Bizda bir juda yomon odat bor: bir kishi bir salbiy xislat haqida gapirsa (ba'zan undan uzoqlashishga chaqirsa), xayolimizga avval boshqa birov keladi. Ayrimlarimiz hatto aytib ham yuboramiz (bunga tez-tez duch kelyapmiz afsuski). Nega "o'zimda yo'qmikan", deb xavotirga tushmaymiz har birimiz? Shunchalik farishtasifat bo'lib ketganmizmi? Darajamiz o'zlaridan xavotir oluvchi salaflarimizdan ham yuqori bo'lib ketganmi?

Afsuski, bunday holat keyingi yillarda ko'payib ketmoqda. Holbuki, ilm tarqalishi, kengayishi bu illatning ozayishiga sabab bo'lishi lozim edi, agar chindan haqiqiy ilm olinayotgan bo'lganida. Zotan, bir necha yil oldingiga qaraganda hozir internetda ancha ma'lumot to'plangan. Deyarli hamma savolga javob topasiz. Ma'lumotlar g'ij-g'ij. Shar'iy masalalarga ko'pchilikning tili biyron. Taqdim etilayotgan, ulashilayotgan masalalar ko'pligidan boshlar aylanadi. Ammo ahvol o'nglanish o'rniga ortga qarab ketayotgandekmiz.

Demak, bu degani - olayotgan bilimlarimiz faqat ma'lumot to'plashdan nariga o'tmayotganidan dalolat. Amalimizga, sulukimizga ta'sir qilmayapti degani bu. Ayni payg'ambarimiz alayhissalom panoh tilagan ilmga ega bo'lib borayapmiz degani.

Alloh holimizga rahm qilsin, O'zi o'nglasin.

Sayfulloh Nosir