Sayt test holatida ishlamoqda!
18 Iyun, 2025   |   22 Zulhijja, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:04
Quyosh
04:49
Peshin
12:29
Asr
17:40
Shom
20:02
Xufton
21:41
Bismillah
18 Iyun, 2025, 22 Zulhijja, 1446

2. BAQARA SURASI, 204–207 OYaTLAR

14.11.2020   14220   9 min.
2. BAQARA SURASI, 204–207 OYaTLAR

وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يُعۡجِبُكَ قَوۡلُهُۥ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَيُشۡهِدُ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا فِي قَلۡبِهِۦ وَهُوَ أَلَدُّ ٱلۡخِصَامِ٢٠٤

204. (Ey Muhammad), odamlarichidashundaylarihamborki, uningdunyohayotidagigaplarisizgaajibtuyuladi. UIslomgaashaddiyxusumatdabo'lganiholdadilidaginarsagaAllohniguvohqiladi.

Alloh taolo Payg'ambariga xitob qilib aytyaptiki, odamlar ichida shundaylari bor: ularning dunyodagi gaplari sizga ajablanarli tuyulishi mumkin. Bundaylarning siz olib kelgan dinga xusumat va dushmanliklari shunchalar qattiqki, ular dilidagi narsaga Parvardigoringizni guvoh qiladi. Ato roziyallohu anhu: "Oyatdagi "an-nas" so'zi "al-hayvon" ma'nosida", degan (Buxoriy rivoyati). Mazkur oyati karimada zikr etilgan shaxs Axnas ibn Shurayq as-Saqafiy ismli bir munofiq edi. U Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam va boshqa musulmonlar huzurida Islomga kirib, o'zining imoni mustahkam ekani haqida juda ajoyib gaplarni gapirib, hammani ishontiradi. Musulmonlar oldidan chiqib, o'z qabilasiga qaytib ketayotganida esa, musulmonlarga qarashli dalalarga o't qo'ydi, ularga tegishli tuyalarni so'yib tashladi. Bunday kimsalarning Islom diniga va musulmonlarga qattiq xusumati Alloh taolodan aslo yashirin qolmaydi. Hazrati Oisha roziyallohu anho: "Payg'ambar alayhissalom: "Alloh eng yomon ko'radigan odam adovati qattiq kishidir", deganlar (Buxoriy rivoyati).

وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيُفۡسِدَ فِيهَا وَيُهۡلِكَ ٱلۡحَرۡثَ وَٱلنَّسۡلَۚ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلۡفَسَادَ٢٠٥

205. Uyuzo'girganidanso'ngYeryuzidabuzg'unchilikhamdaekinvanasllarnihalokqilishmaqsadidaharakatqiladi. Allohesabuzg'unchilikniyomonko'radi.

Axnas kabi munofiq kimsalar har qadamda musulmonlarga biror zarar etkazish payidan bo'ladi: ularning ekinzorlarini payxon qilib, dalalariga o't qo'yadi, hayvonlarini yoki bola-chaqalarini o'ldiradi, yurtlarini vayron qiladi. Ana shunday yovuzliklar va fitnalar qilish uchun chor atrofga zir yuguradi. Ammo Alloh taolo buzg'unchilikni yomon ko'rgani uchun ularning bu zulm va kirdikorlariga yarasha jazolarini beradi. Mo'min doimo uzr istaydi, munofiq esa, ayb istaydi. Mo'min barcha xaloyiqqa nisbatan ko'ngli pok bo'ladi. Munofiq esa, uning teskarisi bo'ladi. Hech bir kishini Alloh taolo ikki qalbli qilib yaratgan emas, ya'ni, kishi bir paytning o'zida ham dinli, ham dinsiz bo'la olmaydi. Bir qalbga bir narsa sig'adi: yo imon yoki kufr yoxud nifoq. Ochiq inkorchi kofir deyiladi, tashi boshqa, ichi boshqa odam munofiqdir. Oxirat kunida hamma odamlar qayta tirilishiga, bu dunyoda qilgan amallarining har zarrasi uchun mukofot yoxud jazo olishiga ishonmagan odamdan yaxshilik chiqishi, ahdiga vafo qilishi qiyin ish. Bu haqiqatni musulmonlar yaxshi tushunib olishgan. Dinsiz, ixlossiz, fisqu fujurga berilgan, yolg'onchi, ibodatsizlarni gap-so'zi, yurish-turishidan bilib olsa bo'ladi.

وَإِذَا قِيلَ لَهُ ٱتَّقِ ٱللَّهَ أَخَذَتۡهُ ٱلۡعِزَّةُ بِٱلۡإِثۡمِۚ فَحَسۡبُهُۥ جَهَنَّمُۖ وَلَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ٢٠٦

206. Unga "Allohdanqo'rq!" deyilganidahamg'ururigunohgaboshlayveradi. Ungajahannamkifoyadir, unihoyatdayomonjoydir.

Bu munofiqning holati bo'lib, u tashida xushomad bilan har so'ziga Hudoni guvoh qiladi va: "Mening dilimda ham Islomga muhabbat bor", deydi. Munofiq goh imonga, goh kufrga yaqinlashib turadi. Torozi pallasi imon tarafga bosib qolsa, imonga yaqinlashadi, kufr tarafiga og'sa, u ham kufrga yaqinlashadi. Munofiqqa va'z-nasihat qilsang, qulog'iga ilmaydi. Allohni eslatsang, kibr ila o'zini yuqori tutadi. Gunohi, xatosi va kamchiliklari bilan gerdayadi, Allohdan uyalmaydi ham. Holbuki, kunda-kunora: «Yuragimdagi narsaga Alloh guvoh!» deb qasam ichadi. Munofiq kofirdan ham yomon. Shuning uchun munofiq do'zaxning eng chuqur eriga tashlanadi. Munofiqning Islomga dushmanligi boshqalarnikidan qattiqroqdir, iloji bo'lsa, hamma yoqda buzg'unchilik qilib, Yer yuzidagi ekinlarniyu va inson hamda hayvon nasllarini yo'q qilib tashlasa! Bundaylarga nasihat qilinsa, uning ziddiga ish tutadi. Saodat asrida yashagan Axnas ismli o'sha munofiqda yuqoridagi sifatlarning hammasi mavjud edi. Bu kimsa Payg'ambarimiz Muhammad alayhissalom bilan xuddi shunday muomala qilar edi.

وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَشۡرِي نَفۡسَهُ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ رَءُوفُۢ بِٱلۡعِبَادِ٢٠٧

207. OdamlarorasidaAllohroziligiuchunjonlarigachatikadiganlarihambor. Allohbandalargamehribondir.

Bu komil mo'minlar sifatidir, ular Alloh roziligi yo'lida, kerak bo'lsa, jonlarini ham qurbon qilishga tayyor turishadi. Mufassirlar ushbu oyati karima hazrati Aliy ibn Abu Tolib karramallohu vajhahu haqida nozil bo'lgan, deyishadi. Payg'ambarimizning amakivachchalari va kuyovlari bo'lgan bu zot yosh bo'lishlariga qaramay, Islomni birinchilardan bo'lib qabul qilganlar va umrlari oxirigacha shu dinning ravnaqi yo'lida fidokorlik ko'rsatganlar. Hazrati Aliy Tabuk g'azotidan boshqa barcha g'azotlarda Payg'ambar alayhissalom bilan birga bo'ldilar. Tabuk g'azotida esa Payg'ambarning o'zlari hazrati Alini Madinada amir qilib qoldirgan edilar. Alining boshlaridan ko'p sinovlar o'tgan, ko'plab g'azotlarda bayroqdor bo'lganlar, Islom dushmanlariga qarshi mardona jang qilganlar. Aliy ibn Abu Tolib tirikligida jannat bashorati berilgan o'n saodatmand sahobaning (asharai mubashsharaning) biri edilar. Oltmish uch yoshlarida xavorijlar qo'lida halok bo'lganlar.

Boshqa ba'zi mufassirlar esa bu oyat Suhayb Rumiy ismli sahobiy haqida nozil bo'lgan, deyishadi. Suhayb Makkadan Madinaga ketayotganida yo'lda uni Quraysh odamlari ta'qib qilishdi. U tuyasidan tushdi va o'qdoniga ishora qilib: "Ey Quraysh jamoasi, mening kamonda otishga qanchalik mohir ekanimni yaxshi bilasizlar, barcha o'qlarimni otib bo'lgunimcha ham menga birorta o'q tekkizolmaysiz. Yaxshisi, meni o'z holimga qo'ying, Makkada qoldirgan barcha mollarimning turgan erini sizlarga aytib beray", dedi. Quraysh jamoasi rozi bo'ldi. Suhayb Madinaga eson-omon etib kelganida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Suhayb tijoratda katta foyda qildi" deb bashorat berdilar" (doktor Abu Halil Shavqiy. "Atlasul-Qur'an", Bayrut, 2001 yil, 312-bet).

Tafsiri irfon
Boshqa maqolalar

Nima uchun “arafot” deb nomlangan?

04.06.2025   7069   4 min.
Nima uchun “arafot” deb nomlangan?

Arafot so‘zi lug‘atda – bilish, tanish ma’nolarini bildiradi.

Makka shahridan 20 km, Minodan 10 km, Muzdalifadan esa 6 km, Namira masjididan 1,5 km uzoqlikda joylashgan. Uzunligi 11-12 km va kengligi 6,5 km bo‘lgan vodiy. U qattiq katta toshlardan iborat. Janubiy tomonda 168 ta zinasi mavjud.

Ma’lumotlarga ko‘ra, Odam Ato bilan Havvo onamiz jannatdan chiqarib yuborilganlaridan keyin bir-birlari bilan shu yerda uchrashganlar, deyiladi.

Boshqa bir rivoyatda Jabroil alayhissalom Ibrohim alayhissalomga ushbu makonda haj amallarini o‘rgatib: “Arofta?” (“O‘rgandingizmi?”) deganlarida, Ibrohim alayhissalom: “Ha”, deganlar. Shundan keyin Arafot deb nomlanib qolgan.

Arofat tepaligida bir baland joy borki, u yerni “jabalul rohma”, ya’ni “rahmat tog‘i” deyiladi. Arafa kuni hojilarga yog‘iladigan behisob rahmat va barakalar sababli “rahmat tog‘i” deb nomlanadi. Ushbu tog‘ Ilol, Nobit hamda Quriyn deb ham ataladi.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam vafotlaridan 93 kun oldin, hijratning 10 yili Madinadan hajga kelib, arafa kuni shu tepalikka chiqqanlar va oq tuyalarini cho‘ktirib, uning ustida turib “Vidolashuv va’z”ini aytganlar. Bu joy uzoqdan ko‘rinib turishligi uchun ustun shaklida ko‘tarilib, oqqa bo‘yab qo‘yilgan.

Arafotda hajning asosiy arkoni ado etiladi. Arafa kuni bomdod namozi o‘qilgandan so‘ng Minodan Arafotga qarab yo‘lga tushiladi. Zilhijja oyining 9-kuni, ya’ni arafa kuni hojilar shu tepalikka chiqib, to quyosh botgunga qadar ibodat bilan mashg‘ul bo‘ladilar. Arafotda ma’lum muddat turmagan kishining haji haj hisoblanmaydi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Haj Arafotdir”, deganlar (Imom Termiziy va Nasoiy rivoyati).

Arafotga chiqishdan oldin g‘usl qilib olinsa yaxshi bo‘ladi.

Arafotga chiqishda va u yerda turganda doim takbir, tahlil, hamd va talbiya (“labbayka”) aytiladi. Arafotda duolar ijobat bo‘ladi. Shuning uchun hojilar ko‘proq duoda, zikrda, tilovatda, iltijoda, chin dildan tazarruda bo‘lishga intilishlari lozim.

Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Duolarning yaxshisi – Arafot kungi duodir”, deganlar (Imom Termiziy rivoyati).

Arafotda quyidagi oyat nozil bo‘lgan: “Bugun Men sizlar uchun diningizni komil qildim, Men sizlarga ne’matimni to‘kis qilib berdim va sizlar uchun Islomni din qilib tanladim” (Moida surasi, 3-oyat).

Arafotda va Rahmat tog‘ida quyidagi duolarni o‘qish tavsiya etiladi:

“Subhanallohi va bihamdihi. Subhanallohil ’aziym”.

Laa ilaha illa anta. Subhanaka inni kuntu minaz-zolimiyn.

Laa havla va laa quvvata illa billahil ’aliyil ’aziym”.

Robbana atina fid-dunya hasanatan va fil axiroti hasanatan va qina ’azaban-nar.

Allohumma aslih li diniyallaziy huva ’ismati amri va aslih li dunyayallati fiha ma’ashiy va aslih liy axirotiyallati fiha ma’adiy, vaj’alil hayata ziyadatalli min kulli xoyrin, vaja’lil mavta rohatalli min kulli sharrin.

A’uzu billahi min jahdil balai va darkish-shaqoi va su’il qazoi va shatamatil a’dai.

Arafotda peshin va asr namozlari bir azon va ikki iqomat bilan qo‘shib qasr qilib o‘qiladi. Hajning amiri xutba o‘qiydi.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Arafa kuni, Alloh bandalarni do‘zaxdan ko‘p ozod qilganchalik boshqa biror kun yo‘q!” (Imom Muslim rivoyati).

Boshqa hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Alloh huzurida Arafot kunidan yaxshiroq kun yo‘q. Alloh taolo dunyo osmoniga (farishtalarga maqtanib) yer ahli bilan faxrlanib aytadi: “Mening chang bosgan bandalarimga qarang! Mening rahmatimdan umidvor bo‘lib,  barcha joylardan keldilar. Vaholanki, ular mening azobimni ko‘rmaganlar. Alloh taolo biror kunda  Arafa kunidek bandani do‘zaxdan ozod qiladigan kun yo‘q, deydi”.

Alloh taolo hajingizni mabrur, sa’yingizni mashkur va gunohingizni mag‘fur qilsin!

Davron NURMUHAMMAD