بسم الله الرحمن الرحيم
QABRISTON ZIYoRATI ODOBLARI VA UNDA BID_''AT VA HUROFOTLARDAN TIYILISh
Muhtaram jamoat! Alloh taolo insoniyat ibrat olishi va tafakkur qilishi uchun ko'pgina oyat-mo'jizalarini zohir qilib qo'ygan. Ulardan biri va har kuni ko'z o'ngimizda sodir bo'lib turgani o'lim va hayotdir.
Qur'oni karimda o'lim va hayotning yaratilishi inson hayotini yaxshiliklarga sarflashi uchunligi bayon qilinadi:
الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
ya'ni: “Allohsizlarning qaysi biringiz chiroyliroq (savobliroq) amal qiluvchi ekaningizni sinash uchun o'lim va hayotni yaratgan zotdir. U Aziz (qudratli) va G'afur (kechirimli)dir” (Mulk surasi 2-oyat).
Boshqa oyati karimada esa hech bir jon egasi o'limdan qochib qutula olmasligi ta'kidlanadi:
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
ya'ni: “Har bir jon o'limning totuvchisidir. Biz sizlarni yomonlik bilan ham, yaxshilik bilan ham sinab, imtihon qilurmiz. (Keyin) Bizning huzurimizgagina qaytarilursiz” (Anbiyo surasi 35-oyat).
Dinimizda qat'iy e'tiqod qilinadigan tushunchalardan biri shuki, inson hayoti uchga bo'linadi. Dunyodagi sinovli hayot, qabrdagi barzaxiy hayot va oxiratdagi abadiy hayot. Bularga imon keltirish imon asoslaridandir. Inson vafot etishi bilan uning oxiratdagi yangi hayoti boshlanishi, ya'ni Qiyomat kunigacha qabr hayoti – barzaxda yashashi hadisi shariflarda zikr qilingan. Shuning uchun musulmonlar inson o'ldi, tamom, u endi butunlay unutildi, demaydilar. Balki, bu dunyodan o'tgan mo'min-musulmonlarga hurmat bajo keltirib, doimo duolari, tilovatlari va xayru-ehsonlarida yod etadilar. Alloh taolo o'tganlarning haqqiga duo qiluvchi mo'minlarni maqtab shunday deydi:
وَالَّذِينَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ
وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِينَ آَمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ
ya'ni: “Ulardan keyin (dunyoga) kelgan zotlar ayturlar: “Ey, Rabbimiz! O'zing bizlarni va bizdan ilgari imon bilan o'tganlarni mag'firat etgin va qalblarimizda imon keltirgan zotlarga nisbatan gina paydo qilmagin! Ey, Rabbimiz! Albatta, Sen mehribon va rahmli zotdirsan!” (Hashr surasi 10-oyat).
O'tganlarni yaxshilik bilan yodga olishning bir ko'rinishi ularning qabrlarini ziyorat qilishdir. Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam bu haqda shunday marhamat qilganlar:
كُنْتُ نَهَيْتُكُمْ عَنْ زِيَارَةِ الْقُبُورِ، أَلا فَزُورُوهَا،، فَإِنَّهُ يَرِقُّ الْقَلْبَ، وَتَدْمَعُ الْعَيْنَ، وَتُذَكِّرُ الآخِرَةَ،
وَلا تَقُولُوا هَجْرًا"
(رواه الامام الحاكم عن أنس بن مالك رضي الله عنه)
ya'ni: “Men sizlarni qabrlarni ziyorat qilishdan qaytargan edim, endi ziyorat qilaveringlar. Chunki qabr ziyorati qalbni yumshatadi, ko'zni yoshlantiradi va oxiratni eslatadi. Lekin fahsh-yomon so'zlarni so'zlamanglar” (Imom Hokim rivoyat qilganlar).
Mana shu va boshqa hadisi shariflardan kelib chiqib, ulamolarimiz qabr ziyorati erkaklarga ixtilofsiz savobli ish ekanini aytganlar. Ayollarning qabr ziyoratiga aksar ulamolar shartlar bilan ruxsat berganlar. Ayollar erlarining roziligi bilan satri avratda, yig'lab dod-voy qilmasdan qabrlarni ziyorat qilishlari durust. Oisha onamiz raziyallohu anho Madinadan Makkaga kelganlarida Makka shahriga dafn qilingan akalari Abdurrahmon ibn Abu Bakr raziyallohu anhuning qabrlarini ziyorat qilar edilar.
Qabr ziyoratining bir qancha odoblari borki, ularga amal qilish bilan bu savobli ish mukammal bo'ladi:
السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الدِّيَارِ مِنْ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُسْلِمِينَ وَإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُونَ نَسْأَلُ اللَّهَ لَنَا وَلَكُمْ الْعَافِيَةَ
ya'ni: “Assalomu alaykum, ey, mo'min va musulmonlar diyori ahli! Biz ham, inshaalloh, sizlarga qo'shilamiz. Allohdan bizga ham, sizga ham ofiyat so'raymiz” (Imom Ibn Moja rivoyatlari). Bu duoning boshqacha ko'rinishlari ham bor, ularni ham o'qish mumkin.
Ko'pchilik ulamolar ziyorat qiluvchi avval U Zot alayhissalomning qabrlariga qarab salom berib, so'ngra qiblaga qarab duo qiladi, deyishgan.
Ziyorat qiluvchi U Zotning qabrlari ro'parasida o'zini xokisor tutgan holda vazminlik bilan to'xtab, salavot va salom aytadi. Abu Bakr va Umar raziyallohu anhumoga salom berib, duo qiladi. Islom ulamolari va aziz-avliyolarning qabrlarini ziyorat qilganda ham shu kabi odoblarga rioya qilinadi.
Qabr ziyoratida bir qancha bid'at-xurofotlar ham borki, ular sababli kishi o'zi bilmagan holatda savobli ishni gunohga aylantirib qo'yadi. Bid'at-xurofotlarning eng ko'p uchraydiganlarini sanab o'tamiz:
Avliyolarga atab jonliq so'yish haqida Imom Rabboniy rahmatullohi alayh o'zlarining “Maktubot” nomli kitoblarida: “Fiqhiy rivoyatlarda ulug'larning nomiga atalgan jonliqni qabr ustiga olib borib so'yish shirk ishlar qatoriga kiritilgan va bundan saqlanish lozimligi qattiq ta'kidlangan. Ushbu jonliq jinlarga atab so'yilgan jonliq hisoblanadi. Bu ish shar'an taqiqlangan, shirkka oid amallardandir” deganlar.
Alloma Ibn Obidin rahmatullohi alayh bu mavzuda shunday deganlar:
وَاعْلَمْ أَنَّ النَّذْرَ الَّذِي يَقَعُ لِلْأَمْوَاتِ مِنْ أَكْثَرِ الْعَوَّامِ وَمَا يُؤْخَذُ مِنْ الدَّرَاهِمِ وَالشَّمْعِ وَالزَّيْتِ وَنَحْوِهَا إلَى ضَرَائِحِ الْأَوْلِيَاءِ الْكِرَامِ تَقَرُّبًا إلَيْهِمْ فَهُوَ بِالْإِجْمَاعِ بَاطِلٌ وَحَرَامٌ ... وَقَدْ اُبْتُلِيَ النَّاسُ بِذَلِكَ ، وَلَا سِيَّمَا فِي هَذِهِ الْأَعْصَارِ
ya'ni: “Bilingki, avom xalq tarafidan o'liklarga atab nazrlar qilish, avliyolarning qabrlariga ularga yaqin bo'lish maqsadida tangalar tashlash, sham, chiroqlar yoqish ijmo' qilingan botil va harom ishlardir... Bu narsalarga xususan, asrimiz odamlari ko'proq mubtalo bo'lganlar». (“Raddul Muhtor” kitobi).
O'z navbatida ta'kidlash joizki, barchamizning oxirgi boradigan manzilimiz bo'lgan qabristonlarni qarovsiz tashlab qo'ymaslik kerak. Avvalo, o'tganlarni tartib bilan dafn qilib, yurish uchun alohida yo'lakchalar qilish, manzarali daraxtlar ekish va toza-ozoda saqlash lozim. Yovvoyi yoki uy hayvonlari qabristonga kirib qabrlarni oyoqosti qilmasligi uchun kerakli choralar ko'rish, iloji bo'lsa atrofini o'rash maqsadga muvofiqdir.
Qarovsiz qolgan qabrlarni tozalash, obod etish savobli ishdir. Bu kabi savobli ishlarni barcha musulmonlar sidqi dildan bajarishlari, o'z yaqinlari qabrlari atorifida shunday qabrlar bo'lsa, ularga ham e'tibor qaratishlari darkor.
(Imom-xatiblar shu o'rinda namozxonlarni qabristonlarning obodonlashtirish ishlariga targ'ib etishlari so'raladi).
Hulosa o'rnida aytish mumkinki, dinimizda joiz bo'lgan ishlarni, jumladan qabr ziyoratini ham sunnatga va ulamolarimizning tavsiyalariga muvofiq bajarsak, ko'zlangan savob va maqsadlar hosil bo'ladi. Aksincha bid'at-xurofotlarning izidan ketib, nafaqat dinimizda buyurilmagan, balki man qilingan ishlarni qilishda davom etilsa, dunyo va oxiratda isrof, qiyinchilik va azobga sabab bo'ladi.
Alloh taolo barchamizni to'g'ri yo'lda sobitqadam qilsin, turli bid'at xurofotlarga ergashishdan asrasin!
Hurmatli imom-domla! Kelasi juma ma'ruzasi “Ijtimoiy illatlar: Firibgarlik va o'zgalar molini nohaq eyish” haqida bo'ladi, inshaalloh.
Bu ummat boshidan oxirigacha bir aqida – ash’ariy-moturidiylik aqidasida edi. Mufassirlar, hadis shorihlari, fuqaholar, navh va lug‘at ulamolari, bularning deyarli barchasi e’tiqodda bir yo‘lni tutishgan edi. Bu gapni isbotlashga hojat yo‘q, bu haqiqat ekani kundek ravshan aksiomadir. Ulamolarning tarjimayi hollari haqida yozilgan kitoblar olimlarni bu mazhablarga madh va maqtov o‘laroq nisbat berganini ko‘rasiz. Buyuk ulamolar haqida ma’lumotlar keltirilganda Imom Falonchi, mazhabi shofe’iy, yo hanafiy, aqidada ash’ariy yo moturidiy, deyilgan. Ko‘pincha olimning tasavvufdagi tariqatiga ham to‘xtab o‘tiladi. Masalan, Imom Junayd tariqatida bo‘lsa, Junaydiy nisbati beriladi.
Bu odat yaqin-yaqingacha davom etib kelayotgan edi. Bunga birov e’tiroz ham bildirmagan, inkor ham qilmagan. Biron olim haqida gapirilar ekan, fiqhda to‘rt mazhabda qaysiga ergashishi, aqidada ash’ariymi moturidiymi qaysi manhajda ekani va tariqatdagi yo‘li bayon qilinmay qolmagan.
Bu dastur ummatni sharqiyu g‘arbini, shimoliyu janubini ming yildan beri yagona qalbga, yagona fikr atrofiga jamlab keladi. Biron odam og‘risa, butun tana o‘sha kasal a’zo uchun qayg‘urib, davolashga kirishardi.
Tariximizni ziynatlab turgan, bugungi sharmandaliklarni bir muncha to‘sib turgan tarixiy g‘alabalarimiz ham shu aqida, shu tafakkur vositasida qo‘lga kiritilgan.
Hittinda salibchilarni yer tishlatib, Quddusni qaytarib olgan Salohiddin Ayyubiy va uning qo‘shini ayni shu mazhab va tariqatlarda bo‘lishgan. Birontalari bugungi salafiylikni bilgan emas.
Muzaffar Qutz, Zohir Beybars va ular bilan yelkadosh bo‘lgan Izz ibn Abdussalom kabi ulamolar mazhabda bo‘lishgan. Ayni Jolutda mo‘g‘ullarni tor-mor keltirishda ham asosiy qurolimiz birlik edi. O‘sha paytda boshini baland kerib: “Bid’atchisizlar, shirk keltiryapsizlar, qabrlarni ziyorat qilish shirk”, deb qichqiradigan shallaqilar bo‘lmagandi.
Sulton Muhammadxon Fotih va uning qatoridagi olim va murshidlar dinda bir manhajni tutishgan edi. Kofirlar qo‘lida qolib ketgan shahar (Qustantiniya)ni fath qilib, mashhur hadisda kelgan bashoratga* noil bo‘lishdi. Ammo hadis musulmon ash’ariy-moturidiy qo‘mondon va uning qo‘shini haqida ekanidan qalblari yonib, hasad qilayotgan bugungi bemazhab toifalar hadisning tasdig‘ini buzib talqin qilishmoqda. (davomi bor)
Doktor Ahmad Muhammad Fozil,
Istanbuldagi Sulton Muhammad Fotih jome’asi,
islomiy ilmlar kulliyasi doktori
*Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: “Qustantiniya, albatta, fath qilinajak. Uning amiri naqadar yaxshi amir, qo‘shini naqadar yaxshi qo‘shin!”. (Imom Ahmad va Hokim rivoyati).
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi
Abdulbosit Abdulvohid o‘g‘li tarjimasi