Makkaga kirishda qilinadigan amallar
3-4. Avval takbir va tahlil aytgan holda, Hajarul Asvadga yuzlanib, namozdagi kabi qo'llarini qo'taradi va qo'llarini tushirib ikki qo'lini toshning ustiga qo'yib, ko'llari orasidan toshni o'padi, buning iloji bo'lmasa, toshga biror narsani tekkizib, uni o'padi, buning ham iloji bo'lmasa, ikki qo'l kaftlarini ko'tarib u tomonga qaratib, takbir, tahlil, hamd va salavot aytadi, so'ng kaftlarini o'padi.
Umra
«Umra» so'zining lug'aviy ma'nosi ziyorat qilish demakdir. Shar'iy istilohda esa, Harami Sharifni belgilangan tartibda ziyorat qilish degan ma'noni anglatadi.
Umra sunnati muakkadadir.
Umraning vaqti va miyqotlari
Huddi hajda bo'lganidek, umraning ham ma'lum miyqoti mavjud. Umrani yil davomida bajarish mumkin. Arafa kuni, Qurbon hayitining birinchi kuni va tashriq (Zulhijjaning 11, 12, 13) kunlaridan tashqari, yilning boror kunlarida umra uchun ehromga kirish karohatsiz sahihdir. Bu sanab o'tilgan kunlarda umra uchun ehromga kirish tahriman makruhdir.
Hajning miyqotlari umraning ham miyqotlaridir. Faqat Makkada istiqomat qilayotganlar bundan mustasno, chunki ularning miyqoti Hilldir.
Rukni
Baytullohning atrofida etga marta yoki undan ko'proq tavof qilishdir.
Umraning sharti ehromdir.
Vojiblari
Safo bilan Marva orasida sa'y qilish, soch oldirish yoki qisqartirish.
Bajarish tartibi
Haj bo'limida bayon qilingan tarzda yuvinib, poklanib, ikki rakat namoz o'qigach, talbiya aytadi. So'ng: «Allohumma inniy uridul umrata fa yassirha liy va taqobbalha minniy» deb niyat qilish lozim. Ma'nosi: «Allohim, umra ibodatini ado etmoqchiman, meni bunga muvaffaq qilgin va bu ibodatni dargohingda qabul ayla».
Shunda umra uchun ehromga kirgan hisoblanadi. Ehromga kirgach, Baytullohni etti marta tavof qiladi Safo va Marva orasida sa'y qiladi. Shundan so'ng soch oldiradi yoki qisqartiradi. Shu bilan kishi umrani tamomlagan hisoblanadi.
Kichik haj hisoblangan umra faqat quyidagi xususlarda hajdan farq qiladi.
1) Haj farz amal bo'lsa, umra sunnati muakkadadir.
2) Umra uchun ma'lum vaqt belgilanmagan.
3) Umrada Arafotda vuquf qilinmaydi.
4) Umrada Muzdalifada turish yo'q.
5) Umrada shaytonga tosh otish yo'q.
6) Umrada ikki vaqt namozini jam' qilish yo'q.
7) Umrada qudum (tashrif) tavofi qilinmaydi.
8) Umrada vido tavofi ham yo'q.
Qiron haji
«Qiron» so'zi lug'atda ikki narsani birlashtirish degan ma'noni anglatadi. Shariat istilohida esa, haqiqatan yoki hukman bir ehrom bilan haj va umrani birgalikda ado qilish ma'nosini bildiradi.
Kishi ikki rakat ehrom uchun o'qigan (nafl) namozidan so'ng haj va umraga birdaniga niyat qilsa, uning haji qiron bo'ladi.
Hukmi
Qiron haji ifrod va tamatgu' hajlaridan ham fazilatliroqdir.
Qiron hajining shartlari
Qiron hajining ettita sharti bor:
Ado qilish shakli
Qiron haj qiladigan kishi Makkaga kirgach, hajni avval umra tavofidan boshlaydi. Avvalsh uch tavof elkalarini qimirlatgan holda, tez-tez yurib etti davra tavof qiladi. So'ng ikki rakat tavof nomozi o'qiydi. So'ngra Safo bilan Marva orasida etti marta sa'y qiladi. Sochlarini oldirmaydi va qisqartirmaydi. Shu bilan umra nihoyasiga etadi. Bundan so'ng ayni ehrom bilan haj ibodatini boshlaydi va qudum tavofini ado etib, Safo bilan Marva orasida sa'y qiladi. Hajning qolgan amallarini bayon qilib o'tilgan tarzda bajaradi.
Allohga shukur
Qiron haj qilayotgan kishi hayitning birinchi kuni jamratul aqaba (shaytonga tosh otish joyi)da tosh otgach, bir safarda ikki ibodatni (haj va umra)ni ado etshiga muvaffaq qilgani uchun Alloh taologa shukrona niyatida bitta qo'y yoki katta hayvonni bir o'zi yoxud etta kishi birgalashib so'yadi va go'shtidan eydi, undan faqirlarga sadaqa qilishi mustahabdir. Agar bunga ojiz bo'lsa, uch kun kurbon hayitdan avval va haj amallari tugagach, etga kun ro'za tutib beradi. Hammasi bo'lib 10 kun ro'za tutadi. Ro'zani orada ba'zi kunlarni o'tkazib tutish ham joizdir.
Tamattu' haji
«Tamattu'» so'zi lug'atda foydalanish ma'nosidadir. Shariat istilohida haj oylarida umra uchun ehromga kirish va uni ado etgach, haj uchun yana qayta ehromga kirish ma'nosini beradi.
Hukmi va sahih bo'lish shartlari
Savobi bo'yicha umradan ustun, faqat Qiron hajidan keyingi o'rindadir.
Tamattu' hajining qoidalari
Dastlab umra uchun miyqotda ehromga kiradi va ikki rakat namozdan keyin «Allohumma inni uridul 'umrata fayassirha liy va taqobbalha minni» (ma'nosi: Allohim men umra qilmoqchiman. Uni menga oson qil va qabul aylagin), deb niyat qiladi va talbiya aytadi.
Makkaga borganida umra uchun Ka'bani tavof qiladi, Safo va Marva o'rtasida sa'y qiladi, soch oldiradi yoki qisqartiradi. Shundan so'ng umra ehromidan chiqadi. Zulhijjaning sakkizinchi (tarviya) kuni Harami Sharifda haj uchun ehromga kiradi va haj amallarini aytib o'tilgan tartibda ado qiladi.
Allohga shukr
Hoji Kurbon hayiti kuni shaytongaa tosh otganidan so'ng, ikki ibodatni (haj va umra)ni bajarishga muvaffaq qilgani uchun Allohga shukr niyati bilan bitta qo'y yoki katta bir hayvon yoxud katta bir hayvonning ettidan bir qismini so'yadi. Undan o'zi eydi va faqirlarga tarqatadi.
Bunga qurbi etmasa, hayitdan oldin uch kun va haj amallaridan so'ng etti kun, jami o'n kun ro'za tutadi.
Makkaliklar, Makka va miyqot orasidagi hududda yashovchi kishilar Qiron, Tamattu' haj qilmaydilar.
KYeYINGI MAVZULAR:
Jinoyatlar
Qurbonlik so'yishni vojib qiladigan jinoyatlar
Fitr sadaqasi miqdoricha sadaqa berishni vojib qiladigan jinoyatlar
Zararning o'rnini qoplash qiymatini to'lashni lozim qiladigan jinoyatlar
Qurbonlik (hady)
Qurbonlikni so'yish vaqti
Qurbonlik so'yiladigan joy
Payg'ambarimizni, sollallohu alayhi va sallam, ziyorat qilish
Qurbonlik va nazr
Qurbonlikka oid hukmlar
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Sahobai kiromlar iymonu Islom, shariatu tariqat, axloqu odob va shunga o‘xshash barcha kerakli narsalarda har birlari biz uchun muqtado bo‘lgan ajoyib insonlar jamoasidir.
Ushbu mavzuga kirishdan avval «sahoba» va «fazl» so‘zlarining ma’nolarini yaxshilab o‘rganib olishimiz lozim.
«Sahoba» so‘zi «sahiba» o‘zagidan olingan bo‘lib, lug‘atda «suhbatdosh bo‘lmoq» va «sohib bo‘lmoq» degan ma’nolarni anglatadi.
Istilohda esa Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni musulmonlik hollarida ko‘rgan odamga sahoba deyiladi.
Musulmon odam Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni ko‘rsa bo‘ldi, suhbatlashib o‘tirmasa ham sahoba bo‘laveradi.
Ulamolar bu masalada ko‘plab batafsil bayonotlar, turli fikr-mulohazalarni keltirganlar. Lekin mazkur tortishuvlarning barchasining natijasi yuqoridagi ta’rifga borib taqaladi.
«Fazl» so‘zi lug‘atda «ziyoda», «ortiqlik», «ustunlik» degan ma’nolarni anglatadi.
Shundan «Sahobalarning fazli» iborasining ma’nosini tushunib olish mumkin.
Payg‘ambar alayhissalom hazrati Jobir roziyallohu anhuga va «Bay’atir-Rizvon»da ishtirok etgan boshqa sahobiylarga qarata: «Sizlar yer yuzidagi eng yaxshi odamsizlar», deganlar.
Shunga binoan, har bir musulmon mazkur baxtiyor shaxslarni sevishi, hurmatlashi va e’zozlashi lozimdir.
Alloh taolo ularga «yaqin fath»ni mukofot qilib berdi. Hudaybiyadan so‘ng tezda butun dunyoni fath qilish boshlandi. Ikki oydan ko‘p vaqt o‘tmay, birinchi, eng muhim fathlardan biri – Xaybar fathi bo‘ldi. Undan keyin esa navbatdagi fathlar ketma-ket sodir bo‘laverdi.
Musulmonlar Islom jamiyatining asl mag‘zini, javharini tashkil etar edilar. Ular uch qismdan iborat bo‘lib, birinchi qism peshqadam muhojirlar edi.
«Birinchi peshqadam muhojirlar».
Ular Makkai Mukarramada hech kim iymonga kelmagan paytda iymonga kelgan, kofirlarning ozorlariga chidagan, ularning zulmlariga bardosh bergan ulkan sahobiylardir.
Ulamolar: «Ushbu oyatda «oliy maqom egalari» deb sifatlanayotgan muhojirlar Badr urushiga qadar Makkai Mukarramadan Madinai Munavvaraga hijrat qilgan sahobalardir», deydilar. Chunki ular eng qiyin vaqtda iymonga kelib, eng qiyin vaqtda hijrat qilgan shaxslardir. Badr urushida musulmonlar g‘olib kelib, Islom jamiyati yuzaga chiqib, o‘z tayanchiga ega bo‘lganidan keyin hijrat qilish ham oson bo‘lib qolgan.
Ikkinchi qism – «ansoriylar», ya’ni Madina ahllaridan birinchi bo‘lib Islomga kelgan, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga «Aqaba»da bay’at qilgan, din qardoshlarini o‘z yurtlari – Madinaga taklif etgan, makkaliklar hijrat qilib borganlarida o‘zlari yemay, ularga yedirgan, o‘zlari kiymay, ularga kiydirgan, uylarini, molu mulklarini bo‘lib bergan, dinu diyonatlari uchun molu jonlaridan kechishga tayyor turgan madinalik peshqadam musulmonlardir.
Uchinchi qism – «ularga yaxshilik bilan ergashganlar», ya’ni peshqadam muhojir va ansoriylarga yaxshilik bilan ergashganlardir. Ular vasf qilinmish peshqadam muhojir va ansoriylardan keyin, mazkur mashhur voqealardan keyin musulmon bo‘lib, xuddi peshqadam musulmonlar kabi ixlosli, ibodatli va taqvodor kishilar bo‘lganlar. Ularga faqat peshqadamlik, ya’ni eng qiyin damda safda bo‘lmaganliklari yetishmaydi, xolos. Alloh ana shu uch toifadagi musulmonlarning barchasidan «rozi bo‘ldi, ular ham Allohdan rozi bo‘ldilar».
Banda erishishi mumkin bo‘lgan eng yuqori martaba Allohning roziligidir. Zotan, har bir bandaning oliy maqsadi ham mana shu. Bandaning Allohdan roziligi Uning qadariga ishonishi, qazosidan yaxshilik kutishi, ne’matlariga shukr qilishi, balo-ofatlariga sabr qilishidir.
Alloh ulardan rozi ekanligi uchun: «Ularga ostidan anhorlar oqib turgan jannatlarni… tayyorlab qo‘ydi».
Ular mazkur jannatga vaqtinchalikka kirmaslar, balki «ular u (yer)larda abadiy mangu qoluvchi bo‘lgan hollarida».
Alloh taolo ulardan rozi bo‘lmaganida, ularni bunday ikromga sazovor qilmas edi.
«Ana o‘sha ulkan yutuqdir».
Bundan ortiq yutuq bo‘lishi mumkinmi?
Alloh «Hashr» surasida sahobai kiromlarni shunday madh etadi:
«Diyorlaridan va mol-mulklaridan judo qilingan, Allohdan fazl va rozilik umid qiladigan hamda Allohga va Uning Rasuliga yordam beradigan faqir muhojirlargadir. Ana o‘shalar sodiqlardir» (8-oyat).
Muhojirlar aslida makkalik kishilar bo‘lib, dinu iymon yo‘lida ona yurtlarini, mol-mulklarini, qarindosh-urug‘larini tashlab, Madinai Munavvaraga hijrat qilganlar (ko‘chib o‘tganlar). Shu sababli ularning ko‘pchiligi miskin, faqirga aylanganlar.
Ular faqatgina Alloh beradigan fazlni deb, Uning roziligini topamiz, deb bu mashaqqatlarga bo‘yin egdilar. Qiyin ahvolga qaramasdan, Allohning va Rasulining ishiga qo‘llaridan kelgan barcha yordamlarini ayamadilar. Shuning uchun ham Alloh ularni «Iymonlarida sodiq kishilar» deb maqtamoqda.
«Hadis va hayot» kitobining 21-juzidan olindi