فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۗ وَيَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡيَتَٰمَىٰۖ قُلۡ إِصۡلَاحٞ لَّهُمۡ خَيۡرٞۖ وَإِن تُخَالِطُوهُمۡ فَإِخۡوَٰنُكُمۡۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ ٱلۡمُفۡسِدَ مِنَ ٱلۡمُصۡلِحِۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَأَعۡنَتَكُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ٢٢٠
220. Bular dunyo va oxirat haqida edi. (Ey Muhammad), sizdan etimlar haqida so'rashsa, "Ularni isloh qilish yaxshidir", deng. Agar xarjda sherik qilib olsangizlar, ular birodarlaringizdir. Alloh buzg'unchini ham, isloh qiluvchini ham biladi. Agar Alloh xohlaganida sizlarni mashaqqatga solgan bo'lardi. Alloh albatta qudrat va hikmat sohibidir.
Yetimlarning mollarini asrab-tasarruf qiluvchilar bu borada qanday yo'l tutish haqida so'rashganida yuqoridagi oyati karima tushirilgan. Alloh etimlar molini asrash topshirilgan kishilarning asl maqsadlari uni oqilona tasarruf qilishga, etimlarning xayr va manfaatlari yo'lida ishlatishga yo'naltirilishini buyurmoqda. Ularning molini o'zlarinikiga aralashtirishning zarari yo'q. Faqat ular haqiga tajovuz qilinmasa bo'ldi, chunki ular ham birodarlaridir. Alloh taolo bu masalalardagi tuzatuvchini ham, buzuvchini ham yaxshi biladi. Alloh bandalariga faqat osonlikni istaydi, mashaqqatni xohlamaydi.
Balog'atga etmagan, yosh (o'g'il-qiz) bolalar otasi o'lib qolsa, etim bo'ladi. Yetimga kafil bo'lgan kishi, ya'ni uni kafolatiga olgan ota tomon qarindosh yoxud boshqa biror musulmon etimning barcha ishlariga, shu jumladan molu mulkiga (ya'ni, etimga etgan meros va boshqa kishilardan hadya, sadaqa yoki boshqa maqsadlarda berilgan mollarga) ham rahbarlik qiladi. Kafil bo'lgan odam etim molidan emaydi, nohaqdan esa, harom, katta gunohdir, faqat vaqtincha (voyaga etgunicha) olib turishi mumkin. Kafil uning mol-mulkini saqlashga mas'ul bo'ladi. Yetimni qaramog'iga olgan odam uning moliga yaqinlashishi mumkin emas, lekin yaxshi niyatda, ya'ni, o'sha molni o'stirish uchun, ko'paytirib, voyaga etganida uning qo'liga topshirish uchun yaqinlashsa, mayli. Alloh taolo shunga buyurgan.
Yetimga qarashni zimmasiga olgan odamga engillik yaratish maqsadida o'z moliga etim molini aralashtirishga (eb yubormaslik sharti bilan) ruxsat berilgan. Qur'oni karimdan ma'lum bo'lishicha, kafil etimning molidan faqat muhtoj qolganida, ehtiyojiga yarasha, yoki qarz olish yo'li bilan va yoxud qilgan xizmatining badali tarzida juda ilojsiz qolgan chog'i eyishi mumkin. Agar imkoni tug'ilsa, kelgusida egan miqdorini uzadi. Imkon yaralmasa, egani haloldir. Yetarli moli bo'lgan kafil (boy odam bo'lsa) o'zini shubhali narsadan uzoq tutgani ma'qul. Yetimlarni otaliqqa olgani, ularning mol-mulkini saqlagani, parvarishlagani uchun ulkan ajru savoblar oladi. Yetimlarning mollarini, nohaqdan eydigan kimsalar aslida olov egan bo'lib, qiyomat kuni do'zaxda qorinlarida alangalanib turadi. Mashhur tafsirchilardan Suddiy: «Yetimning molini egan kimsa qiyomat kuni og'zidan, quloqlaridan, burnidan va ko'zlaridan olov chiqib turgan holda tiriltiriladi. Uni ko'rgan har bir odam etimning molini eganini darhol bilib oladi», degan.
وَلَا تَنكِحُواْ ٱلۡمُشۡرِكَٰتِ حَتَّىٰ يُؤۡمِنَّۚ وَلَأَمَةٞ مُّؤۡمِنَةٌ خَيۡرٞ مِّن مُّشۡرِكَةٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَتۡكُمۡۗ وَلَا تُنكِحُواْ ٱلۡمُشۡرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤۡمِنُواْۚ وَلَعَبۡدٞ مُّؤۡمِنٌ خَيۡرٞ مِّن مُّشۡرِكٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَكُمۡۗ أُوْلَٰٓئِكَ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلنَّارِۖ وَٱللَّهُ يَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱلۡجَنَّةِ وَٱلۡمَغۡفِرَةِ بِإِذۡنِهِۦۖ وَيُبَيِّنُ ءَايَٰتِهِۦ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ٢٢١
221. Imonga kelishmagunicha mushrikalarni nikohingizga olmanglar. Garchi mushrika sizlarga manzur bo'lsa-da, mo'mina cho'ri mushrikadan yaxshidir. Mushriklar imonga kelishmagunicha ularga nikohlab bermanglar. Garchi mushrik sizlarga ma'qul tuyulsa-da mo'min qul mushrikdan yaxshidir. Ular do'zaxga chorlashadi. Alloh esa izni-irodasi bilan jannat va mag'firatga da'vat qiladi, shoyad eslatma olishar, deb odamlarga oyatlarini bayon etadi.
Ya'ni, musulmon kishi imonga kelmagunicha mushrika ayolga uylanmasligi lozim. Huddi shu kabi mushrik kishilarga to ular imon keltirmagunicha mo'mina qizlar nikohlab berilmaydi. Chunki bunday qilinganida ular musulmonlarni mushriklikka chorlab, do'zaxiy bo'lishlari sababchisiga aylanishadi. Alloh taolo insoniyatga Islom dinini nozil qilgach, odamlar orasidagi juda ko'p buzuqliklar, jirkanch nikohlarga barham berdi. Mo'minlar onasi Oisha roziyallohu anhodan shunday rivoyat qilinadi: "Johiliyat davrida to'rt xil nikoh mavjud edi. Ulardan biri bugungi kunda ham bor bo'lib, unga binoan kishi qo'l ostidagi ayollaridan birini yoki qizini bir kishiga erga beradi. U esa mahrini berib, ayol yoki qizni nikohiga oladi. Ikkinchisi – bir kishi o'z xotiniga agar u hayzdan poklangan bo'lsa: "Birovga bildirmay falonchining oldiga bor-da, u bilan kelishib don olishgin", deydi. So'ng u xotinini alohida qilib qo'yib, to o'sha kishidan homiladorligi aniq bo'lgunicha unga sira qo'l tekkizmaydi. Hotinining homiladorligi ma'lum bo'lgach, agar istasa, u bilan yashayveradi. U farzandli bo'lish uchungina shunday qiladi. Bunday nikohni "o'zaro kelishilgan nikoh" deb atashgan. Uchinchisi – o'ntacha erkak birgalashib bir ayolning oldiga kirishadi-da, hammalari uni jimo qilishadi. Agar u homilador bo'lib-tug'sa, tuqqanidan keyin bir necha kun o'tgach, boyagi erkaklarni chorlab odam yuboradi. Barchalari ayol huzurida to'planishadi. Ayol ularga: "Qilgan ishlaringizning oqibatini bildinglar, mana men tug'dim, ey falonchi, bu sening farzanding!" deb ulardan o'zi xohlagan kishining ismini aytadi-da, bolani unga topshiradi, u kishi rad etolmaydi. To'rtinchisi – ko'p kishi yig'ilib, hammalari bir ayolning oldiga kirishadi, ayol ulardan birortasiga ham "yo'q" demaydi. Bunday xotinlar fohishalar bo'lib, eshiklari tepasiga belgi sifatida bayroq osib qo'yishadi. Istagan kishi ular xonasiga kirib kelavergan. Agar bunday ayollardan biri homilador bo'lib-tug'sa, boyagi kishilarni huzurida to'playdi-da, folbin xotinni chaqiradi. Keyin kimga fol chiqqan bo'lsa, bolani o'shanga berishgan, uning bolani rad etishga iloji bo'lmagan. Alloh taolo Muhammad alayhissalomni payg'ambar etib yuborgach, bugungi kundagi nikohdan boshqa johiliyat davridagi barcha nikohlar yo'q qilindi" (Buxoriy rivoyati).
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Tong sahar to‘rt muchamizning sog‘, oilamiz tinch, tashqarida hech qanday xavfning xatarisiz uyg‘onish biz har doim ham e’tibor beravermaydiganimiz, shukrini ado etishni esimizdan chiqaradiganimiz ne’matlar sirasiga kiradi. Go‘yo asli shunday bo‘lishi kerakdek yashayveramiz. Yana bir tur ne’matlar borki, bizning e’tiborimizdan chetda. Bularga suv, havo kabi biz qadrlamaydigan, lekin bular bo‘lmasa, bir soat ham yashay olmaydigan ehtiyojlarimiz kiradi.
Bu ne’matlarning shukrini ado etmaslik, ya’ni qadriga yetmaslik oqibati nimalarga olib kelishi bugungi kunda namoyon bo‘lyapti. Pala-partish foydalanish sabab Orol dengizining qurishi nafaqat mintaqamizning, balki butun dunyoning muammosiga aylanib ulgurganiga ancha bo‘ldi. Biz uchun tekinga berib qo‘yilgan bu bebaho ne’matni qadrlamaslik orqasidan bugun insoniyat jiddiy muammolar qarshisida turibdi. Alloh taolo O‘zining kalomida berilgan ne’matlarni qadrlashni ta’kidlab, «Yeb-ichinglar, ammo isrof qilmanglar. Chunki U Zot isrof qiluvchilarni sevmas» (A’rof surasi, 31-oyat), deb buyurdi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam tahorat qilayotgan buyuk sahobalardan biri Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhuning suvni ko‘proq ishlatayotganini ko‘rdilar va unga: «Hoy Sa’d! Bu qanday isrofgarchilik?!» dedilar. Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu: «Ey Allohning Rasuli! Tahoratda ham isrof bo‘ladimi?» dedi. U Allohning ibodati uchun tahorat qilayotganda suvni sal ko‘proq ishlatish isrof sanalmasa kerak, deb o‘ylagan ekan. Shunda u zot alayhissalom: «Ha, hatto oqib turgan daryoning yoqasida bo‘lsang ham», dedilar.
Biz esa «Suv – tekin» degan tushuncha bilan bir paytlar shaharlarimiz, qishloqlarimiz, mahallalarimizda zilol suvga to‘lib oqqan ariq-anhorlarni quritdik. Borlarini chiqindixonaga aylantirdik. Oqibatda ilgari odamlar bemalol ichavergan ariq suvlari hozir hatto qo‘l yuvishga ham o‘ylanib qolinadigan holga keldi.
Yaqin-yaqingacha poytaxtning shimoli-sharq tomonidan ko‘rinib, bahri dilingizni ochgan, xush kayfiyat bag‘ishlagan purviqor tog‘lar bugun ko‘rinmay qolganiga odamlar endi-endi ahamiyat bera boshlashdi. Daraxtlarning kamayishi, avtoulovlarning ko‘payishi, mavjud yashil hududlar qisqarib, o‘rniga rejasiz qurib tashlanayotgan uy-joy ekologiyaga, ona tabiatga ta’sir qilmay qolmadi. Qalin changli parda ortiga yashiringan tog‘lar xuddi bizni yordamga chaqirayotgan, vaqtida chora ko‘rilmasa, og‘ir oqibatlar yuzaga kelishidan ogohlantirayotgandek go‘yo.
Va achinarlisi bu og‘ir oqibatlar o‘zini ko‘rsata boshladi. 60 yillik tajribaga ega IQAir tashkiloti tomonidan tayyorlangan oxirgi yillik hisobotda qayd etilishicha, havoning ifloslanishi oqibatida bir yilda dunyo bo‘yicha 7 million aholi hayotdan bevaqt ko‘z yummoqda, milliardlab inson nafas yo‘llari kasalliklari hamda boshqa og‘ir dardlarga yo‘liqmoqda. IQAir sayti ma’lumotlariga ko‘ra, 2023 yil yakunlari bo‘yicha tuzilgan reytingga muvofiq, O‘zbekiston 134 davlat orasida 23-o‘rinni band etib turganini juda achinarli. Ro‘yxatdagi havosi eng iflos uchlikni Bangladesh, Pokiston va Hindiston egallagan (iqair.com/ru/world-most-polluted-countries).
Surunkali respirator kasalliklarining dunyo bo‘ylab tarqalishi va bu jarayonlarning asoratlarini o‘rgangan bir guruh britaniyalik olimlar inson o‘limiga sabab bo‘layotgan beshta asosiy omillardan biri nafas olish tizimi kasalliklar ekanini ma’lum qilishdi. Tibbiyot sohasiga oid yangiliklarni yoritadigan «The Lancet» nashri e’lon qilgan maqolada 1990–2019 yillarda nafas yo‘llari kasalliklarining tarqalishi 39,8 foizga, ushbu dardlardan vafot etganlar soni esa 28,5 foizga oshgani aytilgan. Bronxial astma eng ko‘p tarqalayotgan surunkali respirator kasallik sifatida qayd etilgan bo‘lib, nafas yo‘llarining kasallanishi, birinchi navbatda, chekish illati, shuningdek, havoning ifloslanishi hamda sanoat ishlab chiqarishining turli xildagi salbiy oqibatlari sabab yuzaga kelmoqda.
Yurtimizdagi maktablarning birida atrof-muhitni asrab-avaylash hamda boshqa ijtimoiy muammolarni bartaraf etish, ularning oldini olishga bag‘ishlangan tadbirda bir o‘quvchi yigit Ona Yerning odamlarga qilgan murojaatini o‘qib bergan edi. Siz ham bu murojaatga bir e’tibor berib ko‘ring-a:
«Ey odamzod, nimalar qilib qo‘yding, nimalar qilyapsan! To‘xta! Bo‘ldi! Yetar endi. Daraxtlarni kesib, qancha o‘rmonlarni yo‘q qilding, havoni, suvni bulg‘atding. Ko‘lu daryolarni quritding. Juda qizib ketdim. Yaratilganimdan beri bunaqa qizimaganman. Hammayog‘imni yondirib, ilma-teshik qilib tashlading-ku! Yana nima istaysan, odamzot?! Shaharlarda tuproq qolmadi! Hammayoqni toshdek beton bilan qoplab tashlading. Mening sabrim cheksiz emas. Zaxiralarim ham tugab boryapti. Meni asramasang, ertaga o‘zing qiynalasan. O‘zingni bos. To‘xta. Atrofga qara! Aql bilan ish tutib, menga ozgina yordam berib yuborsang, u yog‘iga o‘zimni o‘zim tiklab olaman. Yaxshiyam Alloh menga o‘zimni o‘zim sovutish qobiliyatini bergan. Lekin vaziyat shu zaylda davom etaversa, ya’ni tabiat shu tarzda ifloslantirilaversa, tiklanish qobiliyatim ham ish bermay qo‘yishi mumkin. Avvalgi holga qaytishi dargumonu, lekin vaziyatni yaxshi tomonga o‘zgartirish mumkin. Yaxshi insonlar hali bor bu dunyoda. Hammangiz birlashsangiz, qo‘lingizdan ko‘p narsa keladi, Xudo xohlasa».
O‘smir yigitning bu murojaati har birimizga ko‘zingizni oching, vaqt borida imkoniyatlarni ishga soling, deyayotgandek go‘yo...
Alloh hech bir narsani bekor yaratmagan. Har bir o‘simlikning, har bir jonivorning vazifasi bor. Shuningdek, ularning mavjudligi, yashashi bir-biriga chambarchas bog‘liq. Bu zanjirni uzish mumkin emas. Bordiyu hayvonot yoki nabotot olamining bir vakili yo‘q qilinsa, buning oqibati qachondir baribir sezilishi aniq.
Achchiq haqiqat shuki, bor tabiatdagi, ya’ni atrof-muhitdagi ko‘pgina resurslar yo‘qotib bo‘lingan. Ammo o‘sha narsalarning ko‘pini tiklash, qaytarish mumkin. O‘z navbatida, borini saqlab qolish ham juda muhim. Shunday ekan, Alloh bergan buyuk ne’matlar – suv, tuproq, havo, o‘simliklaru jonivorlarga bo‘lgan munosabatimizni o‘zgartiraylik, azizlar. Zero, bizdan keyingi avlod ham ozod va obod yurtda yashashga haqli.
«Hilol» jurnali 8(65)-sonidan