NAZM
(Davomi)
Kufr ila ma'siyatni bilmaslar,
Haq buyurg'ondin o'zga qilmaslar.
Bu malak ichra to'rtdur mashhur,
Otlari safhalardadur mastur.
Jabroilu ikkinchi Isrofil,
Bor uchunchi farishta Mikoil.
Bor bulardin birisi Azroil;
Har birini bir ishka ta'yin bil.
Bor burung'isi vahy kelturgan,
Yana biri sur ichra dam surgan.
Birisi rizq etkurur elga,
Biri el umrini berur elga.
Nechasini basharg'a bil ta'yin,
Hayru sharr sabt etarlari oyin.
Iki tun, iki kun uy-u yo'lda,
Biri o'ng qo'lda, biri so'l qo'lda.
Har suvar rost aylab o'zlariga,
Ko'rinur ahli qurb ko'zlariga.
Yana ba'zi — farishtayi rahmat,
Yana ba'zi — azob uchun musbat.
Ikisi go'r ichidadur soyil,
shaklu hay'atlari base hoyil:
Biri Munkar, biri Nakirdurur,
Bori hukm ilgida asirdurur.
Ushbular birla siz yamon bo'lmang,
Kufru isyong'a hamzabon bo'lmang.
Bandaliqdur, buyursa, ne chora?
Lutf agar qilsa, so'rsa, ne chora?
NASRIY BAYoN
Iymon keltirish shart bo'lgan ikkinchi
narsaning sharhi
(Iymonning ikkinchi sharti)
(Davomi)
(Farishtalar haqida bilish zarur bo'lgan narsalar:)
U (farishta)lar kufr va ma'siyatni – osiylik ishlarini bilmaydilar (ya'ni, bundan uzoqdirlar), Haq ta'olo buyurgan narsadan boshqa ishni qilmaydilar. Bu farishtalar ichida to'rttasi mashhurdir, nomlari sahifalarda bitilgandir. Birinchisi Jabroil (alayhissalom)dir, ikkinchisi Isrofil (alayhissalom)dir. Uchinchi farishta Mikoil (alayhissalom)dir. Bulardan biri (to'rtinchisi) Azroil (alayhissalom)dir. Bularning har birini bir ishga – bir vazifaga tayin qilingan deb bil.
(Aytilganlardan) birinchisi (Jabroil alayhissalom payg'ambarlarga Alloh tarafidan) vahy keltirguvchidir, yana biri (Isrofil alayhissalom qiyomatni bildirib) surga dam urguvchi – sur chalguvchidir.
Biri (Mikoil alayhissalom) elga – barcha tirik mavjudotga rizq etkazib turuvchidir, biri (Azroil alayhissalom) tiriklar umrini elga beruvchi – jonni oluvchidir.
Yana bir nechasi insonlarga tayin qilinib, belgilab qo'yilgan, (odamlar qilgan) xayru sharrni – yaxshi yomon ishlarni yozib borish ularning odatidir. Ikki kecha, ikki kunduz uydayu yo'lda (safardayu muqimlikda – hamma joyda), biri insonning o'ng tarafida, biri chap tarafida bo'ladi. Ular har xil suratga, har xil shaklga kirib, qurb ahlining – Alloh ta'ologa yaqinlik kasb etgan valoyat ahlining ko'zlariga ko'rinishi ham mumkin.
Ulardan ba'zilari rahmat farishtalaridir, yana ba'zilari azob berish uchun tayinlangandir.
Farishtalar ikkitasi (Munkar va Nakir) qabr ichida savol beruvchidir (“Rabbing kim? Payg'ambaring kim? Dining qaysi din? Kitobing qaysi kitob? Qiblang qayer? (Bu zot (hazrati Rasululloh alayhissalom) haqlarida nima der eding?” – deb so'raydilar). Ularning shakl va hay'atlari (ko'rinishlari) juda hoyil – o'ta qo'rqinchlidir.
Biri Munkar, biri Nakirdir, ikkovlari ham Ilohiy hukm qo'lida asir (ya'ni, Allohning amru farmonini bajarishga mahkumdir).
Sizlar bu zotlar bilan yomon bo'lmang (ularni yomon ko'rmang, haqlarida yomon gaplarni gapirmang), kufr va isyon bilan – inkor va osiylik bilan tildosh bo'lmang. (Ya'ni, dunyoda ekaningizda hali qabrda ularning yaxshi muomalasiga erishish baxtini qo'lga kiriting.)
Insonning ishi bandalik qilishdir, buyursa, (bajarishdan boshqa) ne chora bor? Lutf qilib, rahm etsa yoki bandalikdan savol so'rasa, ne chora bor?
IZOH. Farishtalar tarkibni (turli unsurlardan tarkib topmoqni) qabul qilmaydigan ruhoniy va nuroniy bir javhardir. Ular shahvoniy zulmatga jalb etilmoqdan pok-munazzahdir. Yemaklari – tasbih, ichimliklari – taqdisdir (Allohni muqaddas deb yod etmoqdir). Sevinch tuymoqlari va unsiyat (do'stlik) qilmoqlari Alloh bilandir. Joylari Allohning mushohadasi ostidadir. Unga yaqin va Uning amrlariga tayyordirlar. Ular itoat etuvchan qilib yaratilganlar. Itoatdan tashqariga chiqa olmaydilar («Jomi' ul-mutun»).
Nasriy bayon va sharh muallifi:
Mirzo KYeNJABYeK
Xolid ibn Valid roziyallohu anhu yoshlari o‘tib, keksayib qolgan chog‘larida Mus'hafi sharifni olib, yig‘lab turib shunday der edilar: “Jihodlar bilan ovora bo‘lib seni o‘qiy olmay qoldik”.
Bu qandayin go‘zal uzr! Xo‘sh, biz o‘zimizni nima deb oqlaymiz?! Xolid ibn Valid roziyallohu anhu shundayin gap aytdilar, ammo biz nima deymiz?! Qiyomat kunida “Qur’oni karim o‘qishdan seni nima chalg‘itdi?!” – deb so‘ralsak, nima deb javob beramiz?! Toki u bizni zararimizga emas, foydamizga hujjat bo‘lishi uchun ko‘ksimizga bosib, kechayu kunduz tilovat qilib bormaymizmi?! Axir Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Alloh taoloning zikrini lozim tut, Qur’oni karim tilovatida mahkam bo‘l. Chunki bu sening osmondagi ruhing, yerdagi zikringdir” [1], deganlar.
Quroni karim oyatlarini tadabbur qilmasdan, ma’nolari haqida fikr yuritmagan holda, hech qanday tushunchasiz ko‘p tilovat qilish asosiy maqsad emas. Agar inson bir necha oyatni tadabbur qilsa, tafsir kitoblariga murojaat etsa yoki tafsir darslariga qatnashsa, ma’nolarni o‘zlashtirsa va ularga amal qilsa, bu ishi o‘sha inson uchun ulkan yaxshilik, xayr-baraka bo‘ladi.
Imom G‘azzoliy hazratlari bunday deydilar: “Qur’on siz so‘rashingiz mumkin bo‘lgan va u sizning so‘rovlaringizga javob bera oladigan tirik Rasuldir. Siz unga quloq solsangiz, u sizni qondiradi”.
Qalblari iymon nuri ila qorishib ketgan zotlar uchun, albatta, Qur’onda shifo bordir. Yana Qur’oni karimda sarosima, shaytoniy vasvasalar, nafsu havoga ergashishdan saqlovchi shifo bor. Qur’on o‘qigan paytimizda bizni farishtalar qurshab oladi va ular ham bizga qo‘shilib Rahmon bo‘lgan Zotning oyatlariga quloq tutadi. Samo farishtalari tuni bilan Qur’onga qoim bo‘ladigan yer farishtalariga yaqinlashadilar. Endi ayting-chi, odamlar uxlayotgan paytda, tun qorong‘usida biz Qur’on tilovat qilyapmizmi?! Yeru osmonlar Robbi bizga quloq soladigan darajada oyatlarini tilovat qilyapmizmi?!
Alloh taoloning shifo oyatlari quyidagilardir:
«...Va mo‘min qavmlarning ko‘ngillariga shifo beradir» (Tavba surasi, 14-oyat).
«Ey odamlar! Sizga o‘z Rabbingizdan mav’iza, ko‘ksingizdagi narsaga shifo, mo‘minlarga hidoyat va rahmat keldi» (Yunus surasi, 57-oyat).
«Biz Qur’onni mo‘minlar uchun shifo va rahmat o‘laroq nozil qilurmiz...» (Isro surasi, 82-oyat).
«...U iymon keltirganlar uchun hidoyat va shifodir...» (Fussilat surasi, 44-oyat).
«...Unda (asalda) odamlar uchun shifo bordir...» (Nahl surasi, 69-oyat).
«Bemor bo‘lganimda menga shifo beradigan ham Uning O‘zi» (Shuaro surasi, 80-oyat).
Qur’oni karimni tilovat qilish, eshitish, amal qilish va har bir ishda undagi hukmlarga tayanib ish ko‘rishdan chetlashmang!
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Ahmad rivoyati.