdir. Fuqaholarga odamlar turli hayotiy masalalarda murojaat qilishadi va muftiy unga javob berishi shart, ayniqsa boshqa muftiy bo‘lmasa yoki u davlat tomonidan tayinlangan bo‘lsa. Muftiyning fatvosi tahqiq va ijtihod asosida bo‘lishi kerak, ya’ni real holatga mos ravishda qaror chiqariladi.
Har bir mazhabda voqealarga mos tushgan fatvolar kitoblari mavjud bo‘lib, ularda barcha fiqh bo‘limlari qamrab olingan. Bu kitoblar mazhab qoidalari asosida tuzilgan va "ahkamun navozil" (yangi masalalarga oid hukmlar) deb ham ataladi.
Ulamolarning so‘zlariga ko‘ra, fatvo zamon, makon, urf-odat va insonlarning ahvoliga qarab o‘zgarishi mumkin. Biz ham bu tadqiqotimizda fatvo beruvchi zamondosh ulamolar uchun ushbu omillarni e’tiborga olishni vojib, deb bildik. Ilg‘or zamon talabiga ko‘ra, oldingi ulamolar ta’riflagan to‘rt omilga yana olti omil qo‘shdik. Ya’ni, hozirgi zamonda fatvoning o‘zgarishiga ta’sir qiluvchi o‘nta omil bor:
1. Makonning o‘zgarishi
2. Zamonning o‘zgarishi
3. Holatlarning o‘zgarishi
4. Urf-odatning o‘zgarishi
5. Ma’lumotlar o‘zgarishi
6. Insonlar ehtiyojining o‘zgarishi
7. Insonlar imkoniyat va iqtidorining o‘zgarishi
8. Ijtimoiy, iqtisodiy va siyosiy sharoitning o‘zgarishi
9. Ommaviy muammolarning yuzaga kelishi
10. Fikr va qarashlar o‘zgarishi
Albatta, Islomda fatvo berish ulkan mas’uliyatdir. Bu vazifani ilmi va taqvosi yetarli bo‘lmagan odamlarga topshirish mumkin emas. Salafi solihlarimiz bu masalada juda qat’iy bo‘lishgan. Fiqhda va fikrda bilimsiz kishi fatvo bermasligi kerak. Imom Shotibiy shunday deydi: fatvo beruvchi kishi ummat ichida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘rnida turadi — odamlarga Allohning shariati hukmlarini bayon qiladi. Imom Ibn al-Qayyim rahimahulloh fatvo beruvchi haqida shunday deydi: u Alloh taolo nomidan hukm chiqaradigan odamdir, xuddi podshoh va amirlar nomidan qaror chiqaradigan vakillar kabi. Shu sabab, u kishi “I’lom al-mo‘aqqiyn ’an Rabb al-’Alamiyn” (Olamlar Robbisi nomidan imzo qo‘yuqchilarni ogohlantirish) deb nomlangan kitobini muftiylar uchun yozgan.
Qur’oni Karimda Alloh taolo ba’zi masalalarda fatvoni O‘zi beradi. Masalan: “Sendan meros haqida so‘raydilar. Ayt: Alloh sizlarga kalala haqida fatvo beradi” (Niso surasi,176-oyat). “Ayollar haqida sendan so‘raydilar. Ayt: Alloh ular haqida fatvo beradi” (Niso surasi,127-oyat).
Qur’onda “So‘raydilar” degan ibora o‘nlab oyatlarda keladi. Alloh taolo unga “Ayt” (Qul) degan javob bilan murojaat qiladi. Masalan: “Sendan may ichimlik va qimor haqida so‘raydilar. Ayt: ularda katta gunoh bor…” (Baqara surasi, 219-oyat) va shunga o‘xshash oyatlar. Bu ham fatvo va fatvo berishning ahamiyati, ulug‘ligi va mas’uliyatini ko‘rsatadi. Allohning O‘zi fatvo bergan bo‘lsa, bu qanday ulug‘ ish!
Hech bir tadqiqotchiga sir emaski, musulmonlar — dunyodagi yagona ummatdirki, shariat hukmlari haqida savol beradi, ibodatlarida va muomalalarida halol-haromni aniqlamoqchi bo‘ladi. Boshqa bironta millatda — hatto kitobiy yoki butparast bo‘lsin — bunday intizom yo‘q. Shu sababli musulmon davlatlarda fatvo muassasalari tashkil etilgan. Shuningdek, ko‘pgina mamlakatlarda “Muftiy” lavozimi joriy etilgan. U ayrim mamlakatlarda diniy va ilmiy eng oliy mansab sanaladi. Misrda esa “Shayx al-Azhar” eng yuqori mansab hisoblanadi.
Shu tufayli, muftiyning shartlari, odoblari va fatvo so‘rovchining ham odoblari haqida kitoblar yozilgan, hozirgi zamonda esa fatvo masalalariga bag‘ishlangan xalqaro anjumanlar o‘tkazilmoqda. Ayniqsa, zamonaviy ommaviy axborot vositalari, televideniyelar paydo bo‘lganidan so‘ng “ijtimoiy tarmoq orqali fatvo beradigan” ba’zi shaxslar ko‘paydi, ular har qanday masalada o‘zini bilimdon qilib ko‘rsatadi. “Bilmayman”, “Bu masala tahqiq talab qiladi”, “Kengash qilishim kerak” demaydi. Holbuki salafi solihlarimizdan biri aytganidek: “Kimki ‘bilmayman’ deyishda xatoga yo‘l qo‘ysa, u halokatga yuz tutgan bo‘ladi”.
Shu maqsadda biz avvalroq «Fatvo: intizom va beqarorlik o‘rtasida» nomli kitobimizni nashr etgan edik. Endi esa ushbu «Fatvoning o‘zgarishiga sabab bo‘luvchi omillar» nomli risolamizni taqdim etyapmiz. Bu orqali fatvo egalarini to‘g‘ri yo‘l — nurli sirotul mustaqim — bilan yurishga yordam berishni, imkoni boricha haq va to‘g‘rilikni izlab topishga undashni, haqiqatni aniqlash uchun harakat qilishni va eng oxirida muftiyning Allohdan tavfiq so‘rab, U zotdan ko‘mak so‘rashini istaymiz. Chunki salafi solihlardan biri shunday degan: “Agar bir masala sen uchun qiyin kelsa, ayt: ‘Ey Ibrohimga ilm o‘rgatgan Zot, menga ham ilm o‘rgat!’”. Alloh taolo shunday deydi: «Kimki Allohga iymon keltirsa, Alloh uning qalbini hidoyat qiladi» (Tag‘obun surasi, 11-oyat), «Kimki Allohga suyansa, bas u to‘g‘ri yo‘lga hidoyat etildi» (Oli Imron surasi, 101-oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham bizga bunday duoni o‘rgatganlar: “Ey Jabroil, Mikoil va Isrofilning Parvardigori! Osmonlar va yerning yaratuvchisi! Yashirin va oshkora narsalarning bilguvchisi! Sen bandalaring o‘rtasida kelisha olmayotgan masalalarda hukm chiqarasan. Sening izning bilan menga haq yo‘lni ko‘rsat, chunki Sen istagan kimsani to‘g‘ri yo‘lga hidoyat etasan”.
Yevropa Fatvo va Tadqiqotlar Kengashining Bosh kotibiyati mendan uning madaniy risolalar silsilasiga muqaddima sifatida bir risola yozishimni so‘radi. Men esa mana shu risolani tanladim. Umid qilamanki, bu risola ko‘zlangan maqsadga xizmat qiladi, musulmonlarni umuman, ayniqsa, ozchilikda yashayotgan musulmonlarni fahm va hidoyatga yetaklaydi. Niyatimiz Alloh uchun. Uning O‘zi bizga yetarli va qanday yaxshi vakildir U.
Allohga muhtoj bandasi —
Yusuf al-Qarazoviy
Do‘ha shahri,
Rabi’ us-soniy, 1428 hijriy
May, 2007 milodiy
Homidjon domla Ishmatbekov
tarjimasi