بسم الله الرحمن الرحيم
QABRISTON ZIYoRATI ODOBLARI VA UNDA BID_''AT VA HUROFOTLARDAN TIYILISh
Muhtaram jamoat! Alloh taolo insoniyat ibrat olishi va tafakkur qilishi uchun ko'pgina oyat-mo'jizalarini zohir qilib qo'ygan. Ulardan biri va har kuni ko'z o'ngimizda sodir bo'lib turgani o'lim va hayotdir.
Qur'oni karimda o'lim va hayotning yaratilishi inson hayotini yaxshiliklarga sarflashi uchunligi bayon qilinadi:
الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
ya'ni: “Allohsizlarning qaysi biringiz chiroyliroq (savobliroq) amal qiluvchi ekaningizni sinash uchun o'lim va hayotni yaratgan zotdir. U Aziz (qudratli) va G'afur (kechirimli)dir” (Mulk surasi 2-oyat).
Boshqa oyati karimada esa hech bir jon egasi o'limdan qochib qutula olmasligi ta'kidlanadi:
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
ya'ni: “Har bir jon o'limning totuvchisidir. Biz sizlarni yomonlik bilan ham, yaxshilik bilan ham sinab, imtihon qilurmiz. (Keyin) Bizning huzurimizgagina qaytarilursiz” (Anbiyo surasi 35-oyat).
Dinimizda qat'iy e'tiqod qilinadigan tushunchalardan biri shuki, inson hayoti uchga bo'linadi. Dunyodagi sinovli hayot, qabrdagi barzaxiy hayot va oxiratdagi abadiy hayot. Bularga imon keltirish imon asoslaridandir. Inson vafot etishi bilan uning oxiratdagi yangi hayoti boshlanishi, ya'ni Qiyomat kunigacha qabr hayoti – barzaxda yashashi hadisi shariflarda zikr qilingan. Shuning uchun musulmonlar inson o'ldi, tamom, u endi butunlay unutildi, demaydilar. Balki, bu dunyodan o'tgan mo'min-musulmonlarga hurmat bajo keltirib, doimo duolari, tilovatlari va xayru-ehsonlarida yod etadilar. Alloh taolo o'tganlarning haqqiga duo qiluvchi mo'minlarni maqtab shunday deydi:
وَالَّذِينَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ
وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِينَ آَمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ
ya'ni: “Ulardan keyin (dunyoga) kelgan zotlar ayturlar: “Ey, Rabbimiz! O'zing bizlarni va bizdan ilgari imon bilan o'tganlarni mag'firat etgin va qalblarimizda imon keltirgan zotlarga nisbatan gina paydo qilmagin! Ey, Rabbimiz! Albatta, Sen mehribon va rahmli zotdirsan!” (Hashr surasi 10-oyat).
O'tganlarni yaxshilik bilan yodga olishning bir ko'rinishi ularning qabrlarini ziyorat qilishdir. Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam bu haqda shunday marhamat qilganlar:
كُنْتُ نَهَيْتُكُمْ عَنْ زِيَارَةِ الْقُبُورِ، أَلا فَزُورُوهَا،، فَإِنَّهُ يَرِقُّ الْقَلْبَ، وَتَدْمَعُ الْعَيْنَ، وَتُذَكِّرُ الآخِرَةَ،
وَلا تَقُولُوا هَجْرًا"
(رواه الامام الحاكم عن أنس بن مالك رضي الله عنه)
ya'ni: “Men sizlarni qabrlarni ziyorat qilishdan qaytargan edim, endi ziyorat qilaveringlar. Chunki qabr ziyorati qalbni yumshatadi, ko'zni yoshlantiradi va oxiratni eslatadi. Lekin fahsh-yomon so'zlarni so'zlamanglar” (Imom Hokim rivoyat qilganlar).
Mana shu va boshqa hadisi shariflardan kelib chiqib, ulamolarimiz qabr ziyorati erkaklarga ixtilofsiz savobli ish ekanini aytganlar. Ayollarning qabr ziyoratiga aksar ulamolar shartlar bilan ruxsat berganlar. Ayollar erlarining roziligi bilan satri avratda, yig'lab dod-voy qilmasdan qabrlarni ziyorat qilishlari durust. Oisha onamiz raziyallohu anho Madinadan Makkaga kelganlarida Makka shahriga dafn qilingan akalari Abdurrahmon ibn Abu Bakr raziyallohu anhuning qabrlarini ziyorat qilar edilar.
Qabr ziyoratining bir qancha odoblari borki, ularga amal qilish bilan bu savobli ish mukammal bo'ladi:
السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الدِّيَارِ مِنْ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُسْلِمِينَ وَإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُونَ نَسْأَلُ اللَّهَ لَنَا وَلَكُمْ الْعَافِيَةَ
ya'ni: “Assalomu alaykum, ey, mo'min va musulmonlar diyori ahli! Biz ham, inshaalloh, sizlarga qo'shilamiz. Allohdan bizga ham, sizga ham ofiyat so'raymiz” (Imom Ibn Moja rivoyatlari). Bu duoning boshqacha ko'rinishlari ham bor, ularni ham o'qish mumkin.
Ko'pchilik ulamolar ziyorat qiluvchi avval U Zot alayhissalomning qabrlariga qarab salom berib, so'ngra qiblaga qarab duo qiladi, deyishgan.
Ziyorat qiluvchi U Zotning qabrlari ro'parasida o'zini xokisor tutgan holda vazminlik bilan to'xtab, salavot va salom aytadi. Abu Bakr va Umar raziyallohu anhumoga salom berib, duo qiladi. Islom ulamolari va aziz-avliyolarning qabrlarini ziyorat qilganda ham shu kabi odoblarga rioya qilinadi.
Qabr ziyoratida bir qancha bid'at-xurofotlar ham borki, ular sababli kishi o'zi bilmagan holatda savobli ishni gunohga aylantirib qo'yadi. Bid'at-xurofotlarning eng ko'p uchraydiganlarini sanab o'tamiz:
Avliyolarga atab jonliq so'yish haqida Imom Rabboniy rahmatullohi alayh o'zlarining “Maktubot” nomli kitoblarida: “Fiqhiy rivoyatlarda ulug'larning nomiga atalgan jonliqni qabr ustiga olib borib so'yish shirk ishlar qatoriga kiritilgan va bundan saqlanish lozimligi qattiq ta'kidlangan. Ushbu jonliq jinlarga atab so'yilgan jonliq hisoblanadi. Bu ish shar'an taqiqlangan, shirkka oid amallardandir” deganlar.
Alloma Ibn Obidin rahmatullohi alayh bu mavzuda shunday deganlar:
وَاعْلَمْ أَنَّ النَّذْرَ الَّذِي يَقَعُ لِلْأَمْوَاتِ مِنْ أَكْثَرِ الْعَوَّامِ وَمَا يُؤْخَذُ مِنْ الدَّرَاهِمِ وَالشَّمْعِ وَالزَّيْتِ وَنَحْوِهَا إلَى ضَرَائِحِ الْأَوْلِيَاءِ الْكِرَامِ تَقَرُّبًا إلَيْهِمْ فَهُوَ بِالْإِجْمَاعِ بَاطِلٌ وَحَرَامٌ ... وَقَدْ اُبْتُلِيَ النَّاسُ بِذَلِكَ ، وَلَا سِيَّمَا فِي هَذِهِ الْأَعْصَارِ
ya'ni: “Bilingki, avom xalq tarafidan o'liklarga atab nazrlar qilish, avliyolarning qabrlariga ularga yaqin bo'lish maqsadida tangalar tashlash, sham, chiroqlar yoqish ijmo' qilingan botil va harom ishlardir... Bu narsalarga xususan, asrimiz odamlari ko'proq mubtalo bo'lganlar». (“Raddul Muhtor” kitobi).
O'z navbatida ta'kidlash joizki, barchamizning oxirgi boradigan manzilimiz bo'lgan qabristonlarni qarovsiz tashlab qo'ymaslik kerak. Avvalo, o'tganlarni tartib bilan dafn qilib, yurish uchun alohida yo'lakchalar qilish, manzarali daraxtlar ekish va toza-ozoda saqlash lozim. Yovvoyi yoki uy hayvonlari qabristonga kirib qabrlarni oyoqosti qilmasligi uchun kerakli choralar ko'rish, iloji bo'lsa atrofini o'rash maqsadga muvofiqdir.
Qarovsiz qolgan qabrlarni tozalash, obod etish savobli ishdir. Bu kabi savobli ishlarni barcha musulmonlar sidqi dildan bajarishlari, o'z yaqinlari qabrlari atorifida shunday qabrlar bo'lsa, ularga ham e'tibor qaratishlari darkor.
(Imom-xatiblar shu o'rinda namozxonlarni qabristonlarning obodonlashtirish ishlariga targ'ib etishlari so'raladi).
Hulosa o'rnida aytish mumkinki, dinimizda joiz bo'lgan ishlarni, jumladan qabr ziyoratini ham sunnatga va ulamolarimizning tavsiyalariga muvofiq bajarsak, ko'zlangan savob va maqsadlar hosil bo'ladi. Aksincha bid'at-xurofotlarning izidan ketib, nafaqat dinimizda buyurilmagan, balki man qilingan ishlarni qilishda davom etilsa, dunyo va oxiratda isrof, qiyinchilik va azobga sabab bo'ladi.
Alloh taolo barchamizni to'g'ri yo'lda sobitqadam qilsin, turli bid'at xurofotlarga ergashishdan asrasin!
Hurmatli imom-domla! Kelasi juma ma'ruzasi “Ijtimoiy illatlar: Firibgarlik va o'zgalar molini nohaq eyish” haqida bo'ladi, inshaalloh.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Sahobai kiromlar iymonu Islom, shariatu tariqat, axloqu odob va shunga o‘xshash barcha kerakli narsalarda har birlari biz uchun muqtado bo‘lgan ajoyib insonlar jamoasidir.
Ushbu mavzuga kirishdan avval «sahoba» va «fazl» so‘zlarining ma’nolarini yaxshilab o‘rganib olishimiz lozim.
«Sahoba» so‘zi «sahiba» o‘zagidan olingan bo‘lib, lug‘atda «suhbatdosh bo‘lmoq» va «sohib bo‘lmoq» degan ma’nolarni anglatadi.
Istilohda esa Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni musulmonlik hollarida ko‘rgan odamga sahoba deyiladi.
Musulmon odam Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni ko‘rsa bo‘ldi, suhbatlashib o‘tirmasa ham sahoba bo‘laveradi.
Ulamolar bu masalada ko‘plab batafsil bayonotlar, turli fikr-mulohazalarni keltirganlar. Lekin mazkur tortishuvlarning barchasining natijasi yuqoridagi ta’rifga borib taqaladi.
«Fazl» so‘zi lug‘atda «ziyoda», «ortiqlik», «ustunlik» degan ma’nolarni anglatadi.
Shundan «Sahobalarning fazli» iborasining ma’nosini tushunib olish mumkin.
Payg‘ambar alayhissalom hazrati Jobir roziyallohu anhuga va «Bay’atir-Rizvon»da ishtirok etgan boshqa sahobiylarga qarata: «Sizlar yer yuzidagi eng yaxshi odamsizlar», deganlar.
Shunga binoan, har bir musulmon mazkur baxtiyor shaxslarni sevishi, hurmatlashi va e’zozlashi lozimdir.
Alloh taolo ularga «yaqin fath»ni mukofot qilib berdi. Hudaybiyadan so‘ng tezda butun dunyoni fath qilish boshlandi. Ikki oydan ko‘p vaqt o‘tmay, birinchi, eng muhim fathlardan biri – Xaybar fathi bo‘ldi. Undan keyin esa navbatdagi fathlar ketma-ket sodir bo‘laverdi.
Musulmonlar Islom jamiyatining asl mag‘zini, javharini tashkil etar edilar. Ular uch qismdan iborat bo‘lib, birinchi qism peshqadam muhojirlar edi.
«Birinchi peshqadam muhojirlar».
Ular Makkai Mukarramada hech kim iymonga kelmagan paytda iymonga kelgan, kofirlarning ozorlariga chidagan, ularning zulmlariga bardosh bergan ulkan sahobiylardir.
Ulamolar: «Ushbu oyatda «oliy maqom egalari» deb sifatlanayotgan muhojirlar Badr urushiga qadar Makkai Mukarramadan Madinai Munavvaraga hijrat qilgan sahobalardir», deydilar. Chunki ular eng qiyin vaqtda iymonga kelib, eng qiyin vaqtda hijrat qilgan shaxslardir. Badr urushida musulmonlar g‘olib kelib, Islom jamiyati yuzaga chiqib, o‘z tayanchiga ega bo‘lganidan keyin hijrat qilish ham oson bo‘lib qolgan.
Ikkinchi qism – «ansoriylar», ya’ni Madina ahllaridan birinchi bo‘lib Islomga kelgan, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga «Aqaba»da bay’at qilgan, din qardoshlarini o‘z yurtlari – Madinaga taklif etgan, makkaliklar hijrat qilib borganlarida o‘zlari yemay, ularga yedirgan, o‘zlari kiymay, ularga kiydirgan, uylarini, molu mulklarini bo‘lib bergan, dinu diyonatlari uchun molu jonlaridan kechishga tayyor turgan madinalik peshqadam musulmonlardir.
Uchinchi qism – «ularga yaxshilik bilan ergashganlar», ya’ni peshqadam muhojir va ansoriylarga yaxshilik bilan ergashganlardir. Ular vasf qilinmish peshqadam muhojir va ansoriylardan keyin, mazkur mashhur voqealardan keyin musulmon bo‘lib, xuddi peshqadam musulmonlar kabi ixlosli, ibodatli va taqvodor kishilar bo‘lganlar. Ularga faqat peshqadamlik, ya’ni eng qiyin damda safda bo‘lmaganliklari yetishmaydi, xolos. Alloh ana shu uch toifadagi musulmonlarning barchasidan «rozi bo‘ldi, ular ham Allohdan rozi bo‘ldilar».
Banda erishishi mumkin bo‘lgan eng yuqori martaba Allohning roziligidir. Zotan, har bir bandaning oliy maqsadi ham mana shu. Bandaning Allohdan roziligi Uning qadariga ishonishi, qazosidan yaxshilik kutishi, ne’matlariga shukr qilishi, balo-ofatlariga sabr qilishidir.
Alloh ulardan rozi ekanligi uchun: «Ularga ostidan anhorlar oqib turgan jannatlarni… tayyorlab qo‘ydi».
Ular mazkur jannatga vaqtinchalikka kirmaslar, balki «ular u (yer)larda abadiy mangu qoluvchi bo‘lgan hollarida».
Alloh taolo ulardan rozi bo‘lmaganida, ularni bunday ikromga sazovor qilmas edi.
«Ana o‘sha ulkan yutuqdir».
Bundan ortiq yutuq bo‘lishi mumkinmi?
Alloh «Hashr» surasida sahobai kiromlarni shunday madh etadi:
«Diyorlaridan va mol-mulklaridan judo qilingan, Allohdan fazl va rozilik umid qiladigan hamda Allohga va Uning Rasuliga yordam beradigan faqir muhojirlargadir. Ana o‘shalar sodiqlardir» (8-oyat).
Muhojirlar aslida makkalik kishilar bo‘lib, dinu iymon yo‘lida ona yurtlarini, mol-mulklarini, qarindosh-urug‘larini tashlab, Madinai Munavvaraga hijrat qilganlar (ko‘chib o‘tganlar). Shu sababli ularning ko‘pchiligi miskin, faqirga aylanganlar.
Ular faqatgina Alloh beradigan fazlni deb, Uning roziligini topamiz, deb bu mashaqqatlarga bo‘yin egdilar. Qiyin ahvolga qaramasdan, Allohning va Rasulining ishiga qo‘llaridan kelgan barcha yordamlarini ayamadilar. Shuning uchun ham Alloh ularni «Iymonlarida sodiq kishilar» deb maqtamoqda.
«Hadis va hayot» kitobining 21-juzidan olindi